[تصمیم داشت به سفر تجارتی برود. خدمت امام صادق‌علیه‌السلام رسید و برای سفر درخواست استخاره کرد. استخاره اش بد آمد. نادیده گرفت و به سفر رفت. اتفاقاً بر او خوش گذشت و سود فراوانی هم بُرد! بعد از مسافرت خدمت امام رسید؛ عرض کرد: یادتان هست چند وقت قبل خدمت شما رسیدم، برای سفرم استخاره گرفتید و بد آمد؟ فرمود: آری، عرض کرد: به سفر رفتم، سود فراوانی هم بردم! حضرت تبسّمی کرد و به او فرمود: یادت هست در سفر در فلان منزل خسته بودی، نماز مغرب و عشا را خواندی، شام خوردی و خوابیدی و زمانی بیدار شدی که آفتاب طلوع کرده بود و نماز صبح تو قضا شده بود؟! عرض کرد: آری! حضرت فرمود: اگر خداوند، دنیا و آنچه را که در دنیاست به تو بدهد، جبران خسارت آن نماز قضا شده نمیشود.. نکته هاى‌نورانى،ص۱۰۰ @chele_hozor

عروس خارجی ماجراش فوق العاده قشنگه ندیده و نشنیده رد نشید💚😭 @chele_hozor

♨️اگر ما نسازیم، آن‌ها خواهند ساخت. اقتصاد توجه با شعار پر نمی‌شود؛ تولید مستمر می‌خواهد. 📌 بازار فرهنگ خلأ را تحمل نمی‌کند. هر جا ما در تولید محتوای فاخر و مستمر مذهبی و ملی کم‌کاری کنیم، بلافاصله جای آن با محصولاتی پرزرق‌ و برق اما بی‌ریشه پر می‌شود؛ از کنسرت خیابانی و دیسکو گرفته تا K-drama و K-pop. به همین خاطر، گرایش نوجوانان ما به این محصولات خارجی، بیشتر از آنکه تقصیر «فساد تقاضا» باشد، نتیجه‌ی ناترازی عرضه‌ی ماست. به تعبیر ساده: «از ماست که بر ماست». 🌟 نمونه روشنش «سلام فرمانده» است؛ اثری ساده، اما با ریتم جذاب، زبان کودک و نوجوان، امکان همخوانی جمعی و حس تعلق به امام زمان(عج). همین چند ویژگی کافی بود تا نه‌تنها در ایران، بلکه در بسیاری کشورها طوفان به پا کند. چرا؟ چون هم‌زمان شور، تنوع و مشارکت جمعی را به مردم عرضه کرد. ❓اما پرسش جدی این است: پس از آن موفقیت جهانی، چند اثر مشابه و متنوع ساخته شد؟ چرا تجربه‌ی «سلام فرمانده» به یک «جریان پایدار» تبدیل نشد؟ ما موجی آفریدیم، اما روی آن سوار نشدیم. در حالی‌که جبهه خصم، لحظه‌ای بیکار نماند؛ با صدها موزیک‌ویدئو، سریال و کلیپ کوتاه، بازار نوجوانان ما را قبضه کرد. ⚠️ وقتی ما نتوانیم هیجان مشروع، تنوع فرم و میدان مشارکت جمعی فراهم کنیم، طبیعی است که جوان ما به سراغ همان محصولاتی برود که این سه را در ظاهری درخشان عرضه می‌کنند. انتظار اینکه «شیطان بیکار بنشیند» در حالی‌که ما تولید و توزیع را وانهاده‌ایم، ساده‌انگاری است و خلاف منطق «اقتصاد توجه». 🔍 مشکل، ذائقه مردم نیست؛ نقص در مهندسی عرضه ماست. مردم به‌طور طبیعی تشنه‌ی هیجان و تنوع‌اند؛ اگر ما این نیاز را در قالبی زیبا، ارزش‌محور و حرفه‌ای پاسخ ندهیم، جبهه خصم با بسته‌های آماده و فریبنده میدان را تصرف می‌کند. حتی در موضوع حجاب و عفاف نیز همین منطق جاری است: آن‌ها کشف حجاب را «زیبا و امیدبخش» روایت می‌کنند، اما ما اغلب فقط با هشدار و شعار بسنده کرده‌ایم. 💡 نتیجه روشن است: اگر ما تولید نکنیم، آن‌ها تولید می‌کنند. اگر ما زیبا، مستمر و حرفه‌ای نسازیم، آن‌ها خواهند ساخت. ✊ راه برون‌رفت، نه تکرار بی‌ثمرِ شعار «کار فرهنگی»، بلکه حرکت ایمان انقلابی به سوی یک مهندسی محتوای منظم و پیوسته اما شورانگیز و جذاب است؛ نظامی که افقی نو در عرصه‌ی هنر اسلامی، ملی، ولایی و مهدوی بگشاید و جامعه را با موجی از شور؛ تنوع و هویت دینی و ملی زنده نگه دارد. ✍النجم_الثاقب @chele_hozor

