➕ وقتی هنر به شناخت می‌رسد 🧠🎭 🎨 هنر با شناخت انسان چه ارتباطی دارد؟ این سوالی است که از مدت‌ها پیش ذهن پژوهشگران علوم شناختی را به خود جلب کرده است. سوالی که جواب‌های مختلفی به آن داده شده؛ برای مثال برخی از پژوهشگران معتقدند که هنر می‌تواند تاثیر مثبتی بر عملکرد مغز و رفتار انسان داشته باشد. هنر می‌تواند باعث کاهش استرس و بهبود سلامت روان باشد. 📌 علاوه بر این به عقیده برخی هنر تاثیرات به‌سزایی بر عملکردهای شناختی انسان، از جمله توجه، حافظه، احساسات و دیگر فرایندهای شناختی سطح بالا داشته باشد. در مطالعه‌ای که توسط کاواباتا و زکی انجام شد نشان داد وقتی شرکتکنندگان نقاشی زیبایی را می‌دیدند قشر «اوربیتو فرانتال» ‌شان به شدت فعال می‌شد. همچنین در مطالعات دیگر، هنر به عنوان ابزاری برای تغییرات عصب‌شناختی طولانی مدت در نظر گرفته می‌شود. ❓با همه این‌ها، سوال دیگر اما این است که هنرمندان چگونه براساس عملکرد شناختی ما، آثار قابل توجه تولید می‌کنند؟ برای مثال، نقاشان بزرگ چگونه با استفاده از خطاهای شناختی دست به خلق یک اثر هنری می‌زنند؟ در یک داستان پرآوازه از کدام عملکرد ساختار شناختی برای تکمیل روایت استفاده شده است؟ چگونه بر مبنای یک اختلال شناختی یک فیلم سینمایی پر فروش ساخته می‌‌شود؟ و ... . ✍️ برای پاسخ به این سوال‌ها، می‌خواهیم هر هفته به بررسی برخی از آثار تولیدی در هنرهای هفتگانه (نقاشی، هنر تجسمی، معماری، ادبیات، موسیقی، تئاتر و سینما) بپردازیم. اگر به این موضوع علاقه‌مند هستید هشتگ #هنرشناخت را دنبال کنید. @CogniPlus

‍ ➕ کدام گمشده زودتر پیدا می‎شود؟ 👦🏻👩 🚸 همانطور که در آزمایش کودک گمشده خواندید در بسیاری از موارد ما توجهمان به اندازه کافی به محیط نیست اما این تنها دلیل برای کمک نکردن ما نمی‎باشد. در سال ۲۰۱۶ در پارک میدان واشنگتن در منهتن نیویورک آزمایشی پیاده سازی و اجرا شد. در این آزمایش یک پسر شش ساله، یک دختر شش ساله، یک سگ و یک گربه همگی در این پارک شلوغ رها شدند. ایده این بود که ببینند آیا کسی به آن‎ها کمک می کند یا خیر. محققان همه چیز را با دوربین‎های مخفی زیر نظر گرفتند. 👩 اولین کسی که به او کمک شد دختر شش ساله بود. او تنها سه دقیقه پس از شروع آزمایش پیدا شد. زنی به او نزدیک شد و پرسید که آیا گم شده است و با پاسخ بله دختر، آن زن به او کمک کرد. در عرض چهار دقیقه، سگ نیز توسط یک خانم نجات داده شد. ده دقیقه بعد خانمی دیگر گربه را پیدا کرده و به او کمک می کند. 👦🏻 با وجود این که آزمایش در مجموع ۴۵ دقیقه به طول انجامید، هیچ کس پسر را نجات نداد. او هم به سگ و هم به گربه نزدیک بود، اما کسی به او توجهی نکرد. 👀 در آزمایش مشابه دیگری، مشخص شد که اگر کودک گم شده لباس بهتری پوشیده باشد و یا سفید پوست باشد بیشتر امکان دارد که دیگران به او کمک کنند در حالیکه بچه‌های نژاد دیگر یا با لباس‌های نامناسب به‌صورت مشخص توسط رهگذران نادیده گرفته می‌شدند. به نظر می‎رسد که تعصبات درونی ما بیش از آنچه فکر می‎کنیم بر رفتار ما اثر می‎گذارند. در آزمایش منهتن، مردم تصور می‎کردند موجودات شکننده تر، دختر و دو حیوان کوچک، به کمک نیاز دارند در حالیکه واضحاً کودک پسر را نادیده گرفتند. ⁉️ به نظر شما چقدر تعصب جنسیتی در دنیای ما نقش بازی میکند؟ و آیا مردان در این بین، مورد تبعیض بیشتری واقع می شوند؟ 🔗 منبع #پژوهش_پیشرو

