از صبح امروز، شاهد ضربات و اتفاقات مهمی علیه رژیم صهیونیستی بودیم: ۱. کشته شدن ۴ سرباز اشغالگر در رفح ۲. کشته شدن ۲ سرباز دیگر در یک عملیات کیفی در گذرگاه الکرامه و پل راهبردی ملک حسین در مرز اردن - کرانه - رژیم ۳. صدور پیام هشدار گردان های قسام در خصوص آینده ورود ارتش رژیم به غزه ۴. حمله پهپادی موفق به ایلات ۵. شلیک موشک یمنی به عمق اراضی اشغالی و صدور آژیر خطر در مراکز جمعیتی و توقف پروازهای بن گورین @Muhallel

در "خاورمیانه جدید" که نتانیاهو به دنبال خلق آن است، هیچ‌کس از هجوم قدرت صهیونیستی در امان نیست. در عمل، این رژیم پایبندی خود را به تمام مراجع و توافقات بین‌المللی، از توافق سایکس-پیکو گرفته تا معاهدات صلح مدرن، لغو کرده است. دیدگاه صهیونیستی مدرن، اعمال هژمونی جامعی است که این کشورها را در موقعیت ناتوانی دائمی نگه می‌دارد. این هژمونی با بمباران و ترور آغاز می‌شود و سپس با فرآیندی از انقیاد سیاسی و اقتصادی تکمیل می‌شود که نیاز به توافقات را صرفاً تشریفاتی می‌کند. با این حال، آنچه تاکنون مانع این پروژه شده است، حضور گروه‌های مقاومت مسلح به تفنگ‌ها و موشک‌های پراکنده و افرادی است که علیرغم عدم تعادل قدرت، از تسلیم شدن امتناع می‌کنند. زیرا این گروه‌های مقاومت، هر چقدر هم که کوچک یا پراکنده به نظر برسند، معادله «ترس و تسلیم» را که این رژیم به دنبال تحمیل آن است، بر هم می‌زنند. وجود سلاح، حتی سلاح‌های محدود، ثابت می‌کند که سلطه مطلق نیست و این رژیم نمی‌تواند امنیت کامل خود را تضمین کند یا اراده خود را بدون هزینه تحمیل کند. مقاومت در منطقه هزینه دائمی تحمیل می‌کند. هر پرتاب موشک یا حمله بزرگ، رژیم را در حالت امنیتی و فرسودگی نظامی قرار می‌دهد. این امر تصویر بازدارندگی مطلق را در هم می‌شکند، زیرا رژیم می‌خواهد منطقه را متقاعد کند که شکست‌ناپذیر است، در حالی که مقاومت نشان می‌دهد که ضربه زدن به آن، حتی تا حدی، امکان‌پذیر است. این امر روحیه مردم را حفظ می‌کند، زیرا صرف وجود مقاومت به این معنی است که کسانی هستند که از تسلیم شدن امتناع می‌کنند، که مانع عادی‌سازی کامل روانی و سیاسی با رژیم می‌شود. این امر پروژه تسلیم فراگیر را مختل می‌کند، زیرا سلطه نه تنها نظامی، بلکه سیاسی و اقتصادی نیز هست و هرگونه تهدید مسلحانه مداوم، توانایی رژیم را برای تحمیل شرایط نهایی خود پیچیده می‌کند. به عبارت دیگر، مقاومت، علیرغم محدودیت‌هایش، از تکمیل چرخه‌ی هژمونی جلوگیری می‌کند زیرا تسلیم را به گزینه‌ای نامطمئن و ناپایدار تبدیل می‌کند. بنابراین در یک تقسیم‌کار جزئی‌تر، گروه‌های مقاومت فلسطینی در غزه و کرانه باختری با اسلحه‌های ساده، خلق تصویر پیروزی مطلق نتانیاهو را غیرممکن می‌‌کنند تا به مرور زمان فشارهای مختلف بیرونی و درونی باعث توقف جنگ شود. همچنین انصارالله یمن مانع از عادی‌سازی کامل و بسط رژیم در منطقه شده و آن را دچار محاصره سیاسی و اقتصادی می‌کند. همزمان عراق به عنوان پُلی عمل کرده و ایران و لبنان و سوریه به سمت بازسازی می‌روند. از این رو است که رژیم نیز صرفاً جنگ نابودی را دنبال می‌کند. @Muhallel

دل پیش تو و دیده به جای دگرستم تا خصم نداند که تو را می‌نگرستم روزی به درآیم من از این پرده ناموس هر جا که بتی چون تو ببینم بپرستم

المنة لله که دلم صید غمی شد کز خوردن غم‌های پراکنده برستم آن عهد که گفتی نکنم مهر فراموش بشکستی و من بر سر پیمان درستم

تا ذوق درونم خبری می‌دهد از دوست از طعنه دشمن به خدا گر خبرستم

می‌خواستمت پیشکشی لایق خدمت جان نیک حقیر است ندانم چه فرستم *آخرین تصویر ثبت شده عمومی از سیدهاشم صفی‌الدین در مراسم تشییع شهدای پیجر

در سفر دکتر علی لاریجانی به بیروت، وی یک جمله را مدام از بازدیدکنندگان می‌شنید: عامل اصلیِ فشارها، سعودی است و شما نیز کاری کنید. کمتر از یک ماه بعد دبیر شورای عالی امنیت ملی به ریاض سفر کرد؛ سفری که گفته می‌شود اصلی ترین محور آن میانجیگری میان سعودی و حزب الله و انتقال پیام حزب است؛ میانجی‌گری که خود در چارچوب یک طرح کلی‌تر امنیت منطقه‌ای است که می‌تواند معادلات را تغییر دهد. پس از اتمام سفر دکتر لاریجانی به ریاض عصر امروز شیخ نعیم قاسم در سخنانی، عربستان سعودی را به گشودن صفحه جدیدی در روابط با مقاومت دعوت کرد. @Muhallel

از رویکردهای تشدیدشونده رژیم در نوار غزه، گسترش مزدوران محلی غالباً توسط یاسر ابوشباب و پخش به نقاط مختلف است، نیروهایی که انواع فعالیت‌های خصمانه همچون سرقت، احتکار، راهزنی و ... را انجام می‌دهند. در همین راستا از حدود یک ماه پیش نیروهای امنیتی مقاومت غزه، شاخه عملیات میدانی خود را تحت عنوان "رادع" تشکیل دادند که وظیفه برخورد و انهدام مزدوران پیش‌گفته را برعهده دارد. عملیات‌های این نیرو نیز افزایش داشته است. @Muhallel

یک تاثیر اصلی پیجرها، روانی بود. روز دوم با انفجار بی‌سیم‌ها و برخی دستگاه‌های دیگر ارتباطی، یک ترس یا ابهام به وجود آمد؛ این بار قرار است چه چیزی در بغل گوش ما منفجر شود؟ حتی تصور این وضعیت آزاردهنده است. در حالی که در روز سوم اتفاق خاصی نیفتاد و با سخنرانی سید کمی آرامش برگشت، در روز چهارم، فرماندهی عملیاتی و یگان رضوان حزب‌الله جلسه‌ای تشکیل دادند که محور اصلی آن، تصمیم‌گیری در خصوص ورود زمینی رضوان به شمال اراضی اشغالی بود. اما هدف قرار دادن این جلسه و شهادت فرمانده عارف حزب الله، حاج عبدالقادر ابراهیم عقیل و جمعی از فرماندهان میدانی محورها و بخش‌های رضوان، به معنای شکستن ستون فقرات حزب الله بود. حزب الله مجددا دچار شوکی بالاتر از قبل شد و حتی کنترل اوضاع میدانی برای مدتی از دست آن خارج شد. حزب الله به قول هوانوردی دچار استال شده بود و شاید شوک بدتر بعدی، یعنی شهادت رهبری حزب الله، مقاومت را تکان داد. در این میان، اگر نبود حمایت‌های میدانی و حضور فرماندهان و افسران ایرانی در کف میدان، شاید امکان کنترل نبرد فراهم نمی‌شد. @Muhallel

این محل عروج فرماندهان شهید، به عنوان ستاد جنگ حزب‌الله در جبهه اسناد طوفان الاقصی بود. حاج ابراهیم عقیل در این نبرد حدود ۳ ماه به طور کامل در جنوب لبنان بود تا اینکه پس از شهادت فواد شکر، سیدحسن نصرالله وی را مامور به رهبری عملیات از بیروت کرد. در این حمله حاج ابوحسین سمیر، فرمانده بخش آموزش مرکزی مقاومت و احمد دیب، فرزند حاج جهاد، مسئول دفتر سیدحسن نصرالله چند روز قبل از پدر به همراه ۱۲ فرمانده دیگر شهادت رسیدند، کسانی که هر یک قرار بود فرماندهان رزم زمینی باشند. توصیف شخصیتی حاج ابراهیم عقیل، این عارف بالله سخت است. وی اما یادداشتی از خود برجای گذاشته که بخش اول آن تبدیل به شعار اولین سالگرد ایشان نیز شده است: تمام زندگی من وصیت‌نامه‌ی من است. هر کاری که انجام می‌دهم وصیت‌نامه‌ی من است، حزب‌الله، کار جهادی، ارتش عقیدتی و جامعه‌ی مؤمن، متدین و متعهد نیز وصیت‌نامه‌ی من است. @Muhallel

دلم جز مِهر مَه رویان طریقی بر نمی‌گیرد ز هر دَر می‌دهم پندش ولیکن در نمی‌گیرد

در حال حاضر در صحنه لبنان، حزب الله توانسته تا حدودی موقعیت خود را بازیابی کند. این به چند دلیل رخ داده است: اول. تقویت موضع و منطق حزب الله در عرصه سیاست داخلی پس از تشدید حملات رژیم به لبنان با وجود مصوبه خلع سلاح و همچنین حمله به دوحه دوم. عدم تبدیل مصوبه خلع سلاح به برنامه‌ای عملی به دلیل ترس دولت، محدودیت‌های ارتش و سه رخداد میدانی: 1. نمایش عدم امکان خلع سلاح کامل در برنامه خلع سلاح اردوگاه های فلسطینی 2. بازتوزیع و پراکنده‌سازی اسلحه سبک حزب الله 3. وقوع حادثه برای ارتش لبنان: در این حادثه، یک تیم متخصص ارتش وقتی در حال مصادره یک انبار موشکی در جنوب بود، دچار انفجار شده و 6 متخصص آموزش دیده توسط آمریکا کشته شدند. شایعاتی وجود دارد که این در نتیجه انفجار یک دستگاه کنترل از راه دور رخ داده است. سوم. افزایش تمکن مالی حزب و همچنین تقویت تسلیحاتی آن به ویژه با وجود نبود سوریه چهارم. سفر دکتر لاریجانی به بیروت و حمایت عملی از مقاومت همین موارد باعث شده تا حزب الله بتواند در صحنه سیاسی، تا حدودی موقعیت را بازیابی کند. پس مشکلات چیست؟ اول. وضعیت نظامی در جنوب لبنان به طور کلی مناسب نیست. ارتش رژیم از یک نوع آزادی عمل برخوردار است. از سوی دیگر خطوط امداد و پشتیبانی نیز تقریبا کاملا تخریب شده است و خط اول حزب به لیتانی بازگشته است. منازل و زیرساخت‌های مدنی در جنوب نیز در شرایط مناسبی نیستند و شاهد تخریب‌های شدید در جنوب خصوصا بعد از آتش بس هستیم. دوم. نقض های امنیتی همچنان ادامه دارد. ترور اعضای موثر حزب الله در پروژه بازسازی لبنان و سوریه روزانه شده است خصوصا که اهداف مورد هدف از نیروهای جوان و تازه نفس حزب هستند. طبق گزارشات، موبایل همچنان موثر است، البته تقریبا 90 درصد ترورها در جاده و هنگام عبور و مرور افراد صورت می گیرد. سوم. مخالفان داخلی حزب الله، به هیچ وجه قصد عقب نشینی را ندارند. از نظر آنها در این جنگ طایفه‌ای، یا الان می‌توانند کار حزب الله را یکسره کنند و یا شاید هیچ گاه چنین موقعیتی برایشان پیش نیاید. در این شرایط، طرح ارتباط با عربستان، در همین راستا تلقی می شود خصوصا که انتخابات پارلمانی اردیبهشت 1405 نزدیک است و دعواهای علنی در این خصوص از هم اکنون آغاز شده است. سوم. گذر زمان به سود رژیم صهیونیستی نیست زیرا با گذر زمان حزب الله می تواند به سطح بالاتری از بازیابی موقعیت خود برسد. بنابراین همزمان با تشدید ترورها و حملات در جنوب لبنان و بقاع، به عنوان پایگاه اصلی کنونی حزب الله در لبنان که با هدف مهار زمان صورت می‌گیرد، گفته شده تل آویو و واشنیگتن در حال تدوین طرحی سه مرحله‌ای جهت تهاجم جدید به لبنان هستند؛ تهاجمی که شامل حملات سایبری و تکنولوژیک، پیاده سازی نیرو در نقاط خاص و یک عملیات بمباران سنگین در سراسر لبنان + پیشروی زمینی بیشتر در جنوب لبنان و غرب سوریه را شامل می‌شود. گفته شده بازه مدنظر آنها برای اجرای طرح فوق، بازه 10 آبان الی 10 بهمن (نوامبر تا ژانویه) است. در این حمله احتمالی، دو متغیر نقش کلیدی دارد: یکی میزان توفیقات دولت و ارتش در طرح خلع سلاح. جوزف عون اخیرا به فرماندهی ارتش دستور داده که خلع سلاح جنوب باید کامل شده تا بهانه تهاجم گرفته شود که حتی در صورت تحقق هم این استدلال شکست خورده است و دوم اینکه آیا صهیونیست‌ها بار دیگر مستقیما به سراغ حزب رفته و یا پیش از آن، ایران و عراق به عنوان پشتیبانان را هدف قرار خواهند داد؟ دومی در جایی اهمیت دارد که جمهوری اسلامی ایران نیز به چشم دیگری به حزب الله و سوریه در جنگ محتمل آتی با اسرائیل و آمریکا نگاه می‌کند. @Muhallel