بزرگترهایمان از کودکی درس مردانگی را دم گوشمان تکرار کردند. مرد از دید آنها کسی است که تک‌خور نباشد و رفیقش را در بهترین لحظات زندگیش سهیم کند. مرد همانی است که پای رفاقتش تا آخر بایستد و کم نیاورد. چنین رفاقتی حسرت برانگیز است. حالا که ما مدام از رفاقت‌مان با حسین می‌گوئیم یقین دارم او علیٰ رغم تمام گیر و گور کار ما همه جوره پای این رفاقت ایستاده است. در بهترین لحظه ها ما را در نظر دارد. پناه ما حسین است و غیر از او نداریم اما راستش را بخواهید اصلا قرار است این اشتیاق به حدی برسد که ما راضی به همین اشک و آه و حال خوب با او نباشیم. حتی به کربلای او نیز اکتفا نکنیم و بالاتر از آن را بخواهیم. من فکر میکنم عشق به او و این فراق تا آنجایی بیشتر و بیشتر می‌شود که لحظه‌ای نتوانیم بی او سر کنیم و قطعا همان لحظه موعد فرج است. و مگر نه اینکه آدمی تا جان به لب نشود فرجی نمی‌شود؟ آن روز زیر قبه‌اش، در میان شور و شوق مجانین و شیفتگان با خود گفتم اصلا شما اینقدر خواستنی شدید که ما شیفته و بی قرار فرزندتان مهدی باشیم. اکنون از خودمان می‌پرسم دیگر باید در کجای مسیر دلتنگی و تنهایی باشیم تا او بیاید؟ اصلا کربلای بدون او چه لطفی دارد؟ اینکه در کربلای عشق، تمام فکر و ذکرت نان و پنیرت باشد، دل‌نگران بره و میشت باشی و از کریم آسمان ها متاع زمین را طلب کنی، کم لطفی و حماقت است. این قوم نه به یک ارض مقدس، که به زمانی مقدس دعوت شده و صاحب‌الزمان در انتظار بیداری قوم است. قدم های مشایة الحسین، حرکت به سوی مهدی، کربلا قبلۀ آخرالزمانی‌ها و طلوع خورشید ولایت عظمیٰ، مقصد روشن حقیقت است. -بی‌نام- @basij_pbi1

🔰 نسبت فرهنگیان با طرح ولایت 🔹طرح ولایت چیست؟ 🔸چرا طرح ولایت؟ 🔹نقش طرح ولایت چیست؟ 🔸چگونه میتوانیم طرح ولایتی باشیم؟ #معاونت_رشد_و_کادرسازی #بسیج_دانشجویی_دانشگاه_فرهنگیان_شهید_باهنر_اصفهان