🔻شرح نهج‌البلاغه 📆 شب‌های جمعه، (ساعت۲۲:۱۵) 🔸چهارراه شکرشکن، ابتدای خیابان حافظ، حسینیه جوادالائمه «علیه‌السلام» @abolhasanmahdavi

🔻 #شرح_حکمت ۲۱۲ نهج‌البلاغه 📆 ۵شنبه، ۳ مرداد ۱۳۹۸ ⏱مدت زمان: ۴۰دقیقه 🔸حسینیه جوادالائمه«علیه‌السلام» @abolhasanmahdavi

🔻۲۳ذی‌القعده؛ روز زیارتی امام رضا «علیه‌السلام» @abolhasanmahdavi

🔻آداب زیارت: وقتی به زیارت می‌رویم، سعی کنیم حداکثر بهره را ببریم. نکاتی که در بهره‌ی حداکثری از زیارت می‌توان اشاره کرد، عبارتنداز: 1⃣یقین مهم‌ترین چیز، داشتن یقین است. کسی‌که ایمانش به خدا، به امام، به قرآن در حد یقین رسیده باشد، یعنی با تمام وجود، امامت امام را باور کرده باشد، مسلّماً در زیارت بیشتر استفاده می‌کند. 2⃣تواضع دومین نکته‌ای که می‌توانیم بگوییم روح زیارت است، تواضع است. عزیزان هروقت به زیارت نائل می‌شویم، هرچه سعی کنیم تواضع و افتادگی بیشتری درمقابل امام«علیه‌السلام» داشته باشیم، استفادۀ بیشتری می‌کنیم. 3⃣حضور قلب سوم حضور قلب است. بالاخره جایی‌که انسان می‌رود، افراد رفت‌وشد می‌کنند. گاهی بچه‌ها حرکاتی نشان می‌دهند. انسان باید چشمش را به‌شدت مراقبت بکند تا فکر، کمتر این‌طرف‌وآن‌طرف برود و سعی کند هنگام زیارت، حداقل ترجمۀ عبارت‌ها را متوجه بشود و بعد جملات را به زبان جاری بکند. 4⃣زیارت به‌نیابت امام‌‌زمان«علیه‌السلام» توصیۀ بعضی بزرگان این است که اولین بار که جهت زیارت به حرم مشرف می‌شوید، به نیابت از امام‌زمان«علیه‌السلام» انجام دهید و ثوابش را هدیه به آن بزرگوار بکنید. 5⃣صاف‌بودن عقل ما در زیارت به صاف‌بودن عقل خیلی نیاز داریم، اگر می‌خواهیم عقلمان خوب صاف بشود و هواها کنار برود، بهترین توصیه‌ای که می‌توانم بکنم این است که اول و قبل از زیارت بنشینید چند دقیقه‌ای برای امام‌حسین«علیه‌السلام» و مصائب آن حضرت گریه بکنید. این گریه هواهای نفس را کنار می‌برد. درک را خیلی تشدید می‌کند. در آن صورت بعد زیارت را بخوانید. @abolhasanmahdavi

🔻صلوات بر امام رضا«علیه‌السلام» با نوای آیت‌الله مهدوی @abolhasanmahdavi

#اطلاعیه باسمه‌تعالی با توجه به نزدیک‌شدن ایام حج ابراهیمی و مشرّف‌شدن آیت‌الله مهدوی به حج و زیارت حریم نبوی و ائمه بقیع«علیهم‌السلام»، کلیه برنامه‌های ایشان تا اطلاع ثانوی تعطیل می‌باشد. برنامه‌ها متعاقبا از همین پیامرسان اطلاع‌رسانی خواهد شد. موفق باشید ۴مرداد۱۳۹۸ @abolhasanmahdavi

#مشعر 🔻پس از اینکه در عرفات بر شناخت حاجی افزوده شد، او پا به وادی مشعر می‌گذارد و باید از نیمه‌ی شب دهم تا اذان صبح روز یازدهم در آن مکان پُر رمز و راز چند ساعتی بیتوته کند. 🔹وادی مشعر نمادی از بندگی و ذکر خداست. مستحب است حاجیانی که شب‌هنگام به آنجا می‌رسند، تا صبح به عبادت خدا مشغول باشند. 🔸بالاخره فجر صادق نمایان می‌شود و اذان صبح فرا می‌رسد. در این هنگام، باید به نیت وقوف، تا طلوع آفتاب در مشعر بماند. مدت زمان بیتوته‌کردن حاجی در شب دهم، گاهی بیشتر از وقوف از اذان صبح تا طلوع آفتاب است؛ ولی گاهی هم در مسیر حرکت از عرفات به مشعر، نزدیک اذان صبح به مشعر می‌رسد؛ پس مدت بیتوته‌ی حاجی تا اذان صبح کمتر از وقوف او تا طلوع آفتاب می‌شود. همچنین مستحب است از سرزمین مشعر، هفتاد ریگ برای سنگ‌زدن به شیطان جمع کنند. @abolhasanmahdavi

🔹مال و ثروت؛ جلسه۱۶ 📆۲۹ دی ۱۳۹۷ 🔸متن کامل را از اینجا👇بخوانید: http://abolhasanmahdavi.ir/special/show/6980 @abolhasanmahdavi

