*قصه‌های ناشنیده، شکاف در حکمرانی روایت* یادداشت پنجم از دفتر چهارم روایت سازی راهبردی مقدمه: آنان که روایت نمی‌شوند، فراموش می‌شوند یکی از نشانه‌های ضعف در نظام روایت، حذف یا نادیده گرفتن گروه‌هایی است که در لایه‌های پنهان یا حاشیه جامعه قرار دارند. این حذف، گاه آگاهانه و گاه ناخواسته است؛ اما در هر دو حالت، پیامدهای آن عمیق است: از شکل‌گیری روایت‌های متقابل تا بی‌اعتمادی و از بین رفتن احساس تعلق به روایت ملی. در این یادداشت، به این می‌پردازیم که چرا زنان، جوانان و اقوام باید به‌عنوان کنشگران اصلی روایت دیده شوند و چگونه می‌توان حضور آن‌ها را در نظام روایت تقویت کرد. [برای مطالعه یادداشت اینجا کلیک کنید] پاتوق پیشرفت نوآوری و پیشرفت ایران

بازخوانی منطق امپراتوری جنگ #یادداشت #محسن_دوباشی در جهان امروز، شاید هیچ گزاره‌ای به اندازهٔ این جمله تکان‌دهنده نباشد: «#دشمن شماره یک #ایالات_متحده_آمریکا، #صلح است» این جمله، هرچند در نگاه نخست اغراق‌آمیز می‌نماید، اما اگر در بستر تاریخی، اقتصادی و راهبردی قرن گذشته بنگریم، می‌توان برای آن شواهد فراوانی یافت. برای مطالعه یادداشت اینجا کلیک نمایید

شناخت صحنه در میدان جنگ شناختی #یادداشت #محسن_دوباشی مقدمه جنگ شناختی، شکل تازه‌ای از نبرد تمدنی است که در آن هدف نه تصرف سرزمین، بلکه تصرف ذهن و بازتعریف معناست. در این میدان، پیروزی نه از مسیر قدرت سخت، بلکه از مسیر مرجعیت دانایی و اقتدار معنایی حاصل می‌شود. فهم صحنه در چنین نبردی، مستلزم شناخت سه سطحِ درهم‌تنیده است: سطح معرفت‌شناختی که نزاع را بر محور معنا می‌بیند، سطح ساختاری که آن را در قالب نظام‌های فناورانه و شبکه‌ای صورت‌بندی می‌کند، و سطح راهبردی–عملیاتی که به طراحی و مداخله آگاهانه در میدان منجر می‌شود. برای مطالعه یادداشت اینجا کلیک کنید

روایتِ مردمی و هوشمند، قدرت‌ساز است یادداشت هفتم و پایانی از دفتر چهارم روایت سازی راهبردی #یادداشت #محسن_دوباشی *از روایت مردم تا قدرت نرم؛ سرمایه تمدنی در دل تجربه‌های زیسته* مقدمه: مردم راویان تمدن‌اند، اگر روایتشان شنیده شود قدرت نرم یک کشور، فقط در فیلم‌های حماسی، موسیقی فاخر یا بیانیه‌های دیپلماتیک شکل نمی‌گیرد. بخشی از قدرت نرم در همان روایتی است که یک نوجوان از سفر جهادی‌اش منتشر می‌کند. در پادکستی که یک زن از تجربه زایمان در حاشیه شهر روایت می‌کند. در عکس یک پیرمرد از گندم‌زارهای خشکیده‌اش. در یادداشت تلخ یک دانشجوی خسته از بوروکراسی. و در استوری کوتاه یک نوجوان درباره سرباز وطن. اگر این روایت‌ها شنیده شوند، جمع شوند، پردازش شوند و با نگاه ملی بازخوانی شوند، می‌توانند به قدرت نرم، سرمایه اجتماعی و حتی اقتدار تمدنی بدل شوند. [برای مطالعه یادداشت اینجا کلیک نمایید]