دعای هر روز ماه صفر @Asemani_bashim

مرحوم علامه حسن زاده آملی (رحمت الله علیه ): وقتی گیلاس با بند باریکش به درخت متصل است،همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند. *باد* باعث طراوتش میشود *آب* باعث رشدش میشود و *آفتاب* پختگی و کمال میبخشد. امّابه محض پاره شدن آن بند و جدا شدن از درخت، *آب* باعث گندیدگی، *باد* باعث پلاسیدگی و *آفتاب* باعث پوسیدگی و ازبین رفتن طراوتش میشود. " بنده بودن یعنی همین،یعنی بند به خدا بودن " که اگر این بند پاره شد، دیگر همه عوامل در نابودی ما مؤثر خواهد بود. پول،قدرت،شهرت،زیبایی،مدرک و ... تا *بند به خداییم* برای رشد ما، مفید و بسیار هم خوب است اما به محض جدا شدن بندِ بندگی، همه آن عوامل باعث تباهی و فساد ما می شود. @Asemani_bashim

شفاعت شهدا @Asemani_bashim

جراح مغز استثنایی @Asemani_bashim

از خرابه دیگه بیزارم حسین ستوده @Asemani_bashim

در دنیا جمع کنید شیخ اسماعیل رمضانی @Asemani_bashim

برکت زندگیم @Asemani_bashim

وقت روضه حاج آقا بندانی نیشابوری @Asemani_bashim

حسین چوپانیان (ایشان بعدها در سن هیجده سالگی به شهادت رسیدند) بین بچه ها معروف بود. همه می شناختندش. به خاطر نمازهایی که می خواند، شده بود ضرب المثل. موقع رکوع، سجود و قنوت طمأنینه ای در حرکاتش بود که بی اختیار هر کسی را مجذوب می کرد. انگار که یک سایه داشت نماز می خواند. حرکاتش طوری بود که همه حظ می کردند از نمازش. در عملیات کربلای پنج، پشت خاکریزی برای خودمان سنگر کنده بودیم؛ سنگرهایی که یک نفر به زحمت می توانست در آن دو زانو بنشیند. آتش سنگینی هم رو سرمان می ریخت. همین طور پشت سر هم گلوله های توپ و خمپاره بود که فرود می آمد دور و برمان. یکی می خورد بیست متری، آن یکی پنجاه متری؛ بعضی ها هم درست می خورد چند متریمان. تمام تنم شده بود پر از خاک. دهانم خشک شده بود. همه را دود و غبار و گرد و خاک فرا گرفته بود. بوی باروت در فضا موج می زد. فشار عجیبی به بچه ها وارد می شد. در هر ثانیه شاید یکی دو انفجار روی می داد. مخمصه غریبی بود. مضطرب شده بودم. نمی دانستم باید چه کار کنم. هر جا نگاه می کردم گرد و خاک بود و انفجار. حال عجیبی داشتم. توی همین هول و ولا بود که نگاهم افتاد به چند سنگر آن طرفتر. حسین ایستاده بود به نماز. دستهایش را گرفته بود جلوی صورتش، رو به آسمان. توی آن شلوغی و گرد و خاک، انگار نه انگار. حتی به انفجارهای اطرافش هم توجه نداشت. همه حواسش معطوف به نمازش بود. از خودم خجالت کشیدم. سرم را انداختم پایین. یکهو احساس کردم که آرام شده ام. همه اضطراب و وحشتم رفته بود؛ طوری که انگار مسکنی بهم تزریق کرده باشند. ناخودآگاه لبهایم جنبیدند: الا بذکر الله تطمئن القلوب. فهمیدم که یاد خدا در هر شرایطی می تواند انسان را آرام کند و به او آرامش بدهد. این را شهید چوپانیان با نمازش به من آموخت. (برادر مهدی کرم - گردان مالک اشتر، لشگر 27 حضرت رسول (ص)) ✍🏻پیشانی سوخته نویسنده : ستاد اقامه نماز @Asemani_bashim

نگاه امام حسین علیه السلام حاج آقا صادقی @Asemani_bashim

شکایت به خداوند متعال @Asemani_bashim

تو رو صدا زدم @Asemani_bashim