➕ پاسخی به چالش تکرارپذیری: از بهترین روش‎ها استفاده کنید تا نتایج ظاهر شوند! ⚠️ تقریباً دو دهه پیش، چندین مطالعه در مقیاس بزرگ تلاش کردند تا یافته‌های منتشر شده قبلی را بازتولید کنند، اما با عدم تکرار یافته‎های قبلی اعتبار نتایج در علوم رفتاری -اجتماعی زیر سوال رفت. 👨‍⚕️ طی شش سال، محققان آزمایشگاه‌های یو سی سانتاباربارا، کالیفرنیا برکلی، استنفورد و ویرجینیا، ۱۶ یافته جدید را با بهترین روش‌ها و با استاندارد طلایی، از جمله ثبت‌نام اولیه، اندازه‌های نمونه بزرگ و ...، کشف و تکرار کردند. 📌این مطالعه نگرانی‌های قبلی در مورد اعتبار پژوهش‎های اجتماعی و رفتاری را با نشان دادن نرخ تکرار ۹۷% کاهش داد. مطالعات قبلی نرخ حدود ۵۰% را برای تکرارپذیری مطالعات گزارش کرده بودند. 🔗 منبع : https://tinyurl.com/ysw6rncy

➕ چطور می‌فهمیم یک پست اینستاگرامی تبلیغاتی است؟ 📱 موفقیت بازاریابی اینفلوئنسرها تا حدی به دلیل پنهان بودن ماهیت تبلیغی آنهاست. به همین دلیل آنها اغلب پست‌های غیرتجاری و تجاری را با هم ترکیب کرده و تشخیص پست‌های شخصی و تبلیغی را برای فالوورها دشوار می‌کنند. از همین رو برخی پلتفرم ها استفاده از علائم افشاساز (sponsored paidad) را برای تبلیغات اینفلوئنسرها اجباری کرده اند. اما مردم چقدر قدرت تشخیص پست تبلیغی از عادی را دارند؟ و برای تشخیص آن به چه چیزی توجه می‌کنند؟ 📌محققان هلندی دریافتند بیشتر مردم پست‎های تبلیغی را تشخیص می‌دهند. اما برای این کار علاوه بر علائم افشاساز از عوامل پایین به بالا (اسم بردن از برند و میزان دنبال‎کنندگان صفحه) برای تشخیص محتوای تجاری از غیر‌تجاری استفاده می‌کنند. یعنی پست‎هایی که اسم برند را می‌آورند و صفحات پرمخاطب آن را گذاشته‌اند، بیشتر به عنوان پست تبلیغاتی شناخته می‌شوند. 🎑 نکته جالب این است که بررسی ردیابی‌چشم نشان داد کاربران فقط تحت‎تاثیر عناصر داخل تصویر هستند و اسم برند، علائم افشاکننده و ... اگر در کپشن باشند، چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرند. @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/yws2p532

