#روایت_جنگ گَدوک روایتی از استان مرکزی _ کمیجان چهرقان! روستایی در پشت کوه های شهرستان کمیجان در همسایگی نیروگاه هسته ای خنداب؛ با حدود ۱۰۰۰ نفر جمعیت. مردم این روستا جنگ را یک بار از سر گذرانده اند؛ این را از ۲۴ شهید روستا در هشت سال دفاع مقدس می توان فهمید. اما جنس این جنگ متفاوت است؛ مردم جنگ را از تلویزیون و اخبار و کانال های خبری دنبال می کنند، به زندگی خود می رسند، از سیل مهمانان و مسافرانی که پس از شروع تجاوز دشمن، از شهرهای بزرگ به روستا سفر کرده اند پذیرایی می کنند، به اندازه می خرند و آرام اند. همان رفتار متین و با وقاری که آقا فرمود. اما جالب توجه ترین رفتار این مردم، اواخر شب و هنگام شروع حملات افتخارآمیز موشکی ایران دیده می شود. زمانی که مردم دسته دسته و گروه گروه به یکی از تپه های مرتفع روستا به نام گَدوک می روند و با افتخار رگبار موشک های ایران را به نظاره می نشینند. جالب تر آن است دقیقا زمانی که برخی احتمال خطر می دادند، جمعیت حاضر در گَدوک چندبرابر شده بود! آری! این مردم شکست ناپذیرند! یکی از هشتگ های جالب کانال خبری روستا به زبان محلی این است: #اوریزا_ووریا_گدوک (پاشید بیاید گدوک!) ✍ آقای رامین چهرقانی _ دانشجوی کارشناسی ارشد جزا و جرم‌شناسی 🆔خط بهشتی در فضای مجازی ایتا | بله

#روایت_جنگ زندگی جاری ست... روایتی از همدان _ رزن و کبودرآهنگ شنیده اید که گفته اند و گویند:«هنر نزد ایرانیان است و بس»؟! در شمالی ترین روستاهای همدان، آنجا که چندان دور از پایگاه هوایی نوژه نیست، گوش‌ها را که تیز کنیم هنوز میان صدای انفجار و ایستادگی پدافند غیور کشورمان، برخورد دفه و کاردک بر دار قالی ها به گوش می رسد. زنان و دختران با دقت نقشه و پیرنگ را نگریسته و نخ و گره را با امید آینده به یکدیگر پیوند می دهند. بلی، هنر منحصر به فرد ایرانیان بافتن فرش و قالی است. فرش ایرانی در جهان همتا ندارد. ایرانیان برای خلق زیبایی و دست یازیدن به طرح و هدف نهایی خود، صبری طولانی و استراتژیک دارند. ما هنرمندانی هستیم که طرح و پیرنگ خدا را تکمیل خواهیم کرد. خداوند متعال بارها در قرآن کریم وعده داده که همراه صابران است. در این جنگ تحمیلی، قطعاً پیروزیم. جنگیدن هنر ماست، مقاومت و «هیهات من الذله» ارثیه اجدادی مان است. پیروزی دگربار فرزندان علیِ خیبرشکن را با صبر و استقامت خویش بر تابلوی تاریخ تصویر خواهیم نمود. ملت امام حسین (علیه السلام) همان امت صبر و صابرین اند. ان الله مع الصابرین... ✍آرش وثاقتی جلال _ دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی 🆔خط بهشتی در فضای مجازی ایتا | بله

