eitaa logo
از هر دری سخنی
539 دنبال‌کننده
25.6هزار عکس
8.5هزار ویدیو
454 فایل
آشفتگیه،بایدببخشید... ارتباط با مدیر @Behesht123
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 نان و نسل پدری با اضطراب می‌گوید فقط یک کیسه آرد بدهید، کلیه‌ام را برای بچه‌هایم می‌دهم! مادری کودکش را که تنها پوست و استخوانی از او مانده به سینه می‌فشرد و اشک‌هایش بر گونۀ فرورفتۀ او می‌چکد! کودکان ملتمسانه چشم‌به‌راه لقمه‌ای نان و جرعه‌ای آب‌اند تا جان به لب رسیده‌شان را نجات دهند! این نتیجۀ شوم سلطۀ ستمگران بر زمین است! نسبت به این حقیقت تلخ هشدار داده: «و چون ستمگران بر زمین تسلط یابند، فساد می‌پراکنند، کشتزارها را نابود می‌کنند و نسل بشر را به خاک سیاه می‌نشانند!» (بقره: ۲۰۵) خداوند در این آیه نابودی حرث و نسل را نماد فسادگری دانسته، چرا که ، پایه‌های حیات انسان‌اند، اگر گرسنگی بکُشد و اگر فرزندی نباشد، نابودی حتمی است! امروز، این صحنۀ غمبار را نه در پردۀ سینما، که در به تماشا نشسته‌ایم؛ جایی که رژیم صهیونیستی، غاصبانه و با سیاست و حمایت استکبار جهانی، بر این سرزمین سلطه یافته و بذر تباهی می‌پراکند. و دنیا چه تماشاگر بی‌عاری که فقط لب و دهن است! مستکبران چنان از حقوق بشر و کرامت انسانی دم می‌زنند که هر شنونده‌ای را به تعجب وامی‌دارد، حال آنکه خود، بدترین دشمنان انسانیت‌اند. قرآن در آیۀ قبل پرده از این فریب برداشته و می‌فرماید: «از میان مردم کسی است که سخنان او در وصف حق و رعایت عدل تو را به شعف می‌آورد ... در حالی‌که سرسخت‌ترین دشمنان حق است» (بقره: ۲۰۴) غزه امروز مرز روشن انسانیت و توحش مدرن است، اگر وجدانی با دیدن فلاکت انسان در غزه بیدار نشود، آیا چیزی او را بیدار خواهد کرد؟ ✍️ محمد‌طائبی‌اصفهانی 🌐@Mtaebi
4.61M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
دیروز همکاری با صدام امروز همکاری با نتانیاهو در خاندان پهلوی خیانت به وطن از نسلی به نسل بعد منتقل میشود... 💬 @insta_enghelabi @alfavayedolkoronaieh
صحبت‌های امروز دکتر عراقچی خودش عامل به هم خوردن در کشور هست! برخی حرف‌ها رو میشه اینطوری گفت که کارکرد در خارج از ایران داره! اما خیلی از حرف‌ها رو هیچ جوره نمیشه با این منطق انداخت وسط!! و خب احتمالا طبق معمول توقع اینه که مثل همیشه باید یک قشر سکوت کنند و حرفی نزنند که انسجام کشور آسیب ببینه ... ارجاع میدم به سخنرانی در ۶ روز قبل: آخرین توصیه‌ای که من میخواهم عرض بکنم، این است که دستگاه‌های مسئول که امروز بحمدالله مشغول کار هستند، چه دستگاه‌های مسئول در عرصه‌ی نظامی، چه دستگاه‌های مسئول در عرصه‌ی دیپلماسی ــ هر دو ــ که به شکل درست و با جهت‌گیری درست، هر دو لازم است، بایستی با قوّت کار خودشان را انجام بدهند، منتها جهت‌گیری‌ها را توجّه کنند. بخصوص در عرصه‌ی دیپلماسی جهت‌گیری خیلی مهم است؛ جهت‌گیری‌ها کاملاً‌ مراعات بشود، دقّت بشود، کار بشود و انجام بگیرد ان‌شاء‌الله. فرمودند در عرصه دیپلماسی خیلی مهم است ... @hamidkasiri_ir @alfavayedolkoronaieh
هدایت شده از تنها علاج
شکر نعمت امام حسین.mp3
زمان: حجم: 45.54M
🔉 🏴 مراسم عزاداری ایام اسارت اهل بیت علیهم‌السلام 🏴 🔻 با موضوع: شکر نعمت امام حسین علیه‌السلام 🎙حجت‌الاسلام دکتر علوی 📆دوشنبه ۳۰ تیر ۱۴۰۴ 🕌 قم المقدسه، بلوار ۱۵ خرداد، حسینیه امام موسی بن جعفر علیه‌السلام @babe_havaej @tanhaelaj
