امروز دو دیدار مهم در اروپا برگزار می‌شود. دیدارهای اول در ایتالیا میان استیو ویتکاف با ران درمر و محمد بن عبدالرحمن و دیدارهای دوم در پاریس میان هیئت های امنیتی سوریه و اسرائیل. نکاتی نیز در خصوص آخرین وضعیت مذاکرات غزه و همچنین جزئیات جالبی از محتوای مذاکرات باکو پیش از قضایای سویدا را بررسی خواهیم کرد. @Muhallel

استراتژی ثابت رژیم در مناطق فلسطینی، جزیره‌سازی آنان جهت سرکوب بهتر بوده است. اکنون آنها در غزه طرحی به نام "پنج انگشت" را دنبال می کنند که اشاره به ۵ کریدور(در واقع با فیلادلفیا ۶ تا) جداکننده مناطق نوار دارد. از جنوب به شمال، کریدور اول فیلادلفیا است که غزه را از مصر جدا می‌کند. کریدور دوم، موراگ است که رفح را از خان یونس جدا می سازد. کریدور ماگن عوز، خان یونس را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم می‌کند. چهارمین کریدور، کیسوفیم، خان یونس را از دیرالبلح و مناطق مرکزی نوار منقطع می کند. کریدور نتزاریم نیز به طور کلی شمال غزه را از وسط و جنوب قطع ساخته و کریدور آخر یعنی مفلاسیم نیز خود شهر غزه را به نقاط شمالی و جنوبی تقسیم می‌کند. در تمام این قطعه‌ها، رژیم عملیات کرده به جز دیرالبلح که عملیات ارتش رژیم حدود ۳ روز است که برای اولین بار از زمان جنگ آغاز شده. دیرالبلح و نقاط مرکزی غزه، به طور سنتی از قدیم محل عملیات مقاومت نبوده اند و رژیم نیز به جز حملات پراکنده هوایی، حمله زمینی نداشته، همین باعث شده تا بیشترین تراکم جمعیتی در این نقطه باشد. از این رو حدس ر.ص حضور اسرا در این نقطه است. @Muhallel

پاسخ حماس چه بود؟ در پاسخ به متن پیشنهادی که امروز به میانجی‌گران تحویل داده شد، جنبش خواستار دو اصلاحیه شده است: اول. کمک‌های بشردوستانه باید منحصراً توسط آژانس‌های سازمان ملل متحد توزیع شده و بنیاد آمریکایی (GHF) باید حذف شود. همچنین گذرگاه رفح باید دو طرفه باز شده و نقطه اصلی ورود کمک‌ها باشد. دوم. در خصوص نقشه‌های استقرار در طول ۶۰ روز، رژیم فاصله فیلادلفیا تا موراگ را ۱۲۰۰ متر اعلام کرده اما حماس تاکید کرده که ارتش باید از برخی دیگر از نقاط مسکونی عقب‌نشینی کرده و تنها در عمق ۸۰۰ متر حضور داشته باشد. هر دو این نکات، نه مربوط به وضعیت بشردوستانه یا اسرا، بلکه به موضوع "روز بعد" و اخراج اجباری مردم غزه ارتباط دارد که توییت ویتکاف نشانه حمایت آمریکا از این طرح است. بزرگترین برگ برنده اسرائیل در مذاکرات این است که فعال‌ترین و مهم‌ترین میانجی آن آمریکاست که خود بزرگترین پشتیبان تل‌آویو است! اما آنها نیز میز مذاکره را بالکل ترک نمی‌کنند زیرا ارزیابی ستاد مشترک رژیم، فرسایش شدید ارتش اسرائیل و عدم امکان تداوم جنگ با شتاب فعلی است، مگر با تغییر فاز جنگ به عملیات تصرف و تثبیت محور. @Muhallel

ای آرزوی چشمم رویت به خواب دیدن دوری نمی‌تواند پیوند ما بریدن ترسم که جان شیرین هجران به لب رساند تا وقت آن که باشد ما را به هم رسیدن موقوف التفاتم تا کی رسد اجازت از دوست یک اشارت از ما به سر دویدن

تا روح بر نیاید جهدی همی نمایم مشتاق را نشاید یک لحظه آرمیدن چشمی که دیده باشد آن شکل و آن شمایل بی او ملول باشد از روی خوب دیدن

ما را به نیم‌جانی وصلت کجا فروشند؟ ارزان بود به صد جان گر می‌توان خریدن غیرت همی نماید بر گوش دیدهٔ من کز دور می‌تواند پیغام تو شنیدن

حیران شده است عقلم در صنع پادشاهی کز خاک می‌تواند خورشید آفریدن باشد همام شب‌ها در آرزوی خوابی وقتی مگر خیالت در بر توان کشیدن

اخیرا رایج شده بود که عامل عدم ورود کمک‌ها به غزه مصر است. این دید اساساً کلیشه‌ای است که مثلا اگر مصر یک گذرگاه را باز کند و هزاران کامیون را ارسال کند، مشکل حل می‌شود؛ فرض کنید اکنون گذرگاه رفح از سمت مصر باز شد، وقتی کامیون ورود می‌کند، بلافاصله وارد فیلادلفیا می‌شود که تا عمق حدود ۲ کیلومتر ۱۰۰ درصد تحت کنترل اسرائیل است! و یقیناً آن‌ها اجازه عبور نداده یا آن را هدف می‌گیرند(این تهدید را واقعا کرده اند). حال بر فرض که کامیون‌ها از سد ارتش رژیم هم گذشتند؛ اصلی‌ترین بحث، وجود یک ساز و کار توزیع تحت کنترل یک نهاد قوی و خیرخواه است. وقتی این نباشد، نتیجه، وضعیت فعلی است که ۵۰۰ کامیون وارد می‌شود، ۱۰۹ تای آن را گروهک یاسر ابوشباب می‌زند، باقی نیز در نقاط رندوم مستقر شده و اخبار غیررسمی ورود آن‌ها باعث هجوم هزاران نفر و تبدیل کمک‌ها به تله مرگ می‌شود، اگر پس از دریافت معدود کمک‌ها، راهزن‌ها حمله نکنند. فجایع پس از ارسال کمک با چتر را هم همگی مشاهده کرده‌ایم. معتقدم نقش امارات در این زمینه مهم‌تر است، چه در مدیریت غزه خصوصاً کنترل یاسر ابوشباب و چه در فشار به اسرائیل. @Muhallel

