🎞 فریم‎هایی از #تاریخ_علم_شناخت: پرسپترون ➕ پرسپترون زاییده فکر روزنبلات بود. برنامه‎ای با الهام از نورون‌های مغز انسان که بر روی یک کامپیوتر پیشرفته در زمان خود، کار می‎کرد: محصول پنج تنی IBM در ابعاد یک دیوار! @CogniPlus

‍ ➕ آزمایش دلبستگی هارلو: اهمیت آغوش مادرانه 👩‍🍼 👼 هارلو در دهه های ۵۰ و ۶۰ میلادی آزمایشات مختلفی را برای بررسی دلبستگی در نوزادان میمون انجام داد. سوال او این بود تا چه اندازه نوزادان برای تغذیه، محافظت، راحتی و اجتماعی شدن به مادران خود وابسته هستند و مکانیزم آن چیست؟ 🍼 هارلو در ۱۹۵۸ میمون های شیرخوار را بلافاصله پس از تولد از مادرشان جدا کرد و در قفس هایی قرار داد که به دو مادر جانشین دسترسی داشتند، یکی از سیم و دیگری با پارچه حوله‎ای نرم پوشیده شده بود. 🦧 در گروه اول، مادر حوله‎ای هیچ غذایی ارائه نمی‌کرد، در حالی که مادر سیمی به شکل یک شیشه شیر متصل به نوزاد حاوی شیر بود. هر دو گروه از میمون‌ها زمان بیشتری را با مادر پارچه ای می گذراندند (حتی اگر او شیر نداشت). نوزاد فقط وقتی گرسنه بود نزد مادر سیمی می رفت و پس از تغذیه، نوزاد میمون بیشتر روز را با مادر پارچه ای می گذراند. اگر جسم ترسناکی در قفس قرار می‌گرفت، نوزاد به مادر حوله‎ای (پایگاه امن خود) پناه می‌برد و زمانی که مادر حوله‎ای حضور داشت، نوزاد بیشتر کاوش می‎کرد. 🤱 بنابراین برخلاف تصور مرسوم آن دوران که نیاز اولیه (غذا) از اهمیت بالاتری برخوردار است، وجود یک پایگاه امن که به نوزاد احساس امنیت و مراقبت بدهد از درجه اهمیت بیشتری برخوردار است. 🐒 هارلو سال ۱۹۶۵ نوزادان میمون را از بدو تولد جدا کرد؛ به نحوی که با هیچ میمون دیگری ارتباط نداشته باشند. این عدم ارتباط برای هر میمون از سه ماه تا یک سال متغیر بود. سپس آن‌ها را به قفس میمون‌های دیگر برگرداند تا ببیند مشکل آن‌ها در ایجاد دلبستگی چه تأثیری بر رفتارشان دارد. 🔹 در ابتدا، بچه میمون‌ها از سایرین می‌ترسیدند و سپس نسبت به آن‌ها بسیار تهاجمی شدند. آن‌ها همچنین قادر به برقراری ارتباط یا معاشرت با میمون‌های دیگر نبودند. میمون‌های دیگر، آن‌ها را مورد آزار و اذیت قرار دادند. بچه میمون‌ها به خودزنی، کندن مو، خاراندن و گاز گرفتن دست و پاهای خود پرداختند. 😡 علاوه بر این، هارلو در میمون های ماده حالتی از اضطراب ایجاد کرد. پس از اینکه این میمون‌ها والد شدند در برخورد با نوزادشان گاهی به حدی عصبانی می‎شدند که صورت نوزاد خود را به زمین می‌کوبیدند و آن را به جلو و عقب می‌کشیدند. طول دوران انزوا منعکس‎کننده گستردگی رفتار غیرعادی بود؛ آنهایی که بیشتر در انزوا می‎ماندند دچار آسیب بیشتری می‎شدند. ✅ هارلو به این نتیجه رسید که محرومیت (یعنی عدم ایجاد یک پیوند دلبستگی) برای همیشه می تواند به میمون‌ها آسیب برساند. هر چند آزمایشات بعدی او نتیجه‌گیری وی را دقیق‌تر کرد وقتی هارلو چند میمون شیرخوار دیگر را به تنهایی بزرگ کرد، اما این نوزادان اجازه داشتند که ۲۰ دقیقه در روز با سه میمون دیگر بازی کنند؛ متوجه شد که آنها از نظر عاطفی و اجتماعی کاملاً عادی بزرگ شده‌اند. این یافته ها در ادامه به جان بالبی برای توسعه نظریه دلبستگی‌اش در انسان بسیار کمک کننده بود. #پژوهش_پیشرو @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/yep9jryj

