‍ ➕ چه می‌بینی؟ آنچه را باور دارم... ⚠️ هشدار: فیلم حاوی تصاویر دلخراش است. 🚀 ساعت ۸:۱۵ روز ۶ آگوست ۱۹۴۵ بود که «پسر کوچک» بر سر هیروشیما فرود آمد. این اسم را آمریکایی‌ها برایش انتخاب کرده بودند؛ بمبی که قُل دومش، «مرد چاق»، بر زمین ناگاساکی نشست. این اولین و شاید آخرین باری بود که در یک جنگ از بمب اتم استفاده می‌شد. اتفاقی که ژاپن را در جنگ دوم جهانی زمین گیر کرد. 📺 رسانه‌های آمریکایی این اتفاق را یک پیروزی برای ایالت متحده می‌دانستند؛ در حالی که رسانه‌های رقیب، آن را جنایتی علیه بشریت می‌شمردند. فارغ از اینکه حق با کیست، اینکه افراد کدام را بپذیرند به عوامل زیادی بستگی دارد که «باورهای پیشین»، یکی از آن‌ها است. 👮‍♂️ در آزمایشی از مشارکت‎کنندگان خواستند که فیلمی از دستگیری یک مجرم توسط پلیس را ببینند و پس از آن، گزارش پلیس از واقعه را بخوانند. این گزارش با ویدئو اختلافات فاحشی داشت؛ برای مثال در گزارش پلیس آمده بود که مجرم چاقویی به همراه داشته، در حالی که در ویدئو چنین چیزی دیده نمی‌شد. پس از خواندن گزارش، از افراد درباره آنچه در ویدئو دیده بودند پرسیده شد. 🔪 جالب این که مشارکت‎‌کنندگانی که به پلیس اعتماد داشتند، مجرم را در حال حمل چاقو به یاد می‌آوردند. در طرف مقابل، آن‌ها که به پلیس اعتماد کمتری داشتند، چنین اشتباهی نکردند. این آزمایش پژوهشگران را به این نتیجه رساند که باورهای پیشین فرد می‌تواند حتی بر فرایند دیدن او نیز تاثیر بگذارد. ❓حالا سوال اینجاست که مردم آمریکا بمب باران اتمی هیروشیما و ناگاساکی را چگونه به یاد می‌آورند؟ 🔗 منبع @CogniPlus

➕ وقتی میگه بدون بایاس به موضوع فکر کن. جلوی تغییر مقاومت نکن. پیچ تنظیم افکارتو بچرخون 😏 ➖ پیچ تنظیم افکار خودش: 😄 @CogniPlus

➕ از #آینده_علم_شناخت چه خبر؟👁💡🧠 ❓پیش بینی فناوری های عصبی در ۲۰۴۰ 📌مطالعه‎ای برای پیش‌بینی آینده فناوری عصبی (۲۰۴۰) به سفارش وزارت دفاع انگلستان منتشر شده است که میزان توسعه و حوزه کاربردی فناوری‌های مانیتورینگ و مداخله عصبی را پیش‌بینی می‎کند. این پیش‌بینی با بررسی مقالات مختلف این حوزه و استنباط نقاط قوت و ضعف فناوری های عصبی نوشته شده است. 📊 تصویر فوق بخشی از این مقاله است. رنگ‎بندی نمودار بر‌اساس میزان توسعه فناوری و فراگیر شدن استفاده از آن است. محور عمومی حوزه‎های کاربردی و محور افقی انواع فناوری‎ها است. 🧠 طبق پیش‌بینی کاربردهایی نظیر ارتباط و کنترل ماشین با استفاده از مغز تا چند سال دیگر در دسترس عمومی خواهند بود و از بین ابزارهای مختلف EEG پیشتاز است. 🧐 به نظر شما شانس تحقق این پیش‌بینی‌ها چقدر است؟ 🔗 منبع @CogniPlus

➕ مغز انسان هم وقت را طلا می‌‎داند! 📌 کمک‎های داوطلبانه و اهدای پول به خیریه دو شکل متداول رفتار اجتماعی هستند، اما این رفتارهای سودمند توسط مکانیسم‎های عصبی زیستی مشابهی پشتیبانی می‎شوند یا پای سیستم متفاوتی در میان است؟ 📌 تحقیقات جدید در دانشگاه کارولینای شمالی نشان داده که وقت خود را در اختیار دیگران قرار دادن، نواحی مغزی را که در ارزش‌گذاری پاداش و شناخت اجتماعی نقش دارند، قوی‌تر از اهدای پول، فعال می‌کند، که نشان می‌دهد از نظر عصب‌بیولوژیکی، اهدای زمان می‎تواند پاداش بیشتری داشته باشد. 📌 این مطالعه نشان می‌دهد که مغز انسان به روش‌های متفاوتی به اهدای زمان و پول پاسخ می‌دهد، به طوری که مناطق مغز مرتبط با پردازش پاداش عاطفی و تفکر در مورد دیگران قوی‌تر برای اهدای زمان به کار گرفته می‌شوند تا برای پول. 🔗 مقاله @CogniPlus

