استاد شهید مرتضی مطهری: انسانها بدون اینکه بتوانند زیبایى على(علیه السلام)را تعریف کنند آن را درک می کنند، و چون زیبایى کشش دارد مجذوب على(علیه السلام) مى‏شوند. چهارده قرن می گذرد، قرنى نگذشته است که در آن على(علیه السلام) هزارها و بلکه میلیونها مجذوب و محب نداشته باشد. حب على(علیه السلام) چرا ایمان است؟ زیرا حب على(علیه السلام) یعنى عشق به یک روح متعادل متوازن، عشق به انسان کامل، عشق به کمال انسانیت، عشق به آنچه خدا و پیغمبر(صلی الله علیه وآله)به آن دعوت می کنند، و این شخص پرستى ؛ نیست، حتى شخص دوستى ؛هم نیست، بالاتر از این است. آن که واقعاً على(علیه السلام) را دوست دارد، خودش را دارد ستایش می کند که من درک می کنم آن زیبایى خارق العاده آن روح بزرگ را، من درک می کنم آن تعادل و توازن کامل را، من درک می کنم معنى انسان کامل را. مردى که تاریخ زمان خودش او را بکلى مطرود و منکوب و مظلوم کرده است، باز می بینیم بانگ ستایش اوست که از اعماق تاریخ این چهارده قرن برمی خیزد، نه تنها از زبان آنهایى که نامشان شیعه است بلکه از زبان اهل تسنن، و نه فقط از زبان مسلمین بلکه از زبان کافر، مسیحى و یهودى. هرکس که یک وجدانى دارد ستایشگر على (علیه السلام) واقع می شود. ✍مجموعه ‏آثاراستادشهید مطهرى، ج‏۲۲، ص: ۳۷۳ @Asemani_bashim

فیلم ۶ دقیقه مداحی با دمام محمود کریمی @Asemani_bashim

کلیپ ده دقیقه مداحی زیبا عربی سید فاقد موسوی @Asemani_bashim

آیت االله سید علی قاضی سفارش می فرمودند در صورت روبرو شدن با شخص ستمگری که از او می ترسید، دستها را باز کنید و این حروف را بر دست راست بشمارید: بسم الله الرحمن الرحیم؛ ک- ه- ی - ع - ص و بر دست چپ نیز بسم الله الرحمن الرحیم؛ ح - م - ع - س - ق خوانده شود؛ سپس انگشتان دو دست را داخل یکدیگر نمایید. ✍🏻دریای عرفان (زندگی نامه و شرح احوال آیت الله سید علی قاضی) نویسنده : هادی هاشمیان @Asemani_bashim

قسمتی از وصیت نامه آیت الله قاضی اما وصیتهای دیگر، عمده آنها نماز است. نماز را بازاری نکنید، اول وقت به جا بیاورید با خضوع و خشوع! اگر نماز را تحفظ کردید، همه چیزتان محفوظ می ماند و تسبیحه صدیقه کبری سلام الله علیها و آیةالکرسی در تعقیب نماز ترک نشود؛... واجبات است و در مستحبات تعزیه داری و زیارت حضرت سیدالشهداء مسامحه ننمایید و روضه هفتگی ولو دو سه نفر باشد، اسباب گشایش امور است و اگر از اول عمر تا آخرش در خدمات آن بزرگوار از تعزیت و زیارت و غیرهما به جا بیاورید، هرگز حق آن بزرگوار ادا نمی شود و اگر هفتگی ممکن نشد، دهه اول محرم ترک نشود. @Asemani_bashim

کلیپ ۳دقیقه زندگی با برکت حاج آقا عالی @Asemani_bashim

✅حضرت آیت‌الله بهجت : با اینکه می‌دانیم او [امام زمان(عج)] واسطه‌ی بین ما و خداست، مع‌ذلک به فکر او نیستیم! ای‌کاش می‌دانستیم که احتیاج او به ما و دعای ما برای او، به نفع خود ماست؛ وگرنه قرب و منزلت او در نزد خدا معلوم است. ✍در محضر بهجت، ج٣، ص ٢٧٧ @Asemani_bashim

