یادداشت | پارادایم مرغ پخته
✍️ محمد رضا طاهری
▫️ حکایت است که مرغ پخته ای را نزد ابوالعلای معری آوردند. وی نگاهی به آن کرد و اشک تحسر ز هر دو دیده بیفشرد و خطاب به مرغ چنین گفت: «از چه شیر شرزه نگشتی، تا نتواند کست به مسلخ آورد.» رهبر معظم انقلاب در بیانات آغاز سال 1393 در حرم مطهر رضوی با اشاره به این شعر، چنین بیان می کنند: «ملّت ایران باید خود را قوی کند؛ این حرف من است. حرف، درباره‌ی اقتدار ملّی است.
🔶 من عرض می کنم به ملّت عزیزمان که اگر ملّتی قوی نباشد و ضعیف باشد، زور خواهد شنفت، به او زور می گویند؛ اگر ملّتی قوی نباشد، باج‌گیران عالَم از او باج میگیرند، از او باج می خواهند؛ اگر بتوانند به او اهانت می کنند؛ اگر بتوانند زیر پا او را لگد می کنند. طبیعت دنیایی که با افکار مادّی اداره می شود، همین است؛ هر که احساس قدرت بکند، نسبت به کسانی که در آنها احساس ضعف می کند، زورگویی خواهد کرد؛ چه نسبت به فرد، چه نسبت به ملّت.»
🔷 وقتی در جهان مادی امروز که با زور و استکبار اداره می شود، نه یکی از ده ها کار وزارت خارجه، که تنها کارمان، امید بستن به مذاکره باشد، گرفتار پارادایم مرغ پخته شده ایم. اساساً مذاکره و گفتگو امری متعلق به ساحت عقلانی و فطری انسان است، و لذا برای کشورهایی که اساس سیاست شان بر طبیعت مادی و حیوانی انسان استوار شده است، مذاکره نیز به یکی از ابزارهای شکار و فریب تبدیل می شود. همانگونه که رهبر انقلاب بیان فرموده اند، «مرگ در دنیایی که بر اساس افکار مادّی اداره می شود، برای ضعیف امر طبیعی است ... اگر یک ملّتی به خود نیاید، خود را قوی نکند، دیگران به او زور می گویند.»
🔶 پارادایم مرغ پخته در یک جهان فانتزی زندگی می کند که مبتنی بر اخلاق، عدالت، صداقت و پایبندی به تعهدات است. لذا گاه تصور می کند که یک امضا می تواند «تضمین» باشد و گاه در جستجوی «تضمین» به دیگرشیوه های دیپلماتیک است. اما واقعیت آن است که در جهان امروز، هیچ تضمینی جز اقتدار یک ملت وجود ندارد. برای کسب اقتدار نیز نیاز به انجام ده ها کار دیگر به جز مذاکره است که مهمترین آنها اتکای به توان و ظرفیت های داخلی و بهره گیری از فرصت های بین المللی است.
🔷 پارادایم مرغ پخته با حسن نیت و صداقت و اخلاق به میز مذاکره امید بسته است، اما طرف مقابل، بمب افکن های B2 و جنگنده های F35 را بر روی میز مذاکره قرار داده است و دستور کار نیز مشخص است: یا تسلیم می شوید یا بمباران. این ماهیت حقیقی دیپلماسی آمریکایی است. زمانی که جان کری ماه ها در حال مذاکره با ایران بود و با لبخند برجام را امضا می کرد، در حال ساخت بمب های سنگرشکن برای تخریب فردو نیز بود و زمانی که ویتکاف و عراقچی در حال مذاکره بودند و با لبخند از پیشرفت مذاکرات سخن می راندند، عملیات چکش نیمه شب برای بمباران ایران تمرین می شد.
🔶 قطعاً زمانی که آمریکا در حال امضای توافق با لیبی برای توقف برنامه هسته ای و کاهش برد موشک هایش بود، در حال طراحی برنامه حمله به این کشور و تجزیه آن نیز بود. از اینرو مذاکره کنندگان ایرانی نیز این واقعیت را در نظر داشته باشند که زمانی که در حال مذاکره برای برچیدن تاسیسات هسته ای و کاهش برد موشک ها با وعده برداشته شدن تحریم ها هستند، طرف مقابل در حال طراحی برای برقراری یک حکومت دست نشانده و یا تجزیه ایران نیز هست. اینها همه واقعیاتی هستند که پارادایم مرغ پخته چشم بر آن می بندد.
🔷 این واقعیات ریشه در تمدن مدرن غربیدارد که انسان را گرگ انسان می داند. در چنین فضای بی اعتمادی، هیچ مذاکره ای به مقصود نمی رسد و صرفا ابزاری است برای فریب و شبیخون. پارادایم مرغ پخته یک پارادایم شکست خورده است، و تنها پارادایم پیروز، پارادایم مقاومت، اقتدار و انسجام ملی است که تضمین کننده صلح و امنیت برای این مرز بوم است.
✅ @asreiranian_ir
#روزنامه
▫️چهارشنبه ۲۵ تیر ۱۴۰۴
💬 طرحی نو در اندازیم
▪️مشاهده نسخه کامل روزنامه در
asre-iranian.ir
✅ @asreiranian_ir