صلاح دیدند ایشان را به قزوین که به زادگاه سید ) رودبار( نزدیک بود بفرستند تا به وسیله آشنایان و نزدیکانی که در آنجا داشت خود را به دکتر برساند. از این رو قرار شد یک یا دو نفر از طلاب همراه سید تا قزوین بیایند اما سید نپذیرفت و گفت که می تواند به تنهایی به قزوین عزیمتکند . بعد از عزیمت ایشان به قزوین دیگر دوستان وی در قم به علت محدودیتهایی که از طرف رژیم برای آنها ایجاد شده بود نمی توانستند از اوضاع و احوال ایشان باخبر شوند . از طرفی می دانستند که با آن وضعیت نمی تواند ادامه حیات دهد. لذا به همین وضع نگران حال سید بودند . سید بعد از حرکت به شهرستان قزوین از آنجا عازم زادگاه خود یعنی روستای آغوزبن رودبار شد. وی مدت دو روز درروستا ماند و در روز ۱۷ خرداد خرداد ۴۲بعد از نماز صبح دار فانی را وداع گفت و به لقاءپروردگار خویش پیوست . پیکر مبارک این شهید بزرگوار را در قبرستان امام زاده حسین آغوزبن زادگاه شهید به خاک سپردند. یک روز قبل از شهادت خود ، وصیت نامه نوشت وبنا به اظهارات برادر ایشان ، وصیت نامه خود را داخل قرآن گذاشت . اما چون بعد از شهادت سید خانه ایشان دچار حریق شد همه مدارک از جمله وصیت نامه ایشان از بین رفت و امکان دسترسی به آن برای ما وجود نداشت . بعد از شهادت سید یونس آقای قدس به روستای آغوزبن رفته و از پدر و مادر ایشان دلجویی به عمل آورد . پدر شهید سید یونس به اتفاق آقای قدس به دیدار حضرت امام رفتند و امام بعد از عرض تسلیت و دلجویی خدمت جناب میر محمد علی ) پدر سید یونس ( وقتی که دید ایشان در حال گریه هستند خطاب به ایشان فرمود: ) این گریه برای شما نیست ، این گریه برای من است که بهترین عزیزم را از دست دادم من سید یونس رودباری را از فرزندم بیشتر دوست داشتم . به هنگام فرارسیدن چهلمین روز شهادت شهید سید یونس حسینی حجه الاسلام و المسلمین ، جناب آقای قدس خدمت حضرت امام رسیدند و در مورد این مراسم کسب تکلیف نمودند . حضرت امام خطاب به آقای قدس فرمودند: ) آنچه صلاح است آنجا بگویید ( آقای قدس به اتفاق جمعیاز طلاب حوزه علمیه قم به روستای آغوزبن رودبار عزیمت کرده و ضمن برگزاری مراسم با شکوه چهلمینروز شهادت شهید سید یونس ، جنایات رژیم پهلوی در مدرسه فیضیه را افشا، کرده و همه مردم آن منطقه را با نحوه شهادت سید یونس مطلع نمود.خصوصیات اخلاقی شهید سید یونس از دیدگاه آقای قدس:سید از نظر تقوی ، قداست ، پرهیزگاری و توجه به خویشتن فوق العاده بود ، به اندازه ای برای بعضی از امور مقید بود و پافشاری می کرد که حتی ما ناراحت می شدیم . ساعاتی که در حجره تنها بود معمولاً مشغول حفظ آیات قرآن و اشعار بود . با آنکه صوت بسیار زیبا و دلنشین داشت اما هرگز با صدای بلند چیزی نمی خواند . هیچوقت اوقات خود را به بیهودگی نمی گذراند. جوانی آزادمنش و آزادیخواه بود ، هرگز تملق کسی را نمی کرد ، از طرفی اهل جسارت نیز نبود بلکه اهل معاشرت و آداب و اخلاق اسلامی بود . وقتیکه از مردم روستای محل تولد سید در مورد ایشان سوال می کردیم مردم می گفتند : ایشان از جوانان برجسته و مورد احترام ما بود ، وقتی که شبهای ماه مبارک رمضان آقا مناجات می خواند همه ما مجذوب وی می شدیم و مناجاتش را با جان و دل گوش می کردیم . یکی از دانش آموزان کلاس پنجم در انشای خود به نقل از پدرش نوشته بود : روزی آقا سید یونس از قم به محل ما آمده بود و در داخل محل قدم می زد ، در همین حال متوجه شد که چند نفر از اهالی روستا با هم رابطه خوبی ندارند. آقا ناراحت شدند وبه هر طریقی که شد بین آنها رابطه دوستی برقرار کرد. آری مردان خدا اینگونه اند . هر جا نشانه و اثری از کینه و دشمنی ببینندمی دانند که آنجا محل زندگانی شیطان است آنجا جایی است که تخم کین و اختلاف پاشیده شده و مردم مسلمان را به جان هم انداخت .پس با تمام توان می کوشندتا دوباره بین آنها برادری و اخوت ایجاد کنند . و همه آنها را به یکدلی و صمیمیت دعوت می کنند. و چون در راه حق قدم برمیدارند از یاری خدا برخوردارند . و همیشه در کار خویش موفق هستند که سید نیز از همین جماعت بود . مردان خدا به فکر خدا و برای خدا قدم بر می دارند و به دنیا پشت کرده اند و از آن فقط به عنوان یک وسیله استفاده می کنند . چنان که می بینیم شهید بزرگوار سید یونس بعد از شهادتش فقط حدود ۴۰۰ یا ۵۰۰ تومان و یک جلد قرآن کریم و چند کتاب علمی از مال دنیا داشت و همه آن کتابها را بنا به گفته برادرش وقف مسجد محل نمود و چه سبکبال دنیا را به سوی معبود حقیقی خویش ترک نمود . پروردگارا ما را نیز این گونه بمیران . ما از این قبیل غنچه های نشکفته و چه مدت کمی بعد از شکفته شدن بسیارازدست داده ایم. امثال شهید سید یونس حسینی گلهای نشکفته ای بودند که هنوز نتوانستند مجال آن را پیدا کنند که کاملاً در این جهان قدم گذاشته و از معلومات و سجایای اخلاقی ایشان بهره برداری شود .

