دكتر ژوزف مورخ معروف فرانسوی در كتاب " اسلام و اسلامیان" می نویسد: بعد از رحلت بنیان گذار اسلام یعنی محمدبن عبدالله صلی الله علیه و آله اختلاف كلمه و عقیده در تابعین و جانشینان وی پیدا شد. دسته ای به خلافت دامادش علی بن ابی طالب قائل و دسته دیگری خلافت پدرزن او ابوبكر را قبول نمودند، دسته اول را شیعه و دسته دوم را سنی نامیدند. وقتی حضرت علی علیه السلام به خلافت رسید و عایشه زوجه حضرت محمد صلی الله علیه و آله و دختر ابوبكر بر مخالفت او برخاست و معاویه برادرزن دیگر محمد صلی الله علیه و آله در شام پرچم پادشاهی را برافراشت. در این موقع سه دستگی به وجود آمد و جنگ های شدیدی برپا شد و عده زیادی مقتول و مجروح گردیدند. زمانی كه زمامدار شام( معاویه) به قتل و غارت پیروان حضرت علی علیه السلام پرداخت و دستور داد كه نام حضرت علی علیه السلام را به زشتی یاد كنند در منابر و مساجد نسبت به علی  علیه السلام اهانت نمایند. عداوت و دشمنی بین دو دسته شیعه و سنی بیش از پیش شد و شیعیان از زیربار اطاعت بزرگان سنت بیرون آمده و تنفر و انزجار خود را از آنها ابراز داشتند. ولی حكومت و اقتدار در دست تسنن بود. از بعد از زمان خلافت، شیعیان از ترس حكومت های جابر هیچ گونه ابراز عقیده ای نمی نمودند و این شیوه برقرار بود تا واقعه عاشورا كه در این روز به دستور حاكم شام( یزید بن معاویه) امام حسین علیه السلام و یارانش را در حوالی كوفه به قتل رسانیدند و این واقعه حائز اهمیت شایانی گردید و پیروان حضرت علی علیه السلام برآشفته و موقع را مغتنم شمرده مشغول پیكار شدند و جنگ ها نموده و خون ها ریخته شد و عزاداری برپا گردید و كار به جائی رسید كه شیعیان، عزاداری نوه محمد (ص) یعنی امام حسین بن علی علیه السلام را جزو مذهب خود قرار دادند و از آن روز تاكنون به پیروی از بزرگان دین خود كه آنها را یازده نفر از اولاد حضرت علی و حضرت فاطمه علیها السلام می دانند و گفتار و رفتار و كردار هر یك از آنها را در مرتبه گفتار و كردار خدا و رسول و تالی قرآن می شمارند، در عزاداری امام حسین علیه السلام شركت كرده و رفته رفته این عزاداری از اركان مذهب شیعه قرار گرفت. با ترقیات سریع السیری كه شیعیان در اندك مدتی كردند می توان گفت در دو قرن دیگر عدد آنها بر سایر فرق مسلمانان بیشتر خواهد شد و علت این امر به واسطه سوگواری امام حسین علیه السلام است. امروز در هیچ نقطه ای از جهان نیست كه برای نمونه دو الی سه نفر شیعه یافت شوند و اقامه عزاداری ننمایند. ✍🏻قیام امام حسین و یارانش، ص 24، به نقل از ریدرز دایجست، چاپ نیویورك @Asemani_bashim

