باور نمیکردم که سید حسن نصرالله شهید بشه و هنوز غزه زیر آتش مونده باشه! تصورم این بود که توی همین سالها همراه شون میریم قدس و نماز جماعت اقامه میکنیم. راستش شهادت سردار سلامی و حاجی زاده هم برام زود بود، آمادگی شو نداشتم. خوشحالم که با وعده های صادق به تل‌آویو و حیفا حمله کردیم ولی دلم آروم نشده. دلم برای مسجد سهله و مسجد جمکران و اون مسجدی که توی کربلا میگن مقام امام زمان هست تنگ شده... دوست دارم برم دو رکعت نماز توسل بخونم و به صاحبمون بگم اشک هامون متوقف نمیشه تا نیاد آخه این اوضاع بهم ریخته رو به جز خودش کی میتونه سامون بده؟ میدونم که ائمه حواسشون بهمون هست؛ مثلا وقتایی که به کارمون گرهی میوفته و به درگاهشون پناه میاریم، آقامون امام رضا یکی از خادمین خودشونو مامور میکنن تا بیاد مشکل ما رو حل کنه. کی میدونه چندتا گره برامون وا کردن که یادمون رفته یا حتی متوجه نشدیم؟ وقتی به تصویر لبخند یک شهید نگاه میکنم، انگار داره بهم میگه تو ادامه بده و نگران نباش، پشتیبانیت می کنیم ممنونم از حمایت شما ای خوبان عالم؛ درجات و مقام هاتون بالاتر باشه مهربون ها ✨🤲

وقتی میری حرم امام رضا، اگر میتونی یه کمی تصویر ثبت کن، بفرستی برای کسیکه دلتنگ هوای حرمه. یاد کن اونایی که اگر بدونن اونجا هستی میخوان التماس دعا بگن یا به حضرت سلطان سلام بدن. شاید همون موقع نتونی ولی بعدش اون عکس رو براشون بفرست و بگو که سلامتو رسوندم. شاد کردن دل مؤمنین خیلی ثواب داره

میدونی، شاید اگر من و شما هم یادمون نباشه یکی رو نام ببریم یا بهش خبر بدیم که کجا هستیم، اون نور به طریق دیگه ای بدستش برسه؛ ولی چرا ما زرنگ نباشیم واسطه فیض نشیم؟! ☺️