بــه عــنــوان مـسـئول سازماندهي پايگاه حضور فعال و خستگي ناپذيري دربـسـيـج داشــت و خــود را وقف بسيج كرده بود. نسبت به بسيجي ها رفتاري‌مـحـبـت آمـيز و دلـسـوزانه داشت، علاقه اش را به بسيجيان در مناجاتش مي تـوان ديـد، آنـجـا كـه مـي گـويـد: خدايا، نمي دانم چرا نگاه كردن به‌چـهره بشاش و درخشان بسيجي هـا ايـنقدر برايم شادي آفرين است، زنگار رااز دلـم مـي زدايد و ياد تو را در دلـم زنده مي كند، گويا با فرشته هاي‌آسـمـاني برخورد دارم و آنچه كه در چـهره اينان مي بينم چيزي جز اخلاص وصـفـا و صـمـيـمـيت و تقوي و نورانيت نيست، هم اينانند مصداق حقيقي :من‌يذكركم ا... رويته ...
( برگرفته از دفترچه يادواره شهيد )
عملیات والفجر 8 در 20 بهمن سال 1364 در منطقه خرمشهر شروع شد وقتی گردان ما وارد جزیره ام الرصاص شد پیشروی و جنگ اصلی در داخل کانال با نیروهای بعثی انجام می گرفت ؛ من و شهید احمد مختاری آرپی جی زن دسته بودیم بخاطر موقعیت خاص کانال به این شکل عمل می کردیم که من برای احمد گلوله آرپی جی را آماده می کردم و قبضه را به دست او می دادم او می رفت چند متر جلوتر شلیک می کرد و چنان با عجله شلیک می کرد آتش عقبه آرپی جی باعث مزاحمت من می شد مجددا او بر می گشت و قبضه را آماده شلیک برای من می کرد همین طور این عمل بارها اتفاق افتاد شلیک های زیاد با آرپی جی باعث خونریزی گوش احمد شد حتی گوش های من بهتر از او نبود.
احمد مختاری هم راه دلبری را خوب یاد گرفته بود. بلد بود چگونه آرزویش را طلب کند. برای همین لباس رزمش را پوشید و عازم جبهه شد. می‌دانست در هر حال پیروزی با اوست. یا حسین(ع) را خواهد دید یا مزارش را. نتیجه سومی در کار نخواهد بود.
گواهش هم وصیتی بود که نوشت: «به خدا سوگند که دلم برای صحن و سرای حسین تنگ شده است. به خدا سوگند که آرزوی در بغل گرفتن آن قبر شش گوشه را دارم. خدایا خودت می‌دانی که هر بار که به زیارت امام هشتم می‌روم به یاد قبر شش گوشه اباعبدالله، ضریح ثامن الائمه را در بغل می‌گیرم و بر سینه می‌فشارم. کربلا! نمی‌دانم که دیدارت نصیب من می‌شود یا نه؟ نمی‌دانم که اول به حسین می‌رسم یا به قبر حسین؟ نمی‌دانم که صحن و سرایت چگونه است؟
نمی‌دانم که آب فرات در روز عاشورا برای چه خود را از خیمه‌ها پنهان کرد؟ نمی‌دانم طفلان حسین در روز عاشورا چگونه تاب آوردند؟ نمی‌دانم که عباس چگونه دستش جدا شد؟ نمی‌دانم که علی اکبر و قاسم و علی اصغر چگونه شهید شدند؟ نمی‌دانم که زینب بعد از ظهر عاشورا چگونه ناله می‌کرد؟ نمی‌دانم که گودال قتلگاه در کجا واقع است؟ نمی‌دانم... نمی‌دانم... نمی‌دانم... و بالاخره نمی‌دانم کربلا که با چه صبری مصیبت اباعبدالله را دیدی و توان آوردی؟ ولی ای کربلا! تو می‌دانی، می‌دانی که قلب رهبر انقلاب هم برای تو تنگ شده است.
می‌دانی که جوانان ما چگونه عاشقت بودند و آرزوی رسیدن به تو را داشتند ولی به تو نرسیدند. می‌دانی که این ملت برای تو چقدر خون دل خوردند. می‌دانی که کربلایی شدن یعنی چه. می‌دانی که کربلا جای کیست. ولی من نمی‌دانم، دوست دارم که بدانم. خدایا توفیق بده که بدانم و بشناسم. توفیق بده که بشناسم کربلا و حسین را و بدانم راه حسین را. والسلام»
پیکر مرحوم اسماعیل احمدی در جوار مزار حاج قاسم سلیمانی
🔹 مشاور وزیر ورزش که دیروز در سفر به کرمان به زیارت مزار #حاج_قاسم رفته بود، پس از سانحه سقوط هلی‌کوپتر برای وداع هم به گلزار شهدای کرمان منتقل شد.