رشد مؤمن حاج آقا کاشانی @Asemani_bashim

دعای حضرت زهرا علیهاالسلام حاج آقا عالی @Asemani_bashim

حاج آقا فاطمی نیا رحمت الله علیه: حضرت می فرمایند: با فضیلت ترین افراد کسانی هستند که از نفسشان و مالشان به پیشگاه خدا تقدیم می دارند. اولاً از نفس در راه خدا تقدیم کردن معنای عام دارد: ممکن است در راه خدا جانش را بدهد، در کارهای خیر شرکت کند و ... و اهله و ماله هم معنای عام دارد. همیشه به معنای کشته شدن نیستند گاهی وقت ها به کارهای مهم وا داشتن است. گره کسی را باز کردن است. بالاترینش شهادت است. مال یعنی در راه خدا انفاق کنی. آدم بخیل خیلی آدم پایینی است. این هایی که بخیل هستند بچه هایشان هم بخیل می شوند. افضل مومنین کسانی هستند که اهل انفاق باشند. اگر اجر انفاق را بدانیم اهل انفاق می شویم. ✍️پایگاه اطلاع رسانی وارث @Asemani_bashim @saatibarayagha

آیت الله مظاهری: يك روايتي دارد اگر ما اين روايت را هيچ چيز نداشتيم جز اين روايت بس بود اينكه بگوییم آن كساني كه شيعه و در دنيا مصائب دارند مشكل دارند این‌ها خيلي درجه و مقام دارند و آن روايت اين است در روز قيامت خدا از این‌ها عذر خواهي ميكند در حالی که خدا هر چه در دنيا با اين كرده طبق مصالح و مفاسد نفس الامري بوده اگر مثلاً پول ميخواهد خدا پول به او نداده مصلحتش همين بوده براي اينكه اگر پول به او ميداد مثل 90 درصد مردم كه با مسجد و محراب و نماز شب سر كار دارد يك مقدار آب ميرود توي پوستش پولي كه درست ميشود اول چيزي كه درست ميشود زنش ميشود بي حجاب مي افتد توي رباخواری مي افتد توي ظلم. ✍️پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مظاهری @Asemani_bashim @saatibarayagha

کلامی از مولا امیرالمؤمنین علی علیه السلام @Asemani_bashim

شیعه محترم است @Asemani_bashim

گزیده ای از برنامه زندگی پس از زندگی @Asemani_bashim

آرزوی متبرک @Asemani_bashim

جسم و دل شیخ اسماعیل رمضانی @Asemani_bashim

بگو با صاحب الزمان حاج آقا بندانی نیشابوری @Asemani_bashim

زیاد یادش کنید @Asemani_bashim

روزی مرحوم حاج میرعلی محدّث از پدر خانمش مرحوم آیه اللّه حاج میر باقر مجتهد (۱۲۶۱ _ ۱۳۴۶ قمری) که از بزرگان علمای خوی بود، می پرسد: در ایام اقامت خود در عتبات عالیات، چه کرامتی از آن بزرگواران مشاهده کردی؟ ایشان می فرماید: دو خانواده معروف در کربلا با یکدیگر وصلت می کنند. پس از شش ماه اختلاف اخلاقی پیش می آید و دختر به خانه ی پدر برمی گردد و آشنایان هر چه وساطت می کنند، مفید واقع نمی شود. یک سال بعد پدر و مادر این دختر به نجف اشرف مهاجرت می کنند و این دختر در کربلا تنها می ماند. روزی پسر به سراغ دختر می آید، با وعده و وعید او را قانع می کند، وارد خانه شده و با او همبستر می گردد. داماد می رود و دیگر به سراغ دختر نمی آید، دختر حامله می شود، پسر مطّلع می شود و ادّعای ناموس می کند. خانواده دختر از دختر ماجرا را می پرسند و او حقیقت را بیان می کند ولی داماد انکار می کند. برادران دختر تصمیم می گیرند که خواهرشان را به قتل برسانند، دختر می گوید: اگر دست من به دامن پسر برسد، من بی گناهی خود را اثبات می کنم. خانواده پسر و دختر، او را به زور به خانه ی دختر می آوردند، هر چه دختر او را نصیحت می کند، تأثیر نمی کند، دختر یقه ی او را می گیرد و او را کشان کشان به حرم مطهّر حضرت ابوالفضل عليه‌السلام می آورد. علاوه بر خانواده دختر و پسر، مردم کوچه و بازار نیز به دنبال آنها راه می افتند. دختر در حالی که با یک دست از یقه ی او گرفته بود، با دست دیگر از ضریح حضرت ابوالفضل عليه‌السلام می گیرد و عرض می کند: اگر نمی خواهید که آبروی من و خانواده ام از بین برود، بین من و این جوان عصیانگر داوری کن. ناگهان ضریح به حرکت درمی آید و جوان بدبخت چند متر به هوا پرتاب می شود، به هلاکت می رسد و سیاه می شود و بر زمین می افتد. خدّام حرم و مردم حاضر در صحنه، ریسمانی به پایش می بندند و جسد نحس او را در شهر می گردانند. ✍️جرعه ای از کرامات امام حسین عليه‌السلام نویسنده: علی اکبر مهدی پور @Asemani_bashim @saatibarayagha