#روایت_جنگ عطر اتحاد روایتی از یزد روی سخنم با صهیونیست‌هایی که از انسانیت فقط نسیان و غفلتش را به ارث بردند نیست، مخاطب من انسان‌های آزاده‌ای هستند که با شهادت باران اشراقی نه ساله و پدرش توسط اسرائیل سفاک، دلشان آتش گرفت و الان پا به پای مادر باران اشک می‌ریزند و گریه می‌کنند. اما مگر جبهه‌ی حق تا به امروز کم اشک مادران شهیدپرور را دیده؟ از اشک‌های حضرت رباب(س) بگیرید تا شهدای مدافع حرم. گاه در دنیای هزار رنگ، طوری کثرت‌ها جلوی چشم‌مان را می‌گیرد که حق و حقیقت از دیده‌ها پنهان می‌شوند و خون مظلوم تنها وسیله‌ی شستن چشم های ظاهربین می‌شود. امروز به واسطه‌ی ریخته شدن خون بسیاری از هموطنان مظلومم، عطر اتحاد در‌ کشورم ایران، پیچیده است؛ همین جمعه، در "نمازجمعه‌ی تاریخی خشم و‌ نصر" دختر بد حجابی را دیدم که در مصاحبه با خبرنگاری‌می‌گفت:« سید علی! خیلی باغیرتی ما همه پشتت هستیم.» چقدر این روزها به یاد این بخش از خطبه‌ی حضرت زینب(س) در شهر کوفه می‌افتم که خطاب به کوفیان فرمودند:« انّما مثلکم کمـثـل التـى نقـضت غـزلها مـن بعـد قـوّه انکاثـا.» واقعا به گفته‌ی حضرت زینب(س)، رژیم بی‌خرد اسرائیل مانند کوفیان، با حمله به ایران هر چه رشته بود را پنبه کرد. ما ایرانیان که به لطف خدا سایه‌ی رهبری بالای سرمان است که با درایت خود، جامعه را به سمت تحقق تمدن اسلامی راهنمایی می‌کند اما وای به حال آمریکا و اسرائیل و تمام دشمنان حق و‌حقانیت، که دست آخر‌ به دست جهل و‌ نافهمی سران‌شان نابود خواهند شد.✌️🇮🇷 ✍محمد امین زارع _ دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق ثبت 🆔خط بهشتی در فضای مجازی ایتا | بله

#روایت_جنگ زیر آتش دشمن روایتی از تبریز از زاویه ای دیگر روایت کنم. هیچ کس در این شهر هراسی از جنگ ندارد. پدافند که شروع می‌کنید مردم تمام قد می‌ایستند و نگاه می‌کنند. از همان روزهای اول تبریز زیر آتش دشمن است و پدافند، سرسختانه در حال دفاع است. اما زیباترین صحنه‌ای که در تمام این لحظه ها دیدم همین همدلی و نترسیدن است. مردم تبریز باز هم ثابت کردند که ابایی از جنگ و از تهدید های اسرائیل ندارند. و باز هم آذربایجان ثابت کرد سر ایران است و از جنس باکری ها زیاد دارد. چه با سرلشکر شهیدش محمد باقری چه با شهدای حمله اسرائیل... ✍ محمد دادگر _ دانشجوی کارشناسی ارشد جزا و جرم‌شناسی 🆔خط بهشتی در فضای مجازی ایتا | بله

#عبرت_های_تاریخ_شیعه 📌پرده نخست «زمینه های صلح تحمیلی، شکل گیری الهیات قعود در برابر ولی معصوم» هنگامی که امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) برای سرکوب طغیان ناکثین در جمل، حسن بن علی و عمار بن یاسر را به کوفه فرستاد تا اقدام به تجهیز و گردآوری کوفیان جهت مبارزه و جهاد نمایند. ابوموسی اشعری که پیش تر با اصرار مالک اشتر نخعی در امارت کوفه ابقا شده بود و شخصیتی فقیه، صاحب فتوا و متنفذ محسوب می گشت، چنین استنتاج کرد که در درگیری ما بین دو گروه مسلمان، شمشیر از نیام نکشیده و قعود کرده و بی طرف باشد. از این روی جماعتی کوفی که از اساس پایگاه نظامی داشته و مجاهد محسوب می شدند و نیز در نبرد های صدراسلام و فتوحات مشارکت فعال داشتند، ترجیح دادند تا در جنگ جمل شرکت نکرده و درنتیجه آن شبهه در میان صفوف لشگریان امیرالمونین علی ایجاد شد. همچنین برای اولین بار سبب بروز این عقیده ی خطرناک شد که می‌توان دربرابر فرمان امیرمومنان و بالاترین مقام جهان اسلام و جانشنین پیامبر برای جهاد، قعود کرد بی آنکه مورد مواخذه و تنبیه قرار گرفت. منشأ الهیات توقف و قعود از خواص کوفه و خاصتاً ابوموسی اشعری سر بشکافت که بعدها در صفین و نهروان خود را به نحو موثری و عیان تر نشان داد. ادامه دارد... منبع ؛ - کورانی عاملی، علی، سیره نامه امیرالمومنین علی بن ابی طالب، ج ۳، نشر بین الملل، صفحه ۱۸۳ -محمد بن محمد نعمان، شیخ مفید، الجمل، صفحه ۶۹- ۸۸ -حسینی خامنه ای، سید علی، انسان ۲۵۰ ساله، انتشارات انقلاب اسلامی صفحه ۲۵۴ - قنبریان، محسن، اهلی تپه ندبه، انتشارات معارف، صفحه ۷۳

