﷽📖 هر صبح و شام با قرآن 📖 🎬 تلاوت صفحه ۱۳۳ 📲ویدئو باکیفیت ، ترجمه صوتی وتفسیر:👈- balaq.ir/post/1015 🆔 @balaq_ir |بلاغ| balaq.ir

﷽📜 درسی از قرآن کریم(منتخب صفحات ۱۳۳ و ۱۳۴) 👌عنوان: گستره علم خداوند 💎آیه: "وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَلَا رَطْبٍ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ"؛ انعام ۵۹ و گنجینه های غیب، فقط نزد او است. جز او کسی آنها را نمی داند. و به آنچه در خشکی و دریا است، آگاه است و هیچ برگی نمی افتد، مگر آنکه آن را می داند و هیچ دانه ای در تاریکی های زمین و هیچ تر و خشکی نیست، مگر آنکه در کتابی روشن [ثبت] است. 🖋مقدمه آیه یاد شده، از آیاتی است که بر گستره علم الهی دلالت دارد و دقت در معانی بلند آن، آثار اخلاقی فراوانی خواهد داشت. در آیه قبل، سخن از علم خداوند به میان آمد (والله اعلم الظالین) و این آیه، به طور مفصل از علم الهی بحث کرده و مصادیق روشنی از آن را بیان می کند. 📋واژه ها مفاتح: کلیدها (جمع مفتح به کسر میم) یا به معنای خزانه ها- گنجینه ها- محل نگهداری چیزی (جمع مفتح به فتح میم) برّ: خشکی بحر: دریا تسقط: می افتد (فعل مضارع از ماده سقط) رطب: تر یابس: خشک 📌نکات تفسیری ۱- انحصار علم غیب مطلق در خداوند آیات گذشته، بیانگر تصور نادرست مشرکان از قدرت و اختیارات پیامبر(ص) است؛ زیرا آنان می پنداشتند آن حضرت باید بتواند درخواست های آنان را درباره نزول عذاب و یا معجزه، بدون کم و کاست عملی کند. این آیه با مقدم کردن کلمه "عنده" و بیان انحصار علم غیب به خداوند، در صدد ردّ آن پنداار و بیان محدودیت علم پیامبر(ص) و در نتیجه قدرت او است.(تفسیر راهنما، ج۵، ص۱۶۱) البته باید توجه داشت علم غیبی که در این آیه منحصر به خداوند است، علم غیب کلی و مستقل است؛ وگرنه چنانچه خداوند اذن بدهد، پیامبر(ص) نیز می تواند علم غیب داشته باشد؛ همانطور که در سوره جن(آیات ۲۶ و ۲۷) می خوانیم: "عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ"؛ (دانای غیب او [خداوند] است. هیچ کس را بر غیبش آگاه نمی سازد، مگر رسولانی که آنان را پسندیده است). ۲- گستره علم خداوند در ادامه آیه، خداوند با جملاتی زیبا و مختصر، گستره علمش را بیان کرده می فرماید: " وَلَا رَطْبٍ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ". این جمله احاطه کامل خداوند را بر همه موجودات بیان می کند و هیچ چیز از آن مستثنا نیست؛ زیرا منظور از تر و خشک، معنای لغوی آن نیست، بلکه این تعبیر کنایه از عمومیت است؛ یعنی او از جنبش میلیاردها موجود کوچک و بزرگ، در اعماق دریاها ، از ارزش برگهای درختان در تمام جنگل ها و کوه ها، از زمان شکفتن هر غنچه و باز شدن گلبرگ ها، از شماره واقعی سلول های بدن هر انسان و گلبول های خون ها و بالاخره از تمام اندیشه هایی که از لابه‌لای پرده های مغز ما می گذرد و تا اعماق روح ما نفوذ می کند و ... به طور یکسان با خبر است. باز در جمله بعد، برای تاکید احاطه علمی خداوند، به مورد خاصی اشاره کرده، می فرماید : " وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا" (هیچ برگی از درختی جدا نمی شود، مگر اینکه آن را می داند) و نیز : " وَلَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ" (هیچ دانه ای در مخفی گاه زمین قرار نمی گیرد، مگر اینکه تمام خصوصیات آن را می داند). اینجا به دو نقطه حساس اشاره شده است که برای هیچ انسانی احاطه بر آن ممکن نیست. (برگرفته از تفسیر نمونه، ج۵،ص۲۶۹ و ۲۷۰) ۳- فایده بحث از گستره علم خداوند بیان این موضوع دو اثر دارد: اثر فلسفی و اثر تربیتی. اثر فلسفی آن، این است که پندار کسانی را که علم خدا را به کلیات منحصر می دانند و معتقدند خدا از جزئیات این جهان آگاهی ندارد، نفی کرده و به صراحت می گوید: خدا از همه کلیات و جزئیات مطلع و بر آن آگاهی کامل دارد. اما اثر تربیتی آن روشن است؛ زیرا ایمان به این علم گسترده، به انسان می گوید: تمام اسرار وجود تو و اعمال، گفتار، نیات و افکار تو همگی برای ذات پاک او آشکار است. با چنین ایمانی چگونه ممکن است انسان مراقب حال خویش نباشد و اعمال و گفتار و نیات خود را کنترل نکند. (همان، ص۲۷۱) 📢پیام‌ها ۱- کلیدها و خزاین غیب، تنها نزد خداوند است و فقط او به آنها آگاه است و جز خداوند هیچ کس از پیش خود علم غیب ندارد. ۲- تاکید خداوند بر انحصار علم غیب به خود (و عنده مفاتح الغیب لا یعلمها الا هو)، در برابر جمله بدون تاکید و بدون حصر در "یعلم ما فی البر و البحر" این مطلب را می فهماند که عالم غیب، عالمی بزرگتر و پیچیده تر از عالم شهود است. ۳- خداوند به حالات یکایک موجودات جهان و وضعیت آنها احاطه علمی کامل دارد. ۴- کتاب مبین، مرکز اطلاعات جامع درباره تمام موجودات هستی و تحولات آنها است. آن اطلاعات، روشن و به دور از هرگونه ابهام است. (برگرفته از تفسیر راهنما، ج۵،

