🔺قسمت ششم: امام حسین (علیه السّلام) در کلام کویانا (انديشمند ژاپنی) #سخنرانی_انگلیسی #دکتر_طباطبائی #سازمان_فرهنگ_و_ارتباطات_اسلامی 🌐 پایگاه اندیشه حقوق عمومی و فضای مجازی 🆔 https://eitaa.com/joinchat/359333911Cd8a553d432

🌹 پیام قرآنی ٣ مرداد ١٤٠٢ 👈 هر روز یک آیه: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ۞آیه ۹ سوره منافقون۞ اى كسانى‌كه ايمان آورده‌ايد! اموال و اولادتان شما را از ياد خدا غافل نسازد و كسانى كه چنين كنند، آنان همان زيانكارانند. 💬 پیام ها ۱- براى آن كه مؤمنان را موعظه كنيد و آنان بپذيرند، به آنان شخصيت دهيد. يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ... ۲- لازمه ايمان، برترى دادن ياد خدا بر مال و فرزند است. يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوالُكُمْ‌ ... ۳- مال و فرزند، كم يا زيادش، مى‌تواند مانع ياد خدا باشد. أَمْوالُكُمْ‌ ... أَوْلادُكُمْ‌ ۴- خسارت واقعى، غفلت از ياد خدا است. «فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ» (از دست دادن مال و فرزند، خسارت جزئى است، ولى غفلت از خالق خسارت كلى است.) 🌐 پایگاه اندیشه حقوق عمومی و فضای مجازی 🆔 https://eitaa.com/joinchat/359333911Cd8a553d432

📰 صفحه نخست روزنامه‌های سه شنبه ۰۳ مرداد ۱۴۰۲ 🌐 پایگاه اندیشه حقوق عمومی و فضای مجازی 🆔 https://eitaa.com/joinchat/359333911Cd8a553d432

#یک_دقیقه_مطالعه 🥀برگ هفتم در روز هفتم محرم عبید الله بن زیاد ضمن نامه‌ای به عمر بن سعد از وی خواست تا با سپاهیان خود بین امام حسین و یاران، و آب فرات فاصله ایجاد کرده و اجازه نوشیدن آب به آنها ندهد. عمر بن سعد نیز بدون فاصله «عمرو بن حجاج» را با ۵۰۰ سوار در کنار شریعه فرات مستقر کرد و مانع دسترسی امام حسین علیه السلام و یارانش به آب شدند. مردی به نام «عبدالله بن حصین ازدی »، که از قبیله «بجیله » بود، فریاد برآورد: ای حسین! این آب را دیگر بسان رنگ آسمانی نخواهی دید! به خدا سوگند که قطره‌ای از آن را نخواهی آشامید، تا از عطش جان دهی! امام علیه السلام فرمودند: خدایا! او را از تشنگی بکش و هرگز او را مشمول رحمت خود قرار نده. حمید بن مسلم می‌گوید: به خدا سوگند که پس از این گفتگو به دیدار او رفتم در حالی که بیمار بود، قسم به آن خدایی که جز او پروردگاری نیست، دیدم که عبدالله بن حصین آنقدر آب می آشامید تا شکمش بالا می‌آمد و آن را بالا می‌آورد و باز فریاد می‌زد: العطش! باز آب می‌خورد، ولی سیراب نمی‌شد. چنین بود تا به هلاکت رسید. 📕ارشاد شیخ مفید، ج۲، ص۸۶