یکی از سوالات رایج این بود که ما اکنون چه کاری می‌توانیم برای غزه کنیم؟ دوستان کنشگر حوزه فلسطین، راه‌های متعدد مالی، رسانه‌ای، اجتماعی و ... را معرفی کرده و می‌کنند که مهم هستند و باید آن‌ها را پیگیری کرد اما راهی وجود دارد که کمتر به آن توجه شده است. این راه ناشی از این دیدگاه است که اساساً چه حاکمیت جمهوری اسلامی ایران و چه مردم ایران از مسئله فلسطین جدا نیستند. ما در ایران خود بخشی از این جنگ هستیم؛ هر چند به هیچ وجه به اندازه رنج مردم غزه تحت فشار نیستیم اما نباید نقش خود را مشابه مردم ترکیه یا امارات یا یک کشور اروپایی و آمریکا تصور کنیم زیرا ما نیز "وسط جنگ" هستیم. جنگی که ابعاد رسانه‌ای، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، امنیتی و از همه مهمتر اقتصادی آن، ۲۴ در ۷ به شدیدترین شکل ممکن علیه ما ادامه دارد و ما ۱۲ روز نیز ابعاد نظامی آن را تا حدودی لمس کردیم. حال اینکه این احساس را نداریم و تصور می‌کنیم شرایط عادی است به مسئله‌ای دیگر باز می‌گردد. لذا یک راه مهم که بیش از آنکه کمک مستقیم و فوری به مردم غزه محسوب شود، مقابله با رژیم صهیونیستی و آمریکا محسوب می‌شود، کمک به قوی‌ شدن ایران است؛ یک مثال، کسب تخصص واقعی و بومی در موضوعات ذوچالش و حل این مشکلات است. ما باید جنگ جاری را وجودی و تمدنی دیده و آن را به محاصره نوار غزه تقلیل ندهیم. @Muhallel

همزمان با پیشنهادات غربی در خصوص ورود هند به عرصه "تامین امنیت دریایی" (بخوانید جلوگیری از حملات انصارالله و همچنین حمایت ایران از یمن)، نیروهای مسلح یمن نیز در حال مطالعه و بررسی جهت هدف قرار دادن مجدد کشتی‌های رژیم صهیونیستی در دریای عرب و اقیانوس هند هستند که غالباً از سمت دماغه امیدنیک به سمت رژیم می‌روند. لازم به ذکر است که همکاری‌های نظامی و اطلاعاتی هند و رژیم صهیونیستی در بیش از یک عرصه افزایش قابل توجه کمی و کیفی داشته است. @Muhallel

این قانون مهم است و فواید زیادی دارد اما هنوز تصویب نشده و لذا نباید هیجان زده شد بلکه فقط قرائت دوم آن در پارلمان آن هم با دعوا و تحریم جلسه و ... به پایان رسید. علاوه بر مخالفت شدید آمریکا، این کشور اخیرا در پیامی تهدید کرده که در صورت تصویب، "واکنش قاطع بین‌المللی" در راه خواهد بود. همچنین بخش زیادی از کردها، اهل سنت و حتی برخی شیعیان، در کنار کشورهای منطقه مانند امارات و سعودی و ترکیه معارض این قانون هستند که دلیل آن نیز واضح است. لذا مسئله فوق ظرافت زیادی دارد جایی که نگرانی از تحریم‌ها از سوی آمریکا و حتی اعتراضات خیابانی وجود دارد، در زمانی که محمود المشهدانی، رئیس پارلمان عراق هفته قبل در مصاحبه‌ای نسبت به تهدیدات حال حاضر عراق هشدار داد و حتی تشکیل دولت اضطراری را بعید ندانست. @Muhallel

حقیقت این است که جنگ ۱۲ روزه تازه شروع یک مرحله جدید بود اما بسیاری تصور کرده و می‌کنند که پایان ۱۲ روز، مساوی با پایان چالش‌ها بود و هست. این تازه آغاز داستان است و همانطور که از همان روز پایانی جنگ اشاره شد، ما به هیچ وجه وقت نداریم و تنها باید کار سخت کرد. این را سردار سیدمجید موسوی(حفظه‌الله) نیز چند روز پیش مورد اشاره قرار داد که ما وقت سوگواری نداریم و باید خود را برای نبردی عاشورایی آماده کنیم(شاید بعداً اشاره کردیم که عبارت نبرد عاشورایی سردار صرفاً دلایل حماسی یا ادبی نداشته و ناشی از برخی ارزیابی‌هاست). امروز نیز حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مانیفست کشور برای افراد مختلف در دوره فعلی را اعلام کردند. در روزهای قبل ما شاهد یک نوع خبرزدگی بوده‌ایم بطوریکه با برخی خبرها، تمرکز بیش از حدی را از نخبگان و فعالان اجتماعی و سیاسی گرفته است که این باعث هدر رفتن انرژی ها می‌شود. @Muhallel