🔆بسم الله الرحمن الرحیم 🔰نهمین مرحله آماده سازی و اهدای بسته های معیشتی،با اهدای ۳۳ بسته معیشتی،به نیت حضرت سید الشهداء حسین ابن علی علیه السلام 🔻خیریه ریحانه الحسین بسیج علوم قضایی_گروه جهادی رهپویان ظهور

۶۰۳۷۹۹۱۹۴۶۹۵۹۳۱۳

        راشد عباسی جهاد ادامه دارد... هستیم بر آن عهدی که بستیم✌️ ┄┅═══✼✾✼═══┅┄ 🇵🇸🇮🇷 حوزه بسیج دانشجویی دانشگاه علوم قضایی @bs_ujsas

#عبرت_های_تاریخ_شیعه 📌پرده دوم «قرآن‌های بر سر نیزه؛ اولین صلح تحمیلی» تا پیش از آنکه لیله الهریر فرا برسد حدیثی نبوی دهان به دهان در اردوگاه علی بن ابی طالب و معاویه بن ابی سفیان می‌چرخید. پیامبر اسلام خطاب به عماریاسر فرموده بود:« یا عمار تو را نمی کشد جز گروهی که ظالم است.» آنان که جنگ جمل را به فتوای ابوموسی اشعری تحریم کرده بودند، اینک در جبههٔ صفین حضور داشتند اما نه در لشگر علی بودند و نه در لشگر معاویه؛ قعودکرده و نظاره گر میدان بودند تا حق را بیابند و یاری دهند و باطل را باز شناسند و نابود کنند. آنان چشم از عمار یاسر بر نمی‌داشتند‌. ۱۲ صفر سال ۳۷ هجری قمری و لیله الهریر هنگامی که دو سپاه اموی و علوی دربرابر یکدیگر صف‌آرایی کرده بودند، برخلاف سنت جنگ‌های متعارف در آن روزگار که تا غروب آفتاب مبارزه انجام می شد و شب به جمع آوری کشته‌ها و زخمی‌ها از میدان رزم اختصاص داشت، صدای چکاچک شمشیر دو سپاه تا سپیده دم در آسمان صفین به گوش می‌رسید. نماز را بر زین اسبان می خوانند و با هر تکبیر وقت صلاه بعدی را معین می‌ساختند. در این بین خبر شهادت عماریاسر به دست عمّال بنی امیه بر سپاه معاویه رخنه انداخته و انسجام آنان را فرو ریخته بود. نقل است که با فرو پاشیدن قلب سپاه اموی، طلایه داران لشگر علوی به رهبری مالک اشتر نخعی تا ده قدمی خیمه فرماندهی سپاه شام رسیده بودند که ناگه پیکی شتابان نزد مالک اشتر رسید و خبر آورد، گر بازنگردی علی را دگرباره نخواهی دید. آری با خدعه عمروعاص قرآن‌ها بر نیزه رفته بود و با مصلحت جویی و فشار اشعث کندی، صلحی موقّت به علی علیه السلام تحمیل شد. صلح موقت و مذاکرات تحمیلی زمانی رخ داد که تنها ده ضربه به شکستن کمر خصم مانده بود. ادامه دارد... منبع ؛ - کورانی عاملی، علی، سیره نامه امیرالمومنین علی بن ابی طالب، ج ۴، نشر بین الملل، صفحه ۳۷۱ -واقدی، ابن سعد، طبقات، ج۳ ، صفحه ۲۶۱ - بلاذری، فتوح البلدان، جلد ۲، ص ۳۱۸ 🆔خط بهشتی در فضای مجازی ایتا | بله

