✅از دیگران
🔶گاهی گمان نمیکنی ولی ....
گــاهـی گمان نمیکنی ولی خوب میشود
گــاهـی نمیشود، که نمیشود، که نمیشود…
گــه جور میشود خود آن بیمقدمه
گــه با دوصد مقدمه ناجور میشود…
گــاهـی هزار دوره دعا بیاجابت است
گــاهـی نگفته قرعه بهنام تو میشود…
گــاهـی گدای گدایی و بخت با تو یار نیست
گــاهـی تمام شهر گدای تو میشود…
گــاهـی برای خنده دلم تنگ میشود
گــاهـی دلم تراشهای از سنگ میشود…
گــاهـی تمام این آبی آسمان ما
یــکباره تیره گشته و بیرنگ میشود…
گــاهـی نفس به تیزی شمشیر میشود
از هــرچه زندگیست دلت سیر میشود…
گــویـی به خواب بود، جوانیمان گذشت
گــاهـی چه زود فرصتمان دیر میشود…
کــاری ندارم کجایی، چه میکنی
بـی عـشق سر مکن که دلت پیر میشود... .
#مهرورزی
#زندگی
#شعر
#قیصر_امینپور
@Deebaj
✅دیباج ۱۵۶
🔶مردی شتابان آمد!
🖊ع.ر.م
📌یکی از مهمترین ویژگیهای رسانه، سرعت و شتاب آن در رساندن پیام است.
📌امروزه در ترافیک سودجویی زورمندان، رسانه نقشی بیبدیل در سودسازی برای آنان ایفا میکند. رانتهای اطلاعاتی و ابزارهای پیشرفته رسانهای، خبرهای دست اول را تنها در اختیار این گروهها قرار میدهند و آنان پس از بهرهبرداری لازم از خبر، با تغییر ماهیت آن در راستای منافع خود، چیزی را که با واقعیت کاملا بیگانه است، در اختیار مردم عادی قرار میدهند.
📌فرد فرد ما در راستای دفاع از حقیقت، همچون قهرمان این آیه، باید در رساندن پیام رهاییبخش دین تلاش و شتاب کنیم و با استفاده از ابزارهای نوین، دیگران را به پیروی از مسیر پیامبران دعوت کنیم تا همگی با حقیقت آشنا شده و به متن حقیقت وفادار بمانند.
#رسانه
#رسالت
#حقیقت
#پیامبران
@Deebaj
✅از دیگران
🔶 كاربرد نابجا
دقت و باریكبینی در معنا و نسبت میان كلمات، از بایستههای درستنویسی است. گاهی كلمات در معنای خود به كار نمیروند و گاهی در جای خود نمینشینند. برخی كلماتی كه گاهی در معنا یا در جای خود به كار نمیروند، به این قرار است:
ـ تقدیر، به معنای اندازهگیری یا ارزیابی است، نه قدردانی.
ـ تحكیم، به معنای حكم دادن و داوری است، نه استوار كردن.
ـ تجلیل، به معنای انداختن جُلّ بر پشت چارپا است، نه بزرگداشت.
ـ پایمردی، به معنای وساطت و شفاعت است، نه پایداری.
ـ بهانه، به معنای دلیل ناقص و سست است، نه مناسبت. بنابراین این جمله درست نیست: «به بهانۀ تولد ابن سینا، اول اردیبهشت را روز پزشك نامیدهاند.»
ـ پیرامون، به معنای اطراف و در مقابل كانون است. بنابراین «پیرامون ادبیات» یعنی حواشی و حومۀ ادبیات، نه «دربارۀ ادبیات».👇👇
ـ تا، برای بیان مقصد و هدف است، نه نتیجه و حاصل قهری. بنابراین جملۀ زیر نیاز به ویرایش دارد:
«آنقدر غذا خورد تا مریض شد.» زیرا كسی به هدف بیماری، پرخوری نمیكند؛ ولی نتیجۀ قهری آن، همین است. صورت صحیح جمله اینگونه است: «آنقدر غذا خورد كه مریض شد.»
ـ فراری، یعنی آنكه فرار میكند یا كرده است. بنابراین جملۀ « نباید بچهها را از مدرسه فراری داد» درست است، نه جملۀ « نباید بچهها را از مدرسه فراری كرد.»
ـ درب، عربی و به معنای «در بزرگ = درواز» است. بنابراین به جای «درب خانه» یا «درب قوطی» یا «درب مغازه» باید «در خانه» و ... گفت. ناصر خسرو: «انگشت مكن رنجه به در كوفتن كس.»
ـ اضافۀ اسم به حروف، جایز نیست.
غلط: كتاب من جدای از من نیست.
درست: كتاب من جدا از من نیست.
ـ عبارت «لازم به ذكر است» ساختاری مشوش دارد و باید به جای آن از عبارتهایی مانند «شایان ذكر است»، «گفتنی است»، «ناگفته نماند»، «باید افزود» استفاده شود.
#نویسندگی
#رضا_بابایی
#درست_نویسی
@Deebaj
✅دیباج ۱۵۷
🔶کودکــیام کــو؟
🖊ع.ر.م
🔹پرده اول
📌بچه که بودم، کودکیام با ترنم شعر «باز باران با ترانه» گلچین گیلانی که برای من لبریز از حس طراوت، لطافت، شادابی، امنیت و آرامش است، عجین شده بود.
📌دهه شصت، کتاب فارسی چهارم دبستان را که ورق میزدی، میرسیدی به دو صفحهٔ مقابلِ هم که تابلو قشنگی را با همه رنگهایی که میتوانست تصویری زیبا از امنیت و آرامش و شادی و طراوت را تداعی کند، خلق کرده بود.
📌کودکی خندان، یکه و تنها، تن به نمنم باران داده و شادمانه آغوش باز کرده و به سرخی گلهای زیبای باغچه چشم دوخته است.
📌پشت سرش، کلبه کوچکی که نماد امنیت و آرامش است، گرم از سقفی گالیپوش، خودنمایی میکند.
آنطرفتر، از میان دو درخت چنار، تصویر ماده گاوی پیداست که چرخ اقتصاد خانواده را میچرخاند و قوت اهالی خانه را تامین میکند. پشت درختها هم، گویا تصویر مبهمی از شالیزار بهچشم میخورد.
📌سایه امنیت و آرامش چنان گسترده است که صاحب کلبه پرچین زیبای دور کلبه را نیمهکاره رها کرده است.👇