‌ پس دیگه بیشتر به همون ابهاماتی که تو انتخاب رشته‌شون داشتن جواب می‌دادم. با خیلی‌هاشون تو اون سه‌روز درمورد انتخاب رشته حرف زدم. عجیب دغدغه‌شون بود!💥 ‌

‌ یکیشون روز دوم خیلی گریه می‌کرد. اومد پیشم و گفت: «خانم می‌شه سرچ کنی اگه یه نفر خیلی گریه کنه، می‌میره؟»😥 دل‌دل می‌کرد که دقیق بهم بگه موضوع چیه. بهش اطمینان خاطر دادم و بغلش کردم که یه‌کم آروم شه. براش آب اوردم و بهتر که شد، گفت: «می‌ترسم تجربی قبول نشم!»‼️ و من بودم و حس اینکه یه پارچ آب یخ روی سرم ریختن!...🥶 ‌

‌ خودمو جمع کردم و نشستم کلی باهاش حرف زدم که: «باااور کن تمام آینده‌ت قرار نیست با تجربی رقم بخوره! جون من برو دنبال استعدادت، علاقه‌ا‌ت، شناخت نیاز جامعه و خلاقانه کارتو جلو ببر؛ این‌جوری اگه دنبال درآمد باشی به اونم می‌رسی.»🔍 از رشته‌های مختلف واسه‌ش مثال زدم و آدمای مختلف موفق تو هر رشته. ‌

‌ تو جمع قبلی، افرادیو دیده بودم که استعداد بازیگری داشتن و مدرکشم گرفته بودن؛🎭 یکی دیگه استعداد گرافیک داشت؛🎨 اون‌یکی آهنگ‌سازی؛🎼 یکی طراحی؛✍🏻 یکی خیاطی؛🪡 و... . ولی همه‌شون باید می‌رفتن تجربی و هدفشون پزشکی می‌بود!🩺 چرا؟ چون خونواده راضی نمی‌شدن.💔 ‌

‌ بهشون گفتم می‌تونن خونواده‌شونو قانع کنن برای مسیری که باید برن و توانشو دارن.✅ پس بهانه نیارن و چشم‌بسته وارد مسیر ناشناخته نشن!🫷🏻 گفتم برای قانع کردن والدین برای مسیری که ازش مطمئنن؛ خوب درباره‌ش تحقیق کردن و مشاوره درست‌درمون رفتن، نباید با بی‌احترامی کارو جلو ببرن؛ باید با احترام ولی قاطع و منطقی، تصمیمشونو برای خانواده مطرح کنن!🗣 ‌

تا این‌جا رو خوندین؟ دوست داشتین؟ https://daigo.ir/secret/26550851 می‌دونم یه‌کم زیاد شده ولییی... هنوزم تموم نشده.🙂‍↔️😂 ان‌شاءالله می‌رم و میام، ادامه‌شم براتون می‌فرستم.🌱

با دست پُر برگشتم!✋🏻 آماده‌این برای ادامه؟✨

‌ سحر بعد که رسید، حاج‌آقایی که به عنوان امام جماعت اومده بودن، یه‌کم آروم نماز خوندن و بعد نماز بچه‌ها اعتراض داشتن که چرا این‌قدر آروم می‌خونه؟ بگین تند بخونه!😶😁 و فکر می‌کنم مسئول به حاج‌آقاهای بعدی اطلاع داد که تو قنوت دیگه یه صلوات می‌فرستادن و سریییع می‌خوندن. جوری که من به شخصه نمی‌رسیدم رسماً!😂 ولی دیگه همینه... باید با نوجوونا مراعات کرد تا کم‌کم بیان تو مسیر. نه اینکه مثل بزرگسالی که همیشه نمازشو با مستحبات و تعقیبات می‌خونه، باهاشون رفتار کنی!🌚 ‌

‌ روزها بچه‌ها اصلاً حال و حوصله نداشتن و دوست داشتن بخوابن.💤 چون شب‌ها بیدار بودن و حرف می‌زدن. فقط شب‌ها بعد افطار صحبت و حلقه بود تا خود سحر.🌄 باقیشو بهشون سخت نمی‌گرفتیم با شونصدتا برنامه و حاج‌آقا یا مثلاً و ده-بیستا آقا اون‌جا ردیف شن که گزارش بگیرن و بچه‌ها هی بخوان حجاب کنن و...!😕 ‌

‌ داخل پرانتز بگم که: دلم خونه از این قضیه که از بچه‌های معتکف شهرهای دیگه شنیدم یه جاهایی کلی بچه‌ها اذیت شدن به‌خاطر یه گزارش گرفتن!😒 اصلاً براشون محتوا و... مهم نبوده و تعداد بالایی که نمی‌تونستن مدیریتشون کنن رو به بهانه‌ی جذذذب پذیرش کرده بودن!👺 ‌‌

‌ روز ولادت که رسید، یه خانم مولودی‌خون اومد و فضا رو خیلی برای بچه‌ها شاد کرد.🎉 از اونایی نبود که مولودیش به محتوای آهنگ محلی بخوره (...) کاملاً درست و با شور بالا! مخصوصاً اون‌جاهایی که عربی مولودی می‌خوند و عرب‌زبون و غیرعرب‌زبون حسابی کیف کردن!✨ (واقعاً مداحی و مولودی عربی، یه چیز دیگه‌ست! با اینکه خودم نه عربم، نه چیز زیادی می‌فهمم از زبون محاوره‌اش.🙂‍↕️) ‌

‌ شب، بعد کلی انتظار و ذوق بچه‌های برای رسیدن افطار، وقتی سفره پهن شد، یه خانمی اومد و چندتا ظرف بزرگ آورد و گفت: «باقی‌مونده‌ی غذاها رو تو اینا بریزین که ببرم برای مرغ و خروسا.»🐓🫙 آقا من کیفوووررر شدم که ایولا داری زننن! اییینهههه!💪🏻 می‌دونی چقددرر از اسراف و بی‌برکت شدن اعتکاف جلوگیری می‌کنی و چقدر فرهنگ‌سازی قشنگی می‌کنی که اصلاً اینو عار نمی‌دونی که وااای مرغ و خروس کسر شأنه اگه بقیه بدونن و جالب نیست و اینا؟!✨ اصلاً دیوونه‌ی این حرکت شدم! چون چندجای دیگه هم دیدمش، و اون‌جام کلی ذوق!🤩 ‌