#یادداشت | دست چدنی زیر میز مذاکره ✍️ حسین مجد ✔️ بخش اول ▪️ لبخند روی میز، عملیات زیر آب ▫️ زمستان ۲۰۱۹، یک تیم کوچک از تکاوران دریایی آمریکا با لباس غواصی بی‌صدا خودش را به ساحل سنگی کره شمالی رساند؛ مأموریتی پنهان دقیقاً در همان روزهایی که میز گفت‌وگوهای هسته‌ای هم بین دو طرف پهن بود و طبق عادت واشنگتن، کار میدانی هیچ‌وقت از میز جدا نمی‌ماند. هدف روشن و حساس بود: یک دستگاه شنود را نزدیک نقطه‌ای کار بگذارند که بتواند بخشی از ارتباطات نزدیک به رهبر کره شمالی را بگیرد تا تصویر اطلاعاتی کامل‌تری به دست آمریکا برسد؛ همان پیشبرد موازی پرونده با لبخند مذاکره و کار اطلاعات مخفیانه. 🔶 تیم تکاوران ماه‌ها تمرین کرده بود. یک زیردریایی هسته‌ای آن‌ها را تا آب‌های نزدیک ساحل آورد و از آن‌جا دو زیردریایی کوچک سرنشین‌دار SDV در سکوت به نقطه رهاسازی نزدیک شدند و آرام تا لبه ساحل پیش رفتند. رسیدن به نقطه ورود حدود دو ساعت در آب بسیار سرد طول کشید. برای حفظ امنیت، پهپادی بالای سرشان نبود و ارتباطات هم تا حد ممکن خاموش بود؛ تصاویر ماهواره‌ای با تأخیر می‌رسید و بقیه کار با قضاوت میدانی جلو می‌رفت. در آب‌های کم‌عمق، گروه ساحلی از وسیله جدا شد، در سکوت به سمت خشکی رفت و تجهیزات را حساب‌شده جابه‌جا کرد. 🔷 الگوهای رفت‌وآمد آن ناحیه از قبل بررسی شده بود: شب زمستانی، دریا آرام، ساحل از دور خلوت؛ همان شرایطی که آمریکا معمولاً ترجیح می‌دهد وقتی می‌خواهد همزمان با مذاکره، پرونده را از زیر آب هم پیش ببرد. ناوبران SDV نزدیک ماندند تا پنجره زمانی نصب از دست نرود و گروه ساحلی با نقشه‌ای که ده‌ها بار تمرین شده بود به سمت محل تعیین‌شده حرکت کرد؛ همه‌چیز باید دقیق، کوتاه و کم‌صدا انجام می‌شد تا پیش از جزر و مد یا هر رفت‌وآمد ناگهانی، تیم دوباره در آب باشد 🔶 دشواری اصلی، قطع تقریباً کامل ارتباطات بود؛ در چنین محیط بسته‌ای نه منبع انسانی به دست می‌آید و نه شنود دوربرد جواب می‌دهد، پس تنها راه، رساندن دستگاه به محل و فعال‌کردن آن بود—روالی که آمریکا حتی وسط مذاکرات هم رهایش نمی‌کند. نزدیک ساحل، قایق کوچکی در تاریکی بالا و پایین می‌رفت؛ ناوبران از زیر آب زیر نظرش داشتند و گروه ساحلی که به خشکی نزدیک‌تر بود، قایق را از نزدیک‌تر می‌دید. هماهنگی بی‌سیم ممکن نبود، زمان تنگ بود و یک نفر از قایق کره‌ای به آب زد. ارشد گروه ساحلی با توجه به ریسک بالای مأموریت شلیک کرد و بقیه وارد درگیری شدند؛ در این جنس مأموریت، درگیری ناخواسته یعنی لغو طرح و بازگشت. 🔷 وقتی تیم خودش را به قایق رساند، اثری از سلاح یا یونیفرم نظامی نبود؛ شواهد نشان می‌داد سرنشینان صرفاً ماهیگیران صدف بوده‌اند. همه کشته شدند و با سوراخ کردن شش‌های هر سه ماهیگیر، اجساد را در آب غرق کردند تا روی آب نماند. دستگاه نصب نشد و گروه فوراً به سمت آب برگشت. سیگنال اضطراری ارسال شد و زیردریایی اصلی وارد آب کم‌عمق شد، همه را سوار کرد و با سرعت از ساحل فاصله گرفت. کمی بعد تحرکات نظامی در ساحل بالا رفت، اما در سطح علنی هیچ‌کدام از طرفین چیزی نگفتند. ✅ @asreiranian_ir