حضرت علی اصغر حسینیه معلی @Asemani_bashim

کی به چشمت میام حسین جان @Asemani_bashim

باب الحسین استاد توکلی @Asemani_bashim

هنوزم بدهکارم @Asemani_bashim

ابنا الحسن حاج آقا حاتمی @Asemani_bashim

معامله با مسلم ابن عقیل @Asemani_bashim

به نیت شفا @Asemani_bashim

زبان حال ما @Asemani_bashim

چه میکنه سیدالشهدا حاج آقا بندانی نیشابوری @Asemani_bashim

از آیت الله بهجت پرسیدند: داستان ها و قضایایى از کسانى که پیوسته زیارت عاشورا مى خواندند و به این صورت، متوسل مى شدند، گردآورى و چاپ شده است. نظر حضرت عالى در این باره چیست؟ ایشان پاسخ داده اند که: متن زیارت عاشورا، بر عظمت آن گواه است؛ خصوصا با ملاحظه آنچه در سند زیارت رسیده است که حضرت صادق (علیه السلام) به صفوان مى فرماید: این زیارت و دعا را بخوان و بر آن مواظبت کن. به درستى که من چند چیز را بر خواننده آن تضمین مى کنم: 1. زیارتش قبول شود. 2. سعى و کوشش وى مشکور باشد 3. حاجات او هرچه باشد، برآورده شود و ناامید از درگاه خدا برنگردد. اى صفوان! این زیارت را با این ضمان، از پدرم یافتم و پدرم از پدرش...تا امیرالمؤمنین (علیه السلام) و حضرت امیر نیز از رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) و رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم) از جبرئیل و او هم از خداى متعال نقل می کند و هرکدام این زیارت را با این ضمان، تضمین کرده اند و خداوند به ذات اقدس خود قسم یاد نموده که: هرکس این زیارت و دعا را بخواند، دعا و زیارت وى را بپذیرم و خواسته اش هر چه باشد، برآورده سازم. و از سند او استفاده مى شود که زیارت عاشورا از احادیث قدسى است و همین مطالب، سبب شده است که علماى بزرگ ما و استادان ما - با آن همه مشغولیت هاى علمى و مراجعاتى که داشتند - به خواندن آن مقید بودند تا جایى که استاد ما، مرحوم حاج شیخ محمد حسین اصفهانى، از خداوند خواسته بودند که در آخر عمرشان، زیارت عاشورا را بخوانند و سپس قبض ‍ روح شوند و دعایشان هم مستجاب شد و پس از پایان این زیارت، درگذشتند ✍🏻 آینه حقیقت امام حسین علیه السلام در کلام آیت الله بهجت @Asemani_bashim

حاج آقا دکتر احمد عابدی: انسان دارای قلب است و قلب چیزی است که دارای تحول است و ثبات ندارد، یک لحظه آدم یک جور است و لحظه ی دیگر طور دیگری است، صاحب قلب بودن یعنی صاحب تحول و تغییر شدن. یک کسی مثل حربن یزید ریاحی، صبح از خواب که بلند می شد کافر بود، صبح روز عاشورا فرمانده لشکری بود که با امام حسین علیه السلام می خواست بجنگد و کافر بود، ظهر نشده بود، به مقامی رسیده که امام زمان می گوید پدر و مادرم فدای تو، یعنی صبح آنطور و ظهر اینطور. جادوگران زمان حضرت موسی در کتاب مجمع البیان می گوید اصبح سحره کفرةً و امثو شهداء البرره " جادوگران حضرت موسی صبح که از خواب بلند می شدند جادوگر بودند و کافر بودند، بعد از ظهر نیز شهید بودند. انسان اینطوری است که ثبات ندارد، در روایات می گوید برصیصای عابد کسی بود که اسم اعظم خدا را بلد بود و مستجاب الدعوه بود، کسی بود که مردم وقتی حاجتی داشتند می رفتند پهلوی برصیصای عابد و می گفتند برای ما دعا کن، اینطور مقامی داشت و موقعی  که می خواست بمیرد، شیطان را سجده کرد و مرد. آدمی که اسم اعظم خدا را بلد است با سجده ی شیطان از دنیا رفت، کسی مثل حربن یزید عاقبت به خیر می شود، یکی مثل برصیصای عابد عاقبت به شر می شود، و هیچ کس نمی داند عاقبت ما چگونه است. عاقبت دست خداست، و راه هایی دین برای آن مشخص کرده است که اگر چه کار کند عاقبت به خیر می شود، یا اگر چه کار کند عاقبت به شر می شود. ✍️سایت حاج آقا عابدی @Asemani_bashim