هفدهمین روز از چله شانزدهم در هشتم شهریور سر سفره 🌷 شهید محمد علی رجایی 🌷هستیم

ضعف مرا به حساب انقلاب و مکتب من نگذارید اين جمله با همه حرف می زد... نصب كرده بود پشت ميزش خيلي مواظب بود خلاف زير دستانش را كسي به نام انقلاب نگذارد از انقلاب براي خودش مايه نمي گذاشت هيچ وقت

شهید محمدعلی رجایی شهید محمد علی رجایی، درسال ۱۳۱۲ شمسی، در شهرستان قزوین متولد شد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۵۸، مسئولیت وزارت آموزش و پرورش را به عهده گرفت و در زمان وزارت خود موفق به دولتی کردن کلیه مدارس شد. سپس به عنوان نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی انتخاب شد و به دنبال تمایل مجلس شورای اسلامی در تاریخ ۱۸ مرداد ۵۸ به عنوان اولین نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران به مجلس معرفی شد و با رای قاطع به نخست وزیری انتخاب شد. به دنبال عزل بنی صدر از ریاست جمهوری، شهید رجایی با رای اکثریت مردم محرومی که شاهد تلاش های صادقانه این فرزند صدیق ملت و مقلد با وفای امام (ره) بودند، به ریاست جمهوری انتخاب شد.

رجایی فرزند امام و مرد ساده زیست این جمله فرزند امام و مرد ساده زیستی است که مردم ایران به لیاقت و شایستگی او رای اعتماد دادند. «من از آموزش و پرورش نمی روم ولو اینکه به من اجازه بدهند بیایم در یک مدرسه ای جارو کنم یا فقط تخته پاک کنم. به نظر من اگر در مملکت خدمتی معنی دارد، معلمی است». رئیس جمهوری و نخست وزیر ۲۸ روزه ایران، درس های بزرگی برای مسئولان و مقامات کشور بر جای گذاشته اند که پیش از قبول پست و مقام باید این واحدهای درسی عبرت آموز را طی کنند. برای تداوم انقلاب احتیاج به کار و تولید بیشتر رئیس جمهوری شهید کشورمان معتقد بود: برای تداوم انقلاب احتیاج به کار و تولید بیشتر از یک سو و هزینه و مصرف کمتر از سوی دیگر است. انقلاب فقط با شعار و تظاهر، قوام و تداوم نمی یابد. شهید رجایی تخصص بدون تعهد را عاملی برای شکست در جامعه و انسان های بی تعهد را هم ردیف برخی افراد که علیه انقلاب حرکت می کنند می دانست. آینده کشور در دست توانای جوانان شهید رجایی درباره شغل شریف معلمی سخنان قابل توجهی دارد همانگونه که خود را همواره یک معلم نامید، سعی داشت در رفتار دولتمردان نیز معلمی را سرلوحه کارش قرار دهد. از شهید حجت الاسلام محمد جواد باهنر که او هم یک استاد و دبیر بود در نقش نخست وزیر استفاده کرد و وزرای کابینه خود را با رفتار یک معلم دلسوز بر سر کار نهاد. شهید رجایی معتقد بود که معلمی یکی از حساس ترین شغل ها در جامعه است. به طوری که اگر دبیران خوبی داشته باشیم قطعا دانش آموزان و دانش جویان خوبی تربیت می شوند که آینده کشور در دست توانای آنها خواهد چرخید.

آمریکا همواره به دنبال مجرای نفوذ در ایران است شهید رجایی معتقد بود: آمریکا پس از شکستی که از انقلاب اسلامی ما خورد، چگونگی حاکمیت معیارهای مکتبی و اسلامی را بر جامعه، افکار و مردم مسلمان متوجه شد و به دنبال یک مجرای نفوذی و ارتباط دیگری می گشت تا بتواند خمیرمایه اصلی انقلاب اسلامی که همانا بر ایمان و تقوی و معیارهای مکتبی حاکم بر جامعه است، دست یافته و نفوذ کند. لذا غرب به دنبال کسانی رفت که وجودشان پر از معیارهای غربی بوده و از این جهت بهترین راه را همان طرح مسأله تخصص یافته و مطرح کرد. اما شهید رجایی تخصص بدون تعهد را عاملی برای شکست در جامعه و انسان های بی تعهد را هم ردیف برخی افراد که علیه انقلاب حرکت می کنند می دانست.

مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) می‌فرمایند: «عزیزان من! اساس در همه‌ی مسئولیت‌ها، "تدین، امانت و صداقت" است. اگر آدم‌های کارآمد، امانت و صداقت نداشته باشند، کارآمدی آن‌ها به نفع مردم تمام نخواهد شد».

انفجار و شهادت در ساعت سه عصر، صدای انفجار مهیبی از ساختمان نخست‌وزیری برخاست. كاركنان به طرف محل انفجار دویدند. جمعیت زیادی از راه رسید. همه نگران رجایی و باهنر بودند. رجایی از چند روز قبل به فرمان حضرت امام خانواده‌اش را در یكی از واحدهای مسكونی نهاد ریاست‌جمهوری ساكن كرده بود تا دیگر مجبور به رفت‌وآمد به خانه‌اش نباشد. كمال، پسر سیزده ساله رجایی از دور شاهد شعله‌های آتش بود. او با حالی آشفته به مادرش تلفن كرد و ماجرا را با او در میان گذاشت تا همسر شهیدرجایی خودش را برساند. پیكرهای خونین و سوخته رجایی و باهنر را به بیمارستان منتقل كردند. شدت انفجار به حدی بود كه ابتدا هیچ‌كس نتوانست كشته شدگان را شناسایی كند. جنازه‌ها را به بیمارستان انقلاب منتقل كرده و پیكر شهیدرجایی را در سردخانه قراردادند. هیچ‌كس نمی‌دانست كه این پیكر سوخته، بدن شهیدرجایی است. به فكر یكی از اطرافیان او رسید كه از روی دندان‌ها می‌توان فهمید كه پیكر سوخته، بدن شهیدرجایی است یا خیر؟ اما سوختگی آن‌چنان بود كه دهان رجایی به سادگی باز نمی‌شد. لحظاتی بعد یكی از پزشكان از راه رسید و پس از شستن لب‌ها با آب اكسیژنه، دهان را باز كرد و دندان‌ها دیده‌ شد، اما باز هم كسی او را نشناخت. همسر شهید رجایی به بیمارستان آمد و در سردخانه پیكر سوخته شهید‌رجایی را شناسایی كرد. با شنیدن خبر شهادت رجایی و باهنر، مردم به خیابان‌ها ریختند و ایران در سوگ رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر خود فرو رفت. با طلوع آفتاب روز نهم شهریور ماه مردم در مقابل مجلس شورای اسلامی تجمع كرده و با سردادن شعار «رجایی، رجایی! راهت ادامه دارد!» پیكر او و شهید باهنر را تا بهشت زهرا مشایعت كردند.

باورش سخت بود، برای همه؛ همین دو ماه قبل بود که بهشتی و 72 تای دیگر... برای خیلی ها انگار همه چیز به پایان رسیده بود. فقط قلب آرام امام بود که همه را آرام کرد آرام آرام وقتي فرمود: «رجایی و باهنر اگر نیستند خدا که هست»

#چقدر_بهره_از_نور_داری⁉️ 🍃آیت الله ناصری : امام زمان نور مطلق است ، نور با ظلمت مناسبتی ندارد. آن چه بین من و امام زمان فاصله می اندازد همین حجاب ها و غفلت های ظلمانی می باشد.

