‹ حرفی‌بزن.. ›

می‌دونستی . . صدات تو رگای من قایق سواری میکنه ؛ بین استخوان هام آواز می‌خونه . . تو سوراخایِ قلبم سرک میکشه و می‌رق‍صه . تو حرف می‌زنی و قلبم ؛ از ذوق دستپاچه میشه که چجوری قشنگیاتو نگاه کنه . . (: !

كسى كه براى دنيا غمگين باشد درواقع از قضاى الهى ناخشنود است و آن كس كه از مصيبتى كه به او رسيده شكايت كند از پروردگارش شكايت كرده است و كسى كه در برابر ثروتمندى به علّت ثروتش تواضع كند ، دو سوم دين خود را از دست داده است ! و كسى كه قرآن بخواند و پس از مرگ وارد آتش دوزخ گردد از كسانى بوده است كه آيات خدا را استهزاء مى‌كرده و آن كس كه قلبش با محبت دنيا پيوند خورده سه چيز او را رها نخواهد كرد : اندوه دائم ، حرصى كه هرگز او را ترك نمى‌كند و آرزويى كه هيچ‌ گاه به آن نخواهد رسيد! ــ حکمت ۲۲۸ ؛

‹ تاثیرش را می‌گذاشت :) ›

‏وقتی رابطم با آدم‌مهم‌زندگیم بهم خورد ، ‏ یکی بهم گفت چه حسی داری ؟ ‏گفتم نترسیدن ، ‏دیگه هرکسیو بخوام میتونم ترک کنم ...!

ايمان معرفت با قلب [عقل] و اقرار به زبان و عمل به اركان دين است . ــ حکمت ۲۲۷ ؛

‹ مردم برایِ مردم، و تو برایِ قلب من! ›

در ظاهر روی پاهایم ایستاده‌ام . گاهی می‌خندم و گاهی گریه می‌کنم . ‏ اما حقیقت این است که خسته هستم . ‏ می‌خواهم فرار کنم . می‌خواهم بروم گم بشوم . - فروغ فرخزاد !

طمع كار در بند ذلت گرفتار است . ــ حکمت ۲۲٦ ؛