#روزنامه ▫️سه شنبه ۱۰ شهریور ۱۴۰۴ 💬 فصل پاسخگویی کاسبان برجام ▪️مشاهده نسخه کامل روزنامه در asre-iranian.ir ✅ @asreiranian_ir

#سرمقاله | فصل پاسخگویی کاسبان برجام ✍️ مسعود براتی ▫️ از پنجشنبه گذشته که سه کشور فرانسه، انگلیس و آلمان با ارایه یک اعلان به شورای امنیت سازمان ملل، مکانیسم ماشه را بر اساس ماده ۳۷ برجام فعال کردند، واقعیت این سازوکار اعجاب‌انگیز بر همگان آشکار گشته است. 🔶 آنچه که به عنوان سازوکار حل اختلاف در برجام از سوی آمریکا طراحی و توسط ایران پذیرفته شد، علی‌رغم عنوانش که ظاهری عادلانه به آن می‌دهد، ماهیتی ظالمانه و یکجانبه دارد. مردم ایران از خود این سوال را می‌پرسند که چرا علی‌رغم بدعهدی آمریکا و سه کشور اروپایی و عدم رفع تحریم‌ها و پایبندی ایران به تعهدات خود حتی پس از خروج آمریکا از برجام، اما مکانیسم ماشه علیه ایران فعال شده است و قرار است بعد از ۳۰ روز قطعنامه‌های گذشته علیه ایران بازگردد. چرا چنین سازوکاری از سوی ایران پذیرفته شده است؟ آیا در زمان پذیرش برجام، این موضوع بررسی شده است؟ سوال مهمی است و باید به آن پاسخ داد. 🔷 از همان ابتدا که متن برجام منتشر شد، مفاد ماده ۳۷ آن که در مواد ۱۱ و ۱۲ قطعنامه ۲۲۳۱ نیز منعکس شده است، برای آنهایی که به مطالعه علمی و کارشناسی برجام پرداخته بودند، اعجاب انگیز و شگفتی‌آور بود. وقتی آن را برای دیگران تشریح می‌کردند، کسی باور نمی‌کرد که چنین سازوکار یک‌طرفه و ظالمانه از سوی تیم مذاکره کننده و دولت ایران پذیرفته شده است. اما فضای ایجاد شده از سوی دولت و پروپاگاندای رسانه‌ای آن در کتمان کردن ضعف‌های مهم برجام و ارایه یک تصویر بسیار خوب، اجازه شنیده شدن نکات دقیق و علمی منتقدان را نداد. 🔶 دروغ‌های بسیاری درباره برجام به مردم ایران گفته شد. سرمنشا بسیاری از آنها دولت و تیم مذاکره کننده بود. وقتی روحانی به عنوان رئیس جمهور در کنفرانس خبری پس از نهایی شدن برجام بیان می‌کند که «تمامی تحریم‌ها در روز اجرا بالمره لغو می‌شود» و بارها و بارها در طول بررسی برجام در کشور، ظریف و عراقچی به عنوان تیم مذاکره کننده بر «لغو» تمامی قطعنامه‌های قبلی تاکید می‌کنند، طبیعی است جامعه دچار سردرگمی و ابهام شود و از آنجا که به کارگزاران خود اعتماد کلی دارد، حرف آنها را می‌پذیرد. الان نیز این سوال برایش ایجاد می‌شود که اگر قطعنامه‌های قبلی لغو شده بود، چرا می‌تواند صرفا با یک اطلاعیه بازگردد؟ و طبیعتا وقتی با واقعیت مکانیسم ماشه بیشتر آشنا می‌شود، از خود می‌پرسد چرا در آن زمان دروغ گفته شده است؟ 🔷 درست است که ما الان با غرب مواجه هستیم و باید برای این مواجهه تدبیر و انسجام داشته باشیم، اما اگر به گذشته توجه نکنیم و سرمنشا دروغ‌های بیان شده به مردم را افشا نکنیم، این احتمال وجود دارد که دوباره از همان محل مجدد آسیب ببینیم. هم باید سرمنشا دروغ‌ها و هم دلایل آن را برای مردم آشکار کرد. 