‍ ➕ بازخوانی یک نگرانی پس از ده سال: آیا داده‎های آنلاینی که تولید می‎کنیم، کنترل مردم را تسهیل می‎کند؟ 🧑‍💻🕵️ 📌 ده سال قبل مطلبی با عنوان «چرا "من چیزی برای پنهان کردن ندارم" روش اشتباهی برای فکر کردن در مورد نظارت است» در وایرد منتشر شد که در آن نسبت به واکنش مردم به امکانی که داده‎های آنلاین برای نظارت بر عموم افراد ایجاد می‎کنند، هشدار می‎داد. آن زمان گوشی‎های هوشمند در حال قبضه کردن بازار تلفن همراه بودند و شبکه‎های اجتماعی و پیامرسان‎ها به سرعت در حال رشد بودند. 📌 مقاله این گونه آغاز شد: «بسیاری نمی‎دانند اگر چیزی برای پنهان کردن ندارند، چرا باید نگران نظارت باشند. با توجه به اینکه مدافعان نظارت همگانی همیشه استفاده ما از سرویس‌های جمع‌آوری اطلاعات مانند طرح تلفن همراه یا جی‌میل را به‌عنوان یک انتخاب معرفی می‌کنند. اگر همه اقدامات افراد تحت نظارت باشد، آنگاه از نظر فنی هر کسی برخی از قوانین مبهم را نقض خواهد کرد و آنگاه مجازات افراد صرفاً گزینش شده خواهد بود». 📌 «اما مشکل اساسی‌تر این است که زندگی در یک ساختار اجتماعی، مجموعه‌ای از خواسته‌ها و انگیزه‌ها را ایجاد می‌کند. دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم نه تنها بر آنچه که فکر می کنیم، بلکه بر نحوه تفکر ما تأثیر می گذارد، به گونه‎ای که گفتمان درباره سایر ایده‎ها مقدور نیست». 📌 اگر اکنون بخواهیم به دوران قبل از گوشی‎های هوشمند و شبکه‎های اجتماعی و سایر منابع عظیم تولید داده‎های شخصی از شهروندان نگاه کنیم آیا می‎توانیم جهان را متفاوت از آنچه الان هست به یا آوریم؟ چقدر این تغییرات مبتنی بر تکنولوژی بر طریقه زیست و تفکر ما سایه افکنده است؟ آیا آن کنترلی که جورج اورول در رمان ۱۹۸۴ نسبت به آن هشدار می‎داد این بار از دروازه لیبرال دموکراسی در حال وقوع است؟ @CogniPlus

➕ اتحادیه اروپا ۱.۳ میلیارد دلار برای دستیابی به اولین مغز مصنوعی هزینه کرد. (مشروح ماجرا در کاگنی پلاس) ➖ وضعیت پروژه: @CogniPlus

➕ هشدار وزارت دفاع آمریکا از پیشرفت‎های چین در هوش مصنوعی 🇨🇳🤖 🧾 پنتاگون در گزارش به کنگره هشدار می‌دهد چینی‌ها روی هوش مصنوعی متمرکز هستند تا آسیب‌پذیری‌های دشمن را بررسی کنند و مفهوم «جنگ هوشمند» را پیش ببرند. چین قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ در تحقیق و توسعه هوش مصنوعی از غرب پیشی بگیرد و تا سال ۲۰۳۰ به رهبر جهانی هوش مصنوعی تبدیل شود. 📌این گزارش می‎گوید چینی‎ها پیشروان جهانی در تشخیص چهره و پردازش زبان طبیعی هستند. در حالی که چین برای تولید سخت‌افزار هوش مصنوعی مانند ساخت نیمه‌رساناهای پیشرفته همچنان به قابلیت‌های خارجی خاصی متکی است، محققان چینی به کشف مواد جدید و مفاهیم طراحی برای نیمه‌رساناهای نسل بعدی برای داخلی‎سازی آن‎ها ادامه می‌دهند. ✍️ نکته‎ی دیگری که می‎توان از این گزارش دریافت، کشیده شدن رقابت میان قدرت‎های بزرگ اقتصادی و نظامی به عرصه علمی است و فناوری‎هایی نظیر هوش مصنوعی می‎توانند در این میان تفاوت‎ها را رقم بزنند؛ تا جایی که آمریکا به عنوان کشور پیشرو در بسیاری از علوم و فناوری‎ها از نزدیک شدن رقبا به خود احساس نگرانی کرده است. (کلیپ پست، گزارش فاکس نیوز در همین رابطه است). @CogniPlus

