سه نکته مهم را باید مطمح نظر قرار داد: ۱. میان سنتکام(پنتاگون) و تیم توماس باراک اختلافات تاکتیکی خصوصاً در پرونده سوریه وجود دارد. ۲. باراک نیز در مدیریت و پیشبرد پرونده‌های سوریه و لبنان اخیراً توفیقات ملموسی نداشته لذا شاهد بودیم که پس از سفر برد کوپر به تل آویو وی ابتدا به بیروت و سپس به دمشق سفر کرد، سفرهایی که هر چند بیشتر ماهیت اکتشافی داشت اما حامل پیام‌هایی تندتر برای بیروت و دمشق بود. ۳. در حال حاضر رژیم از روند موضوع خلع سلاح حزب الله در لبنان و همچنین خلع سلاح منطقه ای جنوب سوریه ناراضی است و بیش از یک پیام و تهدید سیاسی و نظامی را در این خصوص ارسال کرده است. @Muhallel

بالاخره جروزالم پوست نیز به این موضوع اعتراف کرد و گزارش داده که یک هیئت عالی رتبه امنیتی رژیم صهیونیستی به شهرهای عدن، ابین و ضالع سفر کرده است. محور رایزنی‌های فوق در خصوص همکاری جهت آغاز یک کمپین زمینی علیه انصارالله بوده و تروریست‌های وابسته به سعودی و امارات نیز لیست درخواستی سلاح‌ را به هیئت اسرائیلی داده‌اند. مزدوران سعودی و اماراتی در جنوب از ۷ اکتبر تلاش کردند تا با برقراری ارتباط فعالانه با آمریکا و اروپا و رژیم، آنها را متقاعد کنند که در صورت تامین و تجهیز و پوشش، می‌توانند انصارالله را از دریای سرخ بیرون کنند اما وجود اختلافات داخلی میان خود این مزدوران، بازی دست به عصای ریاض و ابوظبی از ترس ورود به دایره هدف‌گیری یمن و شکست عملیات‌های نگهبان سعادت، اسپیدس و راف رایدر این توطئه‌ها را ناکام گذاشت. باید دید ورود مستقیم و اکنون علنی موساد به این پرونده چه نتایجی خواهد داشت. @Muhallel

🔸 سه سناریو برای اجلاس فردا دوحه پیش‌بینی می‌شود: اول. سناریوی وضع موجود، که مستلزم صدور بیانیه‌ای قاطع در محکومیت تجاوز اسرائیل به عنوان نقض آشکار قوانین بین‌المللی و تهدیدی برای صلح منطقه‌ای و همچنین اعلام همبستگی کشورهای شرکت‌کننده در اجلاس با قطر، علاوه بر تقدیر از نقش مهم قطر در میانجیگری آتش‌بس در غزه است. به گفته یکی از تحلیلگران سیاسی که طرفدار این سناریو است، محکومیت سیاسی شدید تجاوز اسرائیل، همراه با درخواست توقف تجاوز به غزه و حمایت از تلاش‌ها برای دستیابی به راه‌حل دو دولتی بر اساس مرزهای ۱۹۶۷، صورت خواهد گرفت. بنابراین، هدف اصلی، نشان دادن وحدت اعراب در مواجهه با تجاوز اسرائیل، بدون اقدامات تنبیهی ملموس علیه اسرائیل خواهد بود. این تحلیلگر سیاسی معتقد است که این سناریو محتمل‌ترین سناریو است، زیرا کشورهای عربی که روابط خود را با اسرائیل عادی‌سازی کرده‌اند یا از تشدید نظامی با اسرائیل می‌ترسند، بدون هیچ گونه پیامدی برای منافع امنیتی یا اقتصادی خود، همبستگی کامل خود را با قطر نشان خواهند داد. این منبع می‌افزاید که حتی قطر که از تجاوز اسرائیل خشمگین است، ممکن است با توجه به حمایت قوی منطقه‌ای و بین‌المللی که بدون نیاز به کنار گذاشتن نقش میانجیگری خود دریافت می‌کند، این سناریو را ترجیح دهد. دوم. سناریوی تحریم‌های هماهنگ: این سناریو مستلزم مجموعه‌ای از اقدامات از سوی کشورهای شرکت‌کننده علیه اسرائیل برای مجازات آن به دلیل تجاوز آشکارش به کشور قطر است. این اقدامات شامل کاهش سطح دیپلماتیک کشورهای عادی‌ساز، تحریم کالاها، خدمات و محصولات اسرائیلی و اقدام قانونی در دادگاه‌ها و مجامع بین‌المللی علیه اسرائیل به دلیل نقض حاکمیت قطر است. این تحلیلگر سیاسی می‌گوید که احتمال این سناریو، کم است، زیرا یک هواپیمای اسرائیلی توانست بدون هیچ گونه دخالت آمریکایی، با وجود وجود پایگاه نظامی ایالات متحده، به عمق منطقه خلیج فارس برسد(به عبارت دیگر اعراب جرئت برخورد فوق را ندارند). سوم. شکست اجلاس و تشدید اختلاف میان کشورهای عربی: این سناریو مستلزم بیانیه پایانی ملایم‌تری است که از سرزنش مستقیم اسرائیل یا حتی عدم صدور بیانیه مشترک به دلیل ناتوانی در توافق بر سر یک واکنش واحد عربی به تجاوز اسرائیل، اجتناب کند. احتمال وقوع این سناریو بسیار کم است، زیرا نشان‌دهنده شکست بزرگ دیپلماسی عربی است و اختلافات عربی را در زمانی که منطقه شاهد چالش‌های متعددی است که می‌تواند خطوط جغرافیایی آن را تغییر دهد، آشکار می‌کند. همچنین یک پیروزی سیاسی و دیپلماتیک را به اسرائیل خواهد داد. ✍🏻 فارغ از اینکه در اجلاس فوق اعراب و کشورهای اسلامی چه کنند، تهران باید با برنامه حاضر شود. ما باید با برگه‌های عراق، سوریه و لبنان و غزه با سه کشور ترکیه و قطر و مصر چانه‌زنی کرده و معاملات متقابلی را انجام دهیم. @Muhallel