🔶 لذا الان فصل پاسخگویی کسانی است که در زمان پذیرش برجام به جامعه دروغ گفتند. دروغ‌ها صرفا محدود به مکانیسم ماشه نیست. دروغ‌های بزرگ دیگری نیز به مردم گفته شده است. آنها به مردم گفتند که با توافق تحریم‌ها برداشته می‌شود. اما به دو سال نکشید که تحریم‌ها بیشتر شد. بعد که این دروغ نمایان شد، ظریف و صالحی و دیگران گفتند که هدف برجام اقتصادی نبوده و هدف اصلی برجام دور کردن سایه جنگ و غیرامنیتی کردن پرونده هسته‌ای ایران بوده است. در یک سال گذشته نیز بارها این بیان تکرار شد که برای دور کردن سایه جنگ باید مذاکره کرد و نباید در تله جنگ افتاد. اما مردم شاهد بودند که در زمان وجود توافق برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ به کشورشان حمله شد و طرف مذاکره که آمریکا باشد، خودش هم وارد میدان شد. 🔷 این روزها را می‌توان فصل پاسخگویی کاسبان برجام دانست. باید از روحانی، ظریف، صالحی، عراقچی، بعیدی نژاد، قنبری و … سوال‌های فراوانی پرسید. باید پرسید که چرا ضعف‌های برجام را به مردم بیان نکردید؟ چرا علی‌رغم آنکه منتقدان ضعف‌های برجام را بیان کردند، شما انکار کردید؟ چرا بابت این افتضاح صدها صدها سکه طلا گرفتید؟ چرا حاضر نیستید در یک گفتگوی دوطرفه پاسخ این سوالات را بدهید و هنوز بر انجام عملیات رسانه‌ای یک جانبه برای ایجاد ذهنیت اشتباه در مردم اصرار دارید؟ 🔶 این دروغ‌ها منجر به از دست رفتن یک دهه عمر ملت با رشد اقتصادی صفر شد. اینگونه نیست که عده‌ای کاسب برجام می‌گویند اشکالی ندارد و به قبل برجام برمی‌گردیم. ده سال عمر ملت به واسطه قدرت طلبی کاسبان برجام از بین رفته است. آسیب‌های غیرقابل بازگشت مانند بتن ریختن در قلب راکتور اراک و ارایه اطلاعات مهم از برنامه هسته‌ای به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که مورد استفاده رژیم صهیونیستی قرار گرفت، به ایران وارد شده است. اگر الان بر پاسخگو شدن این افراد تاکید شود، ایمنی برای آینده ایجاد خواهد شد. نباید دروغگویی به مردم کم هزینه باشد. #مکانیزم_ماشه #برجام #دیپلماسی ✅ @asreiranian_ir

#گزارش | ارزش پول ملی را به خودمان گره بزنیم، نه مذاکرات ✔️ بخش اول ▫️ در روزهای اخیر بار دیگر نرخ ارز در بازار آزاد رو به افزایش گذاشته است. تجربه سال‌های گذشته نشان داده که نوسانات شدید ارزی نه‌تنها سفره مردم را کوچک می‌کند و تولیدکنندگان را در تنگنا می‌گذارد، بلکه اعتماد عمومی به سیاست‌گذاری اقتصادی را نیز فرسوده می‌کند. خطای تکراری در این میان، گره زدن سرنوشت ارزش پول ملی به نتایج مذاکرات یا تحولات سیاسی خارجی است؛ مسیری که همواره کشور را در معرض عدم قطعیت قرار داده است. اکنون بیش از هر زمان دیگر، ضرورت دارد راهکارهای داخلی، عملیاتی و فوری برای مهار بحران ارز و صیانت از ریال در دستور کار قرار گیرد. 