#گزارش | ارزش پول ملی را به خودمان گره بزنیم، نه مذاکرات ✔️ بخش دوم بازار غیررسمی ارز؛ بلای جان بازار رسمی 🔷 برآوردها نشان می‌دهد حجم معاملات سالانه بازار غیررسمی ارز بیش از ۱۲ میلیارد دلار است؛ یعنی در مقایسه با بازار رسمی سهم بالایی دارد. بخش زیادی از این حجم ناشی از تأخیر در تخصیص ارز رسمی به واردکنندگان است. 🔶 به‌عنوان مثال، گاهی فاصله بین ثبت سفارش و تخصیص ارز چندین ماه به طول می‌انجامد و همین امر فشار مضاعفی به بازار آزاد وارد می‌کند. همچنین، ارز مسافرتی بیش از سهمیه بانک مرکزی، حواله‌های ارسالی اتباع افغانستانی (که معادل بیش از یک میلیون نیروی کار شاغل در کشور و تخمینی بیش از یک میلیارد دلار در سال است)، و تقاضاهای لوکس نیز تقاضای اضافی ایجاد می‌کنند. بدون ساماندهی این بازار، سیاست‌گذار عملاً بخشی از مدیریت نرخ ارز را به دلالان و سفته‌بازان سپرده است. خروج سرمایه و قاچاق؛ زخمی بر پیکر ارزی کشور 🔷 یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، خروج سرمایه و قاچاق است: حداقل ۳۲ میلیارد دلار خروج سرمایه در سال تخمین زده می‌شود. قاچاق کالا بین ۳۶ تا ۶۰ میلیارد دلار در سال است. واردات ته‌لنجی بین ۶ تا ۷ میلیارد دلار گردش مالی دارد که سهم قابل‌توجهی از منابع ارزی کشور را می‌بلعد. این ارقام به‌خوبی نشان می‌دهد که بخشی از فشار بر منابع ارزی، نه از ناترازی تجارت رسمی، بلکه از مسیرهای غیررسمی و غیرقانونی وارد می‌شود. ابزار مقابله با این معضل، تنها برخورد قضایی نیست؛ بلکه باید از سامانه‌های نظارت هوشمند (مثل سامانه جامع انرژی برای قاچاق سوخت یا اتصال سامانه‌های مالی برای کنترل تراکنش‌های مشکوک) استفاده کرد. افزایش منابع ارزی؛ فراتر از نفت خام 🔶 درآمدهای نفتی همچنان منبع مهم ارز است، اما اتکا به آن پایدار نیست. باید روی منابع جدید تمرکز کرد: صادرات فرآورده‌های نفتی و پتروشیمی به‌جای خام‌فروشی. صادرات صنعتی، معدنی و کشاورزی به کشورهای همسایه؛ بازاری که ظرفیت رشد چندبرابری دارد. 🔷 صادرات خدمات فنی و مهندسی و فناوری‌های دانش‌بنیان؛ بازارهایی چون عراق، سوریه و آسیای میانه فرصت‌های چند میلیارد دلاری دارند. به‌علاوه، جذب سرمایه خارجی از کشورهای همسایه و شرکای راهبردی (چین و روسیه) می‌تواند بخشی از کمبود منابع ارزی را جبران کند. حکمرانی ریال؛ کنترل ریشه سفته‌بازی 🔶 یکی از عوامل اصلی التهاب ارزی، تقاضای سفته‌بازانه است که از گردش بی‌ضابطه ریال تغذیه می‌شود. در حال حاضر، بخش بزرگی از تراکنش‌های بانکی فاقد شناسه یکتا و قابل ردیابی است. تکمیل سامانه مودیان مالیاتی و سامانه جامع تجارت و اتصال آن‌ها به نظام بانکی، کلید حکمرانی ریال است. این اقدام ضمن شفاف‌سازی جریان پول، امکان شناسایی معاملات مشکوک، کنترل پولشویی و محدود کردن سفته‌بازی در بازار ارز و طلا را فراهم می‌آورد. ارزش پول ملی را به خودمان گره بزنیم، نه مذاکرات 🔷 ارقام فوق نشان می‌دهد که بحران ارزی کشور بیش از آنکه ناشی از تحریم یا تحولات بیرونی باشد، محصول ضعف در مدیریت منابع و مصارف داخلی است. ۶۰ میلیارد دلار قاچاق، ۳۲ میلیارد دلار خروج سرمایه، ۱۲ میلیارد دلار بازار غیررسمی و ۳۰ میلیارد دلار واردات کالاهای اساسی گواه آن است که تنها با اصلاحات داخلی می‌توان ثبات ارزی را تضمین کرد. 