پس طی ساعات گذشته، سرویس اطلاعات عراق و مستشار امنیت ملی ارزیابی‌های فوری در اختیار شیاع السودانی قرار داده‌اند مبنی بر اینکه در مقاصد بعدی تشدید تنش رژیم در منطقه، عراق در صدر لیست قرار دارد. اهمیت این گزارش آنجاست که ذکر شده رژیم، عراق را به عنوان عرصه پشتیبان حزب‌الله لبنان در نظر می‌گیرد، بدین معنا که اگر رژیم بخواهد دست به حملات جدیدی علیه حزب الله بزند، پلِ پشتیبانیِ جدیدِ آن را هدف قرار خواهد داد. احتمالاً ارزیابی فوق به علت بروزرسانی موضع نخست وزیر در سفر به قطر صورت می‌گیرد. @Muhallel

پس از حملات شدید و انهدام برج‌ها و ساختمان‌های بلندمرتبه در غزه که در واقع تاکتیکی با عنوان آتش برای خروج است، بخشی از مردم غزه نیز در حال خروج از شهر هستند. من در پست جداگانه‌ای با اتکا به روایت‌های درون شهر، خواهم گفت که آوارگی مردم از نقطه‌ای به نقطه دیگر چقدر سخت و دشوار است، جایی که برخی افراد از اول جنگ بیش از ۵۰ بار آواره شده‌اند و تصور این است که این آخر آوارگی است. بسیاری نیز در شهر غزه به دلیل خستگی و نداشتن چیزی برای از دست دادن، حاضر به تخلیه نیستند. از سمت دیگر گفته می‌شود نیروهای ارتش رژیم مقدمات لازم جهت عملیات "مشت آهنین" را آماده کرده و احتمالا تا ساعاتی دیگر و یا نهایتا چند روز آینده، عملیات فوق که شامل ورود زمینی و اشغال شهر است آغاز می‌شود، این اتفاقی بسیار تلخ است هر چند ورود گسترده زمینی نیز به معنای فراهم شدن عملیات‌های مقاومت است، عملیات‌هایی که لاجرم همراه با شجاعت، نزدیکی و درگیری تن‌ به تن بیشتر همراه خواهد بود، جایی که احتمالاً رزمندگان قسام و قدس نیز با محاسبه نبود چیزی برای از دست دادن، آخرین و قدرتمندترین ضربات خود را بر دشمن وارد خواهند کرد. در صورت اِشغال شهر غزه، طرح آوارگی نیز بیش از پیش دنبال خواهد شد. از این رو معتقدم که اجلاس فردای دوحه، آخرین فرصت همگرایی کشورهای عربی و اسلامی جهت انجام کاری مانند تشکیل ائتلاف نظامی و اتاق عملیات مشترک و یا تحریم واقعی است، در غیر این صورت شاهد فجایعی به مراتب سخت‌تر در نوار خواهیم بود. در پستی دیگر نیز راهکارهای مقاومت فلسطین بررسی خواهد شد. @Muhallel

