می‌خواستم رازهایم را به تو بگویم ، اما دیدم تو خودت یکی از آنها هستی!

اگر حالم را مي خواهی بداني درختي را تصور كن كه ، تبر خورد و نيفتاد ...

"

در خواب های تیره ی افیونی ام ، شبی او را شناختم او ، شعله ی پریده ی یک آفتاب بود چشمی به رنگ آبی سیر غروب داشت در چشم او هزار نوازش به خواب بود او را شناختم از نسل ماه بود اندامش از نوازش مهتابهای دور رنگی به رنگ صبح بلورین ، سپید داشت زلفش چو دود مشکی شب ها ، سیاه بود او را در آن نگاه نخستین شناختم اما نگاه منتظرم بی جواب ماند بر من نگاه کرد و نگاهش ز من گذشت این آخرین امید ، چه ناکامیاب ماند او را شناختم همزاد جاودانی من بود و ، نام او چون نام ...

;

من ز چشمان غم آلوده ی تو اشک باران دلم را دیدم تو مرا در ته شب می دیدی من تو را روز خوش خوشبختی من تو را سایه ی عشقی دیدم از درختی که خودش دنیا بود من ز تاریکی شب می دیدم من و تو بی کس و تنها بودیم.

رو به سوی آن بخش از وجودم کردم که هیچکس را دوست نداشت؛ و در همانجا پناه گرفتم. - آلبر کامو

لحظه ای ک غمگین میشوی میمیرم (:💙

آبۍ عزیز من؛ ²²² مبارك، اد نبودم اونجابفرستم😞🌱

ز نام تو آید خنده آید بر لبانم؛

-

روز را در قلعه تاریکی شب زندانی کردند ای تو که روز منی؛ در کدامین قلعه زندانی شده ای کدامین عفریت ماه من را برای خود خواست؟ من منتظر طلوع فردایم بیا.