➕ تایپیست همه فن حریف! 📌 سازندگان یک مدل گفتار چندزبانه انبوه ادعا می‎کنند محصول آن‎ها می‎تواند با دقت قابل توجهی، در ۱۱۰۰ زبان، گفتار را به متن تبدیل کند و ۴۰۰۰ زبان گفتاری را تشخیص دهد. @CogniPlus 🔗 کد و مدل‎ها : https://tinyurl.com/2ljfmel2

➕ مخچه کلیدی برای حل مشکلات حافظه اجتماعی 🤔 تعداد قابل توجهی از مردم با از دست دادن حافظه و زوال عقل ناشی از اختلالات عصبی فزاینده‌ای مانند بیماری آلزایمر و پارکینسون به خصوص در کهنسالی دست و پنجه نرم می‌کنند. 🧠 پژوهشگران با دستکاری فعالیت مخچه در مدل‌های بالینی دریافتند که فعالیت آن برای بازیابی اطلاعات اجتماعی حیاتی است. بازیابی اطلاعات اجتماعی اغلب در بیماران زوال عقل بدتر می‌شود. 👨‍⚕️ یی-می یانگ، استادیار دانشگاه مینه‎سوتا: از دست دادن حافظه یک علامت رایج در تشخیص اختلالات عصبی است. درک این عملکرد پیچیده مغز یک گام مهم است که می تواند به توسعه درمان های هدفمند منجر شود. @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/yn3p8fov

➕ هوش مصنوعی به جای ما درباره تبلیغات نظر می‌دهد! 👀 یکی از ابزار‌های پرکاربرد در بازاریابی عصبی ردیاب چشمی است و در مطالعات توجه برای بهبود طراحی محصولات، برندها، تبلیغات و سایتها استفاده می‌شود. 🧑‍💻 مشکل اینجاست که ما در طراحی نیاز به بازخوردگیری و اصلاح چندباره داریم اما هزینه سنجش توجه آزمودنی‌های انسانی بسیار زیاد است. 🤖 به تازگی فناوری پیش بینی حرکات چشم انسان در مواجهه با تصاویر عرضه شده است. به طوری که دیگر نیازی به آزمودنی انسانی نیست و می‌توان محتواهای متنوع را بارها و بارها آزمایش کرد. 📽 در ویدئو با ساز و کار استفاده از آن بیشتر آشنا خواهید شد. @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/yl5sdjnk

🎞 فریم‎هایی از #تاریخ_علم_شناخت: پرسپترون ➕ پرسپترون زاییده فکر روزنبلات بود. برنامه‎ای با الهام از نورون‌های مغز انسان که بر روی یک کامپیوتر پیشرفته در زمان خود، کار می‎کرد: محصول پنج تنی IBM در ابعاد یک دیوار! @CogniPlus

