🔰 حلول ماه رمضان، ماه میهمانی خدا، مبارک 💐 🆔 @Smh_Doaei

🔰 ۱۰ توصیۀ کاربردی رهبر معظم انقلاب برای استفاده بهتر از ماه مبارک رمضان 🆔 @Smh_Doaei

🔰 دعای امام سجاد علیه السلام هنگام ورود به ماه مبارک رمضان (بخش اول) 🆔 @Smh_Doaei

🔰 دعای امام سجاد علیه السلام هنگام ورود به ماه مبارک رمضان (بخش دوم) 🆔 @Smh_Doaei

قهرمان‌پردازی از مفلوکی به اسم #زلنسکی و روایت حماسی از تراژدی تحقیر اوکراین توسط آمریکا! واقعا این سطح از وارونه‌نمایی و البته این حجم از بلاهت در بعضی‌هایی که چنین تحریفی رو می‌پذیرند چطوری ممکنه؟! و عجیب‌تر این‌که عده‌ای هم دارند از این پدیدۀ عبرت‌انگیز برای سفیدشویی بانیان #برجام و قهرمان‌سازی از تئوریسن‌های داخلی مذاکره با ترامپ استفاده می‌کنند! همان غیرعاقل‌های غیرشرافتمندی که کاش لااقل دست از سر جمهوری اسلامی برمی‌داشتند. 🌻 @Smh_Doaei

ما هم همین‌طور آقازاده‌های دلسوخته و شجاع لبنانی؛ ما هم همین‌طور ... 🌻 @Smh_Doaei

💔 سید رفت که به ما بفهماند صاحب داریم، امام زمان داریم. دیگه وقتش رسیده که دلهامون امام زمانی بشه... 🎙 حاج میثم مطیعی 🔺مراسم روضه هفتگی | ۱۴۰۳/۱۲/۰۹ ▫️ هیأت آیین حسینی | امامزاده قاضی الصابر (ع) 👈 مشاهده با کیفیت بالا: 🌐 Aparat.com/v/zkgb2h3 ✅ @MeysamMotiee