سلام وقتتون بخیر ممنون بابت ارسال مطالب روشنگری ،،، سوال من این هست از دست من فرد عام چه کاری باید بربیاد وظیفه من چیه ؟؟ممنون میشم راهنمایی کنید سلام و رحمت خدا بر شما 🌹 سؤال بسیار ارزشمندی مطرح کردید. درست است که بخش بزرگی از مسئولیت «تولید محتوای فاخر» بر دوش نهادهای فرهنگی و هنری است، اما نقش «فرد عام» در این میدان هرگز کم‌رنگ نیست. ✅ نخستین وظیفه ما «مصرف‌کننده هوشمند بودن» است. یعنی انتخاب کنیم چه چیزی ببینیم، بشنویم و بازنشر کنیم. هر بار که اثری ارزشی، ملی یا مذهبی را می‌بینیم، لایک می‌کنیم، در جمع می‌خوانیم یا به دوستان معرفی می‌کنیم، در حقیقت به بقای آن کمک کرده‌ایم. اقتصاد توجه دقیقاً بر همین پایه می‌چرخد. ✅ دومین وظیفه «مشارکت فعال» است. هر کسی به اندازه توان خودش می‌تواند سهمی در تولید یا تقویت جریان‌های فرهنگی داشته باشد؛ از یک کلیپ ساده خانگی و یک نوشته کوتاه در شبکه‌های اجتماعی گرفته، تا همخوانی یک سرود یا حتی برگزاری یک نشست خانوادگی با محوریت آثار فاخر. ✅ سوم «پاسداری از هویت» است. اگر ما زیبایی‌های فرهنگ دینی و ملی‌مان را با زبان ساده و پرشور برای فرزندان و اطرافیان‌مان بازگو کنیم، همان کاری را کرده‌ایم که دشمن با هزاران موزیک و کلیپ می‌خواهد وارونه‌اش کند. ✅ چهارم «مطالبه‌گری» است. یعنی از مسئولان، رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی بخواهیم که کار جدی، جذاب و حرفه‌ای انجام دهند؛ سکوت در برابر کم‌کاری، همان چیزی است که میدان را خالی می‌گذارد. 🔑 پس وظیفه‌ی فرد عام، نه کارهای خارق‌العاده، بلکه همین کارهای کوچک اما پیوسته است. هر لایک درست، هر بازنشر هوشمندانه، هر تشویق یک نوجوان به دیدن و شنیدن آثار فاخر، و هر مطالبه‌ای از نهادهای فرهنگی، یک آجر در ساختن دیوار مقاوم فرهنگ اسلامی_ملی است. ✨ بنابراین: نقش فرد عام در برابر «اقتصاد توجه» و هجوم فرهنگی دشمن، این است که هر فردی به اندازه توان خویش چه در بازنشر آثار فاخر، چه در تشویق دیگران به مشارکت، و چه در مطالبه‌گری از مسئولان، مسئولیت خویش ایفا کند. اینکه پرسیدید «فرد عام چه نقشی دارد»، اتفاقاً همین‌جاست که نقش مردم خود را نشان می‌دهد. چرا؟ 🔹چون امروز دولت به اسم اینکه «ما مخالف خشونتیم»، جلوی اجرای قانون حجاب را گرفته و گفته باید «کار فرهنگی» شود. خب سؤال جدی ما این است: کدام کار فرهنگی؟ 📌 آیا آزاد کردن موتورسواری بانوان، برگزاری کنسرت‌های خیابانی، و مجوز دادن به فیلم‌های خانگی پر از ناهنجاری و روابط غیرشرعی، اسمش کار فرهنگی است؟! 📌 آیا با این‌ها می‌خواهند مجری قانون باشند، در حالی‌که قسم خورده‌اند حافظ و مجری قانون باشند؟! 📌 رئیس‌جمهور گفتند «با زور نمی‌شود حجاب را بر سر زنان کرد، باید کار فرهنگی و گفتگو شود.» بسیار خوب؛ پس بفرمایید چه کار فرهنگی در این مدت یکسال و نیم انجام داده‌اند و برای باقی ریاست جمهوریشون قراره چه کاری برای اینکه حجاب بر سر زنان بیاید،انجام دهند؟ 🔎 متأسفانه چیزی که دیده‌ایم، فقط سرگرم‌کردن بخشی از جوانان با کنسرت و ابتذال سینماست، تا گرانی، بالا رفتن دلار، و مشکلات اساسی جامعه مثل ازدواج جوانان، معیشت خانواده‌ها، و وضعیت زنان سرپرست خانوار فراموش شود. 🌀در حالی‌که تنها درصد اندکی از جامعه به هیجان موتورسواری و کنسرت دل بسته‌اند، اکثریت مردم با دغدغه‌های جدی معیشتی دست‌ و‌ پنجه نرم می‌کنند. این اکثریت خاموش، بدنه اصلی جامعه‌اند و باید محور برنامه‌های دولت باشند، نه آن قشر محدود که باید برایشان کار فرهنگی و رسانه‌ای جدی صورت بگیرد، ولی متأسفانه به‌جای برنامه‌ریزی سالم و ارزش‌محور برای جذب و هدایت آن‌ها، میدان برای هنجارشکنی، موتورسواری نمایشی، کشف حجاب و ابتذال هنری باز گذاشته شده است. این در حالی است که اگر کار فرهنگی مستمر، جذاب و حرفه‌ای انجام می‌شد، همین اقلیت نیز به آغوش اکثریت جامعه و هویت دینی و ملی بازمی‌گشتند. این قشر قالب باید فریاد مطالبه گری داشته باشند! ✊ اینجاست که نقش فرد عام روشن می‌شود: مطالبه‌گری. هر یک از ما باید هر روز از دفتر ریاست جمهوری، وزارت ارشاد، و نهادهای فرهنگی بپرسیم: 👈کار فرهنگی شما برای تقویت حجاب چه بوده؟ 👈برنامه‌تان برای خانواده‌ها و معیشت مردم چیست؟ 👈چرا وعده «گفت‌وگوی فرهنگی» به جای «زور» فقط به آزادسازی ابتذال ختم شد؟ 📣اگر مردم مطالبه نکنند، مسئولان همیشه می‌گویند «این تصمیمات به خواست مردم بوده»! اما وقتی هر روز، هر هفته، ده‌ها و صدها مطالبه مردمی برسد، دیگر نمی‌توانند پشت نام مردم پنهان شوند. ✍النجم_الثاقب @chele_hozor