طمع به هلاكت مى كشاند و نجات نمى دهد، و به آنچه ضمانت كند، وفادار نيست، و بسا نوشنده آبى كه پيش از سيراب شدن گلو گيرش شد. و ارزش آنچه كه بر سر آن رقابت مى كنند، هر چه بيشتر باشد، مصيبت از دست دادنش اندوه بارتر خواهد بود، و آرزوها چشم بصيرت را كور مى كند، و آنچه روزى هر كسى است بى جستجو خواهد رسيد . _ حکمت ۲۷٥ ؛

‹ آخ ›

خانواده بلقیس با ازدواجش با نزار قبانی به شدت مخالف بودن ، ولی با وساطت دیگران رسیدن به هم . نزار می‌گه : چندبار ازش پرسیدم چرا با وجود مخالفت قبیله‌ت با من ازدواج کردی و دردسراشو به جون خریدی ؟ می‌گه بلقیس هربار ، من رو مثل یه طفل در آغوش می‌کشید و می‌گفت : أنت قبیلتی قبیله‌ی من تویی .

علم خود را نادانى، و يقين خود را شك و ترديد مپنداريد، پس هر گاه دانستيد عمل كنيد، و چون به يقين رسيديد اقدام كنيد . _ حکمت ۲۷٤ ؛

‹ حق ›

چی میتونه غم انگیزتر از این بیتِ شهریار باشه: " آزرده دل از کوی تو رفتیم و نگفتی کی بود؟ کجا رفت؟ چرا بود و چرا نیست..."

به يقين بدانيد، كه خداى تعالى براى بنده خود، جز آنكه در قرآن حكيم مقرر كرده، قرار نداده است، هر چند، بنده در چاره انديشى توانا و در طلب، پايدار و در حيله گرى، نيرومند باشد. و ميان بنده و آنچه براى او در قرآن حكيم مقرر كرده، مانعى پديد نياورد، هر چند، بنده ناتوان و چاره انديشيش اندك باشد. كسى كه به اين امر آگاه بود و بدان عمل كند، بيش از همه از راحت و منفعت برخوردار شود و هر كه در آن ترديد روا دارد، بيش از همه مردم گرفتار زيان گردد. چه بسا صاحب نعمتى كه فريب نعمت خود خورد و اندك اندك راه عذابى الهى پويد و بسا مبتلايى كه خداوند بيازمايدش تا نعمتى دهد. پس، اى شنونده، بر سپاسگزاريت بيفزاى و از شتابكارى خود بكاه و به آنچه تو را روزى داده، خرسند باش و بيش مخواه. ــ حکمت ۲۷۳ ؛

‹ کاش .. ›

تو همیشه برام فرق داشتی و داری تو اولین نفری هستی که باهاش از ته دل خندیدم ، اولین نفری که تمومِ بد اخلاقیامو تحمل کرد تنها کسی هستی که همیشه پای خوب و بد من موندی و حسی رو بهم دادی که قشنگترین حسِ زندگیم بود من از بودن کنارت خسته نمیشم ...