خوشا به حال انسان‏هايى كه نداى ملكوتى حضرت بقيّة اللَّه الأعظم از كنار خانۀ خدا را لبّيك گفته و به پيروى و اطاعت از دستورات آن امام مهربان قيام مى‏ نمايند . خوشا به حال آن كسانى كه عصر درخشان ظهور را درك مى‏ كنند و از هر دين خرابى دست برداشته و در تحت لواى حضرت مهدى عجّل اللَّه تعالى له الفرج شاهد حكومتِ عدل الهى آن بزرگوار خواهند بود . مردم آن عصر و زمان در سايۀ حكومت حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه ، با ساختار وجودى برتر ، حيات قلب و تكامل عقل بر فراز آسمان عالى معارفِ بلند صعود مى ‏نمايند و با رسيدن به رمز و راز خلقت از امر عظيم آگاه مى‏ شوند . مردم آن زمان درك خواهند كرد كه هر كدام معدنى گرانبها همچون معدن‏هاى طلا ، نقره ، الماس... (150) بوده‏ اند ، ولى در عصر غيبت كسى آنان را از عظمت وجودشان آگاه نساخته است ! مردم آن دوران خواهند فهميد خداوند بزرگى كه با خلقت انسان خود را احسن الخالقين ناميده است چه قدرت‏ها و توانايى‏ هاى بزرگى را در وجود آن‏ها نفهته است . ولى در زمان تاريك غيبت در تاريكى به سر برده و از انوار تابناكى كه از سوى خاندان وحى عليهم السلام بر قلب آنان كه حرم اللَّه است تابيده ، بى‏ خبر مانده ‏اند ! مردم آن زمان كه دستان شفابخش حضرت مهدى ارواحنا فداه عقل و خرد آن‏ها را كامل كرده و به قلب آنان حيات معنوى مى‏ بخشد ، نظاره‏ گر عالم ملكوت خواهند بود . اكنون براى اينكه پرسشى كه دربارۀ امر عظيم عنوان كرديم بى ‏پاسخ نماند ، مى‏ گوييم : امر عظيم نكتۀ مهمّى در باب ولايت اهل بيت عليهم السلام مى‏ باشد و در عصر ظهور آن امر عظيم آشكار مى‏ شود . شناخت رمز ولايت و راز بزرگ اهل بيت عليهم السلام در دوران تيرۀ غيبت براى مردمان امكان ندارد ؛ زيرا در عصر تاريك غيبت ، ميزان درك و فهم و حدّ عقل و درايت انسان‏ها محدود است و توانايى درك و شناخت مسايل عظيم ولايت را ندارد ، به اين جهت معرفتِ كامل مسايل عظيم ولايى و درك امور مهمِّ مربوط به خاندان وحى امكان ندارد ، تا روزگارى كه حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه ظهور نموده و با دستان شفابخش خود عقل انسان‏ها را تكميل نموده و مغز بشر قدرت پذيرش مسايل بزرگ معنوى را پيدا نمايد . در آن زمان كه عقل‏ها تكامل يافته و خردها از آشفتگى نجات يابد ، حضرت ولىّ عصر عجّل اللَّه تعالى له الفرج نكته‏ هاى بلند معارف را براى مردم بيان مى‏ فرمايند و قرآن درستى آن را گواهى مى‏ دهد . اين گفتار از جناب محمّد بن عمرو بن الحسن روايت شده است : ... إنّ أمر آل محمّد (عليهم السلام) امر جسيم مقنّع لايستطاع ذكره ، ولو قد قام قائمنا لتكلّم به وصدّقه القرآن .(151) ... امر اهل بيت عليهم السلام امرى است عظيم و در پرده نهان شده ! امكان ذكر آن وجود ندارد و هر گاه قائم ما قيام نمايد آن را بيان مى ‏كند و قرآن آن حضرت را تصديق مى‏ نمايد . با اين بيان روشن است كه امر ولايت - كه مسأله‏ اى است بسيار باعظمت - امكان ندارد در روزگار تيرۀ غيبت ، رازهاى آن براى عموم مردم بيان شود ، مگر آن زمان كه ستمگران كه باعث ايجاد تيرگى‏ ها و تاريكى‏ ها هستند و مانع تكامل همگانند از ميان برداشته شوند و با ظهور و عنايت امام عصر عجّل اللَّه تعالى فرجه عقل و درك انسان‏ها تكميل شود . در آن هنگام خداوند بزرگ اجازه خواهد داد كه امام زمان ارواحنا فداه حقّ را ظاهر نمايند . بديهى است آن زمان كه حضرت بقيّة اللَّه الأعظم عجّل اللَّه تعالى له الفرج لب به سخن بگشايند ، حقّ و حقيقت آشكار شده و شكّ و ترديدى براى مردم باقى نخواهد ماند . آن بزرگوار در يكى از نامه ‏هاى خود اين گونه فرموده ‏اند : إذا أذن اللَّه لنا في القول ظهر الحقّ ، واضمحلّ الباطل ، وانحسر عنكم .(152) آن زمان كه خداوند اذنِ گفتن به ما دهد ، حق ظاهر مى‏ شود و باطل نابود گرديده و آشكار مى‏ گردد . 150) اشاره به حديث شريف : «الناس معادن كمعادن الذهب والفضّة» . 151) بصائر الدرجات : 28 ، بحار الأنوار : 196/2 . 152) الغيبة شيخ طوسى رحمه الله : 176 .