دست چدنی زیر میز مذاکره ✍️ حسین مجد ✔️ بخش دوم ▪️ آن‌سوی لبخندها 🔶 همان ماه، نشست هانوی میان دونالد ترامپ و کیم جونگ اون بدون توافق پایان یافت؛ چند ماه بعد، در ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹، آن دو در منطقه غیرنظامی مرزی بین دو کره دیداری کوتاه داشتند و ترامپ به شکل نمادین چند قدم داخل خاک کره شمالی رفت. نمایشی دیپلماتیک در حالی که مسیر میدانی از قبل باز شده بود. طولی نکشید که آزمایش‌های موشکی از سر گرفته شد. 🔷 پشت صحنه طرح، همان نیاز قدیمی بود: شکاف بزرگ اطلاعاتی درباره نیت‌ها و زمان‌بندی طرف مقابل. دستگاه جدید می‌توانست بخشی از این شکاف را پر کند، البته فقط اگر سر جایش کار گذاشته می‌شد. اعتماد به توان اجرایی از تجربه‌های قبلی هم می‌آمد؛ چه در عملیات‌های دریایی خاموش و چه در یورش‌های سریع؛ در گرانادا ۱۹۸۳ قرار بود با پرش شبانه در دریا و نشانه‌گذاری ساحل، مسیر ورود نیروها به سمت فرودگاه باز شود، اما هوای بد و سنگینی تجهیزات جان چهار تکاور را در دریا گرفت و در نهایت رنجرهای ارتش گرانادا بودند که فرودگاه را گرفتند؛ طرح اولیه تکاوران از هم پاشید. 🔶 در افغانستان ۲۰۱۰ یک عملیات نجات گروگان با خطایی مرگبار پایان یافت؛ گروگان بریتانیایی «لیندا نورگروو» در جریان یورش با نارنجک نیروهای آمریکا کشته شد. در یمن ۲۰۱۷ یورش شبانه ابتدای یک دولت جدید با تلفات بالا همراه شد؛ حدود ۳۰ غیرنظامی کشته شدند، یک نیروی آمریکایی کشته شد و یک هواپیمای ۷۵ میلیون دلاری از دست رفت. 🔷 در پاناما، سومالی و افغانستان هم چند طرح دیگر گاهی نتیجه داد و گاهی نه، اما خط ثابت یک چیز بود: پیشبرد همزمان میز و میدان، با کفش‌های خیس در ساحل و لبخندهای خشک بر سر میز. این‌ها فقط چند نمونه‌اند؛ ارتش آمریکا تا امروز بارها موجب کشتار غیرنظامیان شده. این دست نفوذهای بدون مجوز نقض آشکار حاکمیت کشورهاست، اما بارها تکرار شده و واشنگتن پرونده را همزمان با مذاکرات و اقدامات اطلاعاتی-نظامی جلو برده است. 🔶 حالا که این عملیات پس از ۶ سال از شکست مفتضحانه‌اش توسط نیویورک‌تایمز افشا شده، بار دیگر روشن شد نمی‌توان با آمریکا فقط از در دوستی وارد شد و صرفا به میز مذاکره خوش‌بین بود. هر بار که کشوری این مسیر را رفته، یکی از این چند سناریو رخ داده: یا توافق لغو شده، یا هم‌زمان با توافق، عملیات اطلاعاتی/نظامی امنیت کشورها را تهدید کرده، یا به موازاتِ لغوِ توافق، حمله نظامی صورت گرفته، مثل ایران. امید که سیاست‌مدارانِ ما از این تجربه‌ها درس بگیرند. ✅ @asreiranian_ir

📷عکس نوشت تیتر یک؛ تله مذاکره ⭕️ از خیانت آمریکا و رژیم صهیونیستی به قطر تا درسی تاریخی برای مردم منطقه غرب آسیا ✅ @asreiranian_ir

📷عکس نوشت؛ باتلاق توافق با آژانس ✍️ مسعود براتی ✅ @asreiranian_ir