🔶 راهکارها روشن‌اند: تدوین بودجه جامع ارزی، کاهش مصارف غیرضرور، افزایش منابع پایدار صادراتی، ساماندهی بازار غیررسمی، و حکمرانی هوشمند بر ریال. 🔷 آنچه باقی می‌ماند، اراده و پیگیری عملی دولت است. ارزش پول ملی و معیشت مردم نباید بیش از این گروگان مذاکرات و وعده‌های بیرونی بماند. آینده ریال در گرو تصمیم‌های امروز ماست، نه نتایج نامعلوم فردا. #ریال #ارز #مذاکرات ✅ @asreiranian_ir

#یادداشت | گردشگری، رها در چارچوب جریان توسعه ✍️ رضا قصیمی ▫️ در مسیر مدیریت و رونق گردشگری، شتابزدگی در حرکت به سمت رشد این موضوع همراه با ندانم‌به‌کاری‌های مدیریتی، بلایی را بر سر مقاصد گردشگری و هویت آنها آورده که امروزه می‌بینیم هرچه رتبۀ یک استان در این موضوع بالاتر باشد، نابسامانی‌های پیامد آن همچون تخریب محیط زیست و منابع طبیعی، هدم آرامش و پایداری ذهنی بصری اهالی و حتی فرهنگ بومی آن در حد بسیار زیاد، در قالب آسیب‌های گردشگری انبوه و غیرمسؤولانه و به‌تبع، نارضایتی جامعه و تعارضات فرهنگی بارزتر به‌چشم‌می‌آیند، و به‌تعبیری این واقعیت به ذهن متبادر می‌گردد که گردشگری از منظر مدیران، پدیده‌ای صرفاً در راستای ارتقاء آمار و اثبات البته غیرواقعی توانایی مدیریتی شده‌است. 🔶 البته این موضوع یله و رها را با برگرداندن مفهوم توسعۀ مبتنی بر مبانی غربگرایی تبیین‌شده به چارچوب مفهومی پیشرفت با مضمون ساختار فرهنگی و اقتصادی جدید برمبنای الگوی پیشرفت اسلامی- ایرانی و ایجاد رویکردهای صحیح گردشگری می‌توان اصلاح کرد، اصلاحی برمبنای ساختار‌های خلاقانۀ گردشگری، و خروج از بستر فکری نادرست بر این موضوع که خود بستری برای جولان شرکت‌های غیربومی در مناطق مختلف هدف گردشگری و به‌این‌ترتیب، حتی نشت درآمدهای گردشگری به بیرون از منطقه توسط این شرکت‌ها و به‌تبع، بی‌بهره‌ماندن جامعۀ محلی است؛ جریانی که باعث هدم و نابسامان‌سازی ساختار محلی به‌بهانۀ رونق گردشگری عاملی مهم در افول همه‌جانبۀ کلیت جامعۀ ایران و نواحی محلی کشور شده است. 🔷 موضوع دیگری که توجه به آن ضرورتی کتمان ناپذیر دارد، اتخاذ رویکرد و برنامه‌ریزی‌ درست در گسترش گردشگری، و خروج از ورطۀ ایراد سخن بدون بنیان و اقدام به امور شتابزده و بدون برنامه و ساختار فکری مستحکم و البته پافشاری بیشتر از اندازه بر جذب گردشگر خارجی در این روند و حتی بی‌توجهی به گردشگری داخلی که از ظرفیت چندبرابری نسبت‌به گردشگری خارجی بهره‌مند است، و البته ترغیب این جامعۀ گردشگر به گردشگری داخلی به جای خروج از کشور و عزیمت به سفرهای خارجی می‌باشد. 