📽 تصویری از آینده که اولین بار در خاورمیانه محقق شد!🤖🇵🇸 ➕زیرنویس فارسی (ترجمه ماشینی) 😱 ترس از حکومت اقتدارگرا که با تکنولوژی مردم را کنترل کند، در آثار هنری غربی بازتاب زیادی دارد. ۱۹۸۴ اورول، سرگذشت ندیمه و وست‌‎ورلد، هر یک وجهی از تحقق ویرانشهرهای تکنولوژیک را هشدار می‎دهند. عده‎ای معتقدند این آینده‎های شوم اکنون برای فلسطینی‎ها محقق شده است! 📛 اسرائیل پروژه‎ی نیمبوس را در قراردادی ۱.۲ میلیارد دلاری با گوگل و آمازون راه‎اندازی کرده است که به کمک هوش مصنوعی تمام شهروندان فلسطینی را کنترل می‎کند. بر اساس قرارداد حتی اگر فشارهایی برای بایکوت اسرائیل وارد شود، این کمپانی‎ها نمی‎توانند خدمات خود را قطع کنند! 🔇 منتقدان معتقدند این فناوری باعث نقض حقوق فلسطینیان، جمع‎آوری غیرقانونی اطلاعات و گسترش شهرک‎های غیرقانونی اسرائیل در سرزمین‎های اشغالی می‎شود. سازمان‌هایی مانند صدای یهودی برای صلح کمپینی را به نام «از تکنولوژی برای آپارتاید استفاده نکنید» راه‌اندازی کردند. 🚷 عفو بین‎الملل می‌گوید استفاده اسرائیل از هوش مصنوعی علیه فلسطینی‎ها نمونه دیگری از ناسازگاری فناوری تشخیص چهره با حقوق بشر است. منابع: https://www.nytimes.com/2023/05/01/technology/israel-palestine-facial-recognition.html https://www.datacenterdynamics.com/en/news/israel-government-says-aws-and-google-cant-boycott-nimbus-project/ @CogniPlus

➕ارتباط اوتیسم و ADHD با زمان صرف شده برای صفحه نمایش! 🖥 تیمی به رهبری دانشکده پزشکی دانشگاه ناگویا در ژاپن، زمان صفحه نمایش را در کودکان اوتیستیک (ASD) و ADHD بررسی کرده است. زمان صفحه نمایش به مدت زمانی اطلاق می‎شود که یک فرد برای یک دستگاه دارای صفحه نمایش مانند گوشی هوشمند، کامپیوتر، تلویزیون یا سیستم بازی‎های ویدیویی صرف می‎کند. 📱با تجزیه و تحلیل بیش از ۶.۵میلیون پلی مورفیسم ژنتیکی، مشخص شد کودکانی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به ASD هستند، استفاده از صفحه نمایش را افزایش می دهند. در همین حال، کودکان مبتلا به ADHD با افزایش سن، زمان نمایش صفحه نمایش خود را افزایش دادند. 🤔 یافته‌ها این باور را به چالش می‌کشند که زمان استفاده از صفحه نمایش ممکن است باعث ASD شود، در عوض نشان می‌دهد که این معیار، مقدم است. @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/ylypvaub

➕ کدام سناریو واقعی است؟ 🔎 👩 دختری ۱۳ ساله را در نظر بگیرید. او صبح زود از خواب بیدار می‌شود و به مدرسه می‌رود. اما دیگر به خانه برنمی‌گردد. جستجوها ادامه دارد تا جسد او را در مدرسه پیدا می‌کنند. این قتل در سال ۲۰۰۶ اتفاق افتاد. ۶ روز بعد، رومن زادروف به جرم قتل دستگیر شد. با وجود اینکه او اول به قتل اعتراف می‌کند، بعدا نظر خود را پس می‌گیرد و هرگونه ارتباط با مقتول را انکار می‌کند. 📱 قتل دختری ۱۳ ساله اتفاقی نیست که بتوان راحت از آن گذشت. همان وقت توجه فعالان رسانه‌ای به این اتفاق جلب می‌شود. سناریوهای مختلفی درباره این قتل مطرح شد؛ از نوجوانی که از روی حسادت دختر را کشته تا انجام قتل توسط یک روان پریش. 📚 فارغ از اینکه واقعیت چه بود، پژوهش‌ها نشان می‌دهند افراد سناریوهایی می‌سازند که عقاید پیشین آن‌ها را تائید کند. این سناریوها شبیه هر روایت دیگری آغاز، میانه و پایان دارد و توسط ذهن ساماندهی می‌شود. در مورد قتل دختر ۱۳ ساله، برخی از سناریوها آنقدر با جزئیات تعریف شده بود که گویا فرد در صحنه قتل حضور داشته است. کدام یک از سناریوها واقعی است؟ این معما را دادگاه باید حل کند. #روایت_شناختی @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/yo3nspl5