ص ۱۶۱ و ۱۶۲) 🗄منبع: تفسیر همراه 🆔 @balaq_ir|بلاغ| balaq.ir

﷽📖 هر صبح و شام با قرآن 📖 🎬 تلاوت صفحه ۱۳۴ 📲ویدئو باکیفیت ، ترجمه صوتی وتفسیر:👈 balaq.ir/post/1016 🆔 @balaq_ir |بلاغ| balaq.ir

﷽📖 هر صبح و شام با قرآن 📖 🎬 تلاوت صفحه ۱۳۵ 📲ویدئو باکیفیت ، ترجمه صوتی وتفسیر:👈 balaq.ir/post/1017 🆔 @balaq_ir |بلاغ| balaq.ir

است؛ همانطور که پذیرفتن تذکر قرآن نیز وظیفه همه مردم است. " وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ"(قمر، ۴۰) ۴- کسانی که دین را بازیچه و سرگرمی قرار می دهند، فریب خوردگان دنیا و دلبسته به آنند. (تفسیر راهنما،ج۵،ص۱۹۰) ۵- از اسباب نجات از قهر و عذاب الهی، تذکر و موعظه است. (و ذکّر... ان تبسل) ۶- توجه به قیامت، باعث هوشیاری انسان و نتیجه دادن انذار می شود. (ذکّر به ان... لیس لها من دون الله ولیّ ولا شفیع) ۷- بازیچه قرار دادن دین، کفر است و بازیچه قرار دهندگان آن کافرند. (تفسیر راهنما،ج۵،ص۱۹۲) 🗄منبع: تفسیر همراه 🆔 @balaq_ir|بلاغ| balaq.ir