🔶 در روزهای اخیر بار دیگر نرخ ارز در بازار آزاد رو به افزایش گذاشته است. تجربه سال‌های گذشته نشان داده که نوسانات شدید ارزی نه‌تنها سفره مردم را کوچک می‌کند و تولیدکنندگان را در تنگنا می‌گذارد، بلکه اعتماد عمومی به سیاست‌گذاری اقتصادی را نیز فرسوده می‌کند. خطای تکراری در این میان، گره زدن سرنوشت ارزش پول ملی به نتایج مذاکرات یا تحولات سیاسی خارجی است؛ مسیری که همواره کشور را در معرض عدم قطعیت قرار داده است. اکنون بیش از هر زمان دیگر، ضرورت دارد راهکارهای داخلی، عملیاتی و فوری برای مهار بحران ارز و صیانت از ریال در دستور کار قرار گیرد. بودجه جامع ارزی؛ نقشه‌ای برای دخل و خرج کشور 🔷 یکی از مهم‌ترین ابزارهای سیاستی، تدوین «بودجه جامع ارزی» است؛ مشابه بودجه ریالی سالانه، اما با تمرکز بر جریان‌های ارزی. این بودجه باید تمامی منابع (از صادرات نفتی و غیرنفتی تا سرمایه‌گذاری خارجی) و مصارف (واردات رسمی و غیررسمی، مجاز و غیرمجاز) را شفاف و دقیق ترسیم کند. طبق داده‌های موجود، واردات رسمی محصولات کشاورزی، دارو و تجهیزات پزشکی و کالاهای صنعتی و معدنی سالانه بین ۲۰ تا ۶۰ میلیارد دلار از منابع ارزی کشور را مصرف می‌کند. 🔶 به‌طور خاص، ۳۰ تا ۳۱ میلیارد دلار برای واردات کالاهای اساسی تخصیص می‌یابد که نرخ ارز ترجیحی کمتری نسبت به سایر واردات دارد. همچنین، ۴ میلیارد دلار برای واردات دارو و تجهیزات پزشکی هزینه می‌شود که شامل ۳ میلیارد دلار تجهیزات پزشکی و حدود ۳۰۰ میلیون دلار مواد اولیه دارو است. بودجه ارزی می‌تواند با روشن کردن این دخل و خرج، هم ثبات نسبی نرخ ارز در بازه‌های زمانی مختلف (۲۰ سال گذشته نشان‌دهنده چرخه‌های تکرارشونده بوده است) را توضیح دهد و هم مبنایی برای کاهش مصارف غیرضرور باشد. کاهش مصارف؛ از خرید بهینه تا خوداتکایی 1.کالاهای اساسی: بررسی‌ها نشان می‌دهد که با اصلاح شیوه خرید و تخصیص ارز، می‌توان به‌طور میانگین یک میلیارد دلار صرفه‌جویی در واردات کالاهای اساسی داشت. مشکل فعلی، نبود خرید بلندمدت و تجمیعی است؛ خریدها بدون توجه به فصل برداشت یا سطح ذخایر راهبردی انجام می‌شود و همین امر باعث شده برخی واردکنندگان با سوءاستفاده، کالا را در قیمت پایین خریداری کرده و با نرخ بالاتر به دولت بفروشند. 2.تهاتر و جایگزینی واردات: علاوه بر بهینه‌سازی خرید، استفاده از ظرفیت تهاتر (مثلاً صادرات مازاد کود اوره در برابر واردات کالاهای اساسی) و توسعه کشت دیم می‌تواند تا ۴ میلیارد دلار از واردات بکاهد. نمونه‌هایی مانند استفاده از پس‌ماندهای کشاورزی برای خوراک دام نیز در کاهش واردات نهاده مؤثر است. در حوزه روغن نیز ظرفیت تصفیه سالانه میلیون‌ها تن دانه روغنی در کشور وجود دارد، در حالی که تنها یک‌سوم آن استفاده می‌شود. 3.دارو و تجهیزات پزشکی: بخش دارو هم پتانسیل صرفه‌جویی دارد. در حال حاضر حدود ۴ میلیارد دلار ارز برای دارو و تجهیزات پزشکی اختصاص می‌یابد که با سرعت‌بخشی به پروژه‌های داخلی‌سازی، می‌توان این هزینه را کاهش داد. به‌عنوان نمونه، اگر پالایش پلاسما در داخل کشور فعال شود، سالانه ۳۰۰ میلیون دلار صرفه‌جویی خواهد شد. همچنین، بیش از ۳۶ درصد تجهیزات پزشکی وارداتی شامل اقلامی است که امکان تولید داخلی دارند. 4.