#مشعر۱ #ورود_به_حرم 🔻خداوند هدف از خلقت را بندگی خدا بیان می‌کند: «وَ ما خَلَقْتُ الجِنَّ وَ الإِنْسَ إِلّا لِیَعبُدُونَ»؛ جن و انس را نیافریدم، مگر برای اینکه مرا عبادت کنند. 🔹این عبادت‌ها به صورت دومرحله‌ای انجام می‌شود: عبادت‌های انسان از هنگام به‌دنیا آمدنِ او تا فرا رسیدن بلوغ، تمرینی یا تشریعی است؛ اما از بلوغ به بعد، عبادت فقط تشریعی و حقیقی است. البته از این دو حرکت، حرکت دوم اصلی‌تر است و مهمتر. 🔸مرحله‌ی قبل از بلوغ و مرحله‌ی بعد از آن، همان دو مرحله‌ای است که نماد آن در سرزمین مشعر تجلی کرده است؛ یعنی حاجی در ابتدا که وارد مشعر می‌شود، از نصف شب تا طلوع فجر، اندکی تمرین عبادت کرده و سپس از اذان صبح تا طلوع آفتاب در آنجا وقوف می‌کند و به ذکر الهی می‌پردازد. 👈باید دانست که حاجی با ورود به سرزمین مشعر، واردِ حرم امن الهی هم شده است و قبل از مشعر، خارج از حرم محسوب می‌شود. همچنین سرزمین مشعر، یگانه سرزمینی است که پروردگار سبحان، به ذکر الهی در آن دستور داده است: «فَإِذا أَفَضتُمْ مِن عَرَفاتٍ فَاذْکُرُوا اللهَ عِنْدَ الْمَشعَرِ الْحَرامِ»؛ پس هنگامی که از عرفات کوچ کردید، خدا را نزد مشعرالحرام یاد کنید. @abolhasanmahdavi

🗓۲۵ذی‌القعده؛ روز دحوالارض 🔻اعمال روز دحو الارض: 1⃣روزه؛ 2⃣غسل؛ 3⃣دو رکعت نماز پس از طلوع آفتاب؛ در هر رکعت پس از حمد، پنج مرتبه سورۀ شمس خوانده شود، بعد از سلام نماز بگوید: «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ» دعا کنید و بخوانید: «يَا مُقِيلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِي عَثْرَتِي يَا مُجِيبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِي يَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِي وَ ارْحَمْنِي وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَيِّئَاتِي وَ مَا عِنْدِي يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَام.» 4⃣خواندن دعای: «اللَّهُمَّ دَاحِيَ الْكَعْبَةِ وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ...» که در کتاب شریف مفاتیح‌الجنان است. @abolhasanmahdavi

نماز روزهای یکشنبه ماه ذی‌القعده فراموش نشود.

#مشعر۲ 🔻ورود به مشعر، نمادی از آمدن به دنیا 👈از زمان ورود شبانه حاجی به مشعر تا اذان صبح، نماد همان تولد در تاریکیِ نادانی تا زمان بلوغ است: همانطور که زمان ورود حاجیان به سرزمین مشعر متفاوت است و حاجیان از اوایل شب تا طلوع فجر دسته‌دسته وارد مشعرالحرام می‌شوند، ورود انسانها به دنیا و تولد آنها نیز پی در پی است. 🔻کوتاهی عمر 👈وقوف در مشعر از اذان صبح تا طلوع آفتاب، نمادی از زمان بلوغ تا مرگ انسان است. زمان بلوغ انسان تا آخرین لحظه‌ی عمرش، در همان یک‌ساعت‌ونیمِ وقوف در مشعرالحرام خلاصه شده است: همانطور که حاجی در مشعر باید به ذکر الهی مشغول باشد، در طول عمر خود باید به بندگی خدا مبادرت ورزد. اگر «عبدالله» بشود، «عندالله» خواهد شد و به مقام جنب‌اللهی خواهد رسید. 🔻تاریکی شب؛ نشانه‌ی جهالت 👈هنگامیکه حاجی پا به سرزمین مشعر می‌گذارد، تاریکیِ شب همه جا را فرا گرفته است و بسیاری از چیزها برایش واضح نیست. اگر خوب به دنیا نگاه کنید، ندانستن وظیفه یا غفلت از آن، به راحتی در بسیاری از مردم دیده می‌شود. اکثر انسانها راه صحیح زندگی تا رسیدن به مقصد نهایی را به خوبی نمی‌دانند یا اگر می‌دانند، در غفلت از آن به سر می‌برند. غفلت و جهل انسانها به مثابه‌ی قرار داشتن در تاریکی و سردرگمی است. با این بیان، تاریکیِ شب نمادی از تحیّر انسان‌ها در تشخیص وظیفه و صراط مستقیم است. حقیقتا بیشترِ انسان‌ها در دنیا در غفلت به سر می‌برند و اهمیت سرمایه‌ی بندگی خدا برایشان روشن نیست؛ از این رو به واقع در سرگردانی عمیقی روزگار می‌گذرانند. البته در همان شب و همان لحظه‌های نورانی، عده‌ی اندکی را می‌بینید که در میان جهل و غفلتِ دیگران به بندگی خدا مشغول‌اند: نماز می‌خوانند، دعا می‌خوانند، گریه می‌کنند و ذکر می‌گویند. اینان همان کسانی هستند که در عرفات، خدای خود را خوب شناخته و با معرفت بیشتری به مشعر پا گذاشته‌اند. به فرموده‌ی پروردگار بلندمرتبه:«وَ مِنهُم سابِقٌ بِالخَیراتِ بِإِذنِ اللهِ ذلِکَ هُو الفَضلُ الکَبیرُ»؛ و برخی از آنان در کارهای نیک به فرمان خدا پیشگام‌اند و این، خود، توفیق بزرگ است. @abolhasanmahdavi