ایـن خـــرد خــام به مــــیــــخـــــانه بر تا می لعل آوردش خون به جوش -حافظ

ای درد توام درمان در بستر ناکامی وی یاد توام مونس در گوشهٔ تنهایی در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی -حافظ

فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست کفراست در این مذهب خودبینی و خودرایی -حافظ

کارتان را برای خدا نکنید؛ برای خدا کار کنید! تفاوتش فقط همین اندازه است که ممکن است حسین(ع) در کربلا باشد و من در حال کسب علم برای رضایت خدا! -شهید مرتضی آوینی #شیفت_شب

ولی رفیقایی که کتاب میدن››››››› پ.ن : یکیشون رو یروزه باهم آشنا شدیم😂✌️ #تصویرنوشت

جالبیشم اینجاست دیروز بهم گفت واست کتاب میارم امروز اصلاً یادمم نبود حرفش،دیدم داره صدام میزنه بعدِ کلاس..😁

بسم الله الرحمن الرحیم کتاب ارتداد نوشتهٔ وحید یامین‌پور یکی از کتابای جالبیه که یه زیرمتن و پیامی رو با زبان بی‌زبانی بهت میرسونه..داستان از حادثهٔ ۲۲ بهمن سال ۵۷ شروع میشه. هرچقدر بخوام اسپویل کنم لذت خوندنش کم میشه..ولی در‌این‌حد میتونم بگم که یه رمان عاشقانه و در عین حال با مبارزات سیاسیه که اتفاقات جالبی در کتاب رخ میده. شما وقتی کتاب رو میخونین یه پیامی رو چه بخواین چه نخواین از کتاب دریافت میکنین و این‌ویژگیش کتاب رو منحصربفرد می‌کنه.و این پیامی که دریافت می‌کنید یه تفکر خاصی رو بهتون میده که واقعاً ارزشمنده. نویسنده هم سعی کرده با قدرت قلمش داستان رو خوندنی و زیبا کنه.. واقعاً ارزش خوندن داره. #معرفی_کتاب

راجب طرح گرافیکی و اسمش: ارتداد به معنای خارج شدن از مسیر دین و یک‌نوع کفره..مُرتَد هم به کسی میگن که از دین خارج شده..حالا کتاب مسیر صراط مستقیم رو به تصویر کشیده که وسطش انسان دوربرگردون میزنه و از مسیر خارج میشه.

❞ آنها که با خودشان و بر خودشان مرورى نداشته‌اند، پيداست كه خودشان را گم مى‌كنند. 📚صراط 📝علی صفایی حائری #قطره

یه بخشی از کتاب راجب فساد سیستماتیک و همراه «استدراج»(به تدریج)حرف میزنه که خیلی صحبتای جالبی داره.. قشنگ خودتونو توی اون موقعیت تصور میکنین و موضوع رو درک میکنین. آخرشم که برای مقابله با این فساد دست به‌کار میشن هم یه پایان عاشقانه و زیبایی رو به تصویر کشیده هم یه راهکار اساسی با این ارائه میده.

حاصل بداهه سرایی امشب در گروه وزین « فرزانگان نیک اندیش » با بیت مطلعی از شاعر گرانقدر ، استاد « دانشفروز » « می سُراید تب شعرم غم تنهایی خویش می گدازد دلم از آتش رسوایی خویش » جان ، به لب گشته از این آتش هجران و فراق گو‌ چه سازد دل من ، در شب شیدایی خویش عمر بی حاصل من رفت و نیامد خبری زآنکه بیداد کند با قد رعنایی خویش یاد شعرم همه از شِکوِه و فریاد پر است بس که دم می زنم از غمکده برپایی خویش هر شب از کوچه ی معشوقه ی خود می گذرم مات مات است بصرم زین همه برپایی خویش آنکه جادوی بتان را به نگاهی بشکست گو که اعجاز کند با ید بیضایی خویش دل به مرجان لبش بسته شد از روز ازل گرچه بازم ندهد آن دل اهدایی خویش خان و مانم ، تن و جانم همگی رفته به باد مانده نایی ز نی ام زان همه دارایی خویش نه دگر شور و نه شعری نه دگر صبر و قرار دلکم داده ز دست آن همه کارایی خویش بیقرارم که سری شب تو به خوابم بزنی که به خوابم بدمی نفحه ز لالایی خویش بداهه چهارشنبه ۹۹/۵٫۲۲ ساعت ۲۲:۳۰ -رضارضایی « بیقرار »