ابراهیم از اهالی روستای صرم از بخش کهک (نزدیک جمکران) است. او زاده کوچه‌ای بود که هر خانواده‌اش حداقل یک شهید دارد. خانواده رشید ۹ پسر و یک دختر دارد که دو پسر این خانواده قاسم (شهید دفاع مقدس) و ابراهیم (شهید مدافع حرم) شهید شده و دو پسر دیگر این خانواده جانباز هستند.

در خلال مداحی‌ها و پس از وداع خصوصی، پیکر شهید ابراهیم رشید را به میان جمع می‌آورند. به هنگام شهادت روی لباسی که او پوشیده بود، نام 👈 جانم فدای فاطمه 👉 حک شده است. پیکر را که آوردند، پس از اتمام مداحی، رویش را بازکردند تا حاضران هم وداعی با شهید رشید داشته باشد و در این لحظه متوجه کبودی گوشه چشمش و پهلوهای زخمی‌اش شدیم. در تمام لحظات مراسم شهید ابراهیم رشید، روضه حضرت فاطمه زهرا(س) خوانده شد.

یکی از برادران شهید رشید، اظهار کرد: امام خمینی(ره) جمله‌ای فرمودند که در یادمان مانده است مبنی بر اینکه «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند»، من هم می‌گویم: «آمریکا اشک ما را پایین آورد، اما دستمان را نمی‌تواند بالا ببرد». وی در خطاب به مسئولان گفت: هر آنچه که قرار است امضا کنید، اول تنها به یک قطره خون برادرم و دیگر شهدا نگاه کنید، سپس آن را امضا کنید. این برادرشهید خطاب به مقام معظم رهبری گفت: آقاجان به جان مادرت زهرا (س) مدیون هستید که روی خون، جان و نفس ما حساب نکنید. دم و بازدم ما، قطره خون ما، اعضا و جوارح ما برای شما است. خانواده ما ۷ مرد دیگر دارد که در این راه تقدیم کند. وی بیان کرد: پدرم از فعالین زمان انقلاب بود، برادرم قاسم در هشت سال دفاع مقدس، مفقود الاثر شد که پس از یازده سال پیکرش را به وطن آوردند. امروز نیز پیکر ابراهیم از سوریه آمده است، نسل عوض می‌شود؛ اما رسم و اصل عوض نمی‌شود.

همسر شهید ابراهیم رشید، با اشاره به خصوصیات شهید گفت: ابراهیم فرد بسیار فوق‌العاده و استثنایی بود و در روابطش بسیار تک و خاص بود. او بسیار آرزوی شهادت داشت و زمانی که شهید شد، خوشحال شدم که به آرزویش رسید. خدا را شاکرم که لیاقت داشتم همسر شهید باشم. وی افزود: ابراهیم از دوسال پیش عازم سوریه شد، آن قدر رفت و آمد که در نهایت به آرزویش رسید و شهید شد. آخرین اعزام ابراهیم، بهمن ماه بود و آخرین دیدارمان در مراسم چهلم پدرم بود. همسرشهید رشید تصریح کرد: ابراهیم ۱۰ تیرماه در منطقه تدمر شهید شد. دو روز قبلش تماس تلفنی داشتیم که گفته بود کار کوچکی دارم، می‌آیم و برمی‌گردم که پیکرش آمد. وی بیان کرد: در وصیت‌نامه‌اش تأکید داشت که همیشه پشت ولایت فقیه باشید و همیشه در صحبت‌هایش می‌گفت که مقام معظم رهبری همه پیش‌بینی‌های‌شان درست است و دقیقا همان صحبت‌ها و پیش‌بینی‌هایش رخ می‌دهد. او همیشه می‌گفت که هیچ نقطه‌ای از دنیا، رهبری همچون رهبر ما ندارند و همیشه افسوس می‌خورد که کسی حواسش به فرمایشات مقام معظم رهبری نیست و ای کاش همه این فرمایشات را سرلوحه عمل‌شان قرار می‌دادند. ابراهیم بسیار شیفته و عاشق مقام معظم رهبری بود و بسیار به ایشان علاقه داشت. همسرشهید رشید تصریح کرد: از سوریه چندان برای‌مان تعریف نمی‌کرد و همیشه آرزویش این بود که در راه اسلام، امام حسین(ع) و عشق به رهبری شهید شد. ما هم مانع رفتنش نشدیم. وی بیان کرد: تقریبا پنج ماه از آخرین دیدارمان می‌گذشت. آخرین باری که رفت بسیار خداحافظی خاصی بود و هیچگاه آن خداحافظی را فراموش نمی‌کنم. عسگری اظهار کرد: هرساله نورافشانی جمکران را ما انجام می‌دهیم. ابراهیم در آن لحظه گفت که این آخرین سالی است که نورافشانی را انجام می‌دهم. او دو رکعت نماز خواند و از امام زمان(عج) خواست تا شهید شود که حضرت هم نامه شهادت‌ او را امضا کردند.

وصیت شهید ابراهیم رشید: در هر کاری مشغول هستید با دقت به آن بپردازید هیچ وقت امام‌ زمانتان و نائبش را تنها نگذارید « اگر هر کسی کار خود را جدی نگیرد و ساده انگارد به نظام اسلامی و انقلاب ضربه وارد کرده و این گناهی نابخشودنی است.»

﷽ سلام علیکم در سی و چهارمین روز از ☀️ #چله_مهدوی_حسنی ☀️ مهمان شهیدی مهدوی_حسنی هستیم ؛ بانوی شهیدی که ✳️ امام زمان علیه السلام از اینکه منسوب به ایشان هستند افتخار می کنند ✳️ و به گفته امام حسن مجتبی علیه السلام شبیه ترین فرد به امام حسن علیه السلام اند. محبوبة المصطفی ✳️ ناصرة الرسول ✳️ امُّ الزهراء ✳️ امُّ المؤمنین ✳️ طاهره ✳️ مبارکه ❣️حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها❣️

حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها اول بانوی اسلام که همان اندازه که در فضایل بی همتاست ، به همان اندازه گمنام و غریب و مظلوم است . و هریک از ما به عنوان یک مسلمان وظیفه داریم حضرت را بشناسیم و شبهات وارد بر زندگانی سراسر نور و برکت حضرتش را از ذهن خود و دیگران برطرف نماییم . در ادامه طی چند مطلب کوتاه از آنچه ضروری است که از زندگی حضرت خدیجه کبری ، مادر فاطمه زهرا ،بدانیم ، به اختصار می آید 👇👇👇👇

۱- به خاطر شدت پاکی و عفت در دوران جاهلیت ، به ایشان طاهره و سیده قریش میگفتند . آن حضرت (س) پیش از ظهور اسلام از زنان بر جسته قریش محسوب می‌شد و به او «طاهره»، «مبارکه»، «سیده زنان قریش»، «بانوی دوراندیش و خردمند» و «بانوی عاقل» می‌گفتند که نشان دهنده جایگاه بالای او در میان مردم است. او بانویی وزین و با وقار، عفیف و پاکدامن، پرهیزکار و مورد احترام، و انسانی روشن بین و دور اندیش، علاقمند به معنویات، با سخاوت، معتقد به حق و حقیقت، و متمایل به اخبار آسمانی بود.  آن حضرت (س) علاوه بر کثرت اموال و املاک، از نظر عقل و زیرکی نیز برتری فوق العاده ای داشت و او را «ملکه بطحاء» می گفتند. حضرت خدیجه (س) در دوران جوانی با تشکیل کاروانهای تجاری و با مدیریت و درایتی قوی، و به دور از رسم تاجران آن زمان که از طریق رباخواری ثروت اندوزی می‌کردند، به تجارت و کسب درآمد روی آورد. چندین شتر در دست کارگزاران او بود که در اطراف کشور‌هایی مثل شام، مصر و حبشه، رفت و آمد و داد و ستد می‌کردند.  خدیجه کبری (س) از ثروتمندترین افراد مکه بود، ولی هرگز از یاری فقیران روی برنگرداند و خانهاش همواره کعبه آمال مردم بینوا و پناهگاه نیازمندان بود. 

۲- خواستگاران بسیار از بزرگان قریش داشت که با هیچ کدام ازدواج نکرد و برای ازدواج ، خود ، رسول خدا را انتخاب کرد . تحریف دیگری که در زمینه زندگی خدیجه کبری وجود دارد، مسأله ازدواجهای پیشین ایشان است. که با واقعیت زندگی ام المؤمنین خدیجه فاصله بسیاری دارد و از لحاظ تاریخی نیز فاقد وجاهت و اعتبار کافی می باشد احمد بلاذری و ابو القاسم کوفی در کتابهای خود و سید مرتضی در کتاب شافی و شیخ ابو جعفر طوسی در کتاب تلخیص روایت کرده اند که هنگامی که رسول خدا(صلوات الله علیه و آله) با خدیجه ازدواج کرد آن بانوی محترمه باکره بود، و تایید این گفتار مطلب دیگری است که در کتابهای الانوار و البدع روایت شده که رقیه و زینب دختران «هاله» خواهر خدیجه بوده اند نه خود خدیجه. فرزندان منسوب به او، خواهرزادگان ایشان بوده که حضرت خدیجه(س) آنان را به فرزندخواندگی بر پایه رسوم آن زمان گرفته بود و به همین سبب ملقب به «ام الایتام؛ مادریتیمان» بود. فرزندخواندگی امری طبیعی در جاهلیت بود و شخص، فرزندان خویشان یا کسان دیگر را به عنوان فرزند خوانده می‌گرفت و کودک به نام همان شخص خوانده و معرفی می‌شد. مثلا می‌گفتند زینب دختر خدیجه. این رسم تا سال‌ها پس از اسلام وجود داشت و در مدینه و اواخر رسالت این رسم برداشته شد؛ زیرا قانون الهی مبنی بر نسبت دادن فرزند خوانده ‌ها به والدین اصلی نازل شد (احزاب، آیه 4) با بیان حکم الهی، امکان ازدواج با زن فرزندخوانده پس از طلاق زن از سوی فرزند خوانده نیز مجاز دانسته شد و پیامبر(ص) خود به این قانون عمل کرد تا هر گونه شبهه‌ای را بزداید و اجازه بازگشت به رسوم جاهلی را در عمل سلب نماید. (احزاب، آیه 37) پس انتساب دخترانی به حضرت خدیجه(س) بر اساس همین قانون و رسوم بوده که در اذهان مانده و به تاریخ کشیده و نوشته شده؛ این در حالی بود که حضرت خدیجه (س) پیش از ازدواج با پیامبر(ص) نه ازدواج داشته و نه فرزندی.