آری اگر رَدای وصالش به تن نشد
جایِ گلایه نیست که ما بی قوارهایم (:
جانم به جانت بسته است ، ای جانِ من جانان ِ من
جان را ز جان ، جان میدهی جانانِ بیپایان من .
تا وصف جانان میکنم ، این جان جلا گیرد ز جان
جان گیرد این جانم ز جان ، ای جانِ جان ریزانِ من (:
گر جان دهم در راه تو ، جان میشود تسلیم دل
تا جان دهی بر جانِ من ، ای درّ جان افشانِ من
غم را به جانم میخرم ، تا پایِ جان جان بر کفت
تا لحظه جان دادنم ، جانت شود درمانِ من . .
دلخسته گر جانش به لب اید ، تویی جان آفرین
هر دم ز دل گوید بِنِه ، جان بر دلِ بیجان من (: