حاج آقا فاطمی نیا: مقدّسی پیش امام صادق (علیه السّلام) آمد و دعا کرد و گفت: الآن امام به من ۲۰ می‌دهد (من را مورد عنایت قرار می‌دهد) دین، دین عقل است. گفت: «اللَّهُمَّ لا تُحْوِجْنِی إِلى‏ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ»[۴] خدایا من را به خلق خود محتاج نکن. حضرت فرمود: این چه دعایی است که می‌خوانی؟! این دعا باطل است. خلق از یکدیگر بی‌نیاز نمی‌شوند. گفت: چه بگویم؟ فرمود: بگو: «اللَّهُمَّ لَا تُحْوِجْنِی إِلَى شِرَارِ خَلْقِکَ» خداوند را من را به شرار خلق خود محتاج نکن و الّا احتیاج که وجود دارد. همین نانوایی محلّ شما نعمت و وسیله ی خدا است، رازق شما نیست سبب است، شما هم سبب هستید و کاری انجام می‌دهید و او از کار شما استفاده می‌کند. ✍️شفقنا @Asemani_bashim

فضیلت زیارت آقا سیدالشهداء علیه السلام @Asemani_bashim

عشقم اگر علیست @Asemani_bashim

معادله دنیا و آخرت در کلام مولا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام @Asemani_bashim

حاج آقا قرهی : تا انسان، در فکر و ذکر پروردگار عالم نباشد، دنیا و مافیها حتماً جلوه دارد. وقتی دنیا و مافیهایش برای انسان، جلوه کرد؛ طبعاً دیگر اصلاً از حقایق چیزی نمی‌فهمد؛ چون تمام وجودش، دنیا می‌شود. این‌جاست که دائم خطورات نفسانی و شیطانی برای او هست. یعنی این‌طور نیست که بگوییم: یک لحظه می‌شود، بلکه دائم می‌شود. می‌خوابد، بلند می‌شود، فکر می‌کند، تمام فکر و ذکرش، دنیا می‌شود. لذا اعضاء و جوارحش هم در یاد دنیا هستند. امّا اگر بخواهد خطوراتش الهی شود، راهش فقط یک مورد است و آن، این که ذکرش، الهی شود. ذکر هم همان‌طور که بیان کردیم، فقط به لسان نیست. ذکر حتّی به فکر هم نیست، بلکه ذکر به همه اعضاء و جوارح است. یعنی همه اعضاء و جوارحش باید ذکر الله گردد. ✍️خبرگزاری مهر @Asemani_bashim

مظلومیت امام سجاد علیه السلام @Asemani_bashim

خاطره ای از آیت الله بهجت: آقا! درس‌های حوزه را میخواهم شروع کنم؛ یک دعایی بفرمایید. ▪️ خب حالا می‌خواهی چه کار کنی؟ □ می‌خواهم صرف‌ونحو بخوانم دیگر! ▪️ بعدش می‌خواهی چه کار کنی؟ □ خُب بعدش لمعه و این‌ها. ▪️ بعد می‌خواهی چه کار کنی؟ □ خُب آقا، مثل بقیه، مکاسب و رسائل و کفایه را شروع می‌کنم. ▪️ بعد می‌خواهی چه کار کنی؟ □ درس خارج بخوانم. ▪️ بعدش می‌خواهی چه کار کنی؟ □ می‌خواهم مجتهد بشوم آقا. ▪️ یعنی در قرآن نوشته: «قد افلح من له قوة الاستنبٰاط»؟ یا نوشته «قَدْ اَفْلَحَ مَنْ تَزَکّٰی»؟!(سوره اعلی:١۴) نوشته هر کس می‌خواهد رستگار شود، برود قدرت استنباط یاد بگیرد یا برود خودش را تزکیه کند؟! (بر اساس خاطرۀ یکی از شاگردان) ✍️به شیوه باران، ص٢٢ @Asemani_bashim

استوری تنها شباهت @Asemani_bashim

بخشش محبان مولا علی علیه‌السلام @Asemani_bashim

فضیلت زیارت آقا سیدالشهداء علیه السلام @Asemani_bashim

فضیلت زیارت آقا سیدالشهداء علیه السلام @Asemani_bashim

حاج آقا قرهی : مولی‌الموالی، امیرالمؤمنین، اسدالله الغالب، علیّ بن‌أبی‌طالب(ع) فرمودند: «حَرامٌ على كُلِّ عَقلٍ مَعلولٍ بِالشَّهوَةِ أن يَنتَفِعَ بِالحِكمَةِ» بهر‌ه‌مندی از حکمت - که توضیح دادیم فوق علم است - بر هر قلبی که مریض و گرفتار شهوت شده باشد، حرام است. چنین کسی قادر نیست که دیگر حکمت به دست آورد، ولو به این که برود عرفان هم بخواند! با الفاظ نمی‌شود کاری کرد، قلب مهم است. حتّی برود حکمت هم بخواند، تا قلبش به حکمت آشنا نشود، افکارش هم حکمتیّه و افکار حکیمان الهی نخواهد شد. چه زمانی این‌طور می‌شود؟ آن موقعی که قلب انسان به شهوات گرفتار نباشد. اگر به شهوات گرفتار شد، معلوم است که نمی‌تواند. حتّی عندالحکیم هم برود هیچ چیزی عایدش نمی‌شود. فرمودند: «هَلَكَ مَن لَيسَ لَهُ حكيمٌ يُرشِدُهُ»، نفرمودند: «هَلَكَ مَن لَيسَ لَهُ عالم يُرشِدُهُ»، امّا وقتی دنیا و مافیها درون این قلب باشد، ولو عندالحکیم هم برود، فایده‌ای برای او نخواهد داشت. البته حکیم، فیض می‌رساند و این، قاعده است، امّا باید ظرف وجودی من و تو هم قابلیّت این دریافت حکمت را داشته باشد. اگر این قابلیّت را نداشته باشد، محال است و اصلاً نمی‌تواند ورود پیدا کند ✍️خبرگزاری مهر @Asemani_bashim