هدایت شده از تنها علاج
🔰شکوه خستگی شیرین، در پیاده‌روی اربعین است! که خسته می‌شوی اما شیرین است و خواستنی... بلای دوست داشتنی! خستگی که با التماس می‌خواهی‌اش! حاج مهدی رسولی در وجودم می‌خواند... ادامه در پست بعدی... به احترام مدیران خستگی‌ناپذیر: 📚«خستگی شیرین» (شناخت خستگی و روش‌های مدیریت آن) @tanhaelaj
هدایت شده از تنها علاج
شکوه خستگی شیرین، در پیاده‌روی اربعین است! که خسته می‌شوی اما شیرین است و خواستنی... بلای دوست داشتنی! خستگی که با التماس می‌خواهی‌اش! حاج مهدی رسولی در وجودم می‌خواند: «دیگه راهی نمونده... هی خودم رو می‌کشونم دستمو بگیر بتونم که خودم رو برسونم...» چه شیرین است خستگی سه روز پیاده‌روی نجف-کربلا، آن‌گاه که چشمت به کربلا باز می‌شود و از دور گنبد و گلدسته‌های حضرت ساقی را به تماشا می‌نشینی... آن‌گاه که به حرم حضرت ارباب می‌رسی... «رسیدم تا حرم گویی کسی می‌گفت در گوشم بیا ای خسته از دنیا، که من باز است آغوشم» از این خستگی می‌گویم... و چه شیرین است از خستگی شیرین گفتن... پس با ما هم‌سفر باش! *** حاج میثم مطیعی در گوشه‌ای از قلبم نوحه می‌خواند: «میاد خاطراتم جلوی چشام من اون خستگی تو راهو می‌خوام...» و از گوشه‌ای دیگر حاج مهدی رسولی در حسینیه قلبم دم گرفته است: «باید رفت... باید دنبال پرچمت تا ابد رفت باید موند... باید پای این روضه‌ها تا ابد موند باید خوند... باید از تو و راه تو تا ابد خوند باید گفت... باید از قیامت آقا تا ابد گفت...» @tanhaelaj
2.64M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 روایت اژه‌ای لحظات بمباران جلسۀ سران قوا توسط رژیم صهیونیستی 🔸برق‌ها قطع شده بود اما همه آرام بودند و هیچ‌کس ذره‌ای ترس نداشت. @Farsna @alfavayedolkoronaieh
📌 چهارشنبه ☀️ ۱ مرداد ۱۴۰۴ هجری شمسی 🌙 ۲۷ محرم ۱۴۴۷ هجری قمری 🎄 23 جولای 2025 میلادی 📎 @banketolidat @alfavayedolkoronaieh
فقدان روایت اقتدار؛ بحران در سیاست‌گذاری حافظهٔ دفاع مقدس یادداشت اول؛ بخش اول میثم رمضانعلی روزنامه جوان پس از پایان جنگ تحمیلی، روایت رسمی از دفاع مقدس عمدتاً حول محورهای عاطفی–سوگوارانه شکل گرفت: مظلومیت رزمندگان، ایثار و فداکاری شهدا، اشک مادران، آلام جانبازان و فضای احساسی سنگین پس از جنگ. این سبک روایی، هرچند در دهه‌های نخست پس از جنگ توانست نوعی همبستگی ملی و سرمایه عاطفی برای مشروعیت سیاسی نظام جمهوری اسلامی فراهم آورد، اما در بلندمدت، منجر به تقلیل تجربهٔ جنگ به یک خاطرهٔ جمعی تراژیک شده است؛ خاطره‌ای که بیشتر بر آلام فردی تأکید دارد تا دستاوردهای تمدنی یک ملت در شرایط محاصره و بحران. در مقابل این گفتمان غالب، آن‌چه تا امروز به شدت مغفول مانده، روایت ساختارمند از قدرت ملی برآمده از جنگ است؛ قدرتی که نه‌فقط در ساحت نظامی، بلکه در حوزه‌های نرم‌افزاری، فناورانه، نهادی و تمدنی تکوین یافت و جمهوری اسلامی را به الگویی برای کنش‌گری مستقل در جهان تبدیل کرد. غیبت این روایت سبب شده که تجربهٔ دفاع مقدس، در حافظهٔ نسل‌های جدید، بیشتر با زخم و داغ پیوند بخورد تا با رشد، عزت و اقتدار ملی. بازخوانی تجربهٔ جنگ نه‌فقط یک ضرورت تاریخی، بلکه پیش‌شرطی برای بقاء گفتمان انقلاب در مواجهه با جنگ‌های آینده است: جنگ شناختی، جنگ اقتصادی و جنگ امنیتی. ۱. ناهم‌ترازی میان حماسه و استراتژی ادبیات رایج جنگ، در رسانه‌های رسمی و محصولات فرهنگی، عمدتاً از قالب‌های حماسی، نوستالژیک و مناسکی فراتر نرفته است. رزمندگان به عنوان قهرمانانی فردی تصویر می‌شوند، فضای جبهه با نوحه و مناجات بازنمایی می‌شود، و شهیدان به الگوهای اخلاقی صرف فروکاسته می‌شوند. این نوع روایت، در بهترین حالت، حافظهٔ عاطفی ملت را زنده نگه می‌دارد، اما فاقد قدرت تحلیلی برای تبیین ساخت قدرت برآمده از جنگ است. در حالی که جنگ، به‌عنوان یک پدیدهٔ پیچیده‌ی ژئوپلیتیکی، نیازمند تحلیل در سطوح سه‌گانهٔ تاکتیکی، عملیاتی و راهبردی است. همان‌گونه که در علوم نظامی رایج است، باید تفکیکی روشن میان نبردهای میدانی (تاکتیکی)، طرح‌های عملیاتی (مانند عملیات والفجر یا کربلا) و طراحی راهبردی کلان (مانند سیاست «زمین نده، زمان بخر») قائل شد. با این حال، گفتمان غالب فرهنگی کشور، تحلیل راهبردی را فدای حماسه‌سازی کرده و عملاً جنگ را به یک «افسانه جمعی» تقلیل داده که قرار نیست چیزی درباره ساختار قدرت به ما بیاموزد. در کشورهای دیگر، حتی در روایت‌های سینمایی جنگ، این سه سطح‌ تفکیک می‌شوند. به عنوان نمونه، در فیلم «نجات سرباز رایان»، در کنار نمایش تاکتیک‌های میدانی، به تصمیمات راهبردی فرماندهی کل جنگ نیز اشاره می‌شود. یا در مستندهای جنگ ویتنام، بین تحلیل شکست تاکتیکی و پیروزی راهبردی کمونیست‌ها تمایز قائل می‌شوند. ما اما اغلب با یک خط بی‌وقفهٔ حماسی مواجهیم که قدرت تحلیل تاریخی و سیاسی را از مخاطب می‌گیرد. ۲. حذف روایت فناورانه و سازمانی از تجربه جنگ در طول دفاع مقدس، جمهوری اسلامی در شرایط محاصرهٔ کامل و عدم دسترسی به منابع خارجی، موفق شد زیرساخت‌های بومی در حوزه‌های گوناگون نظامی، مهندسی، لجستیک و حتی طراحی عملیاتی پدید آورد. تولد نهادهایی مانند «جهاد سازندگی»، «مهندسی رزمی سپاه»، «قرارگاه‌های عملیاتی»، و بعدها «قرارگاه خاتم‌الانبیا» صرفاً حاصل نیاز جنگ نبود، بلکه بیانگر ظرفیت فوق‌العاده‌ای در نهادسازی بومی در دل بحران بود. در همین دوران، سلاح‌هایی مانند موشک «شهاب»، راکت‌اندازهای بومی، مین‌روب‌های مهندسی و حتی تاکتیک‌های جنگ نامتقارن، از دل تجربهٔ زیسته‌ی رزمندگان و مهندسان بومی خلق شد. این دستاوردها که امروز در قالب «دکترین بازدارندگی» یا صنایع نظامی خودکفا نمود یافته‌اند، در روایت رسمی جنگ عمدتاً غایب‌اند. سیاست فرهنگی کشور، به‌طور سیستماتیک، روایت فناورانه–سازمانی جنگ را به نفع روایت فردمحور–عاطفی سانسور کرده است. برای نمونه، در کتب درسی، در موزه‌های دفاع مقدس، یا در مستندهای تلویزیونی، کمتر دیده‌ایم که به نحوه شکل‌گیری ساختارهای لجستیکی، مهندسی عملیات، مدیریت منابع و سازوکار فرماندهی مشترک سپاه و ارتش پرداخته شود. در حالی که این عناصر، می‌توانند منشاء الهام برای جوانان در حوزه کارآفرینی، نهادسازی و خوداتکایی باشند. کشورهایی مانند چین، پس از جنگ کره، دقیقاً از همین زاویه به بازسازی حافظهٔ جنگ پرداختند: ارتش خلق چین را نه فقط به عنوان ارتشی فداکار، بلکه به‌عنوان نهادی نوساز، فناور و تمدنی معرفی کردند. ما اما همچنان در تصویر «چفیه و اشک» مانده‌ایم و از «کلاش و کلیدواژهٔ قدرت» غفلت کرده‌ایم. ادامه در بخش دوم .... @Ramezanali_com @alfavayedolkoronaieh