همانطور که پیش از این گفته شد، هدف‌گیری فرودگاه رامون اتفاقی نیست. رامون علاوه بر مبداء بسیاری حملات به یمن قرار است به عنوان فرودگاه جابه جایی فلسطینیان نیز مورد بهره برداری قرار گیرد از این رو هدف یمن، صفرسازی پروازهای رامون است. تمام اقدامات دشمن در غزه هدفی جز اخراج و آواره‌سازی ندارد لذا یک راه غیرمستقیم کاهش فشار، ضربه به اجزای طرح آوارگی است. @Muhallel

به طور سنتی، دیدگاه‌هایی وجود داشتند که می‌گفتند رژیم به وسیله مشکلات داخلی و همچنین اتحاد کشورهای عربی - اسلامی می‌تواند به مرور فرسوده شده و به فروپاشی از درون سوق پیدا کند. و اما یک سال قبل، در چنین روزهایی که بوی اقدام رژیم از جبهه شمالی می‌آمد، تقریبا یک هفته قبل از آن شاهد بروز اعتراضات گسترده سیاسی، تظاهرات خیابانی و حتی اعتصابات بخش‌های خدماتی در رژیم بودیم. پس از پایان آن، گفته شد که نتانیاهو با پس زدن این خطر دیگر ترمزی نداشته، نمی توان بر روی عامل داخلی حساب باز کرده و تل‌آویو به سمت تشدید خواهد رفت. اکنون نوبت اهرم دوم است تا ثابت شود که کارا است یا خیر. اگر امروز در دوحه تصمیم خاصی گرفته نشود، این اهرم که "با اتحاد کشورهای عربی و اسلامی می‌توان جلوی جنایات اسرائیل را گرفت" نیز می‌سوزد، سوختن به این معنا که حتی فعال شدن بعدتر آن نیز بی‌فایده است و ما شاهد امواج جنایت و توسعه طلبی جدید رژیم در منطقه خواهیم بود که برخی مختصات آن در این تحلیل ذکر شد. مشکل اینجاست که برخی اعراب خصوصا سعودی و امارات تصور می‌کنند اکنون رژیم به سراغ آنها نرفته و فعلا بعد از محور مقاومت، با محور قطر و ترکیه + مصر کار دارد؛ غافل از اینکه در صورت جنگ جدید با ایران، مطابق ارزیابی‌ها به دلیل ورود احتمالی مستقیم آمریکا و ناتو به خط حمایتی، همین کشورها نیز در امان نخواهند بود. @Muhallel

شد آنچه نباید می‌شد. تنها امیدواریم که تیم ایرانی حاضر در نشست توانسته باشد با رایزنی‌های دو جانبه در برخی پرونده‌ها، پیشرفتی حاصل کرده باشد. بهترین واکنش نیز برای عبدالمجید تبون، رئیس جمهور الجزایر بود که شب گذشته و پس از اطلاع از سطح نازل اقدامات نشست امروز، سفر خود را به قطر لغو کرد زیرا نشست فوق نه تنها بی‌تاثیر بود که یک چراغ سبز به رژیم جهت توسعه جنایت محسوب می‌شد. اگر نظریات همکاری اعراب با رژیم را کنار بگذاریم، در یک کلام می‌توان گفت سران عربی از ترور دسته جمعی در کاخ‌ها و جلساتشان ترسیده‌اند. از سوی دیگر، نقش آمریکا غیرقابل انکار است. من قبلا این را مکرر گفته‌ام که ما اکنون در هر جا می‌رویم و پا می‌گذاریم می‌بینیم آمریکایی‌ها اول با محوریت سنتکام و سپس وزارت خارجه یا فرستادگان ویژه ترامپ مستقیماً در حال مدیریت پرونده‌ها به نمایندگی از اسرائیل هستند. شما ببینید که چگونه پس از خطاهای عملیاتی و تاکتیکی در حمله به دوحه که می‌توانست تبدیل به شکست راهبردی در حوزه روابط خارجی رژیم شود، مارکو روبیو شخصاً به تل‌آویو آمده، دو روز مستقر می‌شود و با نتانیاهو به دیوار البراق می‌روند، این یعنی چه؟ یعنی رابطه‌ای که در محور واشینگتن - تل‌آویو شکل گرفته فراتر از منافع سیاسی و امنیتی، ریشه دینی دارد و آن را باید در رفتارشناسی آن‌ها در نظر گرفت. البته صهیونیست‌ها نیز منتظر نمانده و ساعاتی پس از اجلاس، دست به تشدید در غزه، جنوب لبنان و سوریه زدند و ترامپ نیز آن توییت تهدیدآمیز را منتشر کرد که به نظرم به دلیلی باید آن را جدی گرفت. @Muhallel