#عبرت_های_تاریخ_شیعه 📌پرده سوم «مذاکرات بی‌نتیجه و حَکَمیتی که شوم بود.» ۱۷ صفر ۳۷ هجری قمری در حالی که عمروعاص و معاویه لبخند بر لب، سوار بر زین و در پیشانی سپاه شام صحرای صفین را به مقصد دمشق ترک می‌کردند؛ خود هیچ نمی پنداشتند که فاتح خیبر و شیرخدا به صلحی تن دهد که اهل قعود به او تحمیل کرده بودند. آنان از شکستی مفتضحانه که موجودیت شان را تهدید می‌کرد، جسته بودند. قرآن‌های بر نیزه و دعوت به حکمِ کتاب خدا بهانه‌ای بیش نبود. بیم کشته‌های بیشتر و ترس از انقراض اعراب چنان اشعث کندی و خالد بن معمر سدوسی‌ها را به وحشت انداخته بود که تیغ بر قرآن ناطق کشیدند. بیست هزار نفر علی را احاطه کرده و مابین مرگ و صلح مخیّر کردند. آنان واقعه خلیفه کشی و عاقبت عثمان بن عفان را یادآور می‌شدند. حال که دو سپاه قصد صلح نموده بودند. در میان لشکریان علی علیه اسلام اختلاف برای برگزیدن نماینده مذاکرات بالا گرفته بود. هنوز داغ سرداران رشید و صحابی بزرگی چون عمار یاسر و اویس قرنی بر دل مومنین تازه بود که زخمی دگر بر پیکر سپاه علوی وارد آمد. آنچه که اکثریت بدان رضایت داشتند یک نام بود، ابوموسی اشعری! قاضی و فقیه ای مجرب، فاتح دژ‌های ساسانی و البته با یک سابقه درخشان در امر مذاکرات صلح! بله درست خواندید، ابوموسی اشعری پیش تر از جانب سپاه عمر بن خطاب در فتح ایران، با جماعتی از نظامیان ساسانی پیمان صلح بسته و آنان را وادار به پذیرش حاکمیت اسلام و تسلیم در برابر خلیفه نموده بود‌. اتفاق نظر اکثریت و تاکید خواص اهل قعود، درحالی بر نام ابوموسی اشعری اصرار می کرد که علی، امیرمؤمنان مخالف است. ابوموسی جنگ را تحریم کرده و خانه نشین است. حال که تنها ده ضربه تا شکستن کمر خصم مانده بود و علی علیه السلام مجبور به پذیرش صلح تحمیلی شده، ترجیح می داد یک قریشی، عبدالله بن عباس در برابر عمرو عاص مکار و حیله‌گر قرارگیرد‌. اما چه می‌توان کرد که بیش از بیست هزار نفر سلحشور کوفی به کسی جز ابوموسی رضایت نمی دادند. عمرو و عاص و ابوموسی از در مذاکرات درآمدند. گروه قاریان قرآن و مفسران متخصص هم برای فهم بهتر از قرآن و به سرانجام رسیدن مذاکرات، همراه ابوموسی شدند. النهایه رهاورد حکمیت آن شد که علی علیه‌السلام خَلع شده و معاویه خلیفه مسلمین باشد. این اولین بار بود که نام معاویه با صفت خلیفه الله پیوند می‌خورد. ادامه دارد... منبع ؛ - کورانی عاملی، علی، سیره نامه امیرالمومنین علی بن ابی طالب، ج ۴، نشر بین الملل، صفحه ۳۷۱ -دینوری، اخبارالطوال، صفحه ۱۹۴ - علامه حلی، کشف الیقین، ص ۱۵۸ -سید رضی، نهج‌البلاغه، خطبه ۲۰۸ 🆔خط بهشتی در فضای مجازی ایتا | بله

