وسط جبهھ بھش گفتم:
بچھ !
الـآن چھ وقت نمآز خوندنھ ؟!
گفت:
از کجآ معلوم دیگھ وقت کنم !
و شروع کرد بھ نمآز خوآندن . . .
السلآم علیك و رحمة الله و برکآتھ '
رآ کھ گفت . . .
یك خمپآرھ آمد -!-
او رآ برد
از حالِ مبتلای فراق که جسمش اینجا و جانش جای دیگری است چه می‌دانی؟!
بلی فرقت یاران و تفریق میان جسم و جان بازیچه نیست، ایام هجر است و لیالی بی‌فجر، درد دوری هست، تابِ صبوری نیست، رنج حرمان موجود است، راه درمان مسدود.
-قائم مقام فراهانی🪴
