آمدم ای شاه ، پناهم بده خط امانی ز گناهم بده   ای حرمَت ملجأ در ماندگان دور مران از در و راهم بده   ای گل بی‌خار گلستان عشق قرب مکانی چو گیاهم بده   لایق وصل تو که من نیستم اذن به یک لحظه نگاهم بده   ای که حریمت به مثَل کهرباست شوق و سبک‌خیزی کاهم بده   تا که ز عشق تو گدازم چو شمع گرمی جان‌سوز به آهم بده   لشگر شیطان به کمین من است بی‌کسم ای، شاه پناهم بده   از صف مژگان نگهی کن به من با نظری، یار و سپاهم بده   در شب اول که به قبرم نهند نور بدان شام سیاهم بده   ای که عطا خش همه عالمی جملۀ حاجات مرا هم بده

خورشيد بي‌غروب خراسانمان سلام يا حضرت رئوف، شه مهربان سلام   وقتي ز سمت مشرقتان عشق مي‌وزد گل مي‌كند هرآينه بر هر دهان سلام   پر مي‌زنم كبوتر پيغامبر شوم با بال‌هاي خسته برم يك جهان سلام   از شهر رِي به محضرتان عرض احترام از مشهدالرضا به قم و جمكران سلام   اذن دخول را در‍‍ِ باب‌الجواد خواند هرکس که خواست بشنود از عمق جان سلام   بعد از نماز و روضه تپیدن گرفته است هر چشم خیس تا که دهد سمتتان سلام   با خيل زائران شما، صحن انقلاب مثل شروع عاشقی‌ام، ختم آن سلام