سفیانی قبل از خروجش با اظهار زهد و بی اعتنایی به دنیا و پوشیدن لباسای کهنه و داغون و نان و نمک خوردن و بخشیدن اموال فراوان...

دل عده ای افراد جاهل و ارازل و اوباش و حتی گروهی از علمای ساده لوح رو هم به خودش جذب میکنه و به همین خاطر طرفدارایی پیدا میکنه

از طرفی تو این زمان سرزمین شام هم میدون تاخت و تاز چندین لشکر با همدیگه هست که معروف‌ترین این لشکرا، لشکر اصهب و ابقع است و لشکرهای دیگه احتمالا حاکمای مناطق مختلف شام و مردم اون سرزمین هستند.

تو این اوضاع هرج و مرج هستش که سفیانی تو ماه رجب از وادی یابس خروج می‌کنه که سرزمینی خشک و بی‌آب و علفه و تقریباً تو حوالی مرز سوریه و اردن قرار داره..

شعار او «یا رب یا رب یا رب ثم النار» و از نشانه‌های خروجش خسف تو سمت غربی مسجد دمشق و زلزله و خسف در روستایی تو جنوب دمشق به نام جابیه هستش

پس از خروج تا چندین ماه مشغول مبارزه و درگیری برای از بین بردن نیروهای مختلف در شام است که همان کافران هستند و در این زمان به شیعیان کاری ندارد.🖐

از امام صادق (علیه‌السلام) پرسیدن: وقتی سفیانی خروج می‌کند، ما چه کار کنیم؟ حضرت فرمودند: مردان چهره خود را پنهان کنند. بر زنان و فرزندان مشکلی نیست و چون بر پنج شهر شام مسلط شد، شما به سوی ولی امر خود حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) کوچ کنید.🙂

سپس کافران آن‌قدر هم‌دیگر را می‌کشند تا اینکه سرانجام سفیانی بر همه آنها غلبه می‌کند و حکومت پنج شهر از شام (فلسطین، اردن، دمشق، قنسرین و حمص) را به دست می‌گیرد و در اثر جنگ بین این سه دسته، شام به ویرانه مبدل خواهد شد.

سفیانی یک لشکر به سمت عراق و یه لشکر دیگه به سمت حجاز می‌فرسته.

لشکری که به سمت عراق میره، تو قرقیسیا با لشکری از کفار روبه‌رو می‌شه و جنگ بزرگی بین این دوتا گروه ستمگر اتفاق میوفته که به قولی صد هزار و به قولی دیگه شصت هزار کشته به جا میذاره.

‌ این حادثه پدیده‌ای را به وجود میاره که تا اون موقع چنین اتفاقی برای زمینیا و آسمانیا به وجود نیومده و تا زمانی‌که آسمان و زمین هست، چنین اتفاقی نخواهد افتاد.

‌ کسی از آسمون طلوع می‌کنه و صدا می‌زنه که: ای پرندگان آسمان و ای درندگان زمین! بشتابید و خود را از گوشت ستمگران سیر کنید (پ.ن: آب گلوی خود را با صدا قورت میدهد🙄)