صنعت و معدن: بخش صنعت بیشترین مصرف ارزی رسمی کشور را دارد. برای مثال، واردات آیفون در یک سال ناگهان افزایش یافت و واردات خودرو حدود ۲۰ درصد رشد کرد. این نشان‌دهنده عدم توجه به بودجه ارزی در تخصیص منابع است. در حالی که صادرات در این بخش نسبت به ۳۰ سال گذشته تقریباً دو برابر شده، اما نیاز ارزی بخش خودرو و قطعات به‌شدت افزایش یافته است. راه‌حل، تدوین برنامه راهبردی برای داخلی‌سازی است؛ طبق اسناد، وزارت صمت می‌تواند ظرف ۱۲ سال، ۲۰ درصد کالاهای وارداتی را داخلی‌سازی کند. #ریال #ارز #مذاکرات ✅ @asreiranian_ir

#گزارش | ارزش پول ملی را به خودمان گره بزنیم، نه مذاکرات ✔️ بخش دوم بازار غیررسمی ارز؛ بلای جان بازار رسمی 🔷 برآوردها نشان می‌دهد حجم معاملات سالانه بازار غیررسمی ارز بیش از ۱۲ میلیارد دلار است؛ یعنی در مقایسه با بازار رسمی سهم بالایی دارد. بخش زیادی از این حجم ناشی از تأخیر در تخصیص ارز رسمی به واردکنندگان است. 🔶 به‌عنوان مثال، گاهی فاصله بین ثبت سفارش و تخصیص ارز چندین ماه به طول می‌انجامد و همین امر فشار مضاعفی به بازار آزاد وارد می‌کند. همچنین، ارز مسافرتی بیش از سهمیه بانک مرکزی، حواله‌های ارسالی اتباع افغانستانی (که معادل بیش از یک میلیون نیروی کار شاغل در کشور و تخمینی بیش از یک میلیارد دلار در سال است)، و تقاضاهای لوکس نیز تقاضای اضافی ایجاد می‌کنند. بدون ساماندهی این بازار، سیاست‌گذار عملاً بخشی از مدیریت نرخ ارز را به دلالان و سفته‌بازان سپرده است. خروج سرمایه و قاچاق؛ زخمی بر پیکر ارزی کشور 🔷 یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، خروج سرمایه و قاچاق است: حداقل ۳۲ میلیارد دلار خروج سرمایه در سال تخمین زده می‌شود. قاچاق کالا بین ۳۶ تا ۶۰ میلیارد دلار در سال است. واردات ته‌لنجی بین ۶ تا ۷ میلیارد دلار گردش مالی دارد که سهم قابل‌توجهی از منابع ارزی کشور را می‌بلعد. این ارقام به‌خوبی نشان می‌دهد که بخشی از فشار بر منابع ارزی، نه از ناترازی تجارت رسمی، بلکه از مسیرهای غیررسمی و غیرقانونی وارد می‌شود. ابزار مقابله با این معضل، تنها برخورد قضایی نیست؛ بلکه باید از سامانه‌های نظارت هوشمند (مثل سامانه جامع انرژی برای قاچاق سوخت یا اتصال سامانه‌های مالی برای کنترل تراکنش‌های مشکوک) استفاده کرد. افزایش منابع ارزی؛ فراتر از نفت خام 🔶 درآمدهای نفتی همچنان منبع مهم ارز است، اما اتکا به آن پایدار نیست. باید روی منابع جدید تمرکز کرد: صادرات فرآورده‌های نفتی و پتروشیمی به‌جای خام‌فروشی. صادرات صنعتی، معدنی و کشاورزی به کشورهای همسایه؛ بازاری که ظرفیت رشد چندبرابری دارد. 🔷 صادرات خدمات فنی و مهندسی و فناوری‌های دانش‌بنیان؛ بازارهایی چون عراق، سوریه و آسیای میانه فرصت‌های چند میلیارد دلاری دارند. به‌علاوه، جذب سرمایه خارجی از کشورهای همسایه و شرکای راهبردی (چین و روسیه) می‌تواند بخشی از کمبود منابع ارزی را جبران کند. حکمرانی ریال؛ کنترل ریشه سفته‌بازی 🔶 یکی از عوامل اصلی التهاب ارزی، تقاضای سفته‌بازانه است که از گردش بی‌ضابطه ریال تغذیه می‌شود. در حال حاضر، بخش بزرگی از تراکنش‌های بانکی فاقد شناسه یکتا و