🔶 البته نکتۀ دیگری نیز در این موضوع ضرورتی اساسی دارد، که آن توجه به این مهم است که اساساً چارچوب کلان گردشگری کشور به‌دلیل شتابزدگی‌ها و بی‌برنامگی‌های آغاز روی‌آوری به این موضوع و ادامۀ آن در همان روند در ورطۀ کمبود آرایه‌های مفرح، نوآورانه و سالم توأم با نگرۀ ضروری آموزشی و افزایش آگاهی‌ها فروافتاده‌است و سهل‌انگاری و انفعال همیشگی مدیران و موضع‌گیری آنان در همه دوره‌ها، در قبال این موضوع به‌عنوان موضوعی فرعی در جامعه موجب نقیصه‌ای همیشگی در این جریان بوده‌است؛ و این نقیصه جز با تغییر نگاههای مدیریتی و تغییر موضع مدیران از انفعال به فعالیت حقیقی برطرف نمی‌گردد، و در این روند، تبیین اصول و مبانی اولیۀ موضوع برمبنای پیشرفت اسلامی ایرانی ضروری است. 🔷 اساساً باید توجه داشت که یک عنصر اصلی در قرارگیری گردشگری در حیطه‌ای ناسالم و غیرمؤثر، برمبنای آرایه‌ها و مبانی اصیل فرهنگی و اعتقادی جامعۀ ایران، برنامه‌های گردشگری توأم با ابتذال اخلاقی و به‌تبع، نارضایتی جوامع میزبان به‌خصوص مقصدهای سنتی و روستایی از ورود گردشگر به‌دلیل آسیب‌های فرهنگی و وجود نمود‌های آسیب‌رسان فرهنگی از گذشته تا دوره‌های اخیر در گردشگری، و کم‌کوششی وزارتخانه‌ها و سازمانهای مؤثر در مسیر اصلاح نابسامانی‌ها و رفع ابتذال‌های اخلاقی، در تغییر این رویه بوده و متأسفانه همچنان است. 🔶 همچنین باید به این نکته اشاره‌کرد که با تبیین و به‌کارگیری ساختارهای کلان و جامع برای بهسازی این موضوع همچون ارتقاء ظرفیت مؤثر راهیان نور برای استفادۀ اثربخش در موضوع گردشگری، می توان این نقیصه‌ در راستای ارتقاء گردشگری و ایفای نقش این موضوع در جامعه را برطرف کرد، برنامه ریزی کلانی که خروج مدیران گردشگری از چرخۀ صرف افتتاح، بازسازی، سرمایه گذاری و توسعۀ زیرساختهای گردشگری مدرن توأم با هدم زیرساختهای اجتماعی به بهانۀ تبدیل یک منطقه به قطب گردشگری را می طلبد؛ جریانی که با بازیابی صحیح خود، می تواند طیف گسترده‌تری از مردم را به خود جذب کند و همپای این مهم، جامعۀ محلی را نیز از منافع صحیح گردشگری منتفع نماید. 🔷 باری، نبود ساختار کلان و جامع به‌منظور بهره‌گیری مناسب از ظرفیت رویدادهای اسلامی-ایرانی برای استفادۀ اثربخش در موضوع گردشگری نقیصه‌ای در راستای ارتقاء گردشگری و ایفای نقش این موضوع در جامعه است، موضوعی که کلان‌نگری و برنامه‌ریزی صحیح و منسجم وزارتخانه، توأم با بهره‌گیری از شرایط و خصوصیات مناطق مستعد گردشگری در کشور، در مسیر پی‌ریزی مناسب زیرساخت‌ها را می‌طلبد؛ جریانی که به واقع میراث فرهنگی را فدای گردشگری نکند، بلکه آن را عاملی در راستای رونق گردشگری قراردهد. #گردشگری #مدیریت #توسعه ✅ @asreiranian_ir