‍ ➕ آزمایش دلبستگی هارلو: اهمیت آغوش مادرانه 👩‍🍼 👼 هارلو در دهه های ۵۰ و ۶۰ میلادی آزمایشات مختلفی را برای بررسی دلبستگی در نوزادان میمون انجام داد. سوال او این بود تا چه اندازه نوزادان برای تغذیه، محافظت، راحتی و اجتماعی شدن به مادران خود وابسته هستند و مکانیزم آن چیست؟ 🍼 هارلو در ۱۹۵۸ میمون های شیرخوار را بلافاصله پس از تولد از مادرشان جدا کرد و در قفس هایی قرار داد که به دو مادر جانشین دسترسی داشتند، یکی از سیم و دیگری با پارچه حوله‎ای نرم پوشیده شده بود. 🦧 در گروه اول، مادر حوله‎ای هیچ غذایی ارائه نمی‌کرد، در حالی که مادر سیمی به شکل یک شیشه شیر متصل به نوزاد حاوی شیر بود. هر دو گروه از میمون‌ها زمان بیشتری را با مادر پارچه ای می گذراندند (حتی اگر او شیر نداشت). نوزاد فقط وقتی گرسنه بود نزد مادر سیمی می رفت و پس از تغذیه، نوزاد میمون بیشتر روز را با مادر پارچه ای می گذراند. اگر جسم ترسناکی در قفس قرار می‌گرفت، نوزاد به مادر حوله‎ای (پایگاه امن خود) پناه می‌برد و زمانی که مادر حوله‎ای حضور داشت، نوزاد بیشتر کاوش می‎کرد. 🤱 بنابراین برخلاف تصور مرسوم آن دوران که نیاز اولیه (غذا) از اهمیت بالاتری برخوردار است، وجود یک پایگاه امن که به نوزاد احساس امنیت و مراقبت بدهد از درجه اهمیت بیشتری برخوردار است. 🐒 هارلو سال ۱۹۶۵ نوزادان میمون را از بدو تولد جدا کرد؛ به نحوی که با هیچ میمون دیگری ارتباط نداشته باشند. این عدم ارتباط برای هر میمون از سه ماه تا یک سال متغیر بود. سپس آن‌ها را به قفس میمون‌های دیگر برگرداند تا ببیند مشکل آن‌ها در ایجاد دلبستگی چه تأثیری بر رفتارشان دارد. 🔹 در ابتدا، بچه میمون‌ها از سایرین می‌ترسیدند و سپس نسبت به آن‌ها بسیار تهاجمی شدند. آن‌ها همچنین قادر به برقراری ارتباط یا معاشرت با میمون‌های دیگر نبودند. میمون‌های دیگر، آن‌ها را مورد آزار و اذیت قرار دادند. بچه میمون‌ها به خودزنی، کندن مو، خاراندن و گاز گرفتن دست و پاهای خود پرداختند. 😡 علاوه بر این، هارلو در میمون های ماده حالتی از اضطراب ایجاد کرد. پس از اینکه این میمون‌ها والد شدند در برخورد با نوزادشان گاهی به حدی عصبانی می‎شدند که صورت نوزاد خود را به زمین می‌کوبیدند و آن را به جلو و عقب می‌کشیدند. طول دوران انزوا منعکس‎کننده گستردگی رفتار غیرعادی بود؛ آنهایی که بیشتر در انزوا می‎ماندند دچار آسیب بیشتری می‎شدند. ✅ هارلو به این نتیجه رسید که محرومیت (یعنی عدم ایجاد یک پیوند دلبستگی) برای همیشه می تواند به میمون‌ها آسیب برساند. هر چند آزمایشات بعدی او نتیجه‌گیری وی را دقیق‌تر کرد وقتی هارلو چند میمون شیرخوار دیگر را به تنهایی بزرگ کرد، اما این نوزادان اجازه داشتند که ۲۰ دقیقه در روز با سه میمون دیگر بازی کنند؛ متوجه شد که آنها از نظر عاطفی و اجتماعی کاملاً عادی بزرگ شده‌اند. این یافته ها در ادامه به جان بالبی برای توسعه نظریه دلبستگی‌اش در انسان بسیار کمک کننده بود. #پژوهش_پیشرو @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/yep9jryj