سید یونس حسینی رودباری، اولین شهید نهضت امام خمینی (ره) است که با حق طلبی و باور به حقیقت قیام بنیانگذار کبیر انقلاب، نهال انقلاب را آبیاری کرد 👇👇👇

شادی روح مطهر و علو درجات شهید یونس حسینی رودباری🌷 صلوات 🌺 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم 🌺

•~🌸~• …14 تیرماه سالروز ربوده شدن چهار دیپلمات ایرانے به نام‌هاے سیدمحسن موسوے،حاج احمد متوسلیان،تقی رستگارمقدم و ڪاظم اخوان توسط رژیم صهیونیستے https://eitaa.com/rahrovan_ir |•~🍃

‌‌‌•~🌸~• ♥️|‌ #صلواتـ_یادمون‌_بمونہ ...هرگاه شب‌جمعه، ما شهدا را یاد ڪنیمـ ، نزد ارباب یادمانـ مےڪنند..😍 …این شب‌جمعه به رسم عاشقے، از دشت شقایقے یاد ڪنیم، ڪه در زمین گمنام‌اند؛ اما بین آسمانیان، خوش‌نام...🍃🌸 @rahrovan_ir |°•🍃

سلام علیکم اعمال امروزمان را از طرف عالم شهید🌷 شهید سید محمد مهدی حکیم🌷 تقدیم می کنیم به محضر آقا علی بن موسی الرضا علیه السلام

زادروز۱۳۱۴ش زادگاه - نجف درگذشت۲۹ جمادی‌الاول ۱۴۰۸ق/ ۲۹ دی ۱۳۶۶ش آرامگاهایران، قم محل زندگی نجف، دبی، لندن سید محمد مهدی حکیم(۱۳۱۴ش-۱۳۶۶ش) از مبارزین و علمای عراق و پسر سوم سید محسن حکیم و از مؤسسان حزب‌ الدعوة الاسلامیة بود.

سید مهدی حکیم در ۱۳۱۴ش در نجف به دنیا آمد، پدرش آیت‌الله سید محسن حکیم بود. نسبش به سادات طباطبایی می‌رسد که به امام حسن مجتبی(ع) منتهی می‌شود. وی مقدمات حوزه را نزد شیخ محمد تقی الفقیه، منطق، اصول و فقه در سطح عالی را نزد سید محمد و سید احمد حکیم، خارج اصول و فقه را نزد آیت‌الله خوئی، سید محمدباقر صدر و شیخ حسین حلی فراگرفت.[ سید محمدمهدی به همراه شخصیت‌هایی مانند سید محمد باقر صدر، یکی از مؤسسان حزب‌ الدعوة الاسلامیة در ۱۳۳۷ش بود.[۲] وی در ۱۳۴۲ش، به نمایندگی پدر خود، عازم بغداد شد. او در تأسیس مدارس امام جواد(ع) در بغداد و کاظمیه و دانشکده اصول دین شرکت داشت و یکی از مدرسان این دانشکده بود. همچنین از مؤسسان جماعة العلماء فی النجف الاشرف بود و از شخصیت‌های محوری آن به شمار می‌آمد.[۳] سید محمدمهدی حکیم در جنبش اسلامی عراق در دهه ۱۳۴۰ش و مقابله با اقدامات دین‌ستیزانه حکومت‌های وقت نقش بسزایی ایفا نمود. به همین دلیل حزب بعث حاکم، در ۱۳۴۸ش او را به ارتباط با کشورهای خارجی و تلاش برای براندازی دولت و همکاری با کردها در مبارزه با حکومت وقت متهم کرد و درصدد دستگیری وی برآمد. بنابراین سیدمحمدمهدی مجبور شد عراق را ترک کند و به عربستان سعودی برود. او از آنجا به اردن، ایران و پاکستان سفر کرد و در ۱۳۵۰ش عازم دبی شد.[۴]

فعالیت‌ها در دبی ارشاد مردم بعد از نمازهای یومیه و تبیین مسائل محوری دین چون عقاید، تاریخ و احکام قرآنی تأسیس مسجد امام علی(ع) ایجاد مسجدی در منطقه قصص گسترش مسجد شارقه تأسیس اوقاف جعفریه تأسیس مدرسه امام صادق(ع) که به اطفال اختصاص داشت. تأسیس مؤسسه اهل البیت(ع) که به امور خدماتی مؤمنین می‌پرداخت و با ایجاد صندوق خیریه‌ای تحت پوشش این مؤسسه به حل معضلات اقتصادی محرومین اهتمام می‌ورزید.[۵]