✅حواسمان باشد حواسمان باشد شمشیرها حقیرتر از آن بودند که علی علیه السلام را گوشه نشین یا شهیدکنند، بی بصیرتی مردم زمانش بود که ریسمان دور دستش، کلامش را شکست و فرق سرش را شکافت.
👈قاتل او و فرزندانش مسلمانانی(منافقین) بودند از بین بچه‌های جنگ دانشگاه یا حوزه علمیه یا کارگزاران نظام اسلامی برخلاف فیلم ها نه زشت بودند و نه احمق،با ظاهری شبیه مومنین و انقلابی های واقعی
الحقنی بالصالحین«یرتجی»
چهل روز همنشینی با #محبت_محمد_و_آل_محمد #حب_الحسین_یجمعنا تلاوت ۴۰ روزه #زیارت_اربعین همنوا با زائ
سی و هفتمین روز از چله هفدهم مهمان سفره شهید🌷محمد رسول رضایی 🌷هستیم
الحقنی بالصالحین«یرتجی»
ناگفته های شهیدی که تصویرش میهمان اتاق مقام معظم رهبری است/ شهید محمد رسول رضایی شهید شاخص عاشورایی
گاهی زیبایی و جمال ظاهر حکایت از باطن زیباتر دارد و شهید محمد رسول رضایی اینچنین بود. عکس او بسیار زیبا و اثرگذار است اما این زیبایی در مقابل زیبایی روح بلند شهید بسیار اندک است. او در کودکی رفتاری کریمانه داشت که فقط از مردان بزرگ انتظار می رود. در سرمای سرد زمستان که از سحرگاه مردم در صف نفت برای نوبت با یکدیگر مشاجره داشتند، شهید محمد رسول بعد از گرفتن سهمیه خود، وقتی پیرزن ناتوانی را می بیند سهمیه خود را به او بذل می کند و دست خالی به خانه بازمی گردد و شاید که دعای آن پیرزن او را به آرزوی خویش رسانده باشد.
شهید محمد رسول رضایی در 19 تیرماه 1353 در اسدآباد همدان متولد شد و در حالی که به عنوان بزرگترین فرزند خانواده کمک حال پدر و مادر بود و دانش آموز 13 ساله مدرسه راهنمائی امیركبیر اسدآباد به حساب می آمد با دستکاری در شناسنامه اش عازم جبهه های حق علیه باطل شد و در دومین اعزام خود با شرکت در عملیات بیت المقدس 2 در تاریخ 30/10/66 در ارتفاعات غرب شهر ماووت عراق به فیض شهادت نائل آمد.
یکی از رزمندگان سال های دفاع مقدس خاطره ای در خصوص عکس شهید گمنامی که در اتاق رهبر معظم انقلاب نصب شده بود، منتشر کرد و گفته شد که به طور اتفاقی مادر یکی از شهداء این عکس را به اشتباه به عنوان پسر خود شناسایی کرد.

عکس زیبای او با آن بادگیر و سربندی که بر لوله اسلحه اش بسته بود منتشر شد، اما این امر نتوانست بیانگر حقیقت باشد و راز این عکس همچنان مخفی ماند.
تا اینکه چندی بعد یکی از خانواده های شهدا این عکس را متعلق به شهید بزرگوار محمد رسول رضایی معرفی می کند و عکس ها و مدارکی دال بر این موضوع نیز ارائه می دهد و این جوان سیزده ساله راز تمایزش را برایمان برملا می کند.
راز این عکس در تشییع جنازه او بود. در روز خاکسپای دانش آموز 13 ساله مدرسه راهنمائی امیركبیر اسدآباد همدان صحنه ای رخ داده بود كه تا كنون شاید در تشییع هیچ شهید دیگری از شهرها و حتی كشور اتفاق نیفتاده بود و دیگر هیچ گاه تكرار نشده است.
محمدرسول به دوستانش وصیت كرده بود «در تشییع جنازه من پرچم آمریكا را به آتش بكشید تا مردم بدانند من ضدآمریكایی و تابع ولایت فقیه هستم.»
آری او اینچنین بود که تصویرش بر دیواره اتاق رهبر معظم انقلاب نصب شده و روح بلند و استکبار ستیز او بود که سال ها پیش به عنوان کوچکترین شهید اسدآباد همدان در تشییع جنازه اش پرچم آمریکا را همکلاسی هایش به آتش کشیدند و نه فقط بر دیوار اتاق رهبر که بر دیوار شهر و بسیاری از دیوارهای دیگر نصب شده بود.
او از همان بچه هایی بود که حضرت امام (ره) در وصفشان فرمود: «رهبر ما آن طفل سيزده ساله‌اي است كه با قلب كوچك خود كه ارزشش از صدها زبان و قلم بزرگ‌تر است، با نارنجك، خود را زير تانك دشمن انداخت و آن را منهدم کرد و خود نيز شربت شهادت نوشيد».
چشمان حق بین این شهید 13 ساله گویی تمامی جنایات گذشته و آینده تاریخ آمریکا علیه ملتش و اسلام را دیده بود که اینچنین بغض مقدس خود را در وصیت نامه اش ابراز کرده است.