#عکس_نوشته #صبر #شماره۱۹ @abolhasanmahdavi

✅تأخّر از شکر 🔻شاید برخی به اشتباه تصور کنند مرحله‌ی چهارم که شکر در مصیبت بود، از مرحله‌ی سوم که شوق و رضایتِ به وقوع مصیبت بود، آسان‌تر به دست می‌آید. 🔹شاید دلیل این افراد این باشد: داشتن شوق به مصیبت بسیار دشوار است؛ اما انسان به‌راحتی می‌تواند خدا را شکر کند؛ به این صورت سجده‌ی شکر به جا آورد و الحمدالله بگوید. ⁉️پس شایسته است مرتبه‌ی این دو را عوض کنیم و مرتبه‌ی سوم را شکرِ در مصیبت و مرحله‌ی چهارم را شوق و رضایتِ به وقوع آن بدانیم. ✍برای برطرف کردن این تصور نادرست باید بگوییم: داشتن شوق و رضایت به مصیبت، مقدمه‌ی شکر حقیقی از خداوند است؛ یعنی تا انسان به بلایی که خداوند متعال نصیبش می‌کند، اشتیاق و رضایت نداشته باشد، نمی‌تواند واقعاً از او تشکر کند؛ اگرچه در ظاهر، همچون انسان‌های شَکور الفاظی بر زبانش جاری سازد. 🔸حقیقت آن است که انسان باید هفته‌ها و ماه‌ها زحمت بکشد تا خدا را بشناسد و حکیم‌بودن او را باور کنند تا در اثر آن، به مصیبت شوق و رضایت پیدا کند. 🔹آنگاه پس از ایجاد شوق، شکر خدای سبحان را به جا آورد؛ مانند کسیکه قبل از رسیدن نعمتی از آن اطلاع داشته و برای رسیدن آن شوق دارد و پس از وقوع آن هم تشکر می‌کند. 🔸پس مرحله‌ی شکر بعد از شوق و رضایت است. اگر کسی به مرحله‌ی شکر برسد، به یقین از درجه‌ی شوق و رضایت گذشته تا توانسته است به مرتبه‌ی شکر دسترسی پیدا کند: «چون که صد آمد، نود هم پیش ماست.» 🔺البته واضح است که شکرگزاری به زبان یا به عمل، مثل سجده‌کردن، آسان‌تر از ایجاد شوق و رضایت به مصیبت در درون است؛ ولی آنچه ما را بر آن واداشت تا مرحله‌ی شکر را بعد از شوق و رضایت بدانیم، این است که بدون داشتنِ شوق به بلا امکان شکر حقیقی آن نیست؛ در حالیکه ممکن است مرحله‌ی شوق بدون شکر خدای عزّوجل در درون شخص باشد. بنابراین، رتبه‌ی شوق مقدم بر رتبه‌ی شکر است. @abolhasanmahdavi

باسمه تعالی سلام و عرض ادب به استحضار می‌رسانیم: سخنرانی امشب (۳بهمن) در مسجد صاحب‌الزمان علیه‌السلام برگزار نمی‌گردد. @abolhasanmahdavi

✅تأثیر عشق به خدا 🔻استادی بود که یکی از شاگردانش ذهنش را مشغول کرده بود؛ زیرا شاگرد روز به روز از نظر جسمی ضعیف‌تر و رنگ‌پریده‌تر می‌شد. گاهی نیز در هنگام درس چُرت می‌زد. 🔹روزی استاد بعد از پایان درس صدایش کرد و به‌صورت خصوصی از علت مشکلاتش پرسید: «بیمار شده‌ای؟» شاگرد پاسخ داد: «نه.» 🔸استاد باز هم علت را جویا شد که این حالت‌های تو از چه سبب است. آنقدر بر سؤال خود اصرار ورزید تا بالاخره شاگرد لب به سخن گشود و به شرط محرمانه‌ماندن سرّش، به استاد گفت: 👈سبب بی‌خوابی من این است که مدتی نور عشق خداوند سبحان در دلم تابیده است. روزها که سرگرم کارهای روزانه هستم، کمتر متوجه این مطلب هستم؛ ولی به‌محض اینکه شب فرامی‌رسد و آماده‌ی خوابیدن می‌شوم و دیگر کسی اطرافم نیست، شعله‌های عشق در دلم زبانه می‌کشد و آنچنان آتشم می‌زند که خواب را از چشمان می‌رباید و شروع می‌کنم به حرف زدن با خدا. می‌گویم: «خدا جانم، خدا جانم» و با الفاظ مختلف، با خدا معاشقه می‌کنم. برای همین، خواب از سرم می‌رود و با وجود اینکه خسته‌ام و به خواب نیاز دارم، تا صبح با خدا حرف می‌زنم. 🔺یکی از این شب‌ها که نام شیرین خدا را بر زبان جاری می‌کردم و لذت می‌بردم، یک‌مرتبه نوری از دهانم ساطع شد و از زمین تا عرش الهی بالا رفت؛ به‌طوری‌که انتهایی نداشت. در تمام این نور هم نوشته شده بود: «خدا جانم، خدا جانم.» وقتی این نور را دیدم، وحشت وجودم را گرفت و دیگر نمی‌توانستم تحمل کنم. افتادم و بی‌هوش شدم. پس از مدتی به هوش آمدم؛ ولی باز هم خوابم نمی‌بُرد. خلاصه، این احوال هنوز ادامه دارد. @abolhasanmahdavi