#گزارش | راهکار مدیریت آب در دولت سایه؛ استفاده صحیح از تمام منابع آب ✔️ بخش اول ▫️ کشور ما دارای اقلیم خشک و نیمه‌خشک بوده و میزان نزولات جوی آن کمتر از 30 درصد متوسط جهانی است. چالش کم‌آبی و بحران آب موضوع جدیدی نیست چون این سرزمین نه تنها هیچ‌گاه اقلیم مرطوب و حاره‌ای به خود ندیده‌، بلکه دوره‌های خشک‌سالی به‌مراتب شدیدتر از سالهای اخیر داشته که آن را مدیریت نموده است. راهکارها و فناوری هایی همچون قنوات که نیاکان ما در گذشته برای مدیریت آب به کار گرفته اند، گواه همین موضوع است. 🔶 فهم درست از مسئله بسیار اهمیت دارد و اثر خود را در تصمیم گیری ها و راهبردهایی که اتخاذ می نماییم، نمایان می سازد؛ اینکه گفتمان ما «مقابله با خشکسالی» باشد یا «استفاده ی صحیح از انواع منابع آب» دو نگاه کاملاً متفاوت است و طبیعتاً سیاست گذاری ها و برنامه های هر یک با دیگری کاملاً متفاوت است. آنچه امروز در موضوع آب گفت و شنود می شود، از جنس «مقابله با خشکسالی» است و این گفتمان درستی نیست و نتایج سیاستگذاری ها و برنامه ریزی ها با این رویکرد، تصویر درستی از آینده ی کشور برای ما تداعی نمی کند. 🔷 استفاده ی صحیح از انواع منابع آب : اصل اول: می دانیم در خشکسالی، تعادل بین منابع و مصارف آب بهم خورده است فلذا باید با افزایش منابع آبی و یا کاهش مصارف آبی، این تعادل را مدیریت کنیم. اصل دوم: آب و مدیریت آن، یک فرآیند است. آب موضوعی فرابخشی و فرادستگاهی است و نقش ها و مسئولیت ها در آن تنها معطوف به یک یا چند دستگاه نیست. همه در این فرآیند نقش و مسئولیت دارند که می توان آن را از نگاه مردم و از نگاه دولت دسته بندی نمود. اصل سوم: موضوع خشکسالی و کم آبی در یک پهنه ی جغرافیایی رخ می دهد. هر بخش از این پهنه ی مورد نظر دارای یک ظرفیت آبی منحصر به خود و از طرفی دارای یک ترکیبی از مصارف متناسب با شرایط خود است. با این رویکرد نمی توان و نباید یک نسخه ی واحد برای مدیریت خشکسالی و کم آبی در کل پهنه ی جغرافیایی کشور صادر نمود. اصل چهارم: منابع آب جزء اصلی ترین منابع در ایجاد صنایع مختلف است فلذا آب باید در حد و اندازه ی خود در تحلیل های اقتصادی و فنی در فرآیندهای امکانسنجی و تصمیم گیری نقش داشته باشد. ارزش اقتصادی آب و قیمت آن، منطقه به منطقه متفاوت است و آنگاه که با نسبت واقعی در محاسبات تحلیلی لحاظ شود، می تواند منجر به شکل گیری یا صرف نظر از ایجاد یک صنعت در یک منطقه شود. آگاهی از ظرفیت آبی مناطق مختلف و برنامه ریزی توسعه بر اساس ظرفیت آبی مناطق یک راهبرد اساسی در نظام مدیریت کشور محسوب می¬شود. اصل پنجم: موضوع خشکسالی وکم آبی یک شبه ایجاد نشده است فلذا مدیریت آن راه حل یک شبه ندارد. مجموعه ای از عوامل طبیعی و غیرطبیعی با هم و در طول زمان منجر به پدیده ی کم آبی می شوند. در مدیریت خشکسالی و کم آبی نیز ضرورت دارد مجموعه ای از اقدامات در طول زمان و با هماهنگی هم، برنامه ریزی و اجرایی شوند. #ناترازی #خشکسالی #مدیریت ✅ @asreiranian_ir