🔰 روزه؛ فناوری‌ای برای خودسازی و جامعه‌پردازی ✍️ سید محمدحسین دعائی یکی از چیزهایی که باید از همین اول ماه مبارک رمضان به آن توجه ویژه داشته باشیم این است که: «چرا باید روزه گرفت؟» یا «قرار است با روزه‌گرفتن چه اتفاقی برای انسان بیفتد؟» پاسخ تفصیلی این سؤال را باید ذیل عنوان «فلسفه روزه» دنبال کرد. اما اجمالا این‌که: «روزه» ـ اگر با شرائط و آدابش گرفته شود ـ یک «فناوری معنوی» با «کاربری چندمنظوره» است. یعنی همان‌طور که هم برای «جسم» مفید است و هم برای «روح»، قرار است هم رابطه ما با «خدا» را ارتقاء داده و هم روابط اجتماعی‌مان با «خلق خدا» را تنظیم کند. مادر اولیاء حضرت زهراء سلام الله علیها فرمودند: «فرض الله الصیام تثبیتاً للاخلاص.» یعنی: روزه کمک می‌کند که کم‌کم بی‌توجهی به غیرخدا در وجود انسان نهادینه شود. از امام عسکری علیه السلام هم نقل شده است که: «لیجد الغنی مسّ الجوع فیمنّ علی الفقیر.» یعنی: روزه، با ایجاد حس گرسنگی در اغنیاء، زمینه‌ساز توجه همدلانۀ آن‌ها به فقراست. اجازه دهید کمی بیشتر توضیح دهم: روزه علاوه بر آن‌که می‌تواند روح روزه‌دار را از آلودگی‌های توجه به عالم ماده پاک کرده و حال «اخلاص» و سپس «ایثار» را در او به ملکه تبدیل کند، همچنین می‌تواند با ایجاد «درک مشترک از واقعیت‌های زندگی»، فاصله‌های ادراکی و عاطفی انسان‌ها را از بین برده و زنجیره‌ای از «همگرایی‌های اجتماعی» را باعث شود: همدردی، همدلی، همیاری، همبستگی و هم‌افزایی. به‌عبارت دیگر، وقتی «فاصله‌های ادراکی و عاطفیِ» افراد یک جامعه از بین بروند، «فاصله‌های طبقاتیِ» آن‌ها نیز میل به کاهش پیدا کرده و ناهنجاری‌هایی مثل «خودپرستی» و «تکاثر»، جای خود را به ارزش‌هایی مثل «مواسات» و «تکافل» می‌دهند. بر همین اساس جامعه بهره‌مند از «فناوری روزه»، جامعه‌ای همبسته، نفوذناپذیر، تاب‌آور و متکامل است؛ همان جامعه‌ای که به‌یقین در منازعات فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، امنیتی و نظامی دنیای امروز، دست برتر را خواهد داشت. و اما حرف آخر: مرز ما عشق است هر جا اوست آن‌جا خاک ماست سامرا، غزه، حلب، تهران چه فرقی می‌کند؟ در این ماه رمضان، همه مسلمانان باید بیش از همه به فکر «غزه» باشند؛ غزه مظلوم، غزه گرسنه، غزه زخمی، غزه ویران، غزه در حال احتضار. بدون‌شک تأثر عاطفی، سوز و گداز معنوی، هیجان فکری، کمک مالی و تحرک اجتماعی آحاد مسلمین روزه‌دار در حمایت از غزه، علاوه بر تأثیرات ملکوتی و ماورائی، می‌تواند دولتمردان خائن یا بی‌خاصیت کشورهای اسلامی و غیراسلامی را به مقابله مؤثر با رژیم صهیونیستی واداشته و با ایجاد یک موج بین المللی، جلوی جنایت‌های این جانیان را بگیرد. آری؛ همۀ اهل اسلام، در این ماه رمضان، باید به این پویش جهانی بپیوندند: #روزه_برای_غزه اصلا بگذارید این‌طور بگویم: اگر روزۀ امسال امت اسلامی، منجر به احیاء غزه نشده و گره از کار او باز نکند، روزه نیست. والسلام! 🏷 #نوشتار #یادداشت #روزه #غزه 🆔 @Smh_Doaei

🔰 «روزه» به‌سبک «غزه» ✍️ سید محمدحسین دعائی تلاش برای تأمین رفاه مادی مردم، قطعا یکی از مهم‌ترین وظائف حاکمیت دینی است. اما اگر این رفاه، با «رشد معنوی» همراه نبوده و توسعۀ دلبستگی‌های مادی و دنیازدگی را به همراه داشته باشد، جدای از آن‌که انسان را از رسیدن به کمال الهی خود بازمی‌دارد، می‌تواند جامعه اسلامی را نیز در نبرد با قدرت‌های زورمند و زورگو زمین‌گیر کند. چون جامعه‌ای که نتواند در مواجهه با فشار دشمن، از دنیا، راحتی‌های دنیا و لذت‌های دنیا دل بکند، حتما تن به ذلت داده و شکست خواهد خورد. به همین خاطر، اسلام عزیز ـ به‌عنوانی دینی که ضامن سعادت دنیا و آخرت در دو مقیاس فردی و جمعی است ـ جدای از دستورات عمومی خود، کوشیده است تا با تعریف مجموعه‌ای از برنامه‌ها در خصوص ماه مبارک رمضان ـ مثل «روزه» ـ روحیۀ «عبور از دنیا» را در پیروان خود نهادینه کند؛ همان روحیه‌ای که «امام خمینی قدس سره» در بیانات خویش، از آن با عنوان رمز موفقیتِ «انقلاب اسلامی» در مقابل «حملۀ نظامی» یا «تحریم اقتصادی» یاد می‌کنند. حال با این نگاه، می‌توان «غزه» را پیشگام امت اسلام در «عبور از دنیا» یا «سبک زندگی رمضانی» دانست و از همین زاویه، به تحلیل تاب‌آوری او در زیر سنگین‌ترین فشارهای نظامی و اقتصادی پرداخت. چون آن‌چه را که قرار است ما فقط در ماه رمضان و به‌شکل بسیار محدود، صرفا تمرین کنیم و ادایش را درآوریم، غزه روزهاست که دارد با همه وجود و در همه ابعاد و به جدی‌ترین شکل ممکن، زندگی می‌کند. آری؛ این روزها «غزه» سند حقانیت بسیاری از آموزه‌های اسلامی است. مثلا اگر کسی بپرسد: «چرا باید روزه گرفت؟» باید غزه را به او نشان داد و گفت: روزه می‌گیریم تا مثل غزه باشیم: متشخص، تاب‌آور، شکست‌ناپذیر، دشمن‌شکن و سرافراز. خلاصه آن‌که: امسال، در روزه‌داری، باید از «غزه» سرمشق گرفت. 🏷 #نوشتار #یادداشت #روزه #غزه 🆔 @Smh_Doaei

