eitaa logo
بهارمهدوی
1.2هزار دنبال‌کننده
12.8هزار عکس
16.3هزار ویدیو
241 فایل
نشر مطالب کانال با ذکرصلوات برای تعجیل در فرج صاحب الزمان (عج الله)آزاد هست ان شاءالله عضو همیشگی کانالمون باشیدنشر مطالب حلالتون ... انتقاد پیشنهاد داشتید در خدمتیم . @compassionate @waiting110 کانال گروه جهادی https://eitaa.com/jahadi_ashooraeiyan
مشاهده در ایتا
دانلود
‍سخنرانی کوتاه قیمت دنيا را چه زمانی متوجه می‌شویم؟ ✍️ می دانید قیمت دنیا را چه زمانی مـا متوجـه می شویم ؟ وقتی اجل به سراغ ما می آید و از او مهلت می خواهیم: یک سال، یک ماه، یک هفته، یک روز، یک ساعت، اما او به ما مهلت نمی دهد و می گوید: «نمی شود.» پس آن وقت است که ما متوجه ارزش عمرمان می شویم. در لحظه قبض روح شدن می فهمیم که چه قدر یک ساعت این دنیا ارزش داشته است. 📚 در محضر مجتهدی جلد ۲ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @Excerpt
✅استاد فاطمی نیا (ره): 🔻خدا چند گناه را به سختي مي بخشد كه يكي از آنها آبرو بردن است. 🔹حدیثی از امام باقر(علیه السلام) است که حضرت می‌فرمایند : 🔻کسی که از ریختن آبرو و حیثیت مردم چشم‌پوشی کرده و آبروی آن‌ها را نریزد، خداوند در روز قیامت از گناهان او صرف‌نظر خواهد كرد. 🔻روایت داریم که می‌فرماید اغلب جهنمی‌ها، جهنمی زبان هستند! فکر نکنید همه شراب می‌خورند و از دیوار مردم بالا می‌روند. یک مشت مؤمن مقدس را می‌آورند جهنم به سبب اينكه آبرو مي برده اند! 🔻اسلام می‌خواهد آبروی فرد حفظ شود. 🔹پسر يكي ازعلماي بزرگ تعريف ميكرد روزي به پدرم گفتم: "شما كه درياي علم هستي، اگر بنا باشد يك نصيحت كني ، چيست؟" 🔹مي گفت پدرم سرش را مدتي پايين انداخت و فرمود: 🔻"آبروي كسي را نبر!" عزيز من اسلام ميخواهد آبروي افراد حفظ شود! 🔻اين گناه آبرو بردن انقدر نحس است كه صاحبان آن گاهي موفق به توبه نميشوند! 🔻انقدر راحت آبروي ديگران را نبريم! 🔻در روايت آمده است اغلب جهنميان به خاطر زبانشان جهنمي شده اند! گاهي عده اي در صفوف نماز جماعت و هيات ها آبروي افراد را ميبرند! پناه ميبريم به خدا @Excerpt
خدایا به داده ات،نداده ات،گرفته ات شکر داده ات نعمت است. نداده ات حکمت است. گرفته ات عبرت است. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ @Excerpt
در یک باغچه، هم گل می‌روید و هم خار. ولی شما آیا بی‌طرفید؟ یعنی گل و خار را با یک چشم می‌بینید؟ هرگز! بلکه شما طرف گل را می‌گیرید، خار را از باغچه بیرون می‌کشید و می‌گویید: جای خار در باغچه نیست، خار باید در بیابان باشد. باغچه جای گل است، نه خار. و اینجاست که باغچه دیدنی می‌شود، نفس گل تازه می‌شود، شاداب می‌شود، جان می‌گیرد. و عدالت، دقیقاً همین است؛ یعنی هر چیز در جای خود باشد. یعنی گل در باغچه و خار در بیابان. پس، عدالت بی‌طرفی نیست؛ عدالت یعنی جانب گل را گرفتن. عدالت، ایستادن در کنار گل است، و گل همان حق است. پس باید طرف حق را گرفت. حال اگر حق در هر سمتی بود، آنگاه باید بی‌طرف بود؛ درست مانند باران. باران که می‌بارد، چه بر بام کاخ شاه و چه بر سقف کلبه‌ی فقیر، بی‌طرف است و بی‌تفاوت، و برای باران، شاه و گدا یکی‌ست. حال، امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) می‌فرماید: این عدالت تحقق نمی‌یابد مگر با چهار چیز: @Excerpt