➕ رمز و راز شکل گیری حافظه: مغز ما چگونه اطلاعات را ذخیره می‎کند؟ 💾 🔰محققان کالج ترینیتی ایرلند دریافتند شکل‌گیری حافظه از طریق ایجاد پیوسته الگوهای اتصال جدید بین سلول‌های انگرام خاص در مناطق مختلف مغز اتفاق می‌افتد. 🧠 سلول‌های انگرام حافظه گروه‌هایی از سلول‌های مغزی هستند که اطلاعات را بر اساس تجربیات خاص تغییر می‌دهند و نگهداری می‌کنند و به ما امکان می‌دهند بعداً آن تجربیات را به خاطر بیاوریم. 🧬 در این تحقیق از تکنیک‌های ژنتیکی و اپتوژنتیک برای مطالعه چگونگی ایجاد اتصالات سلول‌های انگرام و شناسایی پروتئینی که در تنظیم این اتصال نقش دارد، استفاده شد. ✅ این مطالعه مکانیسم ذخیره سازی حافظه در مغز را روشن می کند و بینش هایی را در مورد نحوه یادگیری و یادآوری ما ارائه می دهد. @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/ywnlh28q

➕ مردها درد کمتری را حس می‎کنند؛ اگر پای یک زن در میان باشد! 👦🏻👩 💪 بر اساس تحقیقات جدید دانشگاه لوند سوئد، مردان درد کمتری را احساس می‎کنند زمانی که درد توسط یک زن تحمیل می‌شود (نسبت به زمانی که عامل ایجاد درد مرد باشد). 🔨 در آزمایش‌ها، زمانی که یک زن در شرکت‎کننده درد ایجاد می‎کرد، هم مردها و هم زن‎ها به تحریک قوی‌تری نیاز داشتند تا به آستانه درد مشخصی برسند. همچنین بعد از عمل جراحی، بیماران مرد وقتی با یک محقق زن مصاحبه می‎کردند، درد کمتری را گزارش می‎دادند. 👩‍🏫 این آزمایش‎ها نشان می‌دهد جنسیت فردی که درد ایجاد می‌کند یا در مورد آن سؤال می‌کند می‌تواند بر ادراک درد تأثیر بگذارد. ➖ اینجاست که فخرالدین عراقی میگه: 😄 خوشا دردی که درمانش تو باشی خوشا راهی که پایانش تو باشی عراقی طالب درد است دایم به بوی آنکه درمانش تو باشی @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/yo29mmqo

➕ مغز کنش‎های دیگران را می‎بیند یا پیش‎بینی می‎کند؟ 🧠👀 🤝هنگامی که درگیر تعاملات اجتماعی هستیم، مانند دست دادن یا مکالمه، مشاهده ما از اعمال دیگران بسیار مهم است. اما دقیقاً در طول این فرآیند در مغز ما چه اتفاقی می‎افتد: چگونه مناطق مختلف مغز با یکدیگر تعامل می‎کنند؟ 👨‍⚕️محققان موسسه علوم اعصاب هلند دریافتند که مغز ما هنگام مشاهده اعمال دیگران بیشتر به پیش‎بینی‎های درونی متکی است تا ورودی های حسی. 🧠 این مطالعه دیدگاه کلاسیک را به چالش می کشد که ادراک بصری در درجه اول باعث درک اعمال دیگران می‎‌شود. محققان از EEG داخل جمجمه‎ای در بیماران مبتلا به صرع برای دستیابی به دقت بالایی در اندازه گیری فعالیت مغز استفاده کردند. ✅ محققان دریافتند که مغز پیش‌بینی‌های سیستم حرکتی را به نشانه‌های بصری مستقیم، به‌ویژه در توالی‌های قابل پیش‌بینی ترجیح می‌دهد. این بینش ماهیت پیش‌بینی‌کننده مغز را آشکار می‌کند. @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/yndgqwd6