🔻اخلاق عملی، کاوشی نو در مفاهیم و آثار 🔹 #غیرت؛ جلسه۶۱ 📆۳شنبه، ۱ بهمن ۱۳۹۸ ⏱مدت زمان: ۲۵دقیقه 🔸مسجد صاحب‌الزمان«علیه‌السلام» @abolhasanmahdavi

🔻اخلاق عملی، کاوشی نو در مفاهیم و آثار 🔹 #غیرت؛ جلسه۶۲ 📆۴شنبه، ۲ بهمن ۱۳۹۸ ⏱مدت زمان: ۳۱دقیقه 🔸مسجد صاحب‌الزمان«علیه‌السلام» @abolhasanmahdavi

🔻 #بهداشت_جسم؛ جلسه۲۸ 📆۴شنبه، ۲ بهمن ۱۳۹۸ ⏱مدت زمان: ۱۸دقیقه 🔸بیت آیت‌الله مهدوی @abolhasanmahdavi

💠 شرح صحیفه سجادیه 🔸با بیان آیت الله مهدوی حفظه‌الله 🔹امشب از نماز مغرب و عشاء 🔻خیابان کاوه، میدان ۲۵ آبان، مسجد و حسینیه امام سجاد علیه‌السلام @abolhasanmahdavi

💠 #شرح_صحیفه_سجادیه 🔸شرح دعای۲۷؛ جلسه۴ 📆 ۴ بهمن ۱۳۹۸ ⏰مدت زمان: ۳۵دقیقه 🔻مسجد امام سجاد«علیه‌السلام» @abolhasanmahdavi

✅بررسی درجه‌ی صبر حضرت اسماعیل«علیه‌السلام» 🔻قرآن کریم در سوره‌ی مبارکه‌ی صافات آیه۱۰۲ درباره‌ی ذبح اسماعیل«علیه‌السلام» چنین می‌فرماید: «فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَرى‏ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَرى‏ قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُني‏ إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرينَ»؛ پس وقتی اسماعیل با ابراهیم به حد کار و کوشش رسید، گفت: «ای پسرکم، به درستی که من در خواب چنین می‌بینم که تو را سَر می‌برم [و کارد بر حلقومت می‌کشم]؛ پس نظر تو چیست؟» اسماعیل پاسخ داد: «ای پدر، آنچه بدان مأمور می‌شوی، انجام بده که به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت.» 🔹در مأموریت حضرت ابراهیم«علیه‌السلام» بر حضرت اسماعیل«علیه‌السلام»، صبر حضرت اسماعیل«علیه‌السلام» در مواجهه با اجرای فرمان الهی، ذهن را به سه احتمال رهنمون می‌کند: 🔸اول، صبر او به‌گونه‌ای بوده است که در برابر اجراشدن حکم خداوند در مقام عمل، تسلیم بوده و صبر را بر خود تحمیل کرده و برای سرپیچی از فرمان خداوند هیچ اقدامی انجام نداده است؛ ولی در باطن به آن رضایت نداشته است. 🔸دوم، او به مقام صبر کامل نائل شده بود و در ظاهر و باطن صبور بوده است. 🔸سوم، صبر او به این صورت بوده است که حضرت اسماعیل«علیه‌السلام» نه‌تنها برای اجرا شدن حکم خداوند صابر بود، بلکه بر عملی شدنِ دستور پروردگار خویش، علاوه بر اینکه اشتیاق داشت، شاکر هم بود. در واقع، حضرت اسماعیل«علیه‌السلام» به صبر کردن نیازی نداشته است. 👈در این صورت، اگر از صبر بی‌نیاز بوده و به اجرای دستور و رضایت الهی شوق و میل داشته است، پس باید کلمه‌ی صبر را در این آیه، این‌گونه معنا کنیم: به‌طور کلی، جایگاه ذبح‌شدن جایگاه صبر است و اگر هر انسان دیگری به جای حضرت اسماعیل«علیه‌السلام» در این موقعیت قرار بگیرد، باید صبوری کند؛ یا اینکه به‌این‌صورت معنا کنیم که حضرت اسماعیل«علیه‌السلام» با گفتن اینکه مرا از «صابران» خواهید یافت، می‌خواست به پدر اطمینان دهد که هنگام ذبح، هیچ‌گونه اضطرابی در او نخواهد دید که نشانه‌ی بی‌صبری او باشد. 🔺به هر حال، در میان این احتمالات احتمال دوم به ذهن نزدیک‌تر است و صبر حضرت اسماعیل«علیه‌السلام» به اینگونه بوده که هم در ظاهر و هم در باطن صبور بوده است؛ اگرچه شاید به بریدن سرِ خویش شاکر نبوده است. والله‌العالِم @abolhasanmahdavi

🔻 #غیبت؛ جلسه۱۰ 📆شنبه، ۵ بهمن ۱۳۹۸ ⏱مدت زمان: ۳دقیقه 🔸نمازخانه هلال احمر اصفهان @abolhasanmahdavi

#اعلام_برنامه 🔻اقامه نماز مغرب و عشاء و سخنرانی 📆 از امشب(۵بهمن۹۸) بمدت ۳شب 🔸میدان امام، ابتدای خیابان سپاه، بازار کفاشها، مسجد حضرت صاحب‌الزمان«علیه‌السلام» @abolhasanmahdavi