ساعاتی پیش، مرحله مقدماتی عملیات مشت آهنین ارتش رژیم صهیونیستی با ورود یک لشکر به منطقه که وظیفه پاکسازی جاده‌ها را برعهده دارند آغاز شد. نیروی اصلی و عمده در نظر گرفته شده برای تصرف نیز در مرحله بعدی وارد خواهند شد. برای مجموعه مجاهد تیپ غزه قسام تحت فرماندهی مهند رجب دعا فراموش نشود. @Muhallel

مطابق گزارشات میدانی از درون شهر غزه، از شب گذشته تا کنون بمباران‌ها حتی یک لحظه نیز متوقف نشده است. نیروی هوایی رژیم در حال اجرای عملیات دوچرخه‌سواری است بدین معنا که هواپیماها یک لحظه توقف ندارند و پس از لندینگ بلافاصله دسته دیگر یا خود آن هواپیماها به عملیات جدید می‌روند. از سوی دیگر استفاده از ربات‌ها و نفربرهای انفجاری(انتحاری) افزایش یافته است. یکی از دلایل روی آوردن گسترده ارتش رژیم به ربات‌ها و نفربرهای انتحاری، ضربه به تامین مهمات حماس است. در مدت اخیر، شاید اصلی‌ترین راه تامین مواد منفجره حماس از راه بمب‌های عمل نکرده هواپیماهای جنگی تامین می‌شد، بمب‌ها جمع آوری و از سرجنگی آنها بسته‌های انفجاری جهت کمین تولید می‌شد لذا آنها بخشی از بمباران را حذف کرده‌اند. در حال حاضر دشمن قصد دارد با ایجاد زمین سوخته، اولاً زمینه کمین را از مقاومت گرفته و ثانیاً حدود ۶۰۰ هزار ساکن باقی مانده در شهر را وادار به اخراج سازند تا راه ورود برای لشکر ۳۶ زرهی هموار شود. @Muhallel

مسیری که برای عراق تدارک دیده شده قابل توجه است. ابتدا توقف حملات به آمریکا، سپس توقف حملات به اسرائیل، سپس تعویق تصویب قانون حشد‌الشعبی، سپس آزادی الیزابت تزورکوف، همگی با رایزنی دولت سودانی و حمایت سه گروه، با هدف جلوگیری از حمله دشمن به عراق صورت گرفت. اکنون بهانه چیست؟ گزارشی دست به دست می شود که آمریکا به یک شخصیت اطار پیام داده که به دلیل جلسات مشترک مقاومت عراق با حماس و حوثی‌ها، احتمال هدف قرار دادن دفاتر حماس و انصارالله در عراق به مانند سناریوی قطر وجود دارد. پس احتمالا چه باید کرد؟ دفاتر فوق نیز تعطیل گردد تا عراق وارد عرصه درگیری و انفجار نشود. یقیناً این مسیر پایانی ندارد. البته من وقتی خود را به جای تصمیم گیران عراقی قرار می‌دهم به آنها حق می‌دهم که در دوگانه حمله قطعی یا تعویق حمله دومی را انتخاب کنند تا ببینیم بعداً چه می‌شود. با نزدیکی به تاریخ ۲۰ آبان (تاریخ انتخابات پارلمانی) تحولات عراق نیز با محوریت یک سوال بیشتر می شود؛ آیا انتخابات برگزار می‌شود و بعد شاهد زد و خورد خواهیم بود و یا آمریکایی‌ها پیش از آن، اقدامی می‌کنند که چه بسا باعث لغو انتخابات شود؟! @Muhallel