اوّل، فهم است. تنها کسی می‌تواند عادل باشد که بفهمد؛ آن هم نه سطحی، بلکه عمیق. باید به درون ماجرا نفوذ کند، به عمق ماجرا برسد، زیر پوست حقیقت برود. باید خوب گوش بدهد، کمتر سخن بگوید، بیشتر بشنود، شتاب‌زده تصمیم نگیرد، هیجانی برخورد نکند. همانند غواصی که به عمق دریا فرو می‌رود، باید تا ته حقیقت، تا کنه حرف‌ها و نیت‌ها فرو برود. دوّم، علم است. یعنی داشتن دانش، آگاهی لازم و اطلاعات دقیق در زمینه‌ی موضوع مورد قضاوت. باید بداند چه چیز درست است و چه چیز نادرست؛ و باید بداند که قانون چه می‌گوید، عرف چه حکم می‌کند، منطق چه مسیری را نشان می‌دهد. فرد عادل نمی‌گوید «فکر می‌کنم این‌گونه است»، بلکه می‌گوید «می‌دانم این‌گونه است». سوّم، حکم است. هنگام داوری و صدور رأی، باید روشن، روان و شفاف حکم را صادر کرد؛ بی‌ابهام، بی‌پنهان‌کاری، بی‌دوپهلوگویی. نه خاکستری، نه مصلحت‌اندیشی بی‌مبنا، نه تعارف‌های بی‌جا، نه ضربه زدن به انصاف. حکم باید قاطع باشد، محکم، بی‌لرزش و با وضوح کامل. چهارم، حلم است. و اینجاست که کار دشوار می‌شود. چراکه هر حکمی که صادر می‌شود، خواه‌ناخواه یک طرف محکوم می‌گردد. محکوم گاه ناسزا می‌گوید، گاه تهمت می‌زند، گاه برچسب ناروا می‌زند. همانند همان بوته‌ی خاری که وقتی از باغچه کنده می‌شود، ممکن است دست و جامه شما را زخمی کند. اما شما نباید بلرزید، نباید به خشم بیایید. باید صبور باشید، آرام بمانید، خونسردی‌تان را حفظ کنید. به جای فریاد، لبخند بزنید. به جای دعوا، سکوت کنید. به جای انفجار، بردباری پیشه سازید. حِلم یعنی دل‌تان نسوزد وقتی کسی قدرتان را نمی‌داند. یعنی دستان‌تان نلرزد وقتی شما را متهم می‌کنند. یعنی از عدالت کوتاه نیایید، فقط چون دیگران خوششان نمی‌آید یا پذیرای آن نیستند. پس، عدالت سفری‌ست با چهار منزل: آغازش با فهم، ادامه‌اش با علم، پیش‌روی‌اش با حکم، و ماندگاری‌اش با حلم است. به‌عنوان نمونه، معلمی را تصور کنید که در کلاس نشسته است. دو دانش‌آموز با یکدیگر درگیر شده‌اند. یکی می‌گوید آن دیگری او را زده و آن یکی می‌گوید اولی آغازگر درگیری بوده. حالا معلم باید قضاوت کند و عدالت را در داوری رعایت کند. اگر شتاب‌زده تصمیم بگیرد، یا فقط به سخن یکی از آنان گوش بسپارد، چه خواهد شد؟ اگر نداند اصل دعوا از کجا آغاز شده، چه؟ اگر بخواهد دل هر دو را به‌دست آورد و بگوید: «هر دوی شما مقصرید»، چه پیامدی خواهد داشت؟ و از همه دشوارتر، اگر یکی از دانش‌آموزان پس از اعلام حکم، از معلم برنجد، فحاشی کند، قهر کند یا لج کند، آیا معلم باید از کوره در برود؟ باید تسلیم شود؟ باید برای حفظ سکوت کلاس، بی‌عدالتی کند؟ نه، امیرالمؤمنین می‌گوید: معلم اگر می‌خواهد عادل باشد، باید چهار ویژگی را داشته باشد: اوّل، خوب بفهمد چه رخ داده؛ دوّم، بداند چه درست است؛ سوّم، قضاوتی شفاف و روشن ارائه دهد؛ و چهارم، صبوری و بردباری پیشه کند، آرام بماند، و خشمگین نشود. بر همین اساس، امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «**وَ العَدْلُ مِنْها عَلى أَرْبَعِ شُعَبٍ**» عدالت بر چهار شاخه استوار است؛ چهار ریشه دارد. یعنی اگر این چهار ویژگی را داشته باشی، به مسیر عدالت راه یافته‌ای: نخست: عَلى غائِصِ الفَهْمِ — فهمی ژرف و عمیق یعنی فرد باید مسئله را به‌درستی و از عمق درک کند. دوّم: وَ غَوْرِ العِلْمِ — نفوذ در ژرفای دانش باید به دانشی جامع، عمیق و همه‌جانبه در آن حوزه مسلط باشد. مثلاً اگر اختلافی میان مالک و مستأجری وجود دارد، نخست باید سخن هر دو را بشنود و سپس با قوانین حقوقی مرتبط با مالکیت و اجاره به‌خوبی آشنا باشد. سوّم: وَ زُهْرَةِ الحُكْمِ — صدور حکمی روشن و شفاف، بدون ابهام، بی‌پیرایه، با شجاعت و صراحت کامل. چهارم: وَ رَساخَةِ الحِلْمِ — بردباری و حلمی ریشه‌دار یعنی بردباری و حلم در تار و پود جان و روح او جاری باشد؛ از ژرفای جانش بجوشد. سپس حضرت می‌فرمایند: @Excerpt
