🎥 آقا قربونتون میشیم!😔 آقا فداتون میشیم!

🌷یکی از شئون عاقبت به خیری «نسبت شما با جمهوری اسلامی و انقلاب» است. 🌷والله والله والله از مهمترین شئون عاقبت به خیری همین است. 🌷والله والله والله از مهمترین شئون عاقبت به خیری، رابطه قلبی و دلی و حقیقی ما با این حکیمی است که امروز سکان انقلاب را به دست دارد. #سردار_سلیماني #رهبرم

#مراقبتهای_چله_بیست_پنجم👇👇👇👇 ✅ 1- زیارت عاشورای غیر معروفه به نیابت از بقیه الله الاعظم عج ✅ 2- تلاوت سوره والفجر هدیه به اباعبدالله الحسین علیه السلام ✅ 3- هر روز 100 مرتبه سوره توحید هدیه به شهدایی که از شهدای کربلا معرفی می شوند ✅ 4-یکبار در طول این چله خواندن نماز امام حسین علیه السلام #مراقبه_عملی👇 ✅5- تاکید و انس معنوی عمیق بیشتربه حجاب فاطمی ،وتاسی به حضرت زینب سلام الله علیها همان چیزی که خواسته و وصیت همه ی شهدای مابود.

سلام علیکم سی و سومین روز از چله✨ بیست و پنجم ✨ از اصحاب الحسین علیه السلام ،سر سفره شهیدان 💫 عبدالرحمن بن عبدالله بن ارحب و عبدالرحمان بن عبد ربه انصاری 💫 هستیم.

«عبدالرحمن» فرزند «عبدالله بن کدن بن ارحب» است. ایشان یکی از فرزندان «ارحب» که نژادشان همدانی است، بوده است. جناب «عبدالرحمن» مردی شناخته شده، شجاع، تابعی (از یاران امام علی علیه السلام) و صاحب نفوذ بوده است.

عبدالرحمن» را مردم کوفه به همراه «قیس بن مسهر» به مکه فرستادند؛ ایشان حدود پنجاه و سه نامه را به سوی امام آوردند. آن نامه‎ها، همگی امام را به سوی کوفه از طرف جماعتی دعوت می‎کردند. پیش از این، «عبدالله بن سبع» و «عبدالله بن وال» تعدادی نامه به خدمت امام برده بودند. بنابراین، عبدالرحمن و قیس دومین فرستاده به سوی امام بودند. پس از این دو، سعید بن عبدالله حنفی و هانی بن هانی سبعی سومین نامه‎رسان بودند که نامه‎هایی را از اهل عراق به سوی امام منتقل می‎کردند عبدالرحمن و قیس روز دوازدهم ماه مبارک رمضان وارد مکه شدند و دیگر سفرای اهل عراق در مکه یکدیگر را ملاقات کرده‎اند.

ابومخنف گفت: هنگامی که امام حسین علیه السلام مسلم بن عقیل را فرا خواند و ایشان را به کوفه فرستاد، چند نفر را به نام‎های قیس، عبدالرحمن، عمارة بن عبید سلولی را همراه او به کوفه ارسال داشتند. بنابراین، عبدالرحمن از کسانی بود که بار دیگر خود به سوی امام بازگشت و جزء اصحاب امام شده تا این که روز عاشورا به فوز شهادت نائل آمد

شهادت عبدالرحمن بعد از نماز ظهر بود که درگیری از سر گرفته شد. عبدالرحمن از امام اجازه گرفت و در حالی که این رجز را می‎خواند وارد میدان رزم شد: صبرا علی الاسیاف و الاسنة                          صبرا علیها لدخول الجنة شکیبایی بر شمشیرها و نیزه‎ها، آری، شکیبایی تا که به بهشت وارد شوی. او پس از این که عده‎ای را از پا درآورد، به شهادت رسید. بلاذری نقل کرده که «عبدالرحمن بن عبدالله بن کدن» این گونه می‎گفت: انی لمن ینکر فی ابن الکَدن                          انی علی دین حسین و حسن   به کسی که من را نشناسد می‎گویم: من پسر کَدَن هستم، آری من بر دین حسین و حسن می‎باشم.

عبدالرحمان بن عبد ربه  انصاری خزرجی یکی از این افراد است. او به مانند سایر یاران امام حسین علیه السلام که عمدتا از غیر از خویشاوندان ایشان بودند، هنگام خروج امام خویش و به جهت حمایت و یاری ایشان و نه به طمع دست رسی به دنیا بلکه به جهت تبعیت محض از ولی و امام خویش، اهل و دیار خود را رها کرده و از مکه به کربلا رفت. انتخاب صحیح و درست در زمان حساس، یکی از اموری است که نیاز به عقیده و ایمان راسخ دارد و مشخص نیست که چه کسی و تا چه حد می تواند نسبت به امام خویش تبعیت داشته باشد.