‹ الهم الرزقنا ›

ای کاش کسی بیاید و بگوید دوستت دارم و من به بهانه ی حرف در گوشی موهایش را نفس بکشم ..

از آنچه پديد نيامده نپرس، كه آنچه پديد آمده براى سرگرمى تو كافى است . _ حکمت ۳٦٤ ؛

‹ هرگز جز او پناهی نخواهی یافت ›

حس خوبیه وقتی یه نفر جزئیاتی رو در مورد تو به یاد میاره که خودت هم یادت رفته ...

شتاب پيش از توانايى بر كار، و سستى پس از به دست آوردن فرصت از بى خردى است . _ حکمت ۳٦۳ ؛

‹ اوووففف ›

میدونی این رابطه های دور، این مجازی بودن، یعنی چی؟ یعنی تو انقدر زیبایی داری، که بدون دیدنت، بدون حس کردنت، بدون اینکه لمست کنم، از پشت این گوشی قشنگیاتو دیدم، یعنی انقدر خوبی که پشت کوهم باشی خوبیات مثل خورشید از پشتش طلوع میکنه ..

هر كس كه از آبروى خود بيمناك است از جدال بپرهيزد . _ حکمت ۳٦۲ ؛