کلیپ تصویری "از توی روضه تاحرم" جواد مقدم بیاد دلتنگی هامون @Asemani_bashim

کلیپ ۴دقیقه دوربین مخفی پذیرایی از زایران اربعین که کرونا دارند @Asemani_bashim

آیت الله وحید خراسانی: سوره والشمس را همه خواندید: {وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ، وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ، وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا}. سه کلمه پشت سر هم است: آن شمس، تاویلش خاتم النبیین است، آن قمر، امیرالمؤمنین است، آن نهار حجه بن الحسن است. {وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا.} همه تان تصمیم بگیرید و این کار را هم رواج بدهید: شروع کنید هر ماه بدون استثنا یک ختم قرآن بکنید و آن [ختم] قرآن را هدیه به خود امام زمان بکنید. این کار، بعد معلوم می شود اثرش چیست؟ اینها اکسیر احمر است منتها ما وقتی بیدار شدیم که کار گذشته است. من چند سال قبل به این روایت برخوردم که روایت هم سندش به حدی از اعتبار است که فقیهی، آن هم فقیهی که ما می گوییم هر کسی نیست. ما فقیه را شیخ انصاری می دانیم، میرزای شیرازی می دانیم، شهید اول، شهید ثانی. حدیث که ما به آن برخوردیم و عقل را مبهوت می کند نتیجه اش این است: کسی که عملش این باشد یعنی هر چه می تواند قرآن بخواند [و] هدیه کند به او، سزای قطعی اش- که شبهه ندارد- این است که: کان معه؛ اصلا جزایش می شود معیت. بهشت دیگر خبری نیست ارزشی ندارد. کسی که کارش این باشد: آنچه میسر است قرآن بخواند و هدیه به امام زمان بکند، آنچه به او می دهند این است که در دنیا و آخرت با او خواهد بود. ✍پایگاه اطلاع رسانی حوزه(درس تفسیر قرآن) @Asemani_bashim

حضرت آقای ملکی تبریزی در رساله لقاء الله در ادب خوراک می فرمایند: و اما تأدیب خوراک و خواب را تا یک درجه باید ملاحظه نماید، اما خوراک از جهت کیف، اولا تمام جد و کوشش او در تطهیر طعامش از حرام و شبهات بوده و از آجیل خوری و خوردن اشیاء لذیذ، یک مقدار، نفس را منع نماید. در این مسأله بهترش این است که للذة، به منظور لذت بردن نخورد للقوة و به منظور نیرو گرفتن برای عبادت خدای - تعالی - بخورد. چنان که در کم و اندازه، هم میزان أعلی همین است ولی در میزان وسطش این است که خود را به آجیل خوری عادت ندهد و از افراط و تفریط در صرف لحوم (گوشت ها) اجتناب نماید که افراطش موجب قساوت و تفریطش مورد شدت قوه غضبیه است. آن چه میزان عدالت است که ترک را از سه روز نگذزد. و صرف [: خوردن گوشت ]را شبانه روزی هر دفعه نکند، بلکه گاهی هر دو را ترک کند و اما از جهت اندازه خوراک و میزان، وسطش این است که نه آن قدر نخورد که از ضعف و گرسنگی، خاطرش پریشان شود و نه آن قدر بخورد که سنگینی طعام را بفهمد. و میزان این را هم حکماء اخلاق چنین گفته اند که: بعد از اشتهای کامل بخورد و قبل از سیر شدن دست بکشد. و اگر مبتدی در اول امر یک مقدار طرف گرسنگی را تقدیم نماید ظاهرا بهتر است لا سیما اگر روزه باشد. ✍🏻 رساله لقاءالله، 117 @Asemani_bashim

کلیپ کوتاه مداحی همین که نوکر توام یعنی که دعام میکنی @Asemani_bashim