اللّهمَّ عَجَّل لِوَلیّکَ الفَرَج اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفِیقَ الشَّهادَةِ فِی سَبِیلِکَ تَحْتَ رایَةِ وَلِیِّکَ الْمَهْدِیّ(عجل الله) #چهل_روز_سرسفره_شهداء #مراقبتهای_چله_چهلم اهتمام به اعمال ماه رمضان (تلاوت و دعا و مناجات و. ...) #استغفار_هفتاد_بند ، امیرالمؤمنین علیه السلام در طول 40 روز

سلام علیکم 💐 ✅ سی و نهمین روز از #چله_چهلم مهمان سفره شهید 🍃🌷 مهدی دباغ🌷🍃 هستیم.

📌 شهید دباغ : اگر در برابر فساد ، کفر و منکرات بی تفاوت هستید منتظر غضب ما باشید 🔹️ غواص شهید مهدی دباغ وصیتنامه بسیار طوفانی دارد و از مردم در قبال خون شهدا مطالبه گری می کند، شهید دباغ می گوید: ◇ ما باید قدر نعمت ولایت فقیه را بدانیم. به شفاعت شهدا امیدوار نباشید. ◇ شهید با کسی قوم و خویشی ندارد، اگر راه شهدا که همان راه اسلام است را ادامه دادید از ما هستید و گرنه خیر. 🔸️ من از جانب خودم و دوستانم می گویم: از یکایک شما بازخواست می‌کنیم که با خون ما چه کردید. ◇ آیا در مقابل کفر، منکرات و فساد فاسدان ایستادید یا گذشتید و گفتید به ما چه؟ اگر بی تفاوت بودید منتظر غضب ما باشید. ◇ اگر اشکی دارید، بر مظلومیت خاندان اهل بیت (ع) و سالار شهیدان بریزید». #غواص‌شهید_مهدی_دباغ

«مهدی دباغ»، پنجمین فرزند «رحمت الله» در شهریورماه 1349 و همزمان با سالروز ولادت امام زمان (عج) در خانواده‌ای متدین و مذهبی در شهرستان «قوچان» از توابع استان خراسان رضوی به دنیا آمد. به خاطر همین نامش را مهدی گذاشتند. مهدی در ۶ سالگی به مهد کودک و در ۷ سالگی نیز به دبستان رفت و تحصیلاتش را تا اول دبیرستان ادامه داد. در سال ۱۳۶۱ وارد بسیج شد. در بهار سال ۱۳۶۴ کپی شناسنامه‌اش را دستکاری کرد و سال ۱۳۴۹ را به ۱۳۴۷ تغییر داد و موفق شد بعد از اتمام دوران آموزشی به کردستان و شهر «بانه» اعزام شود

حمید برادر بزرگتر مهدی دباغ که متولد سال 1343 بود در عملیات «علی ابن ابیطالب (ع)» که در اسفندماه 1360 صورت گرفت به شهادت رسید.   مهدی در اواخر تابستان سال ۱۳۶۴ همراه همرزمانش به زادگاهش برگشت و سعی کرد چند ماهی درس بخواند، ولی طاقت نیاورد سال ۱۳۶۵ مجددا عازم جبهه ها شد.

او ابتدا در گردان «فلق» و سپس در گردان «اخلاص» خدمت کرد و پس از گذراندن مراحل پرسنلی به خرمشهر منتقل شد تا آموزش غواصی را ببیند. مهدی در عملیات‌هایی چون کربلای 1، کربلای ۴، کربلای ۵ و بیت المقدس ۲ شرکت داشت و در جبهه‌های «بانه»، «کردستان»، «حلبچه» و «جزیره مجنون» رشادت‌های زیادی آفرید و در سمت‌هایی چون مسئول آموزش غواصی و معاونت گروه عملیاتی خدمت کرد. مهدی در خاطراتش آورده است : «اوایل دی‌ماه بود و به عملیات کربلای ۴ نزدیک می‌شدیم. ما به عنوان نیروهای غواصی نوک پیکان بودیم و این درست همان چیزی بود که می خواستیم. همه خوشحال بودند و مراسم دعا و سینه‌زنی پرشوری بعد از نماز برگزار می‌کردند. دنیا، دنیای دیگری شده بود. برادران چنان با فریاد «حسین، حسین» بر سر و سینه می‌زدند که گویا در جلوی چشمانشان آقا سيد الشهدا (ع) را شهید کرده‌اند».

وی در خاطراتش می‌افزاید: «من در آن موقع ۱۶ سال بیشتر نداشتم. عملیات که شروع شد، لحظه به لحظه دوستانم در جلوی چشمان خون گرفته‌ام، شهید می‌شدند. هر چند این عملیات در ظاهر موفقیتی در برنداشت، اما عمده‌ترین فایده‌اش این بود که توانستیم خودمان را بشناسیم». مهدی در عملیات کربلای ۵ بر اثر اصابت ترکش خمپاره مجروح شد و پس از ۵ ماه، دوباره در تیرماه سال ۱۳۶۶ عازم جبهه شد، اما به علت جراحتی که از مجروحیت داشت، دوباره به عقب برگشت و در زمستان همان سال به جبهه برگشت. این‌بار پس از گذراندن آموزش تخصصی اطلاعات - عملیات عازم منطقه «حلبچه» شد. مهدی در بیست و سوم فروردین ماه سال ۱۳۶۷ در حین شناسایی منطقه، بر اثر سقوط از ارتفاع به درجه رفیع شهادت نائل شد