وقتی بهشتیان وارد بهشت می شوند، کوبه در را می کوبند، دق الباب می کنند زیرا در زدن خود یک نحوه تأدبی برای مهمان است، اگر انسان بجائی وارد می شود گرچه در بسته نباشد، بهتر است در بزند. درب بهشت باز است ولی مؤمنان اهل بهشت که وارد می شوند، در می زنند. وقتی یک بهشتی کوبه درب را می کوبد صدائی از این کوبه در شنیده می شود: یا علی! طنین اش یا علی است: عن النبی - صلی الله علیه و آله و سلم -: قال: ان حلقه باب الجنه من یاقوتیه حمراء علی صفایح الذهب فاذا دقت الحلقه علی الصفحه، طنت و قالت: یا علی! مرحوم استاد علامه طباطبائی - رضوان الله علیه - در شرح این حدیث در جلسه درس چنین می فرمودند که چرا صدای کوبه درب یا علی است؟ برای اینکه مهمان وقتی به خانه ای می رود صاحب خانه را صدا می زند؛ و او را می خواند و اگر صاحب خانه نام معینی داشته باشد مهمان همان نام معین را می برد. ایشان می فرمودند صاحب بهشت، مهماندار بهشت صاحب خانه، علی بن ابیطالب - سلام الله علیه - است؛ لذا صدای کوبه درب هم یا علی است. چون هرکسی به بهشت می رود در سایه هدایت و رهبری این خاندان است، مهمان این خاندان است. اگر این انوار طیبه نبودند کسی راه بهشت را طی نمی کرد. ✍🏻اسرار عبادات نویسنده : آیت الله عبدالله جوادی آملی گفتار چهاردهم @Asemani_bashim

ورود به کربلا حاج آقا کاشانی @Asemani_bashim

از سید علی حسنی مروی است که می گفت: با جماعتی از مؤمنان در مشهد مقدس امام رضا علیه السلام بودیم. چون روز عاشورا شد، یکی از اصحاب، کتاب مقتل امام حسین علیه السلام را می خواند، تا رسید به حدیثی که امام محمد باقر علیه السلام فرموده: هر که بر مصیبت امام حسین علیه السلام گریه کند و اشک از دیده اش بیرون آید اگر چه به قدر پر مگسی باشد، خداوند گناهان او را می آمرزد اگر چه مانند دریاها و عدد ستارگان باشد. یکی از حضار مجلس که دعوی علم می نمود، ولی از آن بهره ای نداشت، این حدیث شریف را انکار کرد و گفت: عقل من این را قبول نمی کند. من با او نزاع کردم و میان من و او گفتگوی زیادی شد، تا مردم متفرق شدند، ولی از او بر انکار خود اصرار داشت تا به منزل خود رفت و خوابید. در خواب می بیند که قیامت برپاشده و مردمان را در صحرایی که اصلاً انحرافی ندارد محشور نموده اند و ترازوی اعمال بندگان را برپا و پل صراط استوار کرده اند و از خلایق به مقام حساب برآمده اند و نامه های اعمال را پراکنده کرده اند و آتش جهنم زبانه می کشد و بهشت ها را آرایش داده اند. می گوید: در آن حال حرارت شدیدی بر من غالب شده بود و در نهایت تشنگی بودم. آب طلب کردم و نیافتم ناگاه به طرف راست و چپ نگاه کردم حوضی در نهایت طول و عرض دیدم. دانستم که حوض کوثر است و آن حوض پر از آب بود. آبی که از برف سردتر و از شهد شیرین تر بود و برلب حوض دو مرد و یک زن دیدم که نور ایشان عالم را روشن کرده بود و جامه های سیاه پوشیده بودند و در کمال حزن و اندوه می گریستند. از اهل محشر پرسیدم که ایشان چه کسانی هستند؟ گفتند: محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و علی مرتضی علیه السلام و فاطمه زهرا (س). پرسیدم: چرا رخت سیاه پوشیده اند و می گریند؟ گفتند: امروز عاشورا است که حسین بن علی را در کربلا شهید کردند از این جهت محزونند. من خدمت حضرت خیرالنساء فاطمه زهرا (س) رفته، عرض کردم. ای دختر رسول خدا، به درستی که من تشنه ام و از تو آب می خواهم. آن معصومه مکرمه از روی غضب به من نگریسته فرمود: تو ثواب گریستن در مصیبت فرزندم حسین را انکار می کنی؛ حسین که به ظلم و جور و ستم و عدوان شهید شده است. خدا لعنت کند کشندگان و ظلم کنندگان و منع کنندگان او را از آب. در آن حال از خواب بیدار گردیدم و از شدت فزع رعشه بر اندام و جوارحم افتاده بود. پس از آنچه گفته بودم پشیمان شد، استغفار نمودم. روای گوید: آن شخص به نزد ما آمد و ما را از خواب خود خبر داد تحفة المجالس، ص 215 @Asemani_bashim

نذری و اطعام @Asemani_bashim

سفارش به عزرائیل حاج آقا صادقی @Asemani_bashim

جوانی رفت مهدی رسولی @Asemani_bashim

نمایی از تشیع روز شنبه شهدای اقتدار و مظلومیت @Asemani_bashim

یک خانواده با هم در عروج @Asemani_bashim

کی رو می‌ترسونید @Asemani_bashim

عاقبت بخیری جایی دیگه است استاد توکلی @Asemani_bashim