راهکار مدیریت آب در دولت سایه؛ استفاده صحیح از تمام منابع آب ✔️ بخش دوم اصل ششم: در مدیریت آب در کشور، فاقد رویکرد راهبردی هستیم و تدوین یک سند جامع ضرورت دارد و از طرفی کشور از نبود یک متولی مشخص و مقتدر در موضوع آب رنج می برد و این ناهم آهنگی دستگاه ها، کشور را در مسیر درستی هدایت نمی کند. اصل هفتم: مشکلات و تنش های روزانه در موضوع آب نباید ما را از توسعه فناوری های نوین در عرصه آب غافل کند چراکه آینده و موفقیت کشور در گرو توجه و پرداختن به آنهاست. ایده های فناورانه در حوزه ی آب تا زمانی که از نظر کارشناسی رد یا تأیید نشده باشند، نباید یکدیگر را نفی نمایند و شرایط باید برای بررسی همه ی آنها فراهم باشد. 🔶 نظام مسائل آب در کشور ما همواره پیچیده بوده و کارشناسان موافق و مخالف در مورد رد و تأیید آنها کمتر به اجماع می رسند، اما در این بین، مسائل اولویت داری وجود دارند که نظر مخالفی در بین کارشناسان و صاحب نظران حوزهای آب در مورد آنها وجود ندارد و عموماً همه ی گروه های فعال و کارشناسی در کشور بر ضرورت اقدام برای آنها هم نظر هستند. این بخش از نظام مسایل اهمیت بالایی دارند و برای پرداختن به آنها نباید تعلل کرد و زمان طلایی پیش رو نباید صرف احصاء دوباره نظام مسائل شود فلذا می توانیم مستقیماً به راهکارها، تصمیم گیری و اقدام برای این بخش از مسائل بپردازیم. 🔷 برای فهم درست از مسائل و راهبرد نگاری، آنها را در سه موضوع کلان شامل منابع آب، مصارف آب و حکمرانی آب دسته بندی و اولویت بندی نموده ایم و ضروریست تا با همراهی و هم آهنگی کامل دولت و مردم اقدامات اجرایی برای آنها با قید فوریت در دستور کار قرار گیرند. به منظور اقدام مؤثر در راستای کارویژه های فوق و با عنایت به اصول دوم و سوم که اعلام شد، پیشنهاد می شود در هر استان قرارگاه آب با حضور همه مدیران دستگاه های اجرایی مربوط، استاندار، دادستان، نماینده یا نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی و دو نفر از چهره های مردمی و معتمد در استان که در قرارگاه دارای کرسی و حق رأی هستند، زیر نظر معاون اول رئیس محترم جمهور یا شخص رئیس محترم جمهور تشکیل گردد. 🔶 این قرارگاه ها در اولین اقدام، نیاز دقیق آبی استان خود را به تفکیک مصارف، و ظرفیت دقیق آبی استان خود را به تفکیک انواع آن شناسایی و مدون می نمایند. سپس با تطبیق مقادیر نیاز آبی و ظرفیت آبی، نسبت به روش تأمین و تخصیص آب برای هر نوع مصرف از محل کدام ظرفیت آبی به صورت محلی تصمیم گیری نموده و اقدام خواهد کرد. در این اقدام، برای هر منطقه از استان با رویکرد کمترین هزینه ی دسترسی و بیشترین پایداری آبی تصمیم گیری صورت خواهد پذیرفت. معاون عمرانی استاندار با پایش میدانی و گزارشهای مردمی، روند رو به بهبود وضعیت آبی در استان را رصد نموده و کاستی ها و پیشنهادهای اعلامی از سوی مردم را در قرارگاه آب استانی گزارش نموده و پیگیری خواهدکرد. #ناترازی #خشکسالی #مدیریت ✅ @asreiranian_ir