سید علی آقا قاضی در یکی دیگر از نامه هایش چنین می نگارد: « بسم الله الرحمن الرحیم، بعد حمدالله جل شأنه و الصلاة والسلام علی رسوله و آله؛ حضرت آقا! تمام این خرابی ها که از جمله است وسواس و عدم طمأنینه، از غفلت است؛ و غفلت کمتر مرتبه اش، غفلت از اوامر الهیه است و مراتب دیگر دارد که به آنها إن شاء الله نمی رسید و سبب تمام غفلات، غفلت از مرگ است و تخیل ماندن در دنیا؛ پس اگر می خواهید از جمیع ترس و هراس و وسواس ایمن باشید دائماً در فکر مرگ و استعداد لقاء الله تعالی باشید و این است جوهر گرانبها و مفتاح سعادت دنیا و آخرت؛ پس فکر و ملاحظه نمائید چه چیز شما را از او مانع و مشغول می کند.
سایت مرکز اطلاع رسانی غدیر
@Asemani_bashim
6.7M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
جانم به فدای مولا علی علیه السلام که نه از ميدان جنگ فرار میکرد و نه فراری را تعقیب میکرد
@Asemani_bashim
10.29M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
مرام عشق معکوس
حاج آقا کاشانی
@Asemani_bashim
2.26M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
دل پاک لازمه ولی کافی نیست
@Asemani_bashim
حاج آقا قرهی:
آسیّد هاشم حدّاد(اعلی اللّه مقامه الشّریف)، آن عارف عظیمالشّأن میفرمودند: یک بار آیتالله العظمی قاضی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)، آن موّحد بزرگوار وقتی در نماز ایستاده بود، با دست اشاره میکرد. پرسیدم: آقا چیست؟ اوّل جواب نمیدادند، تا اینکه به اصرار ما فرمودند: ملائکه را دیدم که وقتی به رکوع و سجده میروم، رو به من رکوع و سجده میکنند - انسان مسجود ملائکه میشود -
آیتالله العظمی بهاءالدّینی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) جمله بسیار عجیبی را در این رابطه بیان فرمودند، فرمودند: اینکه نقل شده است، برای این بود که خواستند به او نشان دهند که ببین! وقتی توجّه تو به ما است، کاری میکنیم که عالم به تو متوجّه باشد، منتها این همیشگی بود، امّا چون آقای قاضی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) به خدا متصّل بود، نمیدید. یکبار خدا خواست ببیند اینگونه است که اگر با من بودی، همه با تو هستند. وإلّا آیتالله قاضی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) ملک نمیبیند، اگر ملک ببیند که خدابین نیست. این را خدا از جلوی چشمش کنار زد که ببین تو که من را میبینی، اینگونه است. امّا ایشان خوشش نیامد، اشاره کرد که بروید، نمیدانست اینها همیشه هستند.
✍️درس اخلاق 14 دیماه 1390
@Asemani_bashim
بسم الله الرحمن الرحیم
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله لِعَلِیٍّ علیه السلام:
یَا عَلِیُّ إِنَّ مُحِبِّیکَ یَفْرَحُونَ فِی ثَلَاثَةِ مَوَاطِنَ عِنْدَ خُرُوجِ أَنْفُسِهِمْ وَ أَنْتَ هُنَاکَ تَشْهَدُهُمْ وَ عِنْدَ الْمُسَاءَلَةِ فِی الْقُبُورِ وَ أَنْتَ هُنَاکَ تُلَقِّنُهُمْ وَ عِنْدَ الْعَرْضِ عَلَى اللَّهِ وَ أَنْتَ هُنَاکَ تَعْرِفُهُمْ
(بحارالأنوار ج6 ص200)
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود:
ای علی! محبان تو در سه جا شاد میشوند:
1- هنگام خروج جان از بدنشان در حالی که تو شاهد بر آن هستی
2- هنگام سؤال و جواب در قبر در حالی که تو در آنجا در حال تلقین به آنها هستی
3- هنگام عرضه اعمال ایشان در برابر خداوند متعال در حالی که تو در آنجا آنها را می شناسی [و یا آنها را معرفی می نمایی].
@Asemani_bashim