‍ ➕ آزمایش آزمایش جنسیت دکتر جان مانی 👩👨💉 👶👶 در سال ۱۹۶۵ دو نوزاد دوقلوی همسان به نام های بروس و برایان در کانادا به دنیا آمدند. وقتی بروس ۸ ماهه بود آلت تناسلی او به طور تصادفی در حین جراحی قطع شد. والدین بروس او را نزد دکتر جان مانی، روانشناس دانشگاه جان هاپکینز که شهرت برجسته‎ای در زمینه رشد و هویت جنسی داشت بردند؛ او توصیه کرد که بروس را به عنوان یک دختر بزرگ کنند و از طریق جراحی، درمان‌های هورمونی و روان‌شناختی، جنسیت او را تغییر دهند؛ مانی معتقد بود که هویت جنسیتی در درجه اول از طریق تربیت و پرورش (در مقابل ویژگی های ذاتی و سرشتی) فرد آموخته می‎شود و این فرصت خوبی برای آزمایش فرضیه‎‌اش بود. 👶 👧 دیوید در سن ۲۲ ماهگی تحت عمل جراحی قرار گرفت که طی آن بیضه‌ها و آلت تناسلی او با عمل جراحی برداشته شد و اندام تناسلی زنانه برایش ایجاد شد. والدین بروس او را به عنوان یک دختر بزرگ کردند و نام برندا را بر او گذاشتند. بروس مجبور بود لباس دخترانه بپوشد و با دیگر دخترها مشغول بازی با عروسک شود؛ همچنین به او در دوران نوجوانی برای تقویت ویژگی‌های زنانه استروژن تزریق شد. در طول دوران کودکی، بروس هرگز مطلع نشد که او از نظر بیولوژیکی مرد است و یک سوژه آزمایشی برای نظریه بی‌طرفی جنسیتی می‌باشد ( که تربیت، نه طبیعت، تعیین کننده هویت جنسیتی و گرایش جنسی است). 👨‍⚕️ در طول این آزمایش برادر دوقلوی دیوید، برایان، به عنوان یک کنترل ایده‌آل عمل می‌کرد، زیرا این برادران ساختار ژنتیکی یکسانی داشتند، اما یکی به عنوان دختر و دیگری به عنوان پسر بزرگ شدند. مانی معتقد بود بازی جنسی در دوران کودکی برای اکتشاف جنسی سالم مهم است به همین دلیل بروس و برایان را مجبور کرد که برهنه همدیگر را مشاهده کرده و آلت جنسی یکدیگر را بررسی کنند و اگر آن ها امتناع می‌کردند بر سر آن‌ها فریاد میزد! 👨‍⚕️ در سال ۱۹۷۲ دکتر مانی این انتقال جنسیتی را موفقیت آمیز خواند. او ادعا کرد که بروس مانند یک دختر بچه رفتار می‌کند و هیچ یک از رفتارهای پسرانه برادر دوقلویش برایان را نشان نمی‌دهد. مانی این داده ها را منتشر کرد تا نظریه سیالیت جنسیتی را مطرح کند. 🧔‍♂️ اما در واقعیت، بروس هرگز به عنوان یک دختر خوشحال نبود. او هویت زنانه خود را رد کرد و دچار نارسایی جنسی شدید شد. او در مدرسه به شدت مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت و در طول دوران نوجوانی افسردگی شدیدی را تجربه کرد. بروس پس از اطلاع از حقیقت تولد و جنسیت خود از پدرش در سن ۱۵ سالگی، هویت جنسیتی مردانه به خود گرفت و خود را دیوید نامید. 👨‍⚕️ دکتر میلتون دایموند، روانشناس و سکسولوژیست در دانشگاه هاوایی در سال ۱۹۹۷ با گزارش نتیجه واقعی پرونده دیوید، تجارب دیوید را مورد توجه بین‌المللی قرار داد تا پزشکان را از اتخاذ تصمیمات مشابه در هنگام درمان سایر نوزادان بازدارد. دیوید به دلیل آزمایش‌های مانی و تجربیات دلخراش دوران کودکی، در طول بزرگسالی همچنان از آسیب‌های روانی رنج می‌برد و درنهایت در سی و هشت سالگی خودکشی کرد. 🔗 منبع #پژوهش_پیشرو @CogniPlus