قابل ردیابی است. تکمیل سامانه مودیان مالیاتی و سامانه جامع تجارت و اتصال آن‌ها به نظام بانکی، کلید حکمرانی ریال است. این اقدام ضمن شفاف‌سازی جریان پول، امکان شناسایی معاملات مشکوک، کنترل پولشویی و محدود کردن سفته‌بازی در بازار ارز و طلا را فراهم می‌آورد. ارزش پول ملی را به خودمان گره بزنیم، نه مذاکرات 🔷 ارقام فوق نشان می‌دهد که بحران ارزی کشور بیش از آنکه ناشی از تحریم یا تحولات بیرونی باشد، محصول ضعف در مدیریت منابع و مصارف داخلی است. ۶۰ میلیارد دلار قاچاق، ۳۲ میلیارد دلار خروج سرمایه، ۱۲ میلیارد دلار بازار غیررسمی و ۳۰ میلیارد دلار واردات کالاهای اساسی گواه آن است که تنها با اصلاحات داخلی می‌توان ثبات ارزی را تضمین کرد. 🔶 راهکارها روشن‌اند: تدوین بودجه جامع ارزی، کاهش مصارف غیرضرور، افزایش منابع پایدار صادراتی، ساماندهی بازار غیررسمی، و حکمرانی هوشمند بر ریال. 🔷 آنچه باقی می‌ماند، اراده و پیگیری عملی دولت است. ارزش پول ملی و معیشت مردم نباید بیش از این گروگان مذاکرات و وعده‌های بیرونی بماند. آینده ریال در گرو تصمیم‌های امروز ماست، نه نتایج نامعلوم فردا. #ریال #ارز #مذاکرات ✅ @asreiranian_ir

#یادداشت | گردشگری، رها در چارچوب جریان توسعه ✍️ رضا قصیمی ▫️ در مسیر مدیریت و رونق گردشگری، شتابزدگی در حرکت به سمت رشد این موضوع همراه با ندانم‌به‌کاری‌های مدیریتی، بلایی را بر سر مقاصد گردشگری و هویت آنها آورده که امروزه می‌بینیم هرچه رتبۀ یک استان در این موضوع بالاتر باشد، نابسامانی‌های پیامد آن همچون تخریب محیط زیست و منابع طبیعی، هدم آرامش و پایداری ذهنی بصری اهالی و حتی فرهنگ بومی آن در حد بسیار زیاد، در قالب آسیب‌های گردشگری انبوه و غیرمسؤولانه و به‌تبع، نارضایتی جامعه و تعارضات فرهنگی بارزتر به‌چشم‌می‌آیند، و به‌تعبیری این واقعیت به ذهن متبادر می‌گردد که گردشگری از منظر مدیران، پدیده‌ای صرفاً در راستای ارتقاء آمار و اثبات البته غیرواقعی توانایی مدیریتی شده‌است. 🔶 البته این موضوع یله و رها را با برگرداندن مفهوم توسعۀ مبتنی بر مبانی غربگرایی تبیین‌شده به چارچوب مفهومی پیشرفت با مضمون ساختار فرهنگی و اقتصادی جدید برمبنای الگوی پیشرفت اسلامی- ایرانی و ایجاد رویکردهای صحیح گردشگری می‌توان اصلاح کرد، اصلاحی برمبنای ساختار‌های خلاقانۀ گردشگری، و خروج از بستر فکری نادرست بر این موضوع که خود بستری برای جولان شرکت‌های غیربومی در مناطق مختلف هدف گردشگری و به‌این‌ترتیب، حتی نشت درآمدهای گردشگری به بیرون از منطقه توسط این شرکت‌ها و به‌تبع، بی‌بهره‌ماندن جامعۀ محلی است؛ جریانی که باعث هدم و نابسامان‌سازی ساختار محلی به‌بهانۀ رونق گردشگری عاملی مهم در افول همه‌جانبۀ کلیت جامعۀ ایران و نواحی محلی کشور شده است. 