🔰 حکایت ما ... ما نه از اقدام نظامی می‌ترسیم و نه از محاصره اقتصادی. ما شیعه ائمه‌ای هستیم که از شهادت استقبال می‌کردند. ما از مرگ نمی‌ترسیم. ما مرد جنگیم. ما مرد مبارزه‌ایم. کسی ما را از مبارزه نترساند. اگر بخواهند ما را محاصره اقتصادی کنند، روزه می‌گیریم. ما ترجیح می‌دهیم شکممان گرسنه باشد، اما آبرویمان حفظ شود. 🆔 @Smh_Doaei

ما ملت شهادتیم. ما ملت امام حسینیم. بیا! مرد این میدان ما هستیم برای شما ... 🆔 @Smh_Doaei

🔰 محفل‌نگاری ـ پیش‌درآمد ▪️ کوتاه‌نوشت‌هایی با محوریت برنامۀ محفل امسال سومین سالی است که برنامۀ خوب #محفل از تلویزیون پخش می‌شود؛ برنامه‌ای که باید آن را دید، ستود و درباره‌اش سخن گفت؛ آن هم نه صرفا به این خاطر که کار خوب و پُرمحتوایی است؛ بلکه چون می‌تواند نمونۀ موفقی از تلاش برای تحقق «رسانۀ دینی» و الگوی مناسبی برای علاقمندان حرکت در این مسیر باشد. بر همین اساس ـ اگر خدا کمک کند ـ در ضمن سلسله‌یادداشت‌هایی به نکاتی دربارۀ هر قسمت از فصل سوم محفل اشاره خواهم کرد. اما پیش از آن، نکاتی را دربارۀ فصل دوم آن عرض کرده و این نکات را پیش‌درآمدی برای محفل‌نگاری‌های جدید خود قرار می‌دهم: ۱. فصل دوم برنامۀ محفل، به موازات تلاش برای ترویج قرآن و ارتقاء وضعیت قرآن‌مداری در جامعه، کوشید تا نشان دهد که علی‌رغم همۀ آسیب‌ها و آفت‌ها، این کتاب آسمانی، بخشی از تار و پود زندگی ایرانی‌هاست؛ همان واقعیتی که از یک‌سو نیازمند ریشه‌یابی‌های عمیق تاریخی و اجتماعی است و از سوی دیگر می‌توان از آن به‌عنوان حجتی قاطع در برابر مدعیان افول دین‌داری در جامعۀ ایران بهره گرفت. ۲. نگاه محفل ۲ به قرآن ـ مثل محفل ۱ ـ یک نگاه جامع بود. توجه جدی به «نکات معرفتی» در کنار «فنون قرائت»، یکی از مهم‌ترین جلوه‌های این جامعیت است. ۳. در فصل دوم برنامۀ محفل، تلاش برای تصویر پیوند قرآن با اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام و تأکید بر این پیوند، نمود بیشتری یافته بود؛ همان امر مهمی که به تعبیر علامۀ طباطبائی، هر دو طائفۀ شیعه و سنی از آن غفلت دارند. ۴. محفل ۲ توانست با معرفی اقشار و اقوام مختلفی از اهالی قرآن، جلوۀ جذابی از سفرۀ گستردۀ و رنگارنگ قرآن را به تصویر بکشد. در همین راستا توجه به اقشار متوسط و ضعیف مرتبط با قرآن یا قرآنی‌های معلول و بی‌سواد نیز بسیار حائز اهمیت است. ۵. یکی از هنرهای محفل، خلق شادی حلال از طریق شوخی‌های سالم و جذابیت‌های مجاز است؛ هنری که باید قدر آن را دانست و درصدد تکثیرش بود. زیرا طراحی الگویی برای شادی حلال، آن هم در روزگاری که شوخی و سرگرمی، به جزء جدانشدنی زندگی