✳️ شهریار مدیون چه کسی بود؟ من ذوق ادبي‌ام را مديون مادرم هستم. مادرم سواد خواندن و نوشتن نداشت ولی اشعار بسيار لطيف ترکی و فارسی را به خاطر داشت و وقتی شعر لطيفی می‌خواند، می‌لرزيد و اشک می‌ريخت. اين بود که علاوه بر وراثت، حال‌وهوای مادرم از کودکی در روح من منعکس شد. در چهار پنج‌سالگی، اولين شعری که حس کردم و به خاطر سپردم را مادرم می‌خواند. اين دو بيت ترکی بود که هنوز در مغز من صدا می‌کند و به نظر من از لطيف‌ترين اشعار دنياست: گتمه ترسا بالاسی منده سنه سايه گليم دامنيندن ياپوشوم منده کليسايه گليم يا کی سن گل گينه اسلامی گولوم ايله قبول يا کی تعليم اله من مذهب عيسايه گليم [از گفت‌وگوی راديو تبريز با استاد #سیدمحمدحسین_شهريار در فروردين ۱۳۴۲] #جمشید_علیزاده #گفت‌وگو_با_شهريار انتشارات نگاه @Ab_o_Atash

ترجمه شعر فرسته قبلی: ای بچه‌ترسا، نرو! تا من هم مثل سایه همراهت باشم دامن تو را بچسبم و به کلیسا بیایم یا تو بیا و اسلام را بپذیر یا دین خودت را به من بیاموز تا من مسیحی شوم‌.

✳️ محل دقیق میدان جنگ محل دقیق میدان جنگ ما آنجایی‌ است که پیروزی و شکستمان را تجربه می‌کنیم. هر یک از ما و همه ما مدت محدودی وجود داریم، سرانجام همه شکست خواهیم خورد اما همان‌طور که ارنست همینگوی خیلی واضح گفت: ارزش نهایی زندگی ما این نیست که چگونه پیروز می‌شویم، بلکه این است که چگونه شکست می‌خوریم. #هاروکی_موراکامی #بعد_از_زلزله #علی_حاج‌قاسم انتشارات نگاه صفحه ۸۹. @Ab_o_Atash