﷽📜 درسی از قرآن کریم (منتخب صفحات ۱۳۵ و ۱۳۶) 👌عنوان: برخورد با استهزاکنندگان دین 💎آیه: " وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ "؛ انعام ۷۰ و کسانی را که دین خود را به بازی و سرگرمی گرفته اند و زندگی این جهان، آنها را فریفته است واگذار و به آن [قرآن] یادآوری کن و پند ده، تا کسی به سبب کارهای [بد وناروای] خویش گرفتار نماند که او را جز خدا دوست و شفاعت کننده ای نباشد، و اگر هر بازخریدی برابر آن بدهد، از او نستانند. اینانند که به سبب آنچه کرده اند، گرفتارند. آنها را به سزای آنکه کفر ورزیدند، آشامیدنی‌ای از آب جوشان و عذابی دردناک است. 🖋مقدمه از مسائلی که جامعه اسلامی با آن روبه رو بوده و اکنون نیز روبرو است ، وجود برخی افراد است که دین را به سبب هواهای نفسانی خود ، بازیچه قرار داده اند. این جماعت، بر خلاف پندار برخی ، جماعتی نوظهور نیستند ، بلکه در گذشته و نیز در صدر اسلام وجود داشته اند. قرآن کریم ، در این آیه ، روش برخورد با این جماعت را به پیامبر اسلام ص و مسلمانان متذکر می شود. 📋واژه‌ها: لعب: بازی – فعلی که مقصد صحیح در آن قصد نشده باشد. لهو: سرگرمی – بیهودگی – مشغول شدن به چیزی که فرد را از کارهای اصلی باز دارد. تبسل: منع شود – تسلیم هلاک شود (فعل مضارع از ماده « بسل» ) ولی: سرپرست ، صاحب اختیار شفیع: یاور، کمک کار کسی که برای کمک به دیگری به او می پیوندد (از ماده « شفعع» عدل: چیزی که برابر چیز دیگر پذیرفته شود. حمیم : آب داغ 📌نکات تفسیری: ۱-بی اعتنائی به استهزاگران این آیه به پیامبر گرامی اسلام دستور می دهد به کسانی که روش آنها بازی و سرگرمی است و دین را بازیچه قرار میدهند ، بی اعتنایی ورزد. (ذرالذین) یعنی از آنها اعراض کن و به آنها بی اعتنا باش، نه اینکه آنها را انذار و هشدار نده زیرا بعد از آن می فرماید: (وذکربه) مانند آیه (اولئک الذین یعلم الله ما فی قلوبهم فاعرض عنهم و عظهم و قل لهم فی انفسهم قولا بلیغا) که منظورترک همنشینی و ملاطفت با آنها است ، نه ترک هشدار و ترساندن. (فخر رازی، تفسیر کبیر، ج۱۳،ص۲۳) البته به بازی گرفتن دین ، هر زمانی خود را به شکلی نشان می دهد ، زمانی با اظهار عقاید خرافی ، گاهی با قابل اجرا ندانستن احکام، گاهی با بی اعتنائی به دستورات دین و توجیه گناهان، گاهی با بدعت و تفسیر به رای و پیروی از متشابه ها و ... (تفسیر نور، ج۳،ص۲۸۶) ۲- منشأ لعب و لهو در قسمت دوم آیه، به منشأ هوس‌رانی ها و بازیچه قرار دادن دین می پردازد و می فرماید: عامل اصلی آن، فریفتگی و دلبستگی به دنیا است و کسانی که د ین را بازیچه و سرگرمی قرار داده اند، فریب خوردگان دنیا و دلبسته به آن هستند. این، هشداری است برای همه که مبادا فریب جاذبه های ظاهری دنیا را بخورند که (حبّ الدنیا رأس کل خطیئه).(بحار الانوار، ج۷۳،ص۲۰) افرادی که فریفته زندگی دنیا هستند، از زندگی آخرت غافل شده و حیات معنوی و روحی را به مسخره گرفته و بازیچه قرار داده اند. آنان، به دنبال هوس‌رانی های خود هستند و هرگز حاضر نمی شوند درباره دین تفکر کنند و حقایق دینی را به مسخره می گیرند. ۳- نتیجه اعمال در فراز دیگر آیه، به پیامبر(ص) دستور می دهد، آثار زیانبار اعمال آنها را یادآوری کند، تا مبادا آنها با اعممال خود، خویشتن را به هلاکت بیندازند؛ زیرا عاقبت بازیچه قرار دادن دین و هوس‌رانی، محرومیت از خیر و در نتیجه خسران و هلاکت است. بهشت و جهنم نتیجه اعمال خود انسان است (كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ)(مدثر،۳۸). کسانی که با اعمال ناروای خود خویشتن را به تباهی و هلاکت می اندازند، هیچ دوست و یاور و شفیعی بین مخلوقات نخواهند داشت و هیچ فدیه ای برای رهایی آنان از عذاب پذیرفته نخواهد شد. ۴- عاقبت لهو و لعب و فریفته شدن به دنیا در فراز پایانی آیه، به عاقبت شوم تبهکاران و هوس‌بازان که دین را به بازیچه قرار داده بودند، اشاره می کند و بازتاب اعمال آنها را –که گرفتاری به عذاب قیامت و محرومیت از شفاعت و نوشیدنی سوزان و عذاب دردناک می باشد- بیان نموده و در یک کلمه، مداومت بر عذاب دردناک قیامت را نتیجه مداومت بر کفر معرفی می کند. 📢پیام‌ها ۱- رها کردن و بی اعتنایی به کسانی که دین خدا را به بازیچه می گیرند، وظیفه پیامبر و مومنان است. (َذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا) ۲- نباید برابر دشمنان، فقط تدافعی برخورد کنیم؛ بلکه باید تهاجم نیز داشته باشیم. (و ذکّر به...) ۳- تذکر دادن مردم با قرآن، از وظایف پیامبر و مبلغان