انسان‌ها تبدیل شده و انواع سرگرمی‌های غیرسالم و شوخی‌های مخرب، به‌شکلی روزافزون در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد، قطعا یکی از اولویت‌هاست. در همین راستا ذکر این نکته نیز ضروری است که گاه مصلحت جذب حداکثری و حفظ حداقل‌های معنوی، از طریق جذابیت‌های مجاز، اما غیر ایده‌آل، بر مصلحت کمال‌گرایی و خالص‌سازی ترجیح پیدا می‌کند؛ ترجیحی که عدم توجه به آن، می‌تواند نقد را از مسیر انصاف و صواب خارج سازد. ۶. تبیین وجوه اعجاز قرآن، در کنار اختصاص بخش‌هایی به افراد هدایت‌شده و راه‌یافته از طریق قرآن، یکی دیگر از امتیازات فصل دوم برنامۀ محفل بود. ۷. تلاش برای ارائۀ یک تصویر علمی از قرآن و نفی بیگانگی دین با روشمندی‌های تحقیقاتی، از طریق ارجاع مخاطب به مؤیدات تجربی این تحفۀ وحیانی، جهت‌گیری درست دیگری بود که در فصل دوم برنامۀ محفل وجود داشت. ۸. یکی دیگر از امتیازات محفل، رویکرد خانوادگی موجود در این برنامه است؛ رویکردی که به‌طور خاص، با دعوت از زنان و کودکان قرآنی، بروز و ظهور یافته پیدا کرده و علاوه بر تأمین جذابیت‌های رسانه‌ای، می‌تواند به‌معنای تأکید بر اهمیت نهاد خانواده و ضرورت توجه به اقتضائات و الزامات حفظ و تقویت این نهاد، مثل ازدواج، فرزندآوری و تکریم والدین نیز باشد. ۹. برخورداری از نگاه بین‌المللی و رویکرد جهانی به موضوعات دینی، یکی دیگر از اولویت‌های رسانه‌ای و تبلیغی جبهۀ انقلاب است که محفل ۲ توانست با دعوت از مهمانان متعلق به کشورهای مختلف، از آن بهره‌مند گردد. ۱۰. محفل ۲ به‌جهت مصادف‌بودن با ماجرای طوفان‌الاقصی، بیشتر از محفل ۱ رنگ‌وبوی جبهۀ مقاومت را داشت و به این ترتیب کوشید تا نشان دهد که جهاد در راه خدا و ایستادگی در برابر جبهۀ باطل، یک آموزۀ مهم قرآنی است؛ آموزه‌ای که بدون عمل به آن، نمی‌توان ادعای تبعیت از قرآن را یدک کشید. ۱۱. «قرآن برای زندگی»؛ شاید بتوان گفت این مهم‌ترین شعار برنامۀ محفل است. بازنمایی حضور قرآن در روزمرگی‌های مردم، روایت قصه‌های قرآنی آدم‌ها، به‌علاوۀ تصویرپردازی از موفقیت‌های علمی، هنری و ورزشی اهل قرآن، جلوه‌هایی از تلاش این برنامه برای کاشتن این شعار حیاتی در ذهن و ضمیر مخاطب است. ۱۲. این‌که برنامۀ تلویزیونی محفل، به‌واسطۀ حضور میدانی داوران و میزبانان این برنامه در محافل و گردهمایی‌های مختلف، امتداد اجتماعی پیدا کرده است نیز یکی دیگر از برگه‌برنده‌هایی است که توانسته تأثیر چشمگیری در رواج و محبوبیت این برنامه داشته باشد. پ.ن: این‌جا دربارۀ فصل اول محفل هم سخن گفته‌ام. امیدوارم که مطالعه‌اش سودمند باشد. ✍️ سید محمدحسین دعائی 🌻 @Smh_Doaei