🔷 موضوع دیگری که توجه به آن ضرورتی کتمان ناپذیر دارد، اتخاذ رویکرد و برنامه‌ریزی‌ درست در گسترش گردشگری، و خروج از ورطۀ ایراد سخن بدون بنیان و اقدام به امور شتابزده و بدون برنامه و ساختار فکری مستحکم و البته پافشاری بیشتر از اندازه بر جذب گردشگر خارجی در این روند و حتی بی‌توجهی به گردشگری داخلی که از ظرفیت چندبرابری نسبت‌به گردشگری خارجی بهره‌مند است، و البته ترغیب این جامعۀ گردشگر به گردشگری داخلی به جای خروج از کشور و عزیمت به سفرهای خارجی می‌باشد. 🔶 البته نکتۀ دیگری نیز در این موضوع ضرورتی اساسی دارد، که آن توجه به این مهم است که اساساً چارچوب کلان گردشگری کشور به‌دلیل شتابزدگی‌ها و بی‌برنامگی‌های آغاز روی‌آوری به این موضوع و ادامۀ آن در همان روند در ورطۀ کمبود آرایه‌های مفرح، نوآورانه و سالم توأم با نگرۀ ضروری آموزشی و افزایش آگاهی‌ها فروافتاده‌است و سهل‌انگاری و انفعال همیشگی مدیران و موضع‌گیری آنان در همه دوره‌ها، در قبال این موضوع به‌عنوان موضوعی فرعی در جامعه موجب نقیصه‌ای همیشگی در این جریان بوده‌است؛ و این نقیصه جز با تغییر نگاههای مدیریتی و تغییر موضع مدیران از انفعال به فعالیت حقیقی برطرف نمی‌گردد، و در این روند، تبیین اصول و مبانی اولیۀ موضوع برمبنای پیشرفت اسلامی ایرانی ضروری است. 🔷 اساساً باید توجه داشت که یک عنصر اصلی در قرارگیری گردشگری در حیطه‌ای ناسالم و غیرمؤثر، برمبنای آرایه‌ها و مبانی اصیل فرهنگی و اعتقادی جامعۀ ایران، برنامه‌های گردشگری توأم با ابتذال اخلاقی و به‌تبع، نارضایتی جوامع میزبان به‌خصوص مقصدهای سنتی و روستایی از ورود گردشگر به‌دلیل آسیب‌های فرهنگی و وجود نمود‌های آسیب‌رسان فرهنگی از گذشته تا دوره‌های اخیر در گردشگری، و کم‌کوششی وزارتخانه‌ها و سازمانهای مؤثر در مسیر اصلاح نابسامانی‌ها و رفع ابتذال‌های اخلاقی، در تغییر این رویه بوده و متأسفانه همچنان است. 🔶 همچنین باید به این نکته اشاره‌کرد که با تبیین و به‌کارگیری ساختارهای کلان و جامع برای بهسازی این موضوع همچون ارتقاء ظرفیت مؤثر راهیان نور برای استفادۀ اثربخش در موضوع گردشگری، می توان این نقیصه‌ در راستای ارتقاء گردشگری و ایفای نقش این موضوع در جامعه را برطرف کرد، برنامه ریزی کلانی که خروج مدیران گردشگری از چرخۀ صرف افتتاح، بازسازی، سرمایه گذاری و توسعۀ زیرساختهای گردشگری مدرن توأم با هدم زیرساختهای اجتماعی به بهانۀ تبدیل یک منطقه به قطب گردشگری را می طلبد؛ جریانی که با بازیابی صحیح خود، می تواند طیف گسترده‌تری از مردم را به خود جذب کند و همپای این مهم، جامعۀ محلی را نیز از منافع صحیح گردشگری منتفع نماید. 🔷 باری، نبود ساختار کلان و جامع به‌منظور بهره‌گیری مناسب از ظرفیت رویدادهای اسلامی-ایرانی برای استفادۀ اثربخش در موضوع گردشگری نقیصه‌ای در راستای ارتقاء گردشگری و ایفای نقش این موضوع در جامعه است، موضوعی که کلان‌نگری و برنامه‌ریزی صحیح و منسجم وزارتخانه، توأم با بهره‌گیری از شرایط و خصوصیات مناطق مستعد گردشگری در کشور، در مسیر پی‌ریزی مناسب زیرساخت‌ها را می‌طلبد؛ جریانی که به واقع میراث فرهنگی را فدای گردشگری نکند، بلکه آن را عاملی در راستای رونق گردشگری قراردهد. #گردشگری #مدیریت #توسعه ✅ @asreiranian_ir