فَمَنْ فَهِمَ غَوْرَ العِلْمِ؛ هرکه فهمی درست و عمیق داشت، و فهمیده داوری کرد، ژرفای دانش را پیدا می‌کند؛ یعنی خداوند او را با حقایق بیشتری آگاه می‌کند؛ درست مثل فرزند دولتمندی که از داشته‌های خود کمالِ حُسن استفاده را می‌کند، و اینجاست که پدر، او را برخوردارتر خواهد نمود. وَ مَنْ عَلِمَ غَوْرَ العِلْمِ صَدَرَ عَنْ شَرائِعِ الحُكْمِ؛ و کسی که از علم و آگاهی فراوانی برخوردار شد، از سرچشمه‌های ناب داوری، سیراب بیرون خواهد آمد؛ یعنی چنین قضاوتی که ریشه در علم و آگاهی داشته باشد، برای او مانند آب، مایه‌ی حیات و طراوت و سرزندگی است. و نیز فرمودند: وَ مَنْ حَلُمَ لَمْ یُفَرِّطْ فِی أَمْرِهِ؛ و هرکه بردباری پیشه کند، و پس از داوری، صبر و تحمل نشان دهد، و از سرزنش‌ها نهراسد، از تهمت‌ها نلرزد، در کار خود کوتاهی نکرده، بلکه حق را تمام و کمال ادا کرده است. و چنین فردی، حقیقتاً عادل است. و نتیجه‌اش آن است که: عاشَ فِی النّاسِ حَمیداً؛ در میان مردم، ستوده و محبوب و محترم و مغتنم خواهد بود. و به خاطر رأی پخته‌اش، قضاوت عاقلانه‌اش، داوری منصفانه‌اش، و تصمیم درست و سنجیده‌اش، همه او را تحسین خواهند کرد. نتیجه‌گیری: عدالت، صرفاً بی‌طرفی نیست؛ بلکه آگاهانه و مسئولانه در کنار حق ایستادن است. و این، تنها با چهار خصلت به دست می‌آید: فهم عمیق، علم دقیق، حکم روشن و حلم استوار. برای پیاده‌سازی این نکات در زندگی: ۱. قبل از قضاوت درباره‌ی هر مسئله‌ای، به‌جای واکنش سریع، لحظه‌ای مکث کرده و تلاش کن عمق ماجرا را بفهمی. ۲. هرجا خواستی نظر بدهی، مطمئن شو اطلاعات و دانش کافی در آن زمینه داری. ۳. شفاف، بی‌طرف و بدون تعارف نظر بده، حتی اگر به مذاق اطرافیان خوش نیاید. ۴. وقتی مخالفت یا نقدی شنیدی، آرام بمان، دلگیر نشو، و به‌جای دفاع عجولانه، در سکوت استقامت کن. ۵. عدالت را در خانواده، محل کار، کلاس درس، گروه دوستان و حتی در قضاوت‌های درونی‌ات تمرین کن. @Excerpt
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔴 شيطان در آخرالزمان با تمام توان خود می‌تازد 🔵 آخرالزمان چون نزديك نابودی ابليس است ، تمام سعی و تلاش خود را برای تأخير در ظهور و گمراهی مردمان به كار خواهد بست . آنقدر در آخرالزمان اين مسائل رونق می‌گيرد كه وقتی ندای آسمانی به نفع امام زمان علیه‌السلام بلند می‌شود ، نعره‌ای هم از جانب شيطان شنيده می‌شود كه بعضی‌ها ، حق و باطل را اشتباه می‌كنند . حضرت امام صادق علیه‌السلام در مورد زمان ظهور حضرت و نشان آن فرمودند : منادی نام قائم «عجل الله تعالی فرجه الشریف» را ندا می‌دهد . پرسيدم : آيا اين ندا را بعضی می‌شنوند يا همه ؟ حضرت فرمودند : «همه ! هر قومی به زبان خودش می‌شنود» . پرسيدم : پس با اين حال ، ديگر چه كسی با حضرت مخالفت می‌كند ، در حالی كه نام او ندا داده شده و شكی در حقانيت او نيست ؟ حضرت فرمودند : ابليس آن‌ها را رها نمی‌كند ، تا اين‌كه در آخر شب ندای ديگری بدهد . پس مردم دچار شك می‌‌شوند . 📚 كمال‌الدين و تمام النعمة ج ۲ص۶۵۰ @Excerpt