➕ چقدر می‌توانیم خط شکن باشیم؟! 🔰 همانطور که در آزمایش اَش (۱۹۵۱) دیدیم افراد تحت فشار اجتماعی که احساس می‌کنند، با دیگران همرنگ می‌شوند. اما اَش کشف مهم دیگری نیز داشت؛ او پی برد صرف وجود یک نفر که خلاف جریان حرکت کند می‌تواند این فشار را کم کند یا از بین ببرد. 👨‍⚕️ اَش این موضوع را در یک سری آزمایش نشان داد. او در گروه آزمایش خود یک همدست آزمایشگر متفاوت را اضافه کرد تا با درگیر شدن در رفتار معقول و نه غیرمعقول، از جمعیت سرپیچی کند؛ مشخص شد همین تغییر کافیست. وجود تنها یک همتای مخالف با گروه، شرکت‎کنندگان را مشتاقِ بیان افکار واقعی خود کرد. ✊ اما به نظرتان ما تا چه اندازه در برابر این فشار اجتماعی مقاومت می‌کنیم؟ در دنیای امروز تا چه میزان از اخبار جعلی و وایرال شده مصون هستیم؟! در جواب باید بگویم مسیر دشواری در پیش داریم! 📌 در بسیاری از موارد ما حتی در برابر کوچکترین مسائل که گاهاً غیرمنطقی هم هستند، تحت تأثیر جمع قرار می‌گیریم؛ در سال ۱۹۶۲ یک ویدئو که بیشتر جنبه طنز داشت از تحت تأثیر قرار گرفتن افرادی که سوار آسانسور می‌شوند، ساخته شد که در آن می‌توان دید تاثیر از جمع فراتر از تصور است. @CogniPlus

➕ چرا هنوز هم جومونگ می‎بینیم؟ 🏹 ⚔️ 📺 هر از چندی صدای اعتراض مخاطبان به پخش سریال‌های تکراری از تلویزیون بلند می‌شود؛ سریال‌هایی که گاه چندین بار در صف پخش شبکه‌های مختلف قرار گرفته‌اند. با وجود این شاید باورش سخت باشد که برخی از این سریال‌ها هنوز هم پر مخاطب هستند و گروهی برای چندمین بار پای آن‌ها می‌نشینند. 📑 پژوهش‌ها نشان داده رابطه مستقیمی میان اضطراب و تماشای فیلم‌های تکراری وجود دارد. همچنان‌که اینجا گفتیم، مغز انسان دوست دارد محیط او را مهار کند و این با موقعیت ابهام در تضاد است. موقعیت اضطراب و ابهام سیستم هشدار مغز و مرکز برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری ما را فعال می‌کند و باعث هوشیاری و تفکر بیش از حد می‌شود؛ در حالی که وقتی با موقعیتی قابل پیش‌بینی مواجه می‌شویم، مغز در شرایط آرامش قرار می‌گیرد. 🧠 در نتیجه دیدن فیلم‌های تکراری صرفا برای سرگرمی نیست، بلکه ترفندی روانشناختی برای آرامش بیشتر مغز است. تماشای یک فیلم برای چندمین بار علاوه بر اینکه حس لذت و نوستالژی را به همراه دارد، حس کنترل‌گری مغز را ارضا می‌کند. #هنرشناخت @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/yv33f7fn

➕ چشایی و نه معده، عادات غذایی را تنظیم می‎کند! 🍽 یک پژوهش جدید درک سنتی کنترل اشتها را به چالش می کشد. این تحقیق نشان می‎دهد که به جای سیگنال های معده، این حس چشایی ماست که نقش مهمی در تنظیم میزان غذا خوردنمان دارد. 🧠 این مطالعه نشان داد که نورون‌های ساقه مغز تقریباً بلافاصله به درک چشایی واکنش نشان می‌دهند تا مصرف غذا را کنترل کنند، کشفی که می‌تواند بر تولید داروهای کاهش وزن مؤثرتر تأثیر بگذارد. ✅ این دیدگاه جدید در مورد کنترل اشتها بر تعامل پیچیده بین طعم و سیگنال های مغز در مدیریت رفتار خوردن تاکید می کند. @CogniPlus 🔗 منبع : https://tinyurl.com/ytg6vgr4

➕ این دیگه تست انسان بودن نیست. رسما میگه کسی رو راه نمیدم 🤖😂 @CogniPlus