﷽📖 هر صبح و شام با قرآن 📖 🎬 تلاوت صفحه ۱۳۶ 📲ویدئو باکیفیت ، ترجمه صوتی وتفسیر:👈 balaq.ir/post/1018 🆔 @balaq_ir |بلاغ| balaq.ir

﷽📖 هر صبح و شام با قرآن 📖 🎬 تلاوت صفحه ۱۳۷ 📲ویدئو باکیفیت ، ترجمه صوتی وتفسیر:👈 balaq.ir/post/1019 🆔 @balaq_ir |بلاغ| balaq.ir

﷽📜 درسی از قرآن کریم(منتخب صفحات ۱۳۷ و ۱۳۸) 👌عنوان: رویکرد خالصانه 💎آیه: "إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ"؛ انعام، ۷۹ من روی خود را به سوی کسی کردم که آسمانها و زمین را آفریده است؛ من در ایمان خود خالصم و از مشرکان نیستم. 🖋مقدمه انسانها اغلب معبودی را برای پرستش برمی‌گزیند؛ بت‌پرستان بت را معبود خود می گیرند؛ همین طور ستاده پرستان، خورشید پرستان، دنیا پرستان و ... ولی معبود واقعی کیست و چه کسی سزاوار عبادت است؟ این آیه، پاسخ می دهد. حضرت ابراهیم، با احتجاج در برابر سه گروه ستاره پرست، خورشید پرست و ماه پرست، مردم را در مورد خدای یگانه آگاه کرده، فرمود: "موجودی که دارای طلوع و غروب است، اسیر چنگال قوانین است، قابل پرستش نیست؛ پس با عبادت خود، روی به درگاه کسی می آورم که وجود هر چیزی منتهی به او است." خواندن این آیه، قبل از تکبیره‌الاحرام مستحب است و درباره آن سفارش بسیار زیادی شده است. (عروه‌الوثقی، ج۱،ص۴۸۳،فصل۲۲) 📋واژه‌ها وجه: رو، صورت فطر: آفرید حنیف: میل به حق [خالص و بی انحراف]، از ماده حنف 📌نکات تفسیری ۱- "وجهت" به چه معنا است؟ وقتی انسان با کسی سخن می گوید، صورتش را به طرف او می کند؛ زیرا صورت، عضو مهم و اصلی در ایجاد ارتباط و نشان دادن علاقه و توجه کامل به مخاطب است. حضرت ابراهیم(ع) می فرماید: "من با تمام وجود، صورتم را به طرف کسی می کنم که آُمانهاه و زمین را آفریده است"؛ پس مراد از "وجهت"، عبادت و پرستش خدای یگانه است. ۲- چرا حضرت ابراهیم(ع) به صراحت از پروردگار خود اسم نبرد، و فقط او را توصیف کرد؟! آن حضرت، وصفی از اوصاف او (خالق آسمانها و زمین) را ذکر کرده که همه، حتی مشرکان هم، آن را می پذیرند که خالق جهان خدای یگانه است. علاوه بر اینکه، آن وصف را به صورت خاصی مطرح کرده، گفت: "کسی که آسمانها و زمین را خلق کرده است."، و نگفت "پس روی خود را متوجه خالق زمین و آسمانها کنم"؛ تا امر بر کسی مشتبه نشود (که خالق کیست؟). حال آن کس کیست؟در آیه بعد می گوید: "الله". ۳- منظور از "حنیف" چیست؟ "حنیف"، از ماده حنف به معنای تعامل به حق است و در زبان قرآن، به کسی گفته می شود که از آیین‌های باطل به سوی آیین حق متمایل شده است. در اینجا خداوند حضرت ابراهیم را با وصف "حنیف" توصیف نموده؛ زیرا او بود که پرده های تقلید و تعصب را درید و در زمان و محیطی که غرق بت‌پرستی بود، هرگز برابر بت سجده نکرد.(تفسیر نمونه، ج۲،ص۶۰۵) ۴- مراد از "فطرالسماوات" چیست؟ "فطر"، به معنای آفریدن است. در اصل، مفهوم شکافتن دارد و شاید به این مطلب اشاره داشته باشد که جهان، در آغاز، واجد بوده است، سپس از هم شکافته و کرات آسمانی یکی پس از دیگری پدید آمده است. ۵- رابطه "حنیفا" با "و ما انا من المشرکین" چیست؟ بت‌پرستان زمان جاهلیت، خود را پیرو دین حنیف ابراهیم(ع) معرفی می کردند. این سخن، به قدری شایع شده بود که اهل کتاب، به مشرکان لقب "حنفا" داده بودند و هرگاه کلمه "حنیف" به کار می رفت، از آن "وثنیت" می فهمیدند؛ به این ترتیب حنیف، معنایی خلاف معنای اصلی‌اش یافته، با بت‌پرستی مترادف شده بود. خدای تعالی، "حنیفا" را به "و ما کان من المشرکین" توصیف کرد، تا با اصطلاح غلط دوران جاهلیت، مخلوط نشود و کسی توهم نکند، حضرت ابراهیم(ع) با حنفای عصر جاهلیت هم‌آیین بوده است. (برگرفته از ترجمه المیزان، ج۳،ص۴۰۰) ۶- تاکید بر "ما انا من المشرکین" برای چیست؟ حضرت ابراهیم(ع) وقتی رو به ستاره و خورشید و ماه کرد، گفت: "هذا ربی" (انعام،۷۸) و وقتی غروب کردند، از آنها اعراض کرده و گفت: "این خدایان، قابل پرستش نیستند، زیرا خدایی که پنهان شود و غروب کند، قابل پرستش نیست." جمله "ما انا من المشرکین" تاکید بر این نکته است که این کلام حضرت، در مقابل جدال و احتجاج بوده است، نه از سر شرک و بت‌پرستی. خلاصه: این آیه، هم معبودیت خداوند متعال را اثبات می کند و هم نفی شرک از خداوند می کند. 📢پیام‌ها ۱- همین که راه حق برای ما روشن شد، با قاطعیت اعلام کنیم و از تنهایی نهراسیم.(انی وجهت) ۲- کسی که از پرستش بت های مادی، محدود و فانی بگذرد، به معبود کلی معنوی و ابدی می رسد. (للذی فطرالسماوات والارض) ۳- توحید ناب، همراه با برائت از شرک است. (تفسیر نور، ج۳،ص۲۹۷) ۴- گرایش به حق و حق‌مداری، ارزشی محوری و اساسی است. (وجهت... حنیفا) 🗄منبع: تفسیر همراه 🆔 @balaq_ir|بلاغ| balaq.ir

﷽🖼 #تبریک_نامه: میلاد سراسر نور امام هادی علیه السلام مبارک باد 🌼امروز که دل قرین شادیست 🌼 🌻میلاد تو ای امام هادی است🌻🌸میلاد تو برهمه مبارک،بر مهدی فاطمه مبارک🌸 🆔 @bala

﷽📖 هر صبح و شام با قرآن 📖 🎬 تلاوت صفحه ۱۳۸ 📲ویدئو باکیفیت ، ترجمه صوتی وتفسیر:👈 balaq.ir/post/1020 🆔 @balaq_ir |بلاغ| balaq.ir