#گزارش | راهکار مدیریت آب در دولت سایه؛ استفاده صحیح از تمام منابع آب ✔️ بخش اول ▫️ کشور ما دارای اقلیم خشک و نیمه‌خشک بوده و میزان نزولات جوی آن کمتر از 30 درصد متوسط جهانی است. چالش کم‌آبی و بحران آب موضوع جدیدی نیست چون این سرزمین نه تنها هیچ‌گاه اقلیم مرطوب و حاره‌ای به خود ندیده‌، بلکه دوره‌های خشک‌سالی به‌مراتب شدیدتر از سالهای اخیر داشته که آن را مدیریت نموده است. راهکارها و فناوری هایی همچون قنوات که نیاکان ما در گذشته برای مدیریت آب به کار گرفته اند، گواه همین موضوع است. 🔶 فهم درست از مسئله بسیار اهمیت دارد و اثر خود را در تصمیم گیری ها و راهبردهایی که اتخاذ می نماییم، نمایان می سازد؛ اینکه گفتمان ما «مقابله با خشکسالی» باشد یا «استفاده ی صحیح از انواع منابع آب» دو نگاه کاملاً متفاوت است و طبیعتاً سیاست گذاری ها و برنامه های هر یک با دیگری کاملاً متفاوت است. آنچه امروز در موضوع آب گفت و شنود می شود، از جنس «مقابله با خشکسالی» است و این گفتمان درستی نیست و نتایج سیاستگذاری ها و برنامه ریزی ها با این رویکرد، تصویر درستی از آینده ی کشور برای ما تداعی نمی کند. 🔷 استفاده ی صحیح از انواع منابع آب : اصل اول: می دانیم در خشکسالی، تعادل بین منابع و مصارف آب بهم خورده است فلذا باید با افزایش منابع آبی و یا کاهش مصارف آبی، این تعادل را مدیریت کنیم. اصل دوم: آب و مدیریت آن، یک فرآیند است. آب موضوعی فرابخشی و فرادستگاهی است و نقش ها و مسئولیت ها در آن تنها معطوف به یک یا چند دستگاه نیست. همه در این فرآیند نقش و مسئولیت دارند که می توان آن را از نگاه مردم و از نگاه دولت دسته بندی نمود. اصل سوم: موضوع خشکسالی و کم آبی در یک پهنه ی جغرافیایی رخ می دهد. هر بخش از این پهنه ی مورد نظر دارای یک ظرفیت آبی منحصر به خود و از طرفی دارای یک ترکیبی از مصارف متناسب با شرایط خود است. با این رویکرد نمی توان و نباید یک نسخه ی واحد برای مدیریت خشکسالی و کم آبی در کل پهنه ی جغرافیایی کشور صادر نمود. اصل چهارم: منابع آب جزء اصلی ترین منابع در ایجاد صنایع مختلف است فلذا آب باید در حد و اندازه ی خود در تحلیل های اقتصادی و فنی در فرآیندهای امکانسنجی و تصمیم گیری نقش داشته باشد. ارزش اقتصادی آب و قیمت آن، منطقه به منطقه متفاوت است و آنگاه که با نسبت واقعی در محاسبات تحلیلی لحاظ شود، می تواند منجر به شکل گیری یا صرف نظر از ایجاد یک صنعت در یک منطقه شود. آگاهی از ظرفیت آبی مناطق مختلف و برنامه ریزی توسعه بر اساس ظرفیت آبی مناطق یک راهبرد اساسی در نظام مدیریت کشور محسوب می¬شود. اصل پنجم: موضوع خشکسالی وکم آبی یک شبه ایجاد نشده است فلذا مدیریت آن راه حل یک شبه ندارد. مجموعه ای از عوامل طبیعی و غیرطبیعی با هم و در طول زمان منجر به پدیده ی کم آبی می شوند. در مدیریت خشکسالی و کم آبی نیز ضرورت دارد مجموعه ای از اقدامات در طول زمان و با هماهنگی هم، برنامه ریزی و اجرایی شوند. #ناترازی #خشکسالی #مدیریت ✅ @asreiranian_ir