#عبرت_های_تاریخ_شیعه 📌پرده چهارم «پیامد های یک صلح تحمیلی، جنگ داخلی و امنیتی که هرگز تأمین نشد» سپاه علوی خشمگین، بهت زده و زخم خورده از خیانت ابوموسی اشعری و شنیدن نتیجه مذاکرات و حَکَمیت، راه کوفه در پیش گرفتند. خوش خیالی آنان و تصور وفای به عهد از جانب امویان، آن دسته از متشرعین و انقلابی های سپاه علوی را سخت مشوّش و شمشیر نفرت و خشم آنان را گداخته بود‌. هزاران کشته و صدها بیوه و یتیم و نیرنگ، فریب و دروغ شامیان تنها عایدات سپاه عراق نبود. آینده هولناکی پیش روی لشکری بود که در جای نامناسب و در هنگامه غلط، راضی به صلح و آتش بس شده بودند. حضرت میانه راه سپاه را متوقف کرد و خطابه ای فرمود که خبر از آینده می‌داد:«سوگند به خدای آفریننده مخلوقات و شکافنده دانه... اگر پس از من بر شما تسلط یابند، آنان را سرپرستان بدی خواهید یافت و در شهرهایتان با شما شریک شوند و نه حق خدا را بگیرید و نه از حرمت او دفاع کنید و چونان سوسمار نفس نفس بزنید...» سرخوردگی بیش از بیست هزار نظامی که نماینده منتخب شان، ابوموسی اشعری، در مذاکرات فریب خورده و با جهالت و بی‌کفایتی حَکَمیت را تماماً به سود عمروعاص ساخته بود، آنچنان مسبب غباری بر دیدگان شد که دوازده هزار نظامی کارآزموده، دائم الوضوء، سر به سجود و پینه بر پیشانی و ذکر بر لب، قُراء قرآن و انقلابیون متشرع، لب به استغفار گشودند از علی هم خواستند تا توبه کند، توبه از عملی که مرتکب نشده است. در آن لحظه که علی علیه‌السلام یادآور شد این ننگ حکمیت به خواسته و عمل خود آنان بوده نه فرمانده کل قوا، به ناگه بر انقلابیون روزه‌دارِ پینه بر پیشانی، پذیرش مسئوليت گران آمد. شمشیرها از نیام کشیده شد و با خشونتی شیطانی، نسبت کافر به اولین مرد مسلمان پس از رسول خدا داده شد‌. در میان نعره‌ها و رقص شمشیرها شعاری قرآنی هم به گوش می رسید. ان الحکم الا لله، حکایت از خروج داشت، خروج از دین! قیام مارقین و جنگ داخلی. دشمن با رویت انکسار و تفرقه در لشکر عراق، نه تنها به آتش بس متعهد نماند بلکه شهرها و ولایات را یکی پس از دیگری فتح کرد و از زیر نگین حکمرانی علوی خارج ساخت. مصر سپس یمن، حجاز و شهرهایی که از پی هم سقوط می کردند. سرکوب قیام خوارج، درآوردن چشم فتنه داخلی و دفع خطر از پشت جبهه که کوفه و سَواد عراق را شامل می شد، تنها گام مثبتی بود که کوفیان پس از صفین برای حفظ امنیت خود برداشتند. و این آخرین باری بود که دعوت علی علیه اسلام از جانب کوفیان برای جهاد اجابت می شد. اما کوفهٔ بزرگ که روزی دروازهٔ فتح ایران و روم، مسکن سلحشوران پیل افکن و سرداران نامی و شیرزنان غیور بود؛ اینک گوش بر دهان و منافسهٔ شیاطینی اهل قعود داشت، کوفیان پولاد پنجه که از هر پیکاری پیروز و سربلند بیرون می آمدند آنقدر انفعال و ازخودباختگی بروز دادند که عراق عرب بعد از آتش بس و تحمیل صلح دیگر هرگز روی امنیت به خود ندید. واقعهٔ غارات و تجاوز مداوم فوج‌ها و دسته‌های سپاه اموی به اراضی تحت حاکمیت حکومت علوی، ترورها و خرابکاری‌های پی‌در‌پی تمرکز و توان لشکر امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را از بین برده بود. شهادت مالک اشتر و محمدبن ابی بکر و سرداران باتقوی و متنفذ علوی، فرصت جولان به اهالی قعود داده و منافقینی چون اشعث کندی را بیش از گذشته گستاخ کرده بود. منقول است که معاویه علیه لعنة بعد از خبر مسمویت و شهادت مالک اشتر گفت:« علی (علیه السلام) دو بازوی نیرومند داشت یکی را در صفین -عمار یاسر- و یکی را در مصر-مالک اشتر نخعی- قطع کردم.» در این بین دعوت علی علیه اسلام برای جهاد و پیکار دوباره با شامیان، بی‌اعتنایی مردم را همراه داشت. ۱۹ رمضان ۴۰ فرا رسید و شمشیر کینه و عقده بازماندهٔ خوارج، شقی ترین ابناء آدم بر فرق پاک ترین فرد از سلاله انبیا و رسل فرود آمد و علی (علیه السلام) در بستر شهادت افتاد. ادامه دارد... منبع ؛ - کورانی عاملی، علی، سیره نامه امیرالمومنین علی بن ابی طالب، ج ۵، نشر بین الملل، صفحه ۱۷ الی ۵۴ -بلاذری، فتوح البلدان، ج۲ ، صفحه ۳۶۵ - نصر بن مزاحم المنقری، وقعه الصفین، ص ۲۲۷ -ابراهیم بن محمد الثقفی، الغارات،صفحه ۱۱۷ الی ۲۰۸ 🆔خط بهشتی در فضای مجازی ایتا | بله