اما در خصوص سناریوی جنگ مسلحانه در شهرها؛ دلیل عمده این مسئله، به این برمی‌گردد که دشمن همواره قصد دارد از ظرفیت درونی استفاده کند اما شیوه ریزپرنده‌، دوش‌پرتاب و ... به دلایل فنی و عملیاتی سوخته است بنابراین آنها یک گام به عقب رفته و از ابزارهای ساده‌تر مانند اسلحه و بمب‌گذاری و ... استفاده می‌کنند. این سناریو مبتنی بر شواهد حمله دشمنان است در واقع هر حمله دشمن یک معنا در درون خود دارد. اینکه آنها به ستاد فراجا یا فاتب و یا برخی کلانتری‌ها و نواحی بسیج شهری حمله می‌کنند یا اقدام به ترور مسئولان امنیتی و انتظامی می‌کنند در درون خود حامل معنا است. همچنین دشمن فشار زیادی بر گروهک‌های تروریستی مرزی برای ورود به عرصه دارد. باز هم نشانه ای وجود دارد و آن هدف قرار دادن پایگاه هوانیروز کرمانشاه است که معنای مشخصی را به ذهن متبادر می‌کند. این شعار نیست بلکه کاملاً راهبردی عملیاتی است و آن این است که باز هم #مردم مانع خواهند شد چه در عدم همراهی (به هر طریق) با دشمنان و گروهک‌ها و چه در حضور در خیابان و فعالیت و گزارش دهی اطلاعاتی.

رفتار رژیم مانند روز ۷ اکتبر شده است که در حال مظلوم‌نمایی با هدف کسب توجه و وارد کردن سایر کشورها به عرصه صورت می‌گیرد‌. سوال این است که اگر انقدر کوچک و حقیر هستید که فقط با یک موشک دارای کلاهک بارشی به این وضع می‌افتید چرا از اول خباثت می‌کنید تا بعد اینگونه به دریوزگی افتاده و از بزرگترتان التماس ورود به جنگ کنید؟ البته نیروهای مسلح ایران از روز اول این وضعیت را پیش‌بینی می‌کردند و برای همین هم عملاً با شما بازی کردند و تاکتیک‌ها و سلاح‌های مختلف را روی شما آزمایش کردند تا برای مچ‌اندازی با بزرگترانتان آماده شوند.

به نظر می‌رسد اصلی‌ترین دلیل خشم مقامات صهیونیست از وقایع صبح امروز، خوردن سیلی حقیقت به محاسبات آشفته آنها بوده است. آنها تصور می‌کردند توان موشکی ایران رو به کاهش گذاشته، پس، آغاز فعالیت‌های اقتصادی را از امروز اعلام کردند اما دقیقاً از همان ناحیه ضربه خوردند.

آن را که غمی چون غم من نیست چه داند کز شوق توام، دیده چه شب می‌گذراند؟ وقت است گر از پای درآیم که همه عمر باری نکشیدم که به هجران تو مانَد سوزِ دلِ یعقوبِ ستم‌دیده ز من پرس کاندوهِ دلِ سوختگان، سوخته داند دیوانه گرش پند دهی کار نبندد ور بند نهی سلسله در هم گسلاند

ما بی تو به دل برنزدیم آب صبوری در آتش سوزنده صبوری که تواند هر گه که بسوزد جگرم دیده بگرید وین گریه نه آبی است که آتش بنشاند سلطان خیالت شبی آرام نگیرد تا بر سر صبر من مسکین ندواند شیرین ننماید به دهانش شکر وصل آن را که فلک زهر جدایی نچشاند

گر بار دگر دامن کامی به کف آرم تا زنده‌ام از چنگ منش کس نرهاند ترسم که نمانم من از این رنج دریغا کاندر دل من حسرت روی تو بماند قاصد رود از پارس به کشتی به خراسان گر چشم من اندر عقبش سیل براند

فریاد که گر جور فراق تو نویسم فریاد برآید ز دلِ هر که بخواند شرح غم هجران تو هم با تو توان گفت پیداست که قاصد چه به سمع تو رساند زنهار که خون می‌چکد از گفتهٔ سعدی هرک این همه نشتر بخورد خون بچکاند  

تلاش دشمن برای هدف قرار دادن نقاطی در نوار شمالی کشور، واضحاً قطعه دیگری از پازل اجتماعی‌سازی جنگ است. آنها می‌دانند که بسیاری از مردم خصوصا تهران به شهرهای شمالی رفته‌اند بنابراین به دنبال تولید فضای جنگی در آن نقاط هستند.

مشخص نیست دیگر با چه زبانی باید گفت اکانت ترور آلارم نه تنها معتبر و متصل به موساد نیست بلکه یک ابزار جنگ روانی کاملاً سیاه به شیوه مستقیم و فاحش است. غالباً نیز از شیوه دروغ بزرگ بهره می‌برد اما مشخص نیست چرا همچنان در میان برخی معتبر تلقی می‌شود حتی یک خبر یا تحلیل درست نیز نه در جنگ اخیر که در ۳ سال اخیر نداشته است.

جنگی که با آن سر و کار داریم را می‌توان به ۴ جنگ دیگر تشبیه کرد. از حیث مدیریت و طرح جنگ توسط دشمن، شباهت زیادی به طرح لبنان وجود دارد. از حیث مدیریت روند جنگ توسط ما، شباهت‌هایی‌ها با سیف‌القدس وجود دارد. از حیث کاربرد ابزارهای داخلی دشمن، حجم و شدت برنامه‌ها، تشابه‌ای فوق‌العاده‌ای با جنگ ترکیبی ۱۴۰۱ مشاهده می‌شود. از حیث اقدامات گروهک‌های تروریستی، نفوذ و جاسوسان، شهادت فرماندهان همزمان با حمله نظامی دشمن، فضای سال ۶۰ متبادر می‌شود. جمهوری اسلامی کوله‌باری از تجربه را در همه این جنگ‌ها همراه خود دارد و قطعا این تجارب گره‌گشای نقاط کور درگیری خواهد بود.