راهکار مدیریت آب در دولت سایه؛ استفاده صحیح از تمام منابع آب ✔️ بخش دوم اصل ششم: در مدیریت آب در کشور، فاقد رویکرد راهبردی هستیم و تدوین یک سند جامع ضرورت دارد و از طرفی کشور از نبود یک متولی مشخص و مقتدر در موضوع آب رنج می برد و این ناهم آهنگی دستگاه ها، کشور را در مسیر درستی هدایت نمی کند. اصل هفتم: مشکلات و تنش های روزانه در موضوع آب نباید ما را از توسعه فناوری های نوین در عرصه آب غافل کند چراکه آینده و موفقیت کشور در گرو توجه و پرداختن به آنهاست. ایده های فناورانه در حوزه ی آب تا زمانی که از نظر کارشناسی رد یا تأیید نشده باشند، نباید یکدیگر را نفی نمایند و شرایط باید برای بررسی همه ی آنها فراهم باشد. 🔶 نظام مسائل آب در کشور ما همواره پیچیده بوده و کارشناسان موافق و مخالف در مورد رد و تأیید آنها کمتر به اجماع می رسند، اما در این بین، مسائل اولویت داری وجود دارند که نظر مخالفی در بین کارشناسان و صاحب نظران حوزهای آب در مورد آنها وجود ندارد و عموماً همه ی گروه های فعال و کارشناسی در کشور بر ضرورت اقدام برای آنها هم نظر هستند. این بخش از نظام مسایل اهمیت بالایی دارند و برای پرداختن به آنها نباید تعلل کرد و زمان طلایی پیش رو نباید صرف احصاء دوباره نظام مسائل شود فلذا می توانیم مستقیماً به راهکارها، تصمیم گیری و اقدام برای این بخش از مسائل بپردازیم. 🔷 برای فهم درست از مسائل و راهبرد نگاری، آنها را در سه موضوع کلان شامل منابع آب، مصارف آب و حکمرانی آب دسته بندی و اولویت بندی نموده ایم و ضروریست تا با همراهی و هم آهنگی کامل دولت و مردم اقدامات اجرایی برای آنها با قید فوریت در دستور کار قرار گیرند. به منظور اقدام مؤثر در راستای کارویژه های فوق و با عنایت به اصول دوم و سوم که اعلام شد، پیشنهاد می شود در هر استان قرارگاه آب با حضور همه مدیران دستگاه های اجرایی مربوط، استاندار، دادستان، نماینده یا نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی و دو نفر از چهره های مردمی و معتمد در استان که در قرارگاه دارای کرسی و حق رأی هستند، زیر نظر معاون اول رئیس محترم جمهور یا شخص رئیس محترم جمهور تشکیل گردد. 🔶 این قرارگاه ها در اولین اقدام، نیاز دقیق آبی استان خود را به تفکیک مصارف، و ظرفیت دقیق آبی استان خود را به تفکیک انواع آن شناسایی و مدون می نمایند. سپس با تطبیق مقادیر نیاز آبی و ظرفیت آبی، نسبت به روش تأمین و تخصیص آب برای هر نوع مصرف از محل کدام ظرفیت آبی به صورت محلی تصمیم گیری نموده و اقدام خواهد کرد. در این اقدام، برای هر منطقه از استان با رویکرد کمترین هزینه ی دسترسی و بیشترین پایداری آبی تصمیم گیری صورت خواهد پذیرفت. معاون عمرانی استاندار با پایش میدانی و گزارشهای مردمی، روند رو به بهبود وضعیت آبی در استان را رصد نموده و کاستی ها و پیشنهادهای اعلامی از سوی مردم را در قرارگاه آب استانی گزارش نموده و پیگیری خواهدکرد. #ناترازی #خشکسالی #مدیریت ✅ @asreiranian_ir

📷عکس نوشت تیتر یک؛ فصل پاسخگویی کاسبان برجام ⭕️ پس از ده سال؛ بلاهایی که کسی باور نمی کرد ✍️ مسعود براتی ✅ @asreiranian_ir