📽 تصویری از آینده که اولین بار در خاورمیانه محقق شد!🤖🇵🇸 ➕زیرنویس فارسی (ترجمه ماشینی) 😱 ترس از حکومت اقتدارگرا که با تکنولوژی مردم را کنترل کند، در آثار هنری غربی بازتاب زیادی دارد. ۱۹۸۴ اورول، سرگذشت ندیمه و وست‌‎ورلد، هر یک وجهی از تحقق ویرانشهرهای تکنولوژیک را هشدار می‎دهند. عده‎ای معتقدند این آینده‎های شوم اکنون برای فلسطینی‎ها محقق شده است! 📛 اسرائیل پروژه‎ی نیمبوس را در قراردادی ۱.۲ میلیارد دلاری با گوگل و آمازون راه‎اندازی کرده است که به کمک هوش مصنوعی تمام شهروندان فلسطینی را کنترل می‎کند. بر اساس قرارداد حتی اگر فشارهایی برای بایکوت اسرائیل وارد شود، این کمپانی‎ها نمی‎توانند خدمات خود را قطع کنند! 🔇 منتقدان معتقدند این فناوری باعث نقض حقوق فلسطینیان، جمع‎آوری غیرقانونی اطلاعات و گسترش شهرک‎های غیرقانونی اسرائیل در سرزمین‎های اشغالی می‎شود. سازمان‌هایی مانند صدای یهودی برای صلح کمپینی را به نام «از تکنولوژی برای آپارتاید استفاده نکنید» راه‌اندازی کردند. 🚷 عفو بین‎الملل می‌گوید استفاده اسرائیل از هوش مصنوعی علیه فلسطینی‎ها نمونه دیگری از ناسازگاری فناوری تشخیص چهره با حقوق بشر است. منابع: https://www.nytimes.com/2023/05/01/technology/israel-palestine-facial-recognition.html https://www.datacenterdynamics.com/en/news/israel-government-says-aws-and-google-cant-boycott-nimbus-project/ @CogniPlus

➕ارتباط اوتیسم و ADHD با زمان صرف شده برای صفحه نمایش! 🖥 تیمی به رهبری دانشکده پزشکی دانشگاه ناگویا در ژاپن، زمان صفحه نمایش را در کودکان اوتیستیک (ASD) و ADHD بررسی کرده است. زمان صفحه نمایش به مدت زمانی اطلاق می‎شود که یک فرد برای یک دستگاه دارای صفحه نمایش مانند گوشی هوشمند، کامپیوتر، تلویزیون یا سیستم بازی‎های ویدیویی صرف می‎کند. 📱با تجزیه و تحلیل بیش از ۶.۵میلیون پلی مورفیسم ژنتیکی، مشخص شد کودکانی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به ASD هستند، استفاده از صفحه نمایش را افزایش می دهند. در همین حال، کودکان مبتلا به ADHD با افزایش سن، زمان نمایش صفحه نمایش خود را افزایش دادند. 🤔 یافته‌ها این باور را به چالش می‌کشند که زمان استفاده از صفحه نمایش ممکن است باعث ASD شود، در عوض نشان می‌دهد که این معیار، مقدم است. @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/ylypvaub

➕ کدام سناریو واقعی است؟ 🔎 👩 دختری ۱۳ ساله را در نظر بگیرید. او صبح زود از خواب بیدار می‌شود و به مدرسه می‌رود. اما دیگر به خانه برنمی‌گردد. جستجوها ادامه دارد تا جسد او را در مدرسه پیدا می‌کنند. این قتل در سال ۲۰۰۶ اتفاق افتاد. ۶ روز بعد، رومن زادروف به جرم قتل دستگیر شد. با وجود اینکه او اول به قتل اعتراف می‌کند، بعدا نظر خود را پس می‌گیرد و هرگونه ارتباط با مقتول را انکار می‌کند. 📱 قتل دختری ۱۳ ساله اتفاقی نیست که بتوان راحت از آن گذشت. همان وقت توجه فعالان رسانه‌ای به این اتفاق جلب می‌شود. سناریوهای مختلفی درباره این قتل مطرح شد؛ از نوجوانی که از روی حسادت دختر را کشته تا انجام قتل توسط یک روان پریش. 📚 فارغ از اینکه واقعیت چه بود، پژوهش‌ها نشان می‌دهند افراد سناریوهایی می‌سازند که عقاید پیشین آن‌ها را تائید کند. این سناریوها شبیه هر روایت دیگری آغاز، میانه و پایان دارد و توسط ذهن ساماندهی می‌شود. در مورد قتل دختر ۱۳ ساله، برخی از سناریوها آنقدر با جزئیات تعریف شده بود که گویا فرد در صحنه قتل حضور داشته است. کدام یک از سناریوها واقعی است؟ این معما را دادگاه باید حل کند. #روایت_شناختی @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/yo3nspl5