➕ شکایت ۳۳ ایالت از متا: شما باعث افسردگی، اضطراب و بی‌خوابی نوجوانان هستید! 🫵🇺🇸 🧠 دادستان‌های کل ۳۳ ایالت در آمریکا دیروز از شرکت «متا» شکایت کرده‌ و گفته‌اند متا برای سودآوری بیشتر با استفاده از الگوریتم‎هایش به طور آگاهانه ذهن کودکان و نوجوانان را بشدت به این رسانه‌ها وابسته کرده است. در این شکایت آمده که متا افکار عمومی را در رابطه با آسیب‎پذیری نوجوانان فریب داده است. 📱در این شکایت آمده است: «تحقیقات نشان داده است که استفاده جوانان از رسانه‌های اجتماعی شرکت متا، مشکلاتی همچون افسردگی، اضطراب، بی‌خوابی، اختلال خوردن و افکار خودکشی، اختلال در تحصیل و زندگی روزمره و بسیاری پیامدهای منفی دیگر را در پی داشته است». 🤝 متا نیز در پاسخ اعلام کرد امنیت آنلاین نوجوانان همواره برای این شرکت اولویت داشته است. همچنین از انتخاب راه قانونی ابراز تاسف و اعلام آمادگی کرده تا برای ایجاد استانداردهای «واضح و متناسب با سن» برای کاربران نوجوان، همکاری کند. ❓به نظر شما اینستاگرام می‌تواند بدون لایک و جذابیت اعتیاد آور خود، سودآور باشد؟ 🔗 منبع @CogniPlus

‍ ➕ اینجا اتفاقات عجیبی می‌افتد؛ نگاهی به فیلم پدر (۲۰۲۰) 📽 ⚠️ هشدار: خطر لو رفتن داستان 📌 آنتونی پیرمردی است که به تنهایی زندگی می‌کند. او پرستارش را متهم می‌کند که ساعتش را دزدیده، ولی دخترش، لورا، باور دارد خود او ساعتش را گم کرده است. سپس آنتونی مردی غریبه را در خانه می‌بیند که ادعا می‌کند داماد اوست. کسی که ما هم او را نمی‌شناسیم. حتی وقتی دختر به خانه بازمی‌گردد، برای ما غریبه است؛ چرا که با لورای صحنه پیش فرق می‌کند. همین اتفاق آنتونی را حسابی گیج می‌کند. این تغییر آدم‌ها خیلی زود آنتونی و در کنار او، بیننده را به این نتیجه می‌رساند که آن‌ها نقشه کشیده‌اند تا او را از خانه‌اش بیرون کنند. اما شاید واقعیت چیز دیگری باشد ... 📌 مخاطب، داستان فیلم «پدر» را از نگاه شخصیت اصلی آن می‌بیند. در خلال داستان، جهان مخاطب همان قدر بی‌ثبات است که جهان ذهنی آنتونی. در اصل، گویا مخاطب در ذهن آنتونی زندگی می‌کند. این جهان با دنیایی که در آن زندگی می‎کنیم فرق دارد. انگار اتفاقات عجیب و غیرمعقولی در حال رخ دادن است. اما در این بین عملکرد حافظه شاید آخرین چیزی باشد که آنتونی و مخاطب به آن شک می‌کند. 📌 در واقع ما در فیلم، جهان را از منظر یک انسان درگیر با زوال عقل ادراک می‎کنیم. زوال عقل (دمانس) گروهی از اختلالات شناختی است که بر حافظه، تفکر، استدلال و سایر توانایی‌های ذهنی تأثیر می‌گذارد تا جایی که در زندگی و عملکرد روزمره اختلال ایجاد می‌کند. زوال عقل می‌تواند ناشی از شرایط زمینه‌ای مختلفی باشد که شایع‌ترین آن‌ها بیماری آلزایمر است. 📌 فلوریان زلر در سال ۲۰۲۰ براساس یکی از نمایش‌نامه‌های خود، فیلم «پدر» را ساخت. این فیلم در نود و سومین دوره جوایز اسکار در شش بخش نامزد دریافت جایزه شد و دو جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی و بهترین بازیگر نقش اول مرد برای (آنتونی هاپکینز) را به دست آورد. #هنرشناخت @CogniPlus

➕ وقتی هنر به شناخت می‌رسد 🧠🎭 🎨 هنر با شناخت انسان چه ارتباطی دارد؟ این سوالی است که از مدت‌ها پیش ذهن پژوهشگران علوم شناختی را به خود جلب کرده است. سوالی که جواب‌های مختلفی به آن داده شده؛ برای مثال برخی از پژوهشگران معتقدند که هنر می‌تواند تاثیر مثبتی بر عملکرد مغز و رفتار انسان داشته باشد. هنر می‌تواند باعث کاهش استرس و بهبود سلامت روان باشد. 📌 علاوه بر این به عقیده برخی هنر تاثیرات به‌سزایی بر عملکردهای شناختی انسان، از جمله توجه، حافظه، احساسات و دیگر فرایندهای شناختی سطح بالا داشته باشد. در مطالعه‌ای که توسط کاواباتا و زکی انجام شد نشان داد وقتی شرکتکنندگان نقاشی زیبایی را می‌دیدند قشر «اوربیتو فرانتال» ‌شان به شدت فعال می‌شد. همچنین در مطالعات دیگر، هنر به عنوان ابزاری برای تغییرات عصب‌شناختی طولانی مدت در نظر گرفته می‌شود. ❓با همه این‌ها، سوال دیگر اما این است که هنرمندان چگونه براساس عملکرد شناختی ما، آثار قابل توجه تولید می‌کنند؟ برای مثال، نقاشان بزرگ چگونه با استفاده از خطاهای شناختی دست به خلق یک اثر هنری می‌زنند؟ در یک داستان پرآوازه از کدام عملکرد ساختار شناختی برای تکمیل روایت استفاده شده است؟ چگونه بر مبنای یک اختلال شناختی یک فیلم سینمایی پر فروش ساخته می‌‌شود؟ و ... . ✍️ برای پاسخ به این سوال‌ها، می‌خواهیم هر هفته به بررسی برخی از آثار تولیدی در هنرهای هفتگانه (نقاشی، هنر تجسمی، معماری، ادبیات، موسیقی، تئاتر و سینما) بپردازیم. اگر به این موضوع علاقه‌مند هستید هشتگ #هنرشناخت را دنبال کنید. @CogniPlus

‍ ➕ کدام گمشده زودتر پیدا می‎شود؟ 👦🏻👩 🚸 همانطور که در آزمایش کودک گمشده خواندید در بسیاری از موارد ما توجهمان به اندازه کافی به محیط نیست اما این تنها دلیل برای کمک نکردن ما نمی‎باشد. در سال ۲۰۱۶ در پارک میدان واشنگتن در منهتن نیویورک آزمایشی پیاده سازی و اجرا شد. در این آزمایش یک پسر شش ساله، یک دختر شش ساله، یک سگ و یک گربه همگی در این پارک شلوغ رها شدند. ایده این بود که ببینند آیا کسی به آن‎ها کمک می کند یا خیر. محققان همه چیز را با دوربین‎های مخفی زیر نظر گرفتند. 👩 اولین کسی که به او کمک شد دختر شش ساله بود. او تنها سه دقیقه پس از شروع آزمایش پیدا شد. زنی به او نزدیک شد و پرسید که آیا گم شده است و با پاسخ بله دختر، آن زن به او کمک کرد. در عرض چهار دقیقه، سگ نیز توسط یک خانم نجات داده شد. ده دقیقه بعد خانمی دیگر گربه را پیدا کرده و به او کمک می کند. 👦🏻 با وجود این که آزمایش در مجموع ۴۵ دقیقه به طول انجامید، هیچ کس پسر را نجات نداد. او هم به سگ و هم به گربه نزدیک بود، اما کسی به او توجهی نکرد. 👀 در آزمایش مشابه دیگری، مشخص شد که اگر کودک گم شده لباس بهتری پوشیده باشد و یا سفید پوست باشد بیشتر امکان دارد که دیگران به او کمک کنند در حالیکه بچه‌های نژاد دیگر یا با لباس‌های نامناسب به‌صورت مشخص توسط رهگذران نادیده گرفته می‌شدند. به نظر می‎رسد که تعصبات درونی ما بیش از آنچه فکر می‎کنیم بر رفتار ما اثر می‎گذارند. در آزمایش منهتن، مردم تصور می‎کردند موجودات شکننده تر، دختر و دو حیوان کوچک، به کمک نیاز دارند در حالیکه واضحاً کودک پسر را نادیده گرفتند. ⁉️ به نظر شما چقدر تعصب جنسیتی در دنیای ما نقش بازی میکند؟ و آیا مردان در این بین، مورد تبعیض بیشتری واقع می شوند؟ 🔗 منبع #پژوهش_پیشرو