روز را در قلعه تاریکی شب زندانی کردند ای تو که روز منی؛ در کدامین قلعه زندانی شده ای کدامین عفریت ماه من را برای خود خواست؟ من منتظر طلوع فردایم بیا.

تمام شب ،در فکر تو و چشم های خواب آلود من پنهان می کند تمام این دقایق را با یک نفس عمیق یک روز دیگر آغاز می شود ؛ ؛ ؛ ؛ به صبح سلام می کنم و در آینه ی آسمان انتظار را می بینم که قلب تپند ه اش را می فشارد تا به رنگ آبی بشوند تمام جاده ها تا هیچ مرزی نباشد روزی بین دوست داشتن ها....؛

-

شکیبایی، شکنجه من است ؛ نیاز مُبرم دارم به تو .

‏گفتند مانند دو خط موازی سرانجامی نخواهید داشت، اما نمی‌دانستند من بی سرانجامی کنار تو را از هزار پایان خوش، خوش تر میدارم ...

-

‹ می‌نویسم قطار ، اَما تو با کُدامین قطار می آیی؟ ›

آسمان تاریکو شب تاریکو من تاریک ِ تاریکم . از خودم دورم ولی به رویای تو نزدیکم .

دستم را نگیر . که از این قفس تا آبی آسمان پرواز خواهیم کرد !

.

بماند که جان ما را بردی .

همه يک